Rossiter-McLaughlin Effect-Wikipedia
Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.
L ‘ Rossiter-McLaughlin Effect (Skrócony „Efekt RM” ) jest zjawiskiem spektroskopowym obserwowanym, gdy ciało zaćmienia (które może być gwiazdą wtórną lub egzoplanową) przemieszczającą się przed powierzchnią pierwotnej gwiazdy, wokół której wykonuje swoją orbitę.
Ten efekt bierze swoją nazwę od astronomów Richarda Alfreda Rossitera i Deana Benjamina McLaughlina.
Rotacja i poszerzenie linii [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Podczas gdy główna gwiazda włącza się, jedna czwarta fotosfery jest postrzegana w ruchu w kierunku obserwatora, a kolejna kwartał jest od niego postrzegany (pozostała połowa to część nie widoczna przez obserwatora). Według efektu Dopplera ruchy te wytwarzają rozbieżności częstotliwości światła emitowanego odpowiednio przez gwiazdę w kierunku niebieskiego ( Blueshift ) i w kierunku czerwonego ( przesunięcie ku czerwieni ). Powoduje to poszerzenie linii widmowych zaobserwowanych tym większą, ponieważ ważna jest prędkość obrotu.
Przepustki i efekty rm [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Po przekazywaniu obiektu wtórnego (Star Companion lub Planet) przed dysku głównej gwiazdy, część światła emitowanego przez to ostatnie jest zablokowana przez pierwszą. Ten pozorny spadek jasności jest elementem zwykle używanym do określenia istnienia tranzytu – a zatem wydedukuj, jeśli jeszcze nie znany, istnienie towarzysza.
Jednak, jak wyjaśniono w poprzedniej sekcji, różne części gwiazdy wydają się emitowane w nieco różnych długościach fali. Podczas transportu obiekt wtórny blokuje zatem światło odpowiadające tym różnym długościom fali. To modyfikuje średnią przesunięcie widm mierzone przez obserwatora (wpływa również na szerokość linii). W miarę postępu wtórnego obiektu przed dyskiem obserwowana anomalia ewoluuje wraz z ukrytą długością fali. W zależności od skłonności można następnie wystąpić różne przypadki.
Program orbit [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Planeta na orbicie Prograd wokół gwiazdy, która przechodzi przed tym ostatnim. Przykładem jest Planet HD 189733 B.
Na krzywej prędkości promieniowej jego gwiazdy HD 189733 A, efekt Rossiter-McLaughlin jest widoczny na poziomie 0 (= 1, jest to ta sama faza). Ta cecha umożliwiła odkrycie, że Planet HD 189733 B przechodzi przed gwiazdą i ma wokół niej program orbity.
W zwykłym przypadku ruch orbitalny obiektu wtórnego odbywa się w tym samym kierunku, co obrót gwiazdy głównej w sobie; Mówimy o Progradie Orbit. W tym przypadku podczas tranzytu drugorzędny rozpocznie się od ukrycia części części gwiazdy zbliżającej się do obserwatora; Istnieje wówczas deficyt światła Bleiie » co tłumaczy się w zakresie pozornym opóźnieniem na czerwony z globalnego światła gwiazdy, a zatem pozorną zwiększoną prędkość promieniową. Kiedy drugorzędny nieco awansuje na swojej orbicie, jest to centralna część, promieniowo nieruchomo w stosunku do obserwatora, który jest ukryty; Efekt wynosi następnie zero, a anomalia jest anulowana. Wreszcie, gdy obiekt wtórny kończy swój tranzyt, jest częścią światła z części gwiazdy centralnej, która odsuwa się od ukrytego obserwatora; Zmierzone światło jest wówczas najwyraźniej Bleiie » , co powoduje pozorną zmniejszoną prędkość promieniową.
Orbit wsteczny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Należy uzyskać odwrotny przypadek dla orbity wstecznej; Wydaje się, że jest to sytuacja egzoplanety WASP-17B, której odkrycie zostało zgłoszone w .
Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Recent Comments