Ruchy intelektualne w Iranie – Wikipedia
Ten artykuł dotyczy różnych Ruchy intelektualne w Iranie , w okresie współczesnym i jego konsekwencje dla sztuki, nauki, literatury i życia politycznego od czasu Xix To jest wiek.
Rola myślenia perskiego we współczesności [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Konflikt między badaniami nowoczesności a religijnym obskurtyzmem pochodzi z Iranu do ponad tysiąca lat: na długo przed renesansem Europy, mężami stanu, artystami i perskimi intelektualistami debatowali na zaskakujące idee nowoczesności.
Persowie pozostali przez długi czas, z zachodniego punktu widzenia, samego przykładu cudzoziemcy . Z drugiej strony dobrze ustalone przekonanie uczyniło Europę kołyską nowoczesności. Pozostałe regiony świata, zapomniane przez światła renesansu, nie miałyby zatem wyboru, jak skopiować ten przykład, aby eksperymentować z nowoczesnością.
W rzeczywistości Persja, z różnorodnym i bogatym dziedzictwem kulturowym, odgrywała formacyjną rolę w procesie formowania się zachodniej świadomości. Biblia jest pełna modlitw wobec Persów i ich królów. Sposób, w jaki Cyrus jest chwalony, jest częściowo spowodowany faktem, że wypuścił Judejczyków z ich wygnania do Babilonu; Ważnym przykładem jest również model tolerancji religijnej i kulturowej ustanowionej przez Imperium Perskie.
Podobnie sztuka, historia lub teologia mają ślady ważnej roli Persji od starożytności. Zatem jedyną grecką tragedią, która nie zajmuje się greckim tematem, jest kawałek eschyle, Persowie .
Historie irańskich ruchów intelektualnych [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Pierwsze pokolenie irańskich intelektualistów [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Reformatorzy perscy Xix To jest wiek, który można uznać za Pierwsze pokolenie irańskich intelektualistów , zdał sobie sprawę, że nie wystarczy polegać na zasadach starożytnej cywilizacji perskiej, aby przetrwać. Próbowali skontaktować się ze swoimi przywódcami, aby zasugerować reformy, ale wysiłki te pozostały na próżno, a ci intelektualiści musieli stawić czoła wrogości sądu i Ulemas.
Rewolucja konstytucyjna perska i drugie pokolenie irańskich intelektualistów [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Na początku Xx To jest Wiek, Iran jest zdenerwowany rewolucją konstytucyjną, która kończy panowanie ostatniego Shah Qajar. Ruch ten doprowadził Iran do nowoczesności poprzez ponowne wprowadzenie praw człowieka (tekst cylindra Cyrusa jest często uważany za pierwszą znaną „wersję”) i utworzenie parlamentu.
Ten okres jest również naznaczony pojawieniem się bardzo aktywnej prasy i intensywnej refleksji wokół Drugie pokolenie irańskich intelektualistów Który próbuje doprowadzić kraj do nowoczesności, nie tylko, biorąc model na Zachodzie, ale także polegając na kulturze europejskiej. Mohammad Ali Furughi należy do tego pokolenia.
Trzecie pokolenie irańskich intelektualistów i wpływów sowieckich [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Podczas gdy drugie pokolenie irańskich intelektualistów twierdziło, że jest światłami, trzecie pokolenie przyciąga marksistowska ideologia i radzieckie doświadczenie. Jego praca jest zatem zasadniczo poważną krytyką irańskiego państwa i społeczeństwa tamtych czasów.
Od rewolucji islamskiej po współczesny Iran [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
W odpowiedzi na poprzednie pokolenie, Czwarte pokolenie irańskich intelektualistów Odległość od filozofii marksistowskich i heideggeryjskich oraz ogólnie ideologii. To pokolenie, które zostało wyrażone w gazetach, takich jak Nas Lub Kiyan , jest zatem charakteryzowane z jednej strony myślą antyuutopową, a z drugiej strony chęć nawiązania dialogu z Zachodem, aby uniknąć bezpośredniego naśladowania jej wartości.
Badania kontynuowały, według niektórych badaczy podczas rewolucji irańskiej, która wówczas nie pojawia się już jako porażka świeckiej nowoczesności w obliczu tradycji religijnej, ale jako próba pogodzenia nowoczesności i tożsamości irańskiej tożsamości [[[ Pierwszy ]
Niedawno wyborom prezydenta Mohammada Khatami w 1997 r. Towarzyszyło pojawienie się nowej siły politycznej, młodej, przyciąganej przez demokrację i niezgodne z ideałami trzeciego pokolenia irańskich intelektualistów i przykazań rewolucji islamskiej. Ta nowa atmosfera jest tym bardziej wrażliwa, ponieważ nowe środki komunikacji ułatwiają kontakty z obcokrajowcami i ponowne wprowadzenie wartości przez długi czas.
Powiedział, że Hadjarian pojawia się jako teoretyk reform z 1997 r., Twierdzi, że dla samego przetrwania Republiki Islamskiej religia nie może naruszać polityki. Odrzucając w ten sposób autorytet Velayat-e FAQIH i zachęcając do sekularyzacji życia politycznego. Nazywa głębsze reformy, które stara się umieścić w ciągłości rewolucji konstytucyjnej. Ten prąd nazywa się postislamizm.
Irańskie doświadczenie nowoczesności doprowadziło do wyjątkowego stylu, szczególnie w dziedzinie malarstwa, muzyki i kina.
Kino [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
. Nowa fala , Ruch, który dotknął kina perskiego, znalazł globalną publiczność dzięki głęboko poetyckiej i filozoficznej stylu. Abbas Kiarostami jest to symboliczna postać Nowa fala które w dziedzinie artystycznych i estetycznych mogą wyglądać jako postmodernistyczne.
Poezja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Sadeq hedayat.
Założycielem współczesnej poezji w Iranie jest Nima Yushij, głównymi postaciami są:
Literatura [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Krytyka literacka i irańska literatura porównawcza weszły w nową erę Xix To jest wiek. Literatura perska wykorzystała wpływ postaci takich jak Sadegh Hedayat, Ahmad Kasravi, Abdolhossein Zarinkoub, Shahrokh Meskoub, Ebrahim Goletan i Sadegh Choubak.
Historia nowoczesnych nauk w Iranie pochodzi z 1851 r. I ustanowienie Dar-ol Fonoun, pierwszego wyższego badania w Persji, założona dzięki wysiłkom Amira Kabira w celu szkolenia irańskich ekspertów we wszystkich dziedzinach naukowych. To wtedy Abbas Mirza, pierwszy, wysłał irańskich studentów do Europy, aby zdobyli tam zachodnią szkolenie.
Po utworzeniu uniwersytetu w Teheranie nowe perspektywy otwarte dla irańskiej nauki. Mahmoud Hessaby, Ali Asghar Hekmat, muzułmanin Bahadori i wielu innych pozwoliło na pojawienie się tego ruchu, który ostatecznie pozwolił irańskim badaczom ukończenie ich kraju na uzyskanie międzynarodowych sławy. Niektórzy z tych badaczy to Ahmad Reza Dehpour, Reza Malekzadeh, Mohammad Khorrami, Vahid Karimipour lub M.M. Sheikh-Jabbari.
Modernizacja medycyny irańskiej nie przeszła zastąpienia tradycyjnej medycyny perskiej, ale przez długie zjawisko reinterpretacji starożytnych teorii i asymilacji europejskiej medycyny w świetle tradycyjnej medycyny.
Jeden z głównych ruchów naukowych końca Xx To jest Wiek w Iranie był w dziedzinie chemii i chemii. Głównymi postaciami tego ruchu, które spowodowały setki publikacji, to: Abbas Shafiy, Taher Movassaghian, Bijan Farzami, Mohammad-Nabi Sarbouki, Issa Yavari i Ahmad Reza Dehpour.
Inni irańscy naukowcy o międzynarodowym zakresie w Xx To jest Century to: Reza Mansouri i Yousof Sobouti (fizyka), Abolhassan Farhoudi (Immunology), Mohammad Reza Zarrindast (Pharmacology), Fereydoon Davachi (Rheumatology), Taher Movassaghian (Chemistry), Ardehir Ghavamzadeh (Hematology), Alidoon (Rheumatology) Najmabadi (chemia), Ardehir Ghavamzadeh (Hematology) Genetics), Hormoz Shams (Okulistyka), Moslem Bahadori (medycyna), Hormoz Dabirashrafi (Obstetria i ginekologia), G.R. Baradaran Khosroshahi (matematyka) i Caro Lucas (inżynieria elektryczna).
Zobacz także islamski feminizm.
Rola kobiet we wszystkich ruchach intelektualnych Xx To jest Century irańskie (nauka, literatura, kino, obrona praw człowieka itp.) Była niezwykła. Według danych z irańskiego Ministerstwa Badań 56% studentów w nauce to kobiety, a także w pięciu filozofii. Kobiety stanowiły 35% populacji uniwersyteckiej w 1999 r. [[[ 2 ]
W kinie i grafice Tahmineh Milani, Rakhshan Bani Etemad i Samira Makhmalbaf przyczyniły się do pojawienia się nowego stylu, który znalazł publiczność na całym świecie i na wielu międzynarodowych festiwalach.
W 2003 r. Shirin Ebadi otrzymał nagrodę Pokojową Nobla za swoje działania na rzecz demokracji i praw człowieka, szczególnie w kierunku kobiet i dzieci. Kilka lat wcześniej, w 1997 roku, inna irańska kobieta, Simin Behbahani, została nominowana do Nagrody Nobla za literaturę, jedną z jej powieści Savushun Zajmuje się irańskim doświadczeniem nowoczesności. Wreszcie Shahla Sherkat założyła recenzję Kanion (Women), najważniejszy przegląd kobiet od rewolucji w 1979 r. I ważne miejsce do rozwoju muzułmańskiego feminizmu.
Irańskie prądy intelektualne na końcu Xx To jest wiek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Po rewolucji irańskiej można wyróżnić kilka prądów intelektualnych w Iranie.
Rewolucjoniści [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Głównymi postaciami tego prądu są:
- Ali Charieti, główny teoretyk rewolucji irańskiej, uważał jednego z najważniejszych myślicieli okresu przed rewolucją. Jego wpływy są nadal odczuwalne w opinii irańskiej.
- Jalal Al Ahmad
- Morteza Motahhari
Reformatorzy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Zobacz także liberalny islam.
Les Principaux Représentants de e courant sont mehdi bazargan, Abdul Karim Soroussh, Mohammad Mojtahed Shabestari, Mostafa Malekian, Ehsan Naraghi, Mohsen Kadivar, Alavitabar, Hossein Bash. Iriyeh Ainsi Que Sherkat, Fémince, Mumienise, Mulus i Muulumane, Mulumane, Mulumane, Mulumane. Revue Kanion (Kobiety).
Ci intelektualiści życzą reform islamskiej myśli, demokracji i większej tolerancji dla innych religii, odmawiają uznania supremacji prawa islamskiego (Velayat-e FAQIH). Pojawienie się myślicieli religijnych jest wrażliwe w pismach Abdul Karim Sorkousha, jej przewodnikiem jest to, że poza uczy prawd, religia pozostaje podlegająca postępowi nauki i filozofii. W przeciwieństwie do Ali Charieti, który zwrócił się do marksizmu, Soroush potwierdza możliwość tego, co nazywa Demokracja religijna .
Pod wpływem perskiego mistycyzmu, Soroush opowiedział się nad reformistycznym islamem i wykraczał poza większość muzułmańskich liberalnych myślicieli Xx To jest stulecie, potwierdzając, że możliwe jest pogodzenie islamu i demokracji, nie ograniczając się do poszukiwania w Koranie wyroków zgodnie ze współczesną nauką, demokracją i prawami człowieka. Na podstawie pracy Molany, Emmanuel Kant, G.W.F. Hegel, Karl Popper i Erich Fromm, Soroush wzywa do rewizji zasad islamu, ale chce utrzymać pierwotnego ducha tej religii sprawiedliwości społecznej i otwartości dla innych [[[ 3 ] .
Inne postacie z tych kręgów to Ali Paya, powiedział Hadjarian, Ahmad Sadri, Mahmoud Sadri, Ezzatollah Sahabi, Ahmad Ghabel i Hassan Yousefi Eshkevari. Akbar Ganji był również związany z tym kręgiem przed opublikowaniem swojego Manifest republikanizmu . Ponadto Akbar Ganji poszedł na cały świat, aby zaprosić intelektualistów spoza irańskich do dołączenia do irańskiego ruchu intelektualnego. Wielu perskich intelektualistów ma nadzieję, że takie spotkania będą promować irańskie myśli i zachęcają do reform demokratycznych. Richard Rorty, Noam Chomsky, Anthony Giddens, David Hild, Shmuel Noah Eisenstadt, zgodzili się być honorowymi członkami irańskiego społeczeństwa intelektualnego.
Niewątpliwie najważniejszym sukcesem tego kręgu jest powstawanie nowego pokolenia irańskich intelektualistów, którzy przekroczyli swoich panów i nie należą do żadnego z kręgów intelektualnych dobrze ugruntowanych w Iranie. Ahmad Zeidabadi i Mehdi Jami należą do tego nowego pokolenia perskich myślicieli.
Demokratyczne kręgi religijne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Grupy te charakteryzują się następującymi punktami:
- Poparcie dla Republiki Islamskiej, uważane za najlepszą formę rządu
- Wezwanie do tolerancji religijnej
- Poparcie dla wartości demokratycznych
- Odrzucenie liberalizmu
- Odrzucenie sekularyzmu
- Poparcie dla rządów prawa i społeczeństwa obywatelskiego.
- Uważają, że etyka ma pierwszeństwo przed polityką.
Głównym myślicielem i teoretykiem tego kręgu jest Mohammad Khatami, były prezydent Iranu. Innymi znaczącymi postaciami są Youssef Saanei, Abdollah Noori, Mir Hossein Moussavi i Mostafa Moin, pod wpływem idei Ayatollah Na’ini i Ayatollah Khomeini.
Neo-konserwatywne kręgi intelektualne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
W przeciwieństwie do reformistycznych intelektualistów, neokonserwatywni intelektualiści są korzystni dla najwyższej supremacji przewodnika i sprzeciwiają się takim pojęciom, jak demokracja, społeczeństwo obywatelskie i pluralizm. Ten ruch obejmuje postacie takie jak Reza Davari Ardakani, Mohammad Javad Larijani i Mehdi Golshani.
Najsłynniejszą osobowością jest Reza Davari Ardakani, która jako filozof anty-zachodni jest bardzo zaznajomiony z dziełami Martina Heideggera. Davari, w przeciwieństwie do Abdula Karima Sorousha, popiera niektóre ze swoich pozycji w myśleniu Heideggera, głównie krytyki nowoczesności, i przeformutuje w języku islamskim. Odrzuca zachodni model demokracji, oparty na rozdzieleniu polityki i religii.
Niereligijne kręgi intelektualne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Głównymi bohaterami tej kategorii są Amir Hossein Aryanpour, Javad Tabatabaei, Dariush Shayegan, Daryoush Ashouri, Ramin Jahanbegloo, Abbas Milani i Aramash Doustdar.
Javad Tabatabaei wyczerpuje znaczenie religii w kulturze irańskiej. W przypadku Tabatabaei upadek irańskiej myśli politycznej pochodzi z IX To jest wiek i X To jest Od tamtej strony stulecia według niego niemożliwe było zrozumienie nowoczesności: nauki społeczne zostały wprowadzone do Iranu bez sekularyzacji myśli i bez racjonalizacji, która jej towarzyszy. Dlatego nie pozwalają ci myśleć poprawnie i uniknąć starych błędów.
Dariush Shayegan krytykuje pogląd na religię, która nie uwzględnia głównych trendów we współczesnym świecie, w którym kwestionowana jest kulturowo jednorodność i absolutyzm religijny. Poszukiwanie całościowej tożsamości opartej na monolitycznym poglądu na islam jest obce ewolucji współczesnego świata i oznacza izolację i regresję społeczeństwa irańskiego.
Dariush Shayegan, który pisze głównie po francusku (ale który został prawie całkowicie przetłumaczony na persję), dzieli się pewnymi pomysłami od tych intelektualistów, ale jego głównym wkładem jest zaproszenie Irańczyków do przyjęcia do zaakceptowania fragmentowana tożsamość współczesnego świata i rezygnacji z jednolitego poglądu na siebie, co prowadzi do fascynacji utopijnymi i mitycznymi ideologiami. Potwierdza, że dyskomfort odczuwany przez Irańczyków wynika z faktu, że kraj ten przeszedł bezpośrednio od tradycji do postmoderniczności bez etapu nowoczesności. Jego rozwiązaniem jest otwarcie Iranu na obecny świat, w którym będzie musiał zaakceptować różnorodność kultur, a tym samym stać się tolerancyjnym wobec innych, którzy nie myślą, ani nie zachowują się w taki sam sposób jak on. To zaproszenie do otwarcia i porzucenia dziś jednorodnej kultury ma niezaprzeczalny wpływ na wielu młodych ludzi w Iranie.
Tradycyjni myśliciele [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Najbardziej godne uwagi krąg jest związany z Hossein Nasr, założycielem irańskiej irańskiej akademii filozofii. W przypadku NASR tradycyjny świat został wypaczony przez błędne postrzeganie świętego i absolutnego, podczas gdy nowoczesność precyzyjnie sugerowała świadomość tego błędu, co spowodowało, że Max Weber nazywa później rozczarowanie świata .
Przez całą swoją karierę Nasr nieustannie sprzeciwił się islamskim fundamentalizmowi we wszystkich jego formach; Ponieważ postrzega ten ruch jako ruch reakcyjny działający w paradygmacie współczesnego państwa narodowego, ale jeszcze bardziej dlatego, że brakuje mu metafizycznej podstawy zakorzenionej w tradycyjnym islamskim zrozumieniu świata, które szanuje zarówno przyrodę, jak i ludzką godność.
Inne znane postacie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Istnieje kilka postaci intelektualnych, które nadal mają znaczący wpływ na społeczeństwo irańskie, bez należności do jednego z opisanych powyżej kręgów:
Recent Comments