Saint-étienne-le clapier station-wikipedia

. Stacja Saint-étienne-Le Clapier jest francuskim dworcem kolejowym na linii Saint-Georges-d’Aurac w Saint-étienne-Château, położonym Boulevard Pierre Mendès-france w Saint-tienne, w dziale Loire, w regionie Auvergne-Rhône-Alpes.

Od 2006 r. Jest to przystanek kolejowy od National Society of French Railways (SNCF) obsługiwanych przez TER Auvergne-Rhône-Alpes, które przeprowadzają misje między Lyonem a Firminem (lub Le Puy-en-Velay), przez Saint-Etienne- Châteaucreux.

Ustanowiony na 532 M Na wysokości stacja Clapier Saint-étienne-le znajduje się w punkcie przebiegu (PK) 135.631 linii Saint-Georges-d’Aurac w Saint-étienne-Château, między stacji Saint-étienne-bellevue i Saint- Stacja étienne-carnot. Była stacją bifurkacyjną z linią St-étienne-Le Clapier w La Béraudière.

Konstrukcja „stacji Hutch” została pierwotnie powiązana ^{[[[ Pierwszy ]} do wydobycia sektora CHâtelus Wells, a także istnienia prywatnego oddziału kolei zbudowanej przez Compagnie des mines de saint-étienne , Użytkownik w 1846 r. Potomek Béraudière (La Ricamarie) i obsługujący baterię koksu studni Montmartre, oddział ten przetransportował 100 000 ton węgla rocznie, jego ślady są nadal widoczne w parku.

Nazwa pochodzi od miejsca o nazwie.

W 1851 r. Nachylony plan Béraudière-Montrambert został sprzedany Compagnie des Railways de Saint-étienne w Lyon i Châteaucreux w wyciągarce (obecna Plaine Achille) rozszerzono na Hutch przez wijdukt Carnot. To na skrzyżowaniu tych dwóch linii pierwsze ^{[[[ Pierwszy ]} Drewniana stacja została zainstalowana w 1857 roku.

Stary, a czasem tajna eksploatacja warstw węgla powierzchniowego, a także obecność starych kamieniołomów, doprowadziły do ​​wielu uszkodzeń powierzchniowych. Najbardziej spektakularne ^{[[[ Pierwszy ]} W 1866 r. Zgłębił się w jamę głębokości czterech metrów.

Zostało to rozstrzygnięte w budowie 1926 ^{[[[ Pierwszy ]} Z nowej stacji biorąc pod uwagę piwnicę górniczą (z systemem cylindrów podobnych do tych stosowanych na stacji Châteaucreux) wykonanej ze wzmocnionego betonu na dwóch poziomach.

Z kolejnym zamknięciem różnych studni kopalni stacji firmy ^{[[[ Pierwszy ]} W 1989 r., Po pożarze. Został porzucony do 2006 roku, w roku, w którym rozstrzygnięto remont. Stacja staje się zatrzymaniem, nabrzeże są przebudowane, a stary budynek pasażerski jest nieużywany i przekształcony w restaurację. Ten zamyka się pod koniec 2012 roku ^{[[[ 2 ]} .

W 2015 r. Stacja miała frekwencję 70 018 podróżników.

Od tego czasu stara stacja jest przyjazna Kwiecień 2017 Centrum sztuki, sala performance i restauracja ^{[[[ 3 ]} .

Powitanie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Trzymać ^{[[[ 4 ]} SNCF to niezarządzany punkt zatrzymania (Pang) z bezpłatnym wejściem, wyposażonym w nabrzeże nabrzeży i automatycznych dystrybutorów TER Transport Securities.

Pustynia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Saint-étienne-le Clapier jest podawany ^{[[[ 4 ]} Autor: te auvergne-rhône-alpes, które przeprowadzają misje między Lyonem a Firmin, przez Saint-étienne-Château oraz między Lyonem a Puy-en-Velay.

Intermodalność [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Umieszczony jest tam park na rowery i parking dla pojazdów ^{[[[ 4 ]} . Zatrzymanie umożliwia korespondencję: z autobusem sieci Stas linii M2 i M7 w ciągu dnia oraz linią S7 wieczorem, a także linią regionalną L16 L16 L16 sieci LOIRE CARS. Wreszcie, w pobliżu dostępna jest stacja self -self -selfing, Avenue Augustin Dupré.

W szczególności znajdujemy muzeum kopalni Saint-Etienne ^{[[[ 5 ]} , Maison de l’emploi (wyprodukowane przez Rudy Ricciotti), centralną bibliotekę medialną w Tarentaize, National School of Architecture of Saint-Etienne i Centrum Szkolenia dla Ucznia Budowy.

• „La Gare du clapier”, w Biuletyn Friends Old Saint-Etienne , N ° 155, 1989, s. 1. 49 (REF 10 C 24/11 Archiwa miejskie St Etienne)

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]