Sarma (Magasin) – Wikipédia

Sarma jest aktywnym belgijskim sklepem w latach 1928–2004. Sarma jest akronimem Public Limited Company na odsprzedaż artykułów masowych ^{[[[ Pierwszy ]} . Pierwsza Sarma została uruchomiona Place Sainte-Catherine w 1928 roku ^{[[[ 2 ]} .

W okresie międzywojennym jesteśmy świadkami w Belgii pojawienia się nowego typu sklepu: popularne sklepy, takie jak sklepy amerykańskie „Five Cent Stores”, które sprzedają cały swój asortyment za tę samą cenę i znajdują swoich klientów w miejskich klasach robotniowych. Najsłynniejszym przykładem jest Sarma ^{[[[ 3 ]} .

Autonomiczna firma dystrybucyjna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jednym z inicjatorów Sarmy był Baron Jean-Baptiste van Ghijsel de Meise (1885–1956) ^{[[[ 4 ]} który mieszkał w Le Havre podczas pierwszej wojny światowej, w której zetknął się ze światem (jeszcze nie wielki) dystrybucji ^{[[[ 5 ]} . Został dyrektorem zarządzającym Sarmy w 1929 r. Wraz z Félix Isidore Souweine, przewodniczącym zarządu w latach 1928–1940, pracował dla niemieckich żydowskich uchodźców i zapewnił wiele instytucji żydowskich i nieżydowskich. Jego syn, Edgard (1901–1988), będzie dyrektorem Sarmy od 1945 r. Do lat 70. ^{[[[ 6 ]} .

Sarma bardzo szybko stanęła w obliczu wielkiego kryzysu, który reaguje, wprowadzając koncepcję jednego sklepu cenowego, który odniósł jej sukces i zapewnił rozwój sieci. W 1936 r. Sarma była jednym z liderów dystrybucji w Belgii, wraz z Nopri, siecią franczyzobiorców utworzonych w 1933 roku i marketingowych produktów Sarma.

W 1937 r. Przyjęcie przepisów dotyczących ochrony małego handlu nałożonego na sieci dystrybucji moratorium na otwarcie nowych lokalizacji, które ograniczyło ekspansję SARMA do uchylenia prawa w 1959 r.

Po drugiej wojnie światowej ogólny wzrost standardów życia dał sklepom w jedną cenę coraz bardziej negatywną konotację. Sarma porzuca zatem koncepcję i ewoluuje w kierunku bardziej klasycznego podejścia do dystrybucji.

Sprawy i okładki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Pod koniec lat 60. XX wieku Sarma i Nopri zostały zajęte przez amerykański kanał J. C. Penney, który opracował silną strategię ekspansji skupioną na marce, która stała się Sarma-Penney ^{[[[ 7 ]} . Minęło to w szczególności poprzez wdrożenie hipermarketów w połączeniu z restauracjami na lunch ogrodowych (Sarma była dotychczasową siecią małych i średnich obszarów).

Pod koniec 1976 r. Zakres łańcucha zakończył się 79 markami Sarma i 205 lokalizacji Nopri. Udział w rynku zaczyna zmniejszać się, a JC Penney sprzedał swoją sieć w 1987 r. Jeden z jego konkurentów, GIB Group (Grand Bazar, Innov (Vation), tani).

GIB, który ma działalność dystrybucyjną pod nazwami GB (Grand Bazaar) i UNIC, restrukturyzował sieć dogłębnie i przekształca wiele ogólnych lokalizacji w marce GB, podczas gdy marka Sarma pozostaje dla sklepów głównie „bez jedzenia”. Dzieje się w latach 90. XX wieku, w reakcji ekspansji grupa oddzieliła się od jednej czwartej personelu ^{[[[ Pierwszy ]} .

Jednak restauracje ogrodowe na lunch doszły do ​​drogi. W 1996 r. Resto GB i Lunch Garden połączyły się, a wszystkie restauracje w domach towarowych grupy zostały przekształcone w restauracje ogrodowe na lunch.

Na końcu Xx ^{To jest} Wiek grupa GIB decyduje się na rozebranie się. W 1997 r. Pozostałe marki Sarma, położone głównie w tętnicach centrum handlowego, zostały sprzedane holenderskiej grupie Maxedy, właścicielce marki HEMA, która następnie będzie nosić sklepy Sarma.

W 1999 r. Dziedzictwo nieruchomości sklepów Sarma minęło w rękach Redevco, należące do holenderskiej rodziny Brenninkmeijer (właściciel C&A), a następnie w 2001 r. Likwidację Sarmy, która stała się pustą skorupą.

Daniel Lefeuvre W „Duża dystrybucja lub masowy cukier: sklepy w jednej cenie w latach 30. XX wieku”, w Jacques Marsylia (Dir.), Rewolucja komercyjna we Francji: od taniego do hipermarketu , Paris, Le Monde Ed., 1997 , 222 P. (ISBN 2-87899-155-9 ) W P. 109-119