Silk Spider – Wikipedia

. Jedwab pająka jest włóknem białkowym wirowanym przez pająki.

Pająki wykorzystują swój jedwab, aby uchwycić swoją ofiarę, robić płócien lub kokony, aby chronić swoje potomstwo lub zachować ofiarę.
Niektóre gatunki nie splatają płócien, ale wytwarzają jedwab.

Zauważając, że niektórym mygalom udało się ustabilizować na poruszających się podłożach, takich jak szklane płytki przesuwające «Mikrotubule» dystrybuowane na końcu nóg (smołów), gdy są w niebezpieczeństwie lub poślizgną ^{[[[ Pierwszy ]} . Na próbki Z tych pająków mikroskopia ujawnia jedwabne kanaliki wydzielające, rozłożone na powierzchni styku stępu. Jednak w rzeczywistości był to błąd w interpretacji wyników: w 2013 r. Wystąpiła kontrahent ^{[[[ 2 ]} .

Jedwab pająka jest znany ze swojego oporu, lekkości i elastyczności.

W tradycyjnej medycynie jest stosowany lokalnie do gojenia się urazów.

Pająk może wytworzyć do 8 różnych rodzajów jedwabiu: suchy jedwab używany jako ścieżka
(Drut bezpieczeństwa, który zostawia za sobą), Rama ramy lub półek wchodzących w tworzenie zwykłego płótna, lepki jedwab stanowiący spiralę, która ma uchwycić ofiarę, szopa jedwab (W) który przestrzega ofiary jako „rzep” ^{[[[ 3 ]} , Jedwab z pergaminu i bawełny jedwab wchodzący w tworzenie kokonów ^{[[[ 4 ]} .

Włókna jedwabne składają się z fibroïnes (białka nitkowate, zwane także spidroiną ^{[[[ 5 ]} , złożone z kopolimerów z blokami hydrofilowymi i hydrofobowymi) złożone z 25-30% alaniny i 40% glicyny.

Silk Spider to polimer, którego konfiguracja molekularna może się różnić i szybko dostosować się do temperatury i wilgotności, co interesuje badaczy biomimetyką lub robotyką ^{[[[ 6 ]} .

Jedwab pająka jest szczególnie zdolny ” Superkonakcja »(Od 10 do 140 MPa napięcia), gdy jest wilgotny (w kilka minut, gdy higrometria przekracza 70%) i szybciej, gdy nagle jest mokry ^{[[[ 6 ]} . W ten sposób płótwy mogą wytrzymać deszcz, a na przykład ciężar rosy, a nawet gromadzić kilka gramów wody w postaci kropli.
Termotowalność różni się również w zależności od stopnia superkonakcji ^{[[[ 6 ]} .

Jego właściwości solidności (niektórzy twierdzą, że włókno jest tak samo solidne jak stal, podczas gdy inni twierdzą, że jest 5 razy bardziej odporna, ale sześciokrotnie lżejsza, włókna 4 razy bardziej solidne niż najlepsze włókna syntetyczne) i rozszerzalność D ‘(rozciąganie od 30 do 40% z jego początkowa długość, do 200% dla niektórych pająków) nadaje mu energię do pęknięcia sześć razy wyższą niż w przypadku Kevlar ^{[[[ 7 ]} .

Włókno złożone z jedwabiu pająków może teoretycznie, z wcześniej cytowanymi właściwościami, zatrzymaj latanie Boeinga 747 mil/h , wynosi około 320 km/h , ale wymagałoby to światłowodu o średnicy jednego centymetra i początkowej długości 30 kilometrów. Aby zatrzymać płaszczyznę, przedłużenie takiego włókna powinno osiągnąć 9 kilometrów ^{[[[ 8 ]} .

Struktura włókna jedwabnego pająka: β są połączone łańcuchami amorficznymi.

Włókna mają dwa główne elementy ^{[[[ 9 ]} :

• 63% składnika krystalicznego (ulotki β bogate w alaninę, które wiążą się za pomocą wiązań wodorowych) 2 do 5 nanometrów bocznych (spidroazyjne od 6 do 10 aminokwasów z blokami hydrofobowymi) odpowiedzialnymi za solidność błonnika błonnika (porównywalnego z solidnym z solidnym z solidnym z solidnym z solidnym z solidnym z solidnym z rozliczania błonnika błonnika ( stal);
• 22% amorficznego komponentu (w szczególności śmigieł alfa, szczególnie złożonych z glicyny), miękkich (paliny z blokami hydrofilowymi) odpowiedzialnymi za elastyczność jedwabiu (jego rozmiar może wzrosnąć do 35% dla drutu struktury of the struktura Nefila Clavipes );
• 15% tłuszczu i wody.

Istnieje bardzo niski proporcja do regionów półkochiści, które wiążą płaskie arkusze z regionami amorficznymi.

Te struktury i właściwości zostały wyraźnie ujawnione dzięki symulacjom komputerowym ^{[[[ dziesięć ]} .

Świadomy, że rolnictwo seryczne w swoim regionie pozostało kruche z powodu chorób jedwabnika, Montpellier Bon de Saint Hilaire ma pomysł w 1709 roku, aby rozwinąć wykorzystanie Spider Spider ^{[[[ 11 ]} .

W 1710 r. René-antoine Ferchault de Réaumur napisał pamięć zatytułowaną Jedwabne badanie pająków w którym pokazuje, że jedwab pająka jest droższy w produkcji niż jedwabny robak ^{[[[ dwunasty ]} . Określa, że ​​wymaga 55 296 pająków, aby ich gruczoły serycigenowe wytwarzały 500 gramów jedwabiu, podczas gdy 2500 jedwabników wystarczy i stwierdza, że ​​wykorzystanie pająków nie jest opłacalne ^{[[[ 11 ]} .

W latach 80. XIX wieku jezuicki misjonarz Paul Camboué oparł się na studiach Vinsona na Złotym Nefilu (Giant Spider, który może wyprodukować do 4 km Złoty jedwab miesięcznie), aby stworzyć na Madagaskaru maszynę do zebrania dużych ilości drutu wytwarzanego przez tego pająka. Jego testy zostały podjęte przez szkołę araneiculture założoną w Tananarive w 1896 r Xx ^{To jest} wiek, ponieważ arabskie jest mniej opłacalne niż hodowla seryjna (ograniczenia hodowli wymagające dużych przestrzeni lub poszczególnych klatek w celu uniknięcia kanibalizmu i wielu żywych ofiar) ^{[[[ 13 ]} . Ponadto przemysłowe wykorzystanie tych pająków spowodowało rozprzestrzenianie się komarów, zwłaszcza tych z malarią, wyspę widzi tę chorobę na początku Xx ^{To jest} wiek ^{[[[ 14 ]} .

Badania nad sztuczną syntezą Silk Silk (Zastosowania: wątki biodegradowalne w chirurgii, tekstylia balistyczna, jedwab jest bardziej odporny i elastyczny niż kevlar, który produkujemy panele ^{[[[ 15 ]} ) są w toku: struktura fibroïnes jest odtwarzana, ale wirowanie włókien stanowi trudności, a koszt uzyskania tego materiału pozostaje uprzywilejowany ^{[[[ 16 ]} .

Nawet dzisiaj niektóre ludy zbierają i używają jedwabiu pająka w sposób rzemieślniczy, jak Papuas w Nowej Gwinei, dzięki czemu sieci rybackie z tym materiałem ^{[[[ 17 ]} .

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Henri de Parville – w „Les Annales” – 17 czerwca 1900 – NR.886 – Jules Brisson Editions.
• „W Krainie Czarów” – Claresse de Juranville – 1880.
• „Życie i zwyczaje pająków” Maurice Thomas – Payot Editions 1953.
• „Co to za pająk?” Baehr i Bellmann – Vigot 2011 Editions.