Sixthon (Artillerie) – Wikipedia
Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.
Homonimiczne artykuły patrz Sexton.
25pdr sp, śledzenie, sexton | |
Ten sexton wystawiony w Muzeum Policji w Warszawie walczył podczas 2 z Wojna światowa w Pierwszy Odnośnie Polski podział pancerny. |
|
Produkcja | |
---|---|
Projektant | Departament amunicji i dostaw Rząd kanadyjski |
Producent | Montreal Locomotive Works |
Produkcja | 1943-1945 |
Wyprodukowane jednostki | 2150 |
Główne cechy | |
Załoga | 6 (szef rydwanów, pilot, 3 części pokoi, radio) [[[ Pierwszy ] |
Długość | 6,12 m [[[ Pierwszy ] |
Szerokość | 271 m [[[ Pierwszy ] |
Wysokość | 2,11 m |
Msza w walce | 25,86 ton |
Chodowanie (grubość/pochylenie) | |
Zastawianie | do 32 mm [[[ Pierwszy ] |
Uzbrojenie | |
Główna broń | OrdntenCent QF 25 Purnder 112 uderzeń |
Wtórna broń | 2 lekkie karabiny maszynowe Bren. 303 50 sklepów 30 piłek (tj. 1500 trafień) |
Mobilność | |
Silnik | Continental R-975 9 Cylindry Diesla [[[ Pierwszy ] |
Moc | 400 ch (298 kW) [[[ Pierwszy ] |
Zawieszenie | pionowe spiralne sprężyny |
Prędkość drogi | 38 km/h [[[ Pierwszy ] |
Moc masowa | 15 ch/t |
Autonomia | 200 km [[[ Pierwszy ] |
modyfikator |
. Zakrystian jest armatą z II wojny światowej w oparciu o amerykańskie podwozie rydwanu i zbudowane przez Kanadę dla sił Wspólnoty Narodów i niektórych sojuszników. Pozostał w służbie do 1956 roku.
W 1942 r. Stany Zjednoczone zapewniły armaty samobieżne M7 jako kilka jednostek z brytyjskiej artylerii w Afryce Północnej. Brytyjczycy uznali kapłana doskonałego: dał artylerii równoważną mobilność czołgom bojowym. Jednak kapłan używał amerykańskiego brzucha 105 mm, a nie jego brytyjskiego odpowiednika, Canon Oransance QF 25 Power, która spowodowała problemy logistyczne (konieczne było dostarczenie innej amunicji tylko dla kilku jednostek). Amerykanie próbowali dostosować 25 funtów QF do kapłana, ale program opóźnił (wyszukiwanie armaty zostało wyraźnie zniszczone podczas pierwszego testu strzelania) [[[ Pierwszy ] .
Tymczasem Army Engineering Design Branch Departamentu amunicji i zasobów rządowych kanadyjskich zaczął zaprojektować samozadowoloną wersję Ordnce QF 25 funtów. Prototyp oparty na zbiornikach (kanadyjska adaptacja amerykańskiego M3 Lee) została zakończona . Po testowaniu w Kanadzie rząd dowodził 124 kopii w serii 3. Prototyp został wysłany do Wielkiej Brytanii, gdzie przeszedł inne testy. Uważany za bardzo zadowalający, otrzymał nazwę „Sexton” w . Rząd brytyjski dowodził 300 egzemplarzy latem 1943 r. Miały one jednak zbudować na podwoziu czołgów grizzly (kanadyjska wersja Sherman M4A1) zamiast na RAM. Wersja Ram Chassis nazywała się Sexton I, która oparta na Grizzly Sexton II. Brytyjskie polecenia Sexton II miały wreszcie 2 026 egzemplarzy.
W latach 1943–1945 Montreal Locomotive Works Company zorganizowała w sumie 2150 sextonów dla sił kanadyjskich i brytyjskich.
Sexton wszedł do służby we wrześniu 1943 r. Po raz pierwszy został użyty we Włoszech 8 To jest Armia brytyjska [[[ Pierwszy ] . Później uczestniczył w lądowaniu w Normandii. . , pory roku wyciągnęły z barków, które przetransportowały je na plaże, ujęcia, które oczywiście nie były zbyt precyzyjne [[[ Pierwszy ] . Następnie uczestniczyli w kampanii w północno -zachodniej Europie.
W przeciwieństwie do sił niemieckich, które często wykorzystywały swoje armaty postrzałowe na linii frontu, Brytyjczycy i Kanadyjczycy ograniczyły własne do roli podtrzymującej w liniach; Strzelanie (ogólnie masywne) było kierowane przez zaawansowanych obserwatorów.
Pomimo „hybrydowego” pochodzenia, Sexton użył sprawdzonych elementów, a całość dała satysfakcję. Pozostał w służbie w armii brytyjskiej do 1956 r.
- Sexton i
- Pierwsze 125 wyprodukowanych produktów (na podstawie rydwanu Ram).
- Sexton II
- Dodawanie pudełek do tyłu do baterii transportu i generatora pomocniczego, aby je załadować.
- Sexton GPO ( Oficer pozycji broni )
- Zasilanie brzęczyka 25 zostało usunięte i dodano radio Nr 19, a także stół kart. Ten model został użyty do kontrolowania SALVS.
- (W) Jacek Livesey W Opancerzone pojazdy walki I i II wojny światowej , Londres, Southwater, , 128 P. , kilka (ISBN 978-1-84476-370-2 ) . P106-107
Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Recent Comments