Slow Food – Wikipedia

Wolne jedzenie Jest to międzynarodowy ruch kulturalny, który działa w postaci stowarzyszenia nie -profitowego, urodzonego we Włoszech, w staniku, w 1986 Arci Gola , emanacja największego stowarzyszenia o nazwie Arci (włoskie stowarzyszenie rekreacyjne).

Stowarzyszenie zostało założone przez gastronomistę Carlo Petrini, który jest obecnym prezydentem, i jest koordynowany przez Radę Międzynarodową i prowadzoną przez komitet wykonawczy, który jest używany na całym świecie z udziałem milionów ludzi w ponad 160 krajach. Slow Food działa również w dziedzinie treningu poprzez stworzenie Slow Food Editore Publishing House oraz „Master in Culture of Food and Sustainable Tourism” wolnej żywności na University of Gastronomic Sciences of Pollenzo.

Slow Food ma na celu promocję prawa do szybszego doświadczenia jako przyjemności jako przyjemności. Zaprojektowany w odpowiedzi na rozprzestrzenianie się fast food , śmieci i szalone nawyki, nie tylko jedzenie, nowoczesne życie, powolne badania żywności, broni i ujawnia tradycje rolnicze, żywności i wina każdej części świata.

Slow Food zobowiązało się do obrony różnorodności biologicznej i praw ludów do suwerenności żywności, pokonując aprobatę, masowe rolnictwo i manipulacje genetyczne.

Stowarzyszenie próbuje zwiększyć zainteresowanie ludzi żywnością, powodując świadomość środowiska i koncentrując się na czystym agalingu zdolnym do produkcji bez użycia GMO, szanując sezonowość składników. Slow Food próbuje również odkryć i reklamować zapomniane żywność, zwiększając lokalne tradycje i ujawniając starożytną wiedzę utrzymaną na różnych terytoriach. Ostatecznym celem jest zagwarantowanie wszystkim dostępu do „dobrego, czystego i uczciwego” jedzenia, zdolnego do ochrony Ziemi, producentów i wreszcie konsumentów.

Wolne jedzenie podejmuje się do:

1. w celu uzyskania godności kulturowej w kwestiach związanych z żywnością i żywieniem;
2. Zidentyfikuj produkty spożywcze i metody produkcji związane z terytorium w celu ochrony różnorodności biologicznej, promujące ich założenie dziedzictwa kulturowego;
3. Podnieś kulturę żywności obywateli, a zwłaszcza młodszych pokoleń w celu osiągnięcia pełnej świadomości prawa do przyjemności i smaku;
4. Promuj praktykę innej jakości życia, z szacunku dla czasów naturalnych, środowiska i zdrowia konsumentów, promując stosowanie tych produktów reprezentujących jego maksymalną ekspresję jakościową;
5. Pozwolij uwagę opinii publicznej w stosunku do kwestii środowiskowych, a zwłaszcza na ochronę różnorodności biologicznej i tradycji kulinarnych.

Statut jest politycznym aktem prawnym, który formalnie i uroczyście wyraża podstawowe zasady, które dotyczą organizacji państwa (dziś częściej nazywanej „Konstytucją” lub „Karty konstytucyjnym”) lub systemu jakiegokolwiek stowarzyszenia, organu lub instytutu. ^[Pierwszy]

Ustawa o powolnej żywności ^[2] rozwija się w następujących 21 artykułach:

• Art. 1 – Konstytucja
• Art. 2 – Cel

• Art. 3 – Kwatera główna
• Art. 4 – Czas trwania i wyginięcie
• Art. 5 – członkowie założyciele, honoru, zwolennicy i subskrybenci
• Art. 6 – Heritage
• Sztuka. 7 – Organizowanie
• Art. 8 – Członkowie komitetu honorowego
• Art. 9 – Rada Dyrektorów
• Art. 10 – Przepisy dotyczące rezolucji Rady Dyrektorów
• Art. 11 – Uprawnienia Rady Dyrektorów
• Art. 12 – Biuro
• Art. 13 – Komitet Naukowy
• Art. 14 – Umiejętności komitetu naukowego
• Art. 15 – eksperci
• Art. 16 – Sekretarz Generalny
• Art. 17 – Rada audytorów
• Art. 18 – Bezpłatnie za biura
• Art. 19 – Rok finansowy
• Art. 20 – Zmiany w ustawie
• Art. 21 – Postanowie końcowe

10 grudnia 1989 r. Międzynarodowy ruch obrony i prawo do przyjemności oficjalnie urodziło się w Opéra-Como-Comique w Paryżu. Subskrybują delegatów manifestu z: Argentyny, Austrii, Brazylii, Danii, Francji, Niemczech, Japonii, Włoch, Holandii, Hiszpanii, Stanów Zjednoczonych, Szwecji, Szwajcarii, Węgier, Wenezueli.
Jego archetypowa forma, która pojawiła się na biuletyn rozmaryn W listopadzie 1987 r. Został podpisany przez 13 Ojców założycieli: Folco Portinari, Carlo Petrini, Stefano Bonilli, Valentino Spoken, Gerardo Chiaromonte, Dario Fo, Francesco Guccini, Gina Lagorio, Enrico Menduni, Antonio Porta, Ermete Realacci, Gianni Sassi, Sergio Staino.

«W tym stuleciu, urodzonym i wychowanym pod znakiem cywilizacji przemysłowej, najpierw wynalazł samochód, a następnie stworzył własny model życia. Szybkość stała się naszym łańcuchem, wszyscy jesteśmy ofiarą tego samego wirusa: szybkie życie, które denerwuje nasze nawyki, atakuje nas w naszych domach, zamyka nas, aby nas karmić fast food. Ale człowiek Sapiens musi odzyskać swoją mądrość i pozbyć się prędkości, która może go zmniejszyć do gatunku wyginięcia. Dlatego wbrew uniwersalnemu szaleństwu szybkie życie , musimy wybrać obronę cichej przyjemności materialnej. Przeciwko im i najbardziej, które mylą wydajność z Frenzy, oferujemy szczepionkę odpowiedniej części ubezpieczonych zmysłowych przyjemności, do których należy praktykować w powolnej i przedłużającej się przyjemności. Zaczynamy przy stole z powolnym jedzeniem, przeciwko spłaszczaniu fast foodów na nowo odkrywamy bogactwo i aromaty lokalnych kuchni. Wiem, że szybkie życie , w imię produktywności zmieniło nasze życie i zagraża środowisku i krajobrazie, powolna żywność jest dziś odpowiedzią awangardową. Jest tutaj, w rozwoju smaku, a nie w jego natychmiastowym, prawdziwej kulturze, stąd może rozpocząć postęp, od międzynarodowej wymiany opowieści, wiedzy, projektów. Slow Food zapewnia lepszą przyszłość. Slow Food to pomysł, który potrzebuje wielu wykwalifikowanych kibiców, aby ten (powolny) stał się ruch międzynarodowy, którego symbolem jest ślimak ”.

( Manifest wolny, PDF )

University of Gastronomic Sciences [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

University of Gastronomic Sciences został założony przez Slow Food w 2004 r. We współpracy z regionami Piemontu i Emilia-Romagna. Carlo Petrini i Massimo Montanari są głównymi twórcami i promotorami tej rzeczywistości, których głównym celem było promowanie edukacji gastronomicznej i kultury żywności. Oba ciała współpracują w różnych obszarach: udział studentów w wydarzeniach powolnych żywności, możliwość podróży za granicę do doświadczenia oraz wstawienie ekspertów i uczonych na uniwersytecie. ^[3]

Matka Ziemi [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Najważniejszym projektem realizowanym przez Slow Food jest „Terra Madre – World Meeting of the Food Communities”, obecnie w październiku 2006 r. W drugim wydaniu: pięć tysięcy rolników, rybaków i hodowców zebranych w Turyn Oval w celu omówienia suwerennych żywności, obrona Of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Of of Różnorodność biologiczna, prawo do lepszego, czystego i odpowiedniego jedzenia. Jest to naturalna ewolucja projektów w obronie różnorodności biologicznej, takiej jak ARCA del Gusto, spis ludności lokalnych produktów spożywczych zagrożony wyginięciem, projektów Presidia, projekty na tym obszarze, które mają faktycznie wspierać te produkty, oraz „powolna nagroda żywność żywnościowa dla różnorodności biologicznej ”.

W 2002 r., Aby wesprzeć te i inne projekty w południowym świecie, Slow Food promowała narodziny „Fundacji Slow Food for Biodiversity”.

W 2012 r. Piąta odbyła się w październiku spotkanie International we współpracy z Międzynarodowym Salone Del Gusto. ^[4]

Sieć rdzennej matki Ziemi [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Mother Land Network rdzenny Broni także różnorodności kulturowej ludności tubylczej, ich prawa do polowania, łowiącego i podejmowania decyzji na ich terytorium. Sieć ta obejmuje tysiące ludzi w ponad 370 społecznościach obecnych w ponad 60 krajach na całej planecie.

Po pierwszym wydarzeniu Slow Food, które odbyło się w Szwecji w 2011 r., Dedykowane dla ludności tubylczej, nastąpiło drugie spotkanie w Meghalaya w Indiach w 2015 r. Wydarzenia te miały na celu promowanie wiedzy na temat produkcji żywności według wizji przedstawicieli społeczności tubylczych.

Wiele produktów spożywczych zagrożonych wyginięciem jest zachowanych przez rdzenne społeczności na świecie, takie jak miód leśny, zebrane przez grupy etniczne Kurumba i Iruula lub Wagashi, świeży ser przygotowywany przez populację Feli w Burkina Faso; lub wędzone mięso produkowane w Rosji. ^[5]

Sieć miast Madre Terra [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Sieć miast Ziemi Madre to projekt, w którym wszystkie gminy włoskie uczestniczą w celu pokazania gościnności Włoch i Piemonty. Wraz z miastami metropolitalnymi gminy uczestniczyły w projekcie, zapewniając wsparcie finansowe i hosting przedstawicieli krajów rozwijających się. ^[4]

Spowolniane edytore [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Slow Food to także dom wydawniczy („Slow Food Editore”), z siedzibą w staniku, w prowincji Cuneo w Piemont. Urodzony w 1990 roku, założony w 1986 r. (Pierwsze lata pod nazwą Arcigola) i stał się międzynarodowym stowarzyszeniem w 1989 r. ^[6] Publikuje przewodniki, eseje, podręczniki, trasy, które płyną wiedzę o kulturze jedzenia i wina. . Bestseller I Osterias z Włoch , spółka zależna włoskiego zjedzonego.

Od 2009 roku Giunti Editore stał się nowym partnerem i krajowym dystrybutorem Slow Food Editore. ^[6] W ostatnich latach produkcja produktu w formacie elektronicznym wzrosła ebook do aplikacji, w tym Słownik włoskich kuchni regionalnych To jest Osterias z Włoch 2021 . ^[7]

Wolne jedzenie (okresowy) [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Magazyn jest wysyłany sześć razy w roku do włoskich członków powolnej żywności i jest reżyserowany przez Silvia Ceriani. Podpisy pochodzą głównie z włoskiego i zagranicznego sektora żywności i wina.

Fundacja Slow Food for Biodiversity [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Fundacja Slow Food for Biodiversity-onlus broni różnorodności biologicznej żywności i tradycji gastronomicznych, promuje zrównoważone rolnictwo, szanowanie środowiska, kulturowej tożsamości ludzi i dobrostanu zwierząt.

Finansuje projekty przeprowadzone w celu ochrony różnorodności biologicznej: Arka smaku, dyrektorów, 10 000 ogrodów warzywnych w Afryce, rynków Ziemi i okrzyków sojuszu. ^[8]

Kolejnym narzędziem do zwiększania i ochrony różnorodności biologicznej są ogrody powolne: ogrody szkoła, społeczność i rodzinne.

Slow Food promuje również rynki terenów na całym świecie, aby sprzedawać produkty wysokiej jakości, ale także stworzyć związek między małymi producentami i konsumentami. ^[9] Obecnie na świecie znajduje się 79 rynków terenu z 28 narodów. ^[9]

Polityka [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W listopadzie 2019 r., Wraz z kolejnymi 26 organizacjami pozarządowymi, Slow Food zwróciła się do listu do instytucji międzynarodowych, w szczególności do Unii Europejskiej, odnosząc się do tematu żywności i rolnictwa, który musi odnieść swoją część w osiąganiu celów klimatycznych zgody Paryża 2015 . ^[dziesięć] Od 2019 r. Slow Food Europe stała się częścią koalicji polityki żywnościowej UE, która wspiera potrzebę wprowadzenia stałych polityk w celu przejścia na zrównoważoną dietę. ^[11]

Wolna żywność nadzieja na początku wspólnej polityki żywnościowej Unii Europejskiej, która rozważa zdrowie, aspekty ekologiczne, wartości społeczne i kulturalne, a także produkcję żywności, rolnictwa i komercyjnego. ^[11]

Od 2022 r. Slow Food jest częścią projektu Pierwszy światowy park życia śródziemnomorskiego życia wraz z innymi przedmiotami instytucjonalnymi działającymi na środkowej Sycylii. ^[dwunasty]

Projekt Praips Slow Food urodził się w 1999 roku jako ewolucja Arca del Gusto Do odzyskiwania i ochrony małych produkcji gastronomicznych zagrożonych rolnictwem przemysłowym, degradacją środowiska i homologacją. Chociaż tego rodzaju certyfikat nie jest oficjalny (jest przypisywany przez komitet naukowy powolnej żywności), kryteria definicji są podobne do kryteriów certyfikatów, takich jak „chronione wskazanie geograficzne” IGP i „DOP” chronione ”.

643 Dyrektorzy angażują chłopi, rzemieślników, pasterzy, rybaków i winiarzy z 79 krajów. ^[13] Wykonują cztery działania ^[14] :

• organizować zajęcia szkoleniowe;
• promować i ulepszyć produkty i ich terytoria;
• Przekaż historie producentów, produktów i terytoriów
• Opowiadają producentom na całym świecie.

Wytyczne dyrektorów zostały opracowane przez Fundację Slow Food for Biodiversity ^[15] który otrzymuje prośbę o rozpoczęcie projektu, organizuje pierwszą wizytę u producentów i upoważnia początek. ^[16]

Marka garnizonu Slow Food® [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W 2008 r. Slow Food nagrał markę „Garrison Slow Food®” i dał jej koncesję garnizonom, tak że wstawili ją do etykiet produktów niektórych krajów. Marka pozwala producentom różnicować się na rynku i chronić produkcje przed ryzykiem podrabiania. Marka początkowo musiała zawsze towarzyszyć zdanie, które krótko wyjaśniło projekt: „Presidia są projektami powolnymi żywnościami, które poprawiają wysokiej jakości produkty rzemieślnicze stworzone zgodnie z tradycyjnymi praktykami”.

Dzisiaj dyrektorzy są jedyną społecznością i jedynym projektem wolnym żywności, który wykorzystuje logo również w etykiecie produktu. Marka musi zawsze towarzyszyć, za każdym razem, gdy jest to konkretnie możliwe, w szczególności, gdy jest stosowana na etykietach lub paczkach, przez wyrażenie: „Dyrektorzy to projekty wolnej żywności, które chronią produkcje małej jakości wykonane zgodnie z tradycyjnymi praktykami”. ^[17]

W związku z tym powolne jedzenie pracuje nad zastąpieniem wielu istniejących logo, które dziś identyfikuje indywidualne planowanie jednym symbolem graficznym: SLIL FOID SLAIN. Ta trasa przewiduje zastąpienie obecnej marki Slow Food Presidium (kolorowa spirala) nową marką, która wspiera sformułowanie „Slow Food Garrison” spiral (czerwony).

Presidia Slow Food na świecie ^{[18] [19]} [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Europa [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Albania, Austria, Belgia, Białoruś, Bośnia Hercegowina, Bułgaria, Cypr, Chorwacja, Francja, Georgia, Niemcy, Irlandia, Włochy (z 343 dyrektorami), Francja.

Afryka [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Burkina Faso, Capo Verde, Egipt, Etiopia, Gwinea Bissau, Kenia, Madagaskar, Mali, Maroko, Mauritania, Mozambik, Senegal, Sierra Leone, Południowa Afryka, Tunezja, Uganda, Uganda

Ameryki [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Argentyna, Brazylia, Kanada, Chile, Kolumbia, Ekwador, Gwatemala, Honduras, Meksyk, Peru, Stany Zjednoczone.

Asia e Oceania [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Afganistan, Armenia, Chiny, Korea Południowa, Japonia, Indie, Liban, Malezja, Nowa Kaledonia, Tadżykistan, Uzbekistan.

Stany Zjednoczone [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Slow Food USA, z ponad 150 lokalizacjami w całym kraju, działa w celu stworzenia systemu żywności, który działa dla wszystkich społeczności. Niektóre lokalizacje koncentrują się na programach edukacyjnych lub wspierają rynki rolników i CSA ( Wspierane przez społeczność rolnictwo ), podczas gdy inni koncentrują się na współpracy z grupami grupowymi lub na walce o dobre nawyki żywieniowe. ^[20]

Zjednoczone Królestwo [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Slow Food Wielka Brytania jest głównym ciałem i składa się z powolnej anglii, Slow Food Szkocja, Cymru Slow Food i Slow Food Ireland na północy ^[21]

szwajcarski [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Szwajcarska powolna żywność z siedzibą w Ittigen urodziła się w 1993 roku w Canton Ticino. To była pierwsza sekcja poza Włochami ruchu wolnego żywności: do tej pory ma około 4000 członków i jednego Rynek wolny Do Zurigo ^{[22] [23]}

Australia [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Ruch Slow Food Australia ma na celu zwiększenie świadomości w społeczności o wartości lokalnej żywności i czystości z gospodarstwa na rynek ^[24] .

Holandia [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Holandia Slow Food jest wspierana przez 19 lokalnych społeczności i jest silnie reprezentowana przez młodych ludzi, którzy przygotowują się do Slow Food Youth Network (SFYN), znanej wcześniej jako młodzieżowy ruch żywnościowy. Z 11 regionami i siedzibą w Utrechcie ta sieć jest zaangażowana w „dobry, czysty i uczciwy system żywności” organizujący różne wydarzenia, projekty i kampanie (takie jak SFYN Academy, Boer Bistro i The World Disco Sup Day) ^[25]

Cittaslow to sieć gmin, które są zaangażowane w poprawę jakości życia mieszkańców i odwiedzających, przenosząc doświadczenia w świecie żywności i wina do administracji miejskiej za pośrednictwem Slow Food Network.

Sieć została założona 15 października 1999 r. W Mancinelli Theatre w Orvieto, na inicjatywie burmistrzów stanika, Greve w Chianti, Orvieto i Positano, oraz wspierana przez samego prezydenta Slow Food. Od tego czasu Cittaslow został ustrukturyzowany i po dwudziestu latach był obecny w trzydziestu krajach z setkami projektów. ^[26]

Tytuł „Cittaslow” jest przyznawany wszystkim tym gminom z mniej niż 50 000 mieszkańców, którzy nie są stolicą prowincji i które szanują cechy ustawy i regulację adhezji. Tytuł ten trwa 3 lata i jest odnawiany pod warunkiem, że administracje utrzymują podstawowe warunki kwalifikowalności.

Oprócz Włoch sieć rozwija się w innych stanach świata.

Sieć współpracowników powolnej żywności jest podzielona na lokalne biura (zwane „postępowaniem” we Włoszech i Kolacja na całym świecie), koordynowany przez Lider partii którzy zajmują się organizacją kursów, degustacji, kolacji, podróży, aby promować kampanie uruchomione przez stowarzyszenie, w celu aktywowania projektów takich jak szkolne ogrody i uczestniczyć w dużych wydarzeniach organizowanych przez Slow Food na arenie międzynarodowej.

Około 1600 jest aktywnych Kolacja Wolna żywność w 150 krajach, w tym 410 „przeprowadzonych” we Włoszech.

Chociaż cele te mogą chwalić, mogą one pociągnąć za sobą inne problemy, które nie są rozwiązane. Na przykład, jeśli czasy pracy większości populacji nie są znaczące, przygotowanie żywności w jeden sposób wolne jedzenie Staje się to dodatkowym ciężarem dla tych, którzy muszą przygotowywać jedzenie, często kobiety. ^[27] Wręcz przeciwnie, członkowie najbogszych firm mogą sobie pozwolić na czas i koszty rozwoju smaku, wiedzy i rozeznania. Deklarowany cel Slow Food, aby zachować się przed „zarażeniem tłumu”, można zatem postrzegać jako elitarne. ^[28]

Na tej samej długości fali słynny amerykański agronom Norman Borlaug, architekt zwanej SO -Called Green Revolution i Nagrody Nagrody Nobla w 1970 r., Który, choć nie odnosząc się szczególnie do celów powolnego żywności, mówi:

«Twierdzę, że świat ma teraz technologię – już dostępną lub bardzo zaawansowaną na etapie badań – w celu utrzymania populacji dziesięciu miliardów ludzi w zrównoważony sposób. Najbardziej odpowiednie pytanie dotyczy tego, czy ta nowa technologia będzie dozwolona dla rolników i hodowców. Podczas gdy bogate narody z pewnością mogą przyjąć pozytywne stanowiska z ultra niskim ryzykiem i płacić więcej za żywność wytwarzaną za pomocą „ekologicznej” metody, miliard przewlekłych ludzi z biednych krajów nie może tego zrobić ”.

( Norman Ernest Borlaug w przemówieniu w Oslo w 2000 r [29] )

W tym względzie zaobserwowano, że:

«Wolne jedzenie ma nie tylko ambicje promowania dobrego jedzenia i dobrego wina na świecie. Zamiast tego zamierza dotrzeć do publiczności, która oprócz tego, że jest bogata, czuje się winna bycia takim i dlatego chce coś zrobić, aby uspokoić ten dyskomfort. Geniusz Slow Food leży dokładnie na tym, że znalazł syntezę między prawdziwym pragnieniem dobrego odżywiania a niepokojem „bycia po prawej stronie”, w skrócie pojednanego jedzenia i zaangażowania. I dlatego ruch jest zmuszony zaprzeczyć obrazowi ghilotonu, który jest postacią wewnętrzną Protegnata [Oryginalna kursywa, notatka redaktora]. „Polityczny” program powolnej żywności – co powinno pozwolić odbiorcom czuć się w pokoju z własnym sumieniem – polega na zmianie nawyków żywieniowych i sposobach produkcji żywności całej populacji świata. Oczywiste jest, że w obliczu tak ogromnego zadania skuteczny charakter żywności, którego spożywanie produkcji i spożycia żywności (które są dokładnie produktami luksus [Oryginalna kursywa, nota redaktora]) jest nieco zawstydzająca i dlatego musi być tak długo, jak to możliwe. Jak udawać, że karmisz całą światową populację spalotem Colonnata, Baranka zeri, soczewicą Ustica lub truskawki Tortona (nie wspominając o złotym złotym garbku pianalu poirino lub białej kurze Saluzzo) , Podlewanie wszystkiego z Barolo lub Sciacchetrà? ”

( L. Simonetti, Jedz, kto może, mniej, lepiej i powoli, ideologia wolnej żywności , Florence, Pagliai, 2010, s. 1 35. [30] )

Kolejną krytyką, która jest przeniesiona do powolnego jedzenia, jest sprzeczność między tym, co głosi, a jak się zachowuje. Jednym z organizacji roboczych Slow Food jest wsparcie dla małych chłopów, które produkują żywność z tradycyjnymi środkami prowadzącymi działalność czysto rzemieślniczą. Jednak ruch wzywa reklamę w publikacjach i witrynach lub sponsorowaniu uczestnictwa w ruchu na targach i wystawach, według stawek, na które zwykle mogą sobie pozwolić tylko firmy lub konsorcjum zarządzania przemysłowego. ^{[trzydziesty pierwszy]}

• Różni autorzy, Zakupy z powolnym jedzeniem 2872 adresy codziennego jedzenia , Bra (CN), Slow Food Editore, 2015, ISBN 978-88-8499-387-8.
• Różni autorzy, Osterias z Włoch Guide 2015 , Bra (CN), Slow Food Editore, 2014, ISBN 978-88-8499-354-0.
• Różni autorzy, Przewodnik po piwach Włoch 2015 , Bra (CN), Slow Food Editore, 2014, ISBN 978-88-8499-349-6.
• ( W ) Anne Menel, Oliwek z oliwek z pierwszego tłoczenia i powolne jedzenie , W Antropologica , tom. 6, n. 2, Canadian Anthropolgy Society, 2004. URL skonsultowano się w dniu 7 maja 2013 r. .

• Oficjalna strona . Czy SULLFOOD.com .
• Wolne jedzenie (kanał), ON Youtube .
• Wolne jedzenie . Czy Treccani.it – ​​encyklopedia online , Instytut Encyklopedii Włoskiej.
• Oficjalna strona internetowa Slow Food Italia . Czy slowfood.it .
• Spowolniane edytore . Czy Editore.slowfood.it . URL skonsultowano się z 13 kwietnia 2008 r. (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 3 lutego 2008 r.) .
• Alexis Paparo, Wolne jedzenie? Tylko dla bogatych W Magazyn Encyklopedia Pem-Set , 21 października 2014 r., Instytut włoskiej encyklopedii treccani