Style Portugais Suave – Wikipedia

Budynek z Place Areeiro w Lizbonie

. Uprzejmy portugalski styl (Portugalski: Miękki portugalski styl ) jest rodzajem architektury używanej w Portugalii zarówno w budynkach publicznych, jak i prywatnych, głównie w okresie od lat 40. do początku lat 50. XX wieku. Ten styl architektoniczny jest również nazywany Styl nacjonalistyczny W tradycyjny styl Lub Nowy styl stanu Ale ta ostatnia nominacja jest niechciana, ponieważ w tym okresie reżimu nowy stan (Nowy państwo) Różne style zostały zastosowane do budynków publicznych.

Styl portugalski uporządkował się z pomysłów kilku portugalskich architektów, którzy od samego początku Xx ^{To jest} Century starał się stworzyć „autentyczną portugalską architekturę. Jednym z mentorów tego prądu był architekt Raul Lino, twórca teorii Portugalski dom . Rezultatem tego prądu było stworzenie stylu architektury, który wziął elementy nowoczesnej inżynierii maskowanej przez mieszankę recyklingu zewnętrznych elementów estetycznych starej i tradycyjnej portugalskiej architektury.

Nowe państwo portugalskie, autorytarny i nacjonalistyczny reżim urodzony w rewolucji w 1926 r. I prowadzony przez António Salazar, rozpoczął w latach 30. XX wieku polityka robót publicznych o dużej skali. Na samym początku modernistyczny monumentalny styl zmieszany z Art Deco zwyciężył w tych nowych budynkach publicznych. Jednak po Świetna wystawa portugalskiego świata Od 1940 roku, którego głównym architektem był José Cottinelli Telmo, rząd portugalski zaczął preferować nacjonalistyczny styl budynków publicznych. Ten styl był używany do wszelkiego rodzaju budynków, od małej szkoły podstawowej wsi po wielkie Écoles i uniwersytety, w tym koszary, sądy, szpitale, ratusz itp.

Poza Portugalią ten styl był szeroko rozpowszechniony dla budynków publicznych na terytoriach zagranicznych w Portugalsji w Afryce, Azji i Oceanii ^{[[[ Ref. pożądany]} . Styl ten był również bardzo udany z prywatnym zamówieniem, podjętym dla wszystkich rodzajów osiągnięć, od domu rodzinnego po budynki zakwaterowania, w tym budynki biurowe, komercyjne i przemysłowe ^{[[[ Ref. pożądany]} .

Ten styl był krytykowany przez wiele architektów, którzy oskarżyli go o prowincjonalne i pozbawione wyobraźni. Jego nazwa, pod którym ten styl kończy się znany, Uprzejmy portugalski , został mu dany przez ironię, ponieważ była to nazwa marki papierosów. Największa fala budynków w tym stylu odbyła się po portugalskim Kongresie Architektury w 1948 r., Który wprowadził go na rynek, zanim stopniowo stał się stylem używanym do budynków publicznych i prywatnych. W połowie lat pięćdziesiątych osiągnięcia publiczne promowane przez nowy państwo powróciły do ​​modernistycznej architektury.

Pomimo Krytycy świata intelektualnego, uprzejmy portugalski styl w końcu podbił smak opinii publicznej ^{[Osobista interpretacja?]} . Ta architektura, nawet trochę osłabiona, doświadczy odnowionego zainteresowania ^{[Ref. niezbędny]} Do końca niezliczonych prywatnych budynków, szczególnie w latach 90.

Typowe budynki tego Portugalska architektura uprzejma Użyj nowoczesnych technik inżynierii lądowej, takich jak beton, ma wielkie konstruktywne zdolności. Jednak w przeciwieństwie do osiągnięć modernistycznych, które ujawniają i podkreślają konstruktywną całość, tutaj wszystko jest maskowane maksymalnie elementami czysto dekoracyjnymi ^{[[[ Ref. pożądany]} .

Elementy ozdobne portugalskiego stylu uprzejmego pochodzą z architektury XVII ^{To jest} wiek i XVIII ^{To jest} stulecia i różne portugalskie style regionalne ^{[[[ Ref. pożądany]} . Istnieje również użycie elementów takich jak kamienie rustykalne, dachy płytek, szczyty, pilastry, balkony itp. Podobnie często możemy znaleźć łuki i wieże noszące elementy nacjonalistyczne i symboliczne.