Świetny japoński pies – Wikipedia

Świetny japoński pies
Klasyfikacja FCI – n. 344
Grupa	5 Psy typu Spitz i prymitywne
Sekcja	5 azjatyckich spitz i powiązanych ras
Standard n.	344 z 07/06/2005
Oryginalne imię	American Akita, American Akita
Typ	Świetny japoński pies
Pochodzenie	Japonia
Wysokość w Garrese	Mężczyzna 66-71 cm Kobieta 61-66 cm
Idealna waga	Mężczyzna 45-60 kg Kobieta 35-50 kg
Rasy psów

. Świetny japoński pies ^{[Pierwszy] [2]} O Akita American ^{[Pierwszy] [2]} Jest to rasa japońskiego psa, niedawno uznana przez Międzynarodową Federację Cynologiczną, podczas gdy wcześniej była uważana za różnorodność Akita inu. Wychowany przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, kraju, w którym rasa jest po prostu znana jako Akita, będąc jedynym uznanym przez American Kennel Club. W porównaniu z inu akita jest bardziej masywny i ciężki; Inna różnica polega na tym, że standard rozpoznaje wszystkie kolory. ^[3]

Badanie przeprowadzone przez H.G. Parker na DNA 85 ras psów należących do American Kennel Club (w większości przypadków pięć osób na rasę) ujawnił, że amerykańska Akita, wraz z Shiba Inu ^[4] A na chow chow to rasa ma mniej różnic genetycznych z szarym wilkiem. ^[5]

W Japonii nazywa się American Akita Amerikan Akita , w krajach Anglo -Saxon jest to po prostu nazywane Akita , podczas gdy inna odmiana „japońskiej Akita”. ^{[6] [7]}

Dzisiejsza Akita schodzi od starożytnej Akity Matagi, szeroko rozpowszechniona głównie w górzystym regionie na północ od wyspy Honshū, major Japonii, w prefekturze Akity, od którego wyścig przyjmuje swoją nazwę. Psy te były używane do polowania na dużą grę, takie jak jelenie, dziki, a zwłaszcza niedźwiedzia.
Te wytrwałe, zwinne i szybkie psy podążyły za śladami dzikiego i raz się dotarli, trzymali je na dystans, dopóki łowcy nie przybędą. ^{[8] [9]}

W dziewiętnastym wieku rasa była używana u psów między psami, gdzie była bardzo wykwalifikowana. Po rywalizacji z prefekturą Kōchi, który stworzył potężnego psa bojowego, Tosa, przekraczając ich rodzimą rasę, Shikoku z zachodnimi psami, również w prefekturze Akity podążał za tą drogą, a Akita zostały przekroczone wielkimi zachodnimi molossoidami Molossoidami , Podnosząc powstanie Shin Akita (New Akita), w 1908 r. Walki między psami były zabronione w Japonii, ale ten typ Akita nadal się rozprzestrzenia. ^{[8] [9]}

W XX wieku sława rasy wzrosła dzięki historii Akity Hachi, czule nazywanej Hachikō, urodzoną w 1923 roku i należącą do profesora Hidesaburō Ueno. Hachi towarzyszył profesorowi stacji kolejowej Shibuya w Tokio każdego dnia, kiedy wyjechał do pracy, a następnie wrócił na niego po powrocie. 25 maja 1925 r., Kiedy Hachiko miał 18 miesięcy, profesor został potrącony przez udar, gdy był na uniwersytecie i zmarł. Hachiko codziennie jechał na stację, nigdy nie zrezygnował i czekał na przybycie swojego mistrza aż do jego śmierci, która miała miejsce dziewięć lat później, w 1934 r. Brązowy posąg został natychmiast przełożony do Shibuya na cześć Hachikō i jego lojalności. ^{[8] [9]}

W 1931 r. Akita została oficjalnie ogłoszona naturalnym pomnikiem Japonii, a w mieście ōDate, w prefekturze Akity, zorganizowano Nihon Ken Hozonkai, aby zachować rasę jako skarb narodowy. ^{[8] [9]}

W 1935 r. W Odate zainstalowano także rzeźbę przedstawiającą rodzinę Akity, aw 1967 r., Aby upamiętnić pięćdziesiątą rocznicę firmy w celu zachowania psa Akity, powstało muzeum poświęcone wyścigu. ^{[8] [9]}

W 1937 r. Amerykańska pisarz Helen Keller odwiedziła prefekturę Akity i po tym, jak poinformowała się o historii Hachikō, wyraziła chęć posiadania psa o tej samej rasie, pierwszej, Kamikaze-Go, który otrzymał jako prezent od lokalnego Populacja, zmarła po pewnym czasie Cimurro, w 1939 r. Japoński rząd zapewnił jej drugą Akitę, Kenzan-Go, brat Kamikaze-Go, były to pierwsze okazy Akity, które zostały wprowadzone do Stanów Zjednoczonych i były Bardzo ważne dla rozgłosu i rozprzestrzeniania się rasy na Zachodzie. W ten sposób pisarz przypomina Kamikaze-Go w Akita Journal: „Jeśli anioł kiedykolwiek istniał z futrem, to był zamachowiec-samobójca. Wiem, że inne zwierzę nigdy więcej nie dostanę tej samej czułości. Psy Akita mają wszystkie cechy, które mnie przyciągają – życzliwość, towarzyskość i lojalność ”. ^{[8] [9]}

Pod koniec drugiej wojny światowej niektórzy amerykańscy żołnierze zakochali się w tych psach i zabrali je do ojczyzny. W pierwszej połowie XX wieku morfologia Akity inu w Japonii odpowiadała dzisiejszej amerykańskiej Akicie, ale podczas gdy w domu, a później w innych narodach, próba powróciła do tego, co uważa się za oryginalny typ, In, In. Kraje Anglo -Saxon zamiast tego nadal rozmnażał się z SO -Called American Type. ^{[8] [9]}

W 2001 r. Międzynarodowa federacja cynologiczna rozpoznała tę rasę jako oddzieloną od inu Akita, początkowo z nazwą wielkiego japońskiego psa, wstawionego w drugiej grupie, Molossoids, później w 2005 r. Został przemianowany następnie na Akita American i przeniesiony do Akity i przeniesiony do Akita American Piąta grupa, psy Spitza. Podczas gdy American Kennel Club nadal uważa Akitę za jeden wyścig. ^{[8] [9]}

czekam [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Duży pies, solidna konstytucja, dobrze zrównoważona, z wielką substancją i ciężkim szkieletem. Głowa jest masywna, duża i trójkątna, małe oczy, trójkątne i brązowe, lufę jest szeroka, głęboka, z szeroką i czarną truflą, szczęki są potężne z nożyczkami, uszy są małe, wznoszone i przenoszone do przodu w linii w linii z The Z tyłu szyi, która jest często i muskularna, a także plecy i kończyny, klatka piersiowa jest duża i głęboka. Włosy są podwójne, z często i miękką podkładką oraz prostymi i sztywnymi włosami zewnętrznymi, długie na plecach około 5 centymetrów, nieco większy rozmiar niż reszta ciała, z wyjątkiem ogona, który jest zazwyczaj wysoki, zwinięty z tyłu lub z tyłu lub biodra. Dozwolony jest, że każdy kolor, taki jak czerwony, płowy, biały, sezamowy, brązowy, a nawet witrain lub striato, typowy dla wielu przedmiotów, czarna maska, nie przyznaje się, a nie przyznana w Kita inu.
Samce mają wysokość 66–71 cm, a kobiety 61–66 cm; Waga wynosi około 60 kilogramów. Mieszkanie seksualne jest bardzo wyraźne. Czasami rodzą się długie okazy, cechę, która jest niechciana, psy z długim haymem są w rzeczywistości wykluczone z wystaw, a reprodukcja nie jest zalecana. ^{[dziesięć] [11] [dwunasty]}

Postać [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Niezwykle inteligentne, przyjazne, uważne, gotowe, dostojne, łagodne i odważne, bardzo przywiązane do członków jego rodziny, ale ostrożne od nieznajomych, prawie nigdy nie szczeka. Często nie jest to tolerancyjne dla innych psów tej samej płci. ^{[13] [14]}

• Pamela S. Turner, Hachiko: prawdziwa historia lojalnego psa , HMCO Children’s Books, 2004, ISBN 0-618-14094-8.

Amerykańska Akita lub wielki japoński pies jest piękny

Portal dla psów : Dostęp do głosów Wikipedia zajmujących się psami