Technika du tango tango tango rioplatense – Wikipedia

Tango mówi Rioplatense to taniec piłki, który tańczy dwa, podczas Milongas. Jest to dziś najbardziej praktykowany na świecie, przed Tango w salonie, a zatem często nazywany „tango” bardzo krótkim. (Tango w salonie, aż do wczesnych lat 90. XX wieku, był na półkuli północnej, prawie jedynym praktykowanym; patrz sprzeciw między „tango rioplatese” i „salon tango”.)

Tango to taniec improwizacyjny: kroki nie są z góry postanowione powtórzenie, ale dwaj partnerzy idą razem w kierunku zaimprowizowanego kierunku, w zależności od muzyki i wolnej przestrzeni na torze.

Partner (tradycyjnie mężczyzna) prowadzi ciężar drugiego (tradycyjnie kobiety), która podąża za, naturalnie pozostawiając swoją wagę, ciało pierwszego, nie próbując odgadnąć kroków.

Nie ma kroku ani konwencjonalnej sekwencji, która powinna być lub nauczona na pamięć i rozmnażać się. „Basic PAS”, znany jako „Salida”, jest nauczany przez początkujących w zakresie swoich cnót edukacyjnych, ale rzadko praktykuje się w Ball: tancerz, który prowadzi swojego partnera, nie ma powodu, aby wykonywać tę konkretną sekwencję, i uczy się poruszać po przejściu na Śledź bez myślenia o krokach. Kroki nie tworzą sekwencji. Każdy tancerz tańczy zgodnie z własnym uczuciem. Nie ma „szkoły” tango właściwego. Dwie osoby, które wzięły udział w tych samych kursach, mogą mieć bardzo różne style. Nawet bardziej niż w innych tańcach piłki, zmiana partnera jest powszechna podczas Milongas. Jednak nie ma żadnych zasad i często zdarza się, że niektóre pary tancerzy nie oddzielają się wieczorem, nie będąc w związku poza toru.

Uścisk [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Abrazo jest sposobem na wejście w ramiona. Krótki moment Abrazo jest, dla niektórych, już moment tańca, w którym jeden zbliża się do jednego z drugiej, gdy jeden osiada w postawie dostosowanej do morfologii drugiej. Ta postawa może zatem zmienić się w zależności od partnera. Ramiona zrelaksowane, prawa ręka przewodnika obejmuje swojego partnera, pozycja tej ręki z tyłu często zmienia się zgodnie z postawą. Z drugiej strony uścisk dłoni, choć tonik, musi pozostać elastyczny i jak najbardziej elastyczny, aby móc szukać – nie zawsze proste dla początkującego – dosłownie świadomości, uczucia popiersie drugiego. Łokcie są również zrelaksowane i w dół. Ten uścisk dłoni jest zasadniczo nigdy nie wyższy niż ramię. ^{[nie jasne]}

Postawa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Aby zapobiec początkującym stóp, a czasem próba zintegrowania uczucia Obecność naprzód , niektórzy nauczyciele Tango proszą ich, aby spoczyli ciężar ciała z przodu stopy (śródstopie). Ale w rzeczywistości wsparcie stopy, nawet jeśli może się znacznie różnić, a czasem na śródstopie podczas pozycji w piramidzie ( Volunin ), jest najczęściej rozmieszczony wśród tancerzy w Milonga, na całej powierzchni stopy: jednocześnie, przed stopą i piętą, co dodatkowo zmęczyło tancerz.

Spacery i wieże [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Tango jest przede wszystkim spacerem („caminata”). Pracujemy głównie nad najważniejszymi rytmami (czasy 1 i 3 z 4 -ostrej pomiaru Tango; czas 1 pomiaru 3 -skąpu Waltz). Kiedy zatańczymy niepowodzenie, spacer krótko przyspiesza (następnie tańczymy na najważniejszych wydarzeniach i słabości).

Drugim elementem konstytutywnym Tango jest tura („Giro”) tancerza wokół osi środkowej (często partner, ale czasami para obraca się wokół osi między nimi). Przesiedlenie tancerza wykonującego zakręt (tradycyjnie kobieta) obraca się w następujący sposób, w Struktura wieży : Nie wcześniej, zwróć się do stopy podporowej, a nie na boku, zwrócenie stopy podporowej, a nie do tyłu, nie z boku itp. W tej strukturze krok boczny jest często nazywany „bocznym” lub „otwieraniem” („apertura”), a przednie i tylne kroki są czasami nazywane „przednim krzyżem” („cruce adelante”) i „skrzyżowaniem” („cruce atrás” ).

Na tej podstawie można przeszczepić „liczby” („ganchos”, „saccadas”, „boleos”, lapiz ”itp.) W nieskończonej liczbie, które zasadniczo są według uznania tancerzy.

Wytyczne/połączenie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Partner, który prowadzi (tradycyjnie człowieka), nie prowadzi dosłownie ramionami, ani rękami, ale Z biustem , z masą ciała. To wytyczne, które wydają się niezauważalne podane z zewnątrz, są w rzeczywistości nieskończenie wyraźniejsze, ponieważ następująca część, niż gdyby została przeprowadzona bezpośrednio z ramionami. W rzeczywistości, im bardziej wskazówki pochodzi z wnętrza ciała, tym bardziej naturalny, jasny i funkcjonalny jest. (I tancerz, który „trudno jest prowadzić partnera” z jakiegoś powodu, czasami ma tendencję do „dodawania z ramionami”).

Improwizacja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Kroki lub sekwencje, których się uczymy, są zapominane: nie mają one być odtwarzane i zestawione, ale być pomnożony , zmieszane w ruchu, tym bardziej nieświadomy , lepiej będzie.

Ale improwizacja to nie tylko kwestia inspiracji, ale przede wszystkim pytanie techniczne: kiedy zaczynasz tango lub że nie jesteś zbyt dobrze związany z twoim/swoim partnerem, będziemy odtwarzać sekwencje tańczych wzorów, czasem całkiem całkiem całkiem całkiem całkiem całkiem powtarzalne. Kiedy poprawia się jakość ruchu i połączenia, jesteśmy w stanie tańczyć bardziej różnorodne wzory, które będą coraz mniej powtarzalne. Do skrajności, jeśli tancerze znajdą połączenie lub połączenie Idealne, poczucie improwizacji może być czasem całkowite ^{[[[ Pierwszy ]} .

Adorno (ozdoby) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Adorno (ozdoba, falbanki, ozdoba) jest mniej lub bardziej złożonym ruchem, wykonanym przez tancerzy tango w celach estetycznych lub w celu zapewnienia osobistej interpretacji muzyki. Z drugiej strony ruch ten nie zastępuje wskazówek, zapewnia ulgę i teksturę czystej techniki. Adornos są praktykowane zarówno przez mężczyznę, jak i przez kobiety, jednak u kobiet często uczy się ich podczas określonych lekcji zwanych „Technika kobiet” ^{[[[ 2 ]} .

Figury lub nie specjalne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Ten improwizowany cztero -poziomowy marsz został z czasem wzbogacony

Następnie pojawiły się bardziej złożone postacie, takie jak balkony W Boleos ^{[[[ 3 ]} W zamiatania W hak W Wiszące itd.

Zamiatać [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

. zamiatać to postać polegająca na poruszaniu się z stopą swojego partnera poprzez przeciąganie go na ziemię. W rzeczywistości dla wielu współczesnych tancerzy to nie stopa mężczyzny, który dosłownie prowadzi stopę kobiety w tym ruchu, ale popiersie, naturalne przemieszczenie masy ciała, które powodują, że kobieta i jej stopa z powrotem, stopa Mężczyzna poruszający ten sam ruch. Prowadzony jest również ruch odwrotny: daje to złudzeniu, że kobieta z kolei porusza stopą mężczyzny.

Hak [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wisi najczęściej wytwarzane przez kobiety i najczęściej pod przewodnictwem mężczyzny. Nogi i stopy wyrównane w tym samym kierunku dzięki siedzeniu „Sentada”, oferowane przez mężczyznę. To pozwala kobiecie poruszać się od twarzy w twarz równolegle do pozycji prostopadłej do Torsów, siedząc na nogawce mężczyzny.

Wiszące [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

(Zawiesiny) Techniczne, w których dwaj tancerze dobrowolnie dzielą tę samą oś na ziemi. Nieco uwalniając biodra na zewnątrz, tworzą przeciwwagę, która pozwala parowi pozostać stabilnym. Ta technika jest przeciwieństwem wulkady, która pojawia się w piramidzie.

Buty i ubrania [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Nie ma „tradycyjnych butów tango”, chociaż wielu sprzedawców butów twierdzi, że odwrotnie. W latach czterdziestych Tango tańczył z butami miejskimi. Częściowo dlatego, że w tamtym czasie kobiety często nosiły buty na obcasie, są teraz synonimem Tango. Jeśli wysokie obcasy są praktyczne w przypadku kroków z tyłu (kobiety często wracają do tanga), są mniej, aby podejmować kroki do przodu lub boku. Tak więc tancerze, którzy nie są szczególnie wielkimi amatorami, mogą czasem wybrać buty o wysokiej obcasie, które je wzrosną, pozwalając im być lepszym rozmiarem z partnerami płci męskiej. Podczas gdy amatorscy tancerze wielcy będą częściej wybierają mniejsze obcasy. U większości tancerzy obniżenie wielkości obcasów poprawia płynność chodzenia. Z drugiej strony dylemat między płynem lub dużymi krokami, zwiększony rozmiar i łatwość powrotu z drugiej strony, będzie warunki tańca. Niektórzy tancerze początkujący wybierają wysokie obcasy, aby zacząć tańczyć, gdy trudno im chodzić … gdzie niektórzy potwierdzani tancerze tańczą nawet z kapciami tanecznymi lub „Zapatillas of Tango ^{[[[ 4 ]} ».

Niezbędne są ubrania umożliwiające bezpłatne ruchy nóg. W przypadku kobiet, które noszą spódnice, będą musiały być dość szerokie lub podzielone. Często wskazane jest noszenie elastycznych ubrań i unikanie ubrań zapobiegających luźnym ruchom nóg, takich jak dżinsy lub ciasne spodnie. Kulturowo strój nie ma znaczenia, z wyjątkiem niektórych rzadkich europejskich amatorów. (Olivier Manoury, Bandoneonist: „Wciąż jest kilka„ gominés ”, którzy wydają się prosto z filmu Gardel, ale myślę, że w Europie jest więcej niż w Argentynie ^{[[[ 5 ]} ). »

Nie można zdefiniować z precyzją różne style Tango, ponieważ Tango nigdy nie był zamrożonym tańcem. (Z wyjątkiem być może w jego europeizowanych formach w latach dwudziestych XX wieku, Musete Lub taniec w sali balowej ) Jest to bardzo kreatywny taniec, w którym każdy tancerz będzie miał trochę własnego sposobu tańca, a czasem własne kroki, dlatego nie ma mrożonych i wyraźnie wyraźnych stylów tango, z których każdy miałby swoją własną i precyzyjną technikę, ale raczej pewna liczba trendów, historycznych lub nie, których natura i postawa są mniej lub bardziej zdefiniowane.

Usuń kaningue [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Historycznie, najstarszy styl tango, popularnego charakteru, niskich kwartałów.

Jak jest dziś opisywane i tańczone (ale co może różnić się od tego, co było przy narodzinach Tango ^{[[[ 7 ]} ; ^{[[[ 8 ]} . (Widzieć : Piękne demo of tango canyegue ilustrującej całkiem dobrze Murzyn pochodzenia tango.)

Tango Orillero [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Termin pojawił się w latach 1920-30. Taniec popularnej i faubourien postaci (której niektórzy sprzeciwiają się „salonowi tango” salonów Buenos Aires, a raczej taniec bogatych.), Jest to kontynuacja tango canyegue, jest to radosny i zabawny styl, którego słownictwo jest wzbogacony ( balkony W hak W Boleos itp.)

Salon Tango [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Dosłownie tango, który tańczy w salonach Buenos Aires w złotym wieku Tango, w latach 40. XX wieku. Słodki i elegancki styl, każdy tancerz znajduje się na osi, ale mogą być blisko lub w otwartej pozycji (to znaczy, że to znaczy , Stojąc przy ramionach, ale bez popiersie kontaktu z popiersiem lub głową o głowę), tancerze zaczynają i kończą blisko, i otwierają tylko postawę dla potrzeb, które tego wymagają. (Nie mylić z tango „SOIME” TANGO)

Fantasy Tango [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Termin „tango Fantasia”, dość używany w latach 70. i 80. XX wieku, definiuje raczej „malowniczy” styl, w otwartej pozycji, z często złożonymi, a nawet nie przeskakuje. Termin ten jest dziś mało używany ^{[[[ 9 ] W [[[ dziesięć ]} .

Od czasu renesansu Tango w latach 90. style i badania konfrontowały się i mieszały. Pojawiają się dwa proste trendy – nawet jeśli mogą oczywiście mieszać się w tym samym tańcu -: tango „w zamkniętej pozycji” i tango „w otwartej pozycji”.

Niemniej jednak pewne wyrażenia trwają, na przykład niektórzy nauczyciele lub tancerze, twierdzą, że są „kanikcją tango ^{[[[ 11 ]} „Lub„ Tango Salon ”. A styl „Tango Salon” z lat 40. jest zawsze praktykowany w wielu historycznych miejscach w Buenos Aires (Villa Urquiza ^{[[[ dwunasty ]} , Sunderland…)

Tango „w zamkniętej pozycji” lub „blisko” [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Dzisiaj jest po prostu nazywany „bliskim tańcem” lub „tańczącym zamkniętym”, gdy popiersie dwóch tancerzy są w kontakcie (lub dla niektórych, które przynajmniej dotknięte główki).

Ta bliskość sprawia, że ​​związek między tancerzami jest niezbędny do wskazówek i improwizacji, łatwiejszy, bardziej bezpośredni i oczywisty. Tak więc, bez względu na swój styl, dwóch potwierdzonych tancerzy, którzy najczęściej się nie znają, ich tango w „bliskiej” pozycji.

Dwa popiersie mogą być całkowicie równoległe do siebie lub zachować lekki otwór z boku przymocowanych dłoni (tworząc rodzaj V). Kiedy popiersie są dobrze przeciwne i wspierają się nawzajem, mówimy o „tango milonguero” (jako styl, termin ten pojawił się w latach 90.) lub „tango apilado”. Najsłynniejszymi przedstawicielami tego splecionego Tango są Tété Rusconi i Silvia ^{[[[ 13 ]} , Susana Miller. Ten prosty styl z kilkoma postaciami jest bardzo popularny w Europie.

Tango „w otwartej pozycji” [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Podczas gdy do lat 80. tancerze piłki otworzyli postawę sporadycznie przez kilka kroków w środku tańca (salon tango), lub w każdym razie nie otworzyli zdecydowanie postawy, a następnie podczas demonstracji (tango fantasia), bardzo bardzo Otwarta postawa Tango pojawiła się w piłkach na całym świecie, w stylu ekologicznym początkowo pod wpływem tancerzy małej grupy badawczej utworzonych wokół Gustavo Naveira pod koniec lat 90. (Gustavo Naveira ^{[[[ 14 ]} , Pablo Veron ^{[[[ 15 ]} , Fabian Salas i Mariano „Chicho” Frumbolli). W Europie ci argentyńscy tancerze wpłynęli na europejskich tancerzy, którzy sami uczą dziś w całej Europie, a czasem poza nimi.

Niektórzy europejscy tancerze powrócili z Buenos Aires-gdzie tańczyli tylko w centrum miasta, w centrum miasta, gdzie tańczy większość starych tancerzy zamknąć Ponieważ utwory są mocniejsze i zaludnione – czasami bronią błędnego pomysłu, że Autentyczny Tango Ball Tańcz tylko w pozycji Zamknięte .

Ponadto niektórzy tancerze Tango w otwartej pozycji Zdefiniuj ich tango jako nowoczesny używając tego terminu Nowy tango . Termin ten, który jest mylący, czasami odnosi się do tanga, w tym kroków przy użyciu wielu przeciwwagi i ruchów z przewodnikiem za pomocą ramion takich jak huśtawka. Ale termin ten jest również pochodzenia komercyjnego (po raz pierwszy używany przez nauczycieli Tango na ulotkach w celu przyciągnięcia uczniów), więc często jest krytykowany jako Nie chcąc wiele mówić , nie zasadniczo przynosząc nowe elementy i, według słów Pablo Veron, nie może domagać się „metodologii” ^{[[[ 16 ]} .

Czasami, Otwarte tango I w pobliżu Tango czasami niektórzy tancerze sprzeciwiają się sportowy i inni, autentyczny , a czasem łączą się. Podczas wywiadu Maestro Gustavo Naveira odpowiada na to:

„Ta dyskusja, która istnieje dziś między otwartym tango i zamkniętym tango, jest nieco dziwnym wynalazkiem. Kiedy zacząłem tańczyć, pamiętam, że byli tancerze, którzy używali różnych form Abrazo i niekoniecznie uważaliśmy tych, którzy tańczyli ciasno (apretado) za tradycjonalistów. To nie była jedyna możliwość, była znacznie bardziej mieszana. Dzisiaj twierdzi się, że tango apretado jest tradycyjnym tango, a drugi nie. Ta kontrowersja wydaje mi się nowoczesnym wynalazkiem. »»

– Gustavo Naveira ^{[[[ 17 ]}

I dodał do testu w 2008 roku:

” Termin Nowy tango czasami jest używany w odniesieniu do stylu tanecznego, co jest błędem. (…) Dziś jest całkowicie jasne, że dystans w tańcu ma znacznie większą złożoność niż po prostu otwarty Lub gospodarstwo rolne ^{[[[ 18 ]} … »

„Nie znamy strukturalnego i technicznego fundamentu Tango. […] Klasyczny tancerz może wiedzieć, aż do ostatniego szczegółu dzieła każdego z jego mięśni, gdy wykonuje ten lub taki ruch. To znaczy, zna strukturę swojego ruchu do najmniejszych szczegółów. To nie jest tak dla tango. Nadal rozmawiamy, jeśli musimy otworzyć Abrazo, jaka jest właściwa odległość, jaka jest czytanie, które musimy zrobić z tej techniki. I jest więcej. Nie ma spójnej dyskusji, o których elementy składowe Tango. Zasadniczo nie wiemy jeszcze, co robimy „Gustavo naveira ^{[[[ 17 ]} .