[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/teoria-quanta-wikipedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/teoria-quanta-wikipedia\/","headline":"Teoria Quanta – Wikipedia","name":"Teoria Quanta – Wikipedia","description":"before-content-x4 . teoria kwantowa to nazwa nadana teorii fizycznej, kt\u00f3ra pr\u00f3buje modelowa\u0107 zachowanie energii na bardzo ma\u0142\u0105 skal\u0119 za pomoc\u0105","datePublished":"2021-04-26","dateModified":"2021-04-26","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wikimedia.org\/api\/rest_v1\/media\/math\/render\/svg\/ec7200acd984a1d3a3d7dc455e262fbe54f7f6e0","url":"https:\/\/wikimedia.org\/api\/rest_v1\/media\/math\/render\/svg\/ec7200acd984a1d3a3d7dc455e262fbe54f7f6e0","height":"","width":""},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/teoria-quanta-wikipedia\/","wordCount":6439,"articleBody":"     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});before-content-x4. teoria kwantowa to nazwa nadana teorii fizycznej, kt\u00f3ra pr\u00f3buje modelowa\u0107 zachowanie energii na bardzo ma\u0142\u0105 skal\u0119 za pomoc\u0105 Quanta (liczba mnoga \u0142aci\u0144skiego terminu kwant ), nieci\u0105g\u0142e ilo\u015bci. Znany w j\u0119zyku angielskim jako \u201estaro\u017cytna teoria kwantowa\u201d ( Stara teoria kwantowa ), jego wprowadzenie wstrz\u0105sn\u0119\u0142o kilkoma nieporozumieniami z \u00f3wczesnych fizyki, na pocz\u0105tku Xx To jest wiek. S\u0142u\u017cy\u0142 jako pomost mi\u0119dzy fizyk\u0105 klasyczn\u0105 a fizyk\u0105 kwantow\u0105, kt\u00f3rej kamie\u0144 w\u0119gielny, Mechanika kwantowa, urodzi\u0142a si\u0119 w 1925 r.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Zosta\u0142a za\u0142o\u017cona przez Maxa Plancka w 1900 r., A nast\u0119pnie opracowa\u0142a g\u0142\u00f3wnie przez Nielsa Bohra, Alberta Einsteina, Louisa de Brogliego, Erwin Schr\u00f6dingera, Maxa, Hendrik Anthony Kramers, Werner Heisenberg.   Klasyczna fizyka obowi\u0105zuj\u0105ca na ko\u0144cu Xix To jest wiek obejmowa\u0142 nast\u0119puj\u0105ce teorie:        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Table of ContentsProblemy eksperymentalne na ko\u0144cu Xix To jest wiek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Promieniowanie czarnego cia\u0142a [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] LA Relation de Planck-Einstein (1900-1905) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Efekt fotoelektryczny (1905) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Stabilno\u015b\u0107 atom\u00f3w [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Modyle the Borr (1913) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Sommerfeld Ulepszenia (1916) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Odniesienia historyczne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Nowoczesne syntez\u0119 [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Problemy eksperymentalne na ko\u0144cu Xix To jest wiek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Wiele fakt\u00f3w eksperymentalnych znanych na ko\u0144cu Xix To jest Century by\u0142 niewyt\u0142umaczalny w ramach teorii klasycznej.Te niezgodne fakty eksperymentalne stopniowo sk\u0142oni\u0142y fizyk\u00f3w do oferowania nowej wizji \u015bwiata, fizyki kwantowej. G\u0142\u00f3wne etapy tej rewolucji konceptualnej mia\u0142y miejsce w latach 1900\u20131925. Promieniowanie czarnego cia\u0142a [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Promieniowanie czarnego korpusu to promieniowanie elektromagnetyczne wytwarzane przez cia\u0142o ca\u0142kowicie absorbuj\u0105ce w r\u00f3wnowadze termodynamicznej ze \u015brodowiskiem. Wyobra\u017a sobie zamkni\u0119t\u0105 obudow\u0119 utrzymywan\u0105 w temperaturze        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4T {DisplayStyle T} : \u201epiekarnik\u201d i przebity ma\u0142\u0105 dziur\u0105. \u015aciany piekarnika rzekomo ca\u0142kowicie wch\u0142aniaj\u0105ce, ka\u017cde promieniowanie pocz\u0105tkowo na zewn\u0105trz piekarnika, kt\u00f3re wchodzi przez otw\u00f3r w kierunku wn\u0119trza obudowy, ulega wielu odbiciom, emisji i wch\u0142aniania przez \u015bciany piekarnika, a\u017c do pe\u0142nej termalizacji: g\u0142o\u015bnik i jego promieniowanie Tre\u015b\u0107 jest w Bilans termiczny . I odwrotnie, niewielka cz\u0119\u015b\u0107 promieniowania cieplnego wewn\u0105trz piekarnika mo\u017ce ostatecznie uciec przed nim, umo\u017cliwiaj\u0105c jego badanie eksperymentalne, w szczeg\u00f3lno\u015bci IT Rozk\u0142ad energii spektralnej , to znaczy g\u0119sto\u015b\u0107 energii obj\u0119to\u015bciowej obecnej w odst\u0119pie cz\u0119stotliwo\u015bci elementarnej. Termodynamika pokazuje, \u017ce cechy tego promieniowania nie zale\u017c\u0105 od charakteru materia\u0142u, na kt\u00f3rym sk\u0142adaj\u0105 si\u0119 \u015bciany piekarnika, ale tylko od jego temperatury. To promieniowanie jest nazywane Promieniowanie czarnego cia\u0142a . Na ko\u0144cu Xix To jest Wiek, klasyczna teoria nie by\u0142a w stanie wyja\u015bni\u0107 eksperymentalnych cech promieniowania czarnego cia\u0142a: obliczenie emitowanej energii teoretycznie teoretycznie wobec niesko\u0144czono\u015bci, co oczywi\u015bcie by\u0142o sprzeczne z do\u015bwiadczeniem. Ta nieporozumienie by\u0142a nazywana katastrof\u0105 ultrafioletow\u0105 i stanowi jedn\u0105 [[[ Pierwszy ] z \u201eDwie ma\u0142e chmury w spokojnej fizyce teoretycznej\u201d , s\u0142ynna formu\u0142a wymawiana przez Thomsona – Alias Lord Kelvin – Le 27 kwietnia 1900 podczas konferencji [[[ 2 ] . W pozosta\u0142ej cz\u0119\u015bci przem\u00f3wienia Thomson przewidzia\u0142 szybkie wyja\u015bnienie wynik\u00f3w eksperymentalnych w kontek\u015bcie teorii klasycznej. Historia udowodni\u0142a, \u017ce \u200b\u200bsi\u0119 myli: zaledwie kilka miesi\u0119cy po konferencji Thomson, Planck zaproponowa\u0142 odwa\u017cn\u0105 hipotez\u0119, kt\u00f3ra doprowadzi do radykalnego wstrz\u0105su krajobrazu fizyki teoretycznej. LA Relation de Planck-Einstein (1900-1905) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] W desperacji Planck hipotezuje, \u017ce wymiana energii mi\u0119dzy promieniowaniem elektromagnetycznym czarnego korpusu a materi\u0105 stanowi\u0105c\u0105 \u015bciany piekarnika zosta\u0142y okre\u015blone ilo\u015bciowo, to znaczy, \u017ce energia jest przesy\u0142ana przez pakiety. Dok\u0142adniej, dla monochromatycznego promieniowania cz\u0119stotliwo\u015bci N {displayStyle not} , wymiany energii mog\u0142y odbywa\u0107 si\u0119 tylko przez wiele liczb ca\u0142kowitych o minimalnej ilo\u015bci, a kwant [[[ 3 ] energia: |. D I |. = N  H N m tipe sleleh eylehoryy yhy? Lub N = 0 W Pierwszy W 2 W 3 W . . . {DisplayStyle n = 0,1,2,3, …} jest dodatni\u0105 liczb\u0105 ca\u0142kowit\u0105 i H {DisplayStyle H} Nowa uniwersalna sta\u0142a [[[ 4 ] , dzi\u015b nazywany Planck Constant lub Quantum D’Action . Ta sta\u0142a jest warta: H \u2248 6 W 626.10 \u221234{DisplayStyle Happrox 6626.10^{-34}} Joule.s Pisane jest prawo Plancka dla promieniowania czarnego cia\u0142a: B \u03bb( T ) = 2\u03c0hc2\u03bb5(ehc\u03bbkT\u22121){DisplayStyle B_ {Lambda} (t) = {frac {2 {pi} hc^{2}} {Lambda^{5} {big (} e^{frac {hc} {{Lambda} kt}}-1 { Du\u017cy )}}}} L {DisplayStyle Lambda} b\u0119d\u0105c d\u0142ugo\u015bci\u0105 fali, T {DisplayStyle T} Temperatura w Kelvin, H {DisplayStyle H} Planck jest sta\u0142y, k {DisplayStyle K} Sta\u0142a Boltzmanna i C {DisplayStyle C} Pr\u0119dko\u015b\u0107 \u015bwiat\u0142a w pr\u00f3\u017cni. L ‘ Hipoteza kwantowa De Max Planck zosta\u0142 przej\u0119ty i uzupe\u0142niony przez Alberta Einsteina w 1905 r. W celu interpretacji efektu fotoelektrycznego. Efekt fotoelektryczny (1905) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Na ko\u0144cu Xix To jest Stuletnie fizycy zauwa\u017cyli, \u017ce gdy metalowe \u015bwiat\u0142o ze \u015bwiat\u0142em mo\u017ce emitowa\u0107 elektrony. Ich energia kinetyczna zale\u017cy od cz\u0119stotliwo\u015bci padaj\u0105cego \u015bwiat\u0142a, a ich liczba zale\u017cy od intensywno\u015bci \u015bwiat\u0142a, co jest trudne do zrozumienia w modelu falowym \u015bwiat\u0142a. W szczeg\u00f3lno\u015bci, je\u015bli \u015bwiat\u0142o padaj\u0105ce ma cz\u0119stotliwo\u015b\u0107 poni\u017cej pewnego progu, nic si\u0119 nie dzieje, nawet je\u015bli czekamy bardzo d\u0142ugo. Wynik ten jest klasycznie niezrozumia\u0142y, poniewa\u017c teoria Maxwella wi\u0105\u017ce si\u0119 z falami elektromagnetycznymi, g\u0119sto\u015b\u0107 energii proporcjonalna do intensywno\u015bci \u015bwiat\u0142a, wi\u0119c klasycznie mo\u017cliwe jest gromadzenie tyle energii w metalu w \u015bwietle wystarczaj\u0105co d\u0142ugo i \u201ebez wzgl\u0119du na cz\u0119stotliwo\u015b\u0107 cz\u0119stotliwo\u015bci. Rozwa\u017cane promieniowanie incydent\u00f3w \u201d. Nie powinno by\u0107 progu. Zainspirowany Planckiem, Einstein zaproponowany w 1905 r. Prosta hipoteza wyja\u015bniaj\u0105ca zjawisko: \u201ePromieniowanie elektromagnetyczne sama jest okre\u015blone ilo\u015bciowo\u201d, ka\u017cde \u201eziarno \u015bwiat\u0142a\u201d-kt\u00f3re zostanie ochrzczone foton Nast\u0119pnie – b\u0119d\u0105c nosicielem kwant\u00f3w energii I = H N {DisplayStyle e = hnu} . Elektrony poch\u0142aniaj\u0105ce fotony nabieraj\u0105 tej energii; Je\u015bli jest wi\u0119kszy ni\u017c sta\u0142a energia progowa (kt\u00f3ra zale\u017cy tylko od natury metalu), elektrony mog\u0105 wydosta\u0107 si\u0119 z metalu. Emitowane elektrony maj\u0105 nast\u0119pnie energi\u0119 kinetyczn\u0105: 12M W 2= H N – I seuil{displayStyle {frac {1} {2}} mv^{2} = hnu -e_ {text {seuil}}} . W tym artykule zdoby\u0142 Einstein tytu\u0142 lekarza w fizyce teoretycznej w 1905 r. Oraz Nagrod\u0119 Nobla w dziedzinie fizyki w 1921 r. Stabilno\u015b\u0107 atom\u00f3w [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Pod koniec pojawi\u0142y si\u0119 dwa powa\u017cne problemy Xix To jest wiek dotycz\u0105cy atom\u00f3w, sk\u0142adaj\u0105cy si\u0119 z wielu punktualnych elektron\u00f3w [[[ 5 ] na\u0142adowane negatywnie i prawie produkcyjne j\u0105dro [[[ 6 ] , pozytywnie za\u0142adowane: Stabilno\u015b\u0107 atomu jest niezrozumia\u0142a w kontek\u015bcie teorii klasycznej. Rzeczywi\u015bcie, teoria Maxwella m\u00f3wi, \u017ce ka\u017cde \u201eprzyspieszone\u201d obci\u0105\u017cenie promieniuje energi\u0105 w postaci fali elektromagnetycznej. W klasycznym modelu planetarnym elektrony s\u0105 przyspieszane na swoich orbitach w atomie, a ich energia musi si\u0119 zmniejszy\u0107: elektrony spadaj\u0105 na j\u0105dro. Obliczenie charakterystycznego czasu trwania tego zjawiska wynosi oko\u0142o 10 ns , wi\u0119c klasyczne atomy s\u0105 niestabilne, kt\u00f3re najwyra\u017aniej jest sprzeczne. Ponadto klasyczna teoria przewiduje, \u017ce promieniowanie emitowane przez przyspieszony elektron ma cz\u0119stotliwo\u015b\u0107 r\u00f3wn\u0105 cz\u0119stotliwo\u015bci k\u0105towej ruchu. Elektron nieustannie spada na j\u0105dro, jego cz\u0119stotliwo\u015b\u0107 k\u0105towa ro\u015bnie w spos\u00f3b ci\u0105g\u0142y i nale\u017cy zaobserwowa\u0107 ci\u0105g\u0142e spektrum. Jednak \u015bwiat\u0142o emitowane przez atomow\u0105 lamp\u0119 spektraln\u0105 parow\u0105 ma spektrum dyskretnych promieni. To du\u0144ski Niels Bohr, kt\u00f3ry zaoferuje pierwszy p\u00f3\u0142klasyczny model, kt\u00f3ry pozwala obej\u015b\u0107 te trudno\u015bci. Modyle the Borr (1913) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Model BOHR atomu wodoru to model, kt\u00f3ry wykorzystuje dwa bardzo r\u00f3\u017cne sk\u0142adniki: Opis klasycznej mechaniki nierelatywistycznej: elektron obraca si\u0119 wok\u00f3\u0142 protonu na okr\u0105g\u0142ej orbicie; Dwa sk\u0142adniki kwantowe do tego :Dozwolone s\u0105 tylko niekt\u00f3re okr\u0105g\u0142e orbitale (kwantyfikacja). Ponadto elektron na okr\u0105g\u0142ym orbicie nie promuje, w przeciwie\u0144stwie do tego, co przewiduje teori\u0119 Maxwella, Elektron mo\u017ce czasami przechodzi\u0107 z okr\u0105g\u0142ego orbity dozwolonego do innej dozwolonej okr\u0105g\u0142ej orbity, pod warunkiem, \u017ce emitowa\u0142 \u015bwiat\u0142o o bardzo precyzyjnej cz\u0119stotliwo\u015bci, powi\u0105zane z r\u00f3\u017cnic\u0105 energii mi\u0119dzy dwiema okr\u0105g\u0142ymi orbitami zgodnie z relacj\u0105 Planck-Einsteina. Egzotyczna mieszanka tych sk\u0142adnik\u00f3w daje spektakularne wyniki: zgodno\u015b\u0107 z do\u015bwiadczeniem jest rzeczywi\u015bcie doskona\u0142a. Sommerfeld Ulepszenia (1916) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Sommerfeld doskonali model Bohr w dw\u00f3ch etapach: Uog\u00f3lnienie na orbity eliptyczne; Leczenie relatywistycznego modelu za pomoc\u0105 orbity eliptycznej. W\u0142\u0105czenie efekt\u00f3w relatywistycznych tylko poprawia por\u00f3wnanie z wynikami eksperymentalnymi. Chocia\u017c by\u0142o jasne, \u017ce \u015bwiat\u0142o przedstawi\u0142o dualno\u015b\u0107 fali, Louis de Broglie zaproponowa\u0142 odwa\u017cnie uog\u00f3lnianie tej dualno\u015bci na wszystkie znane cz\u0105stki. W swojej pracy z 1923 r. De Broglie kojarzy si\u0119 z ka\u017cd\u0105 cz\u0105steczk\u0105 sprz\u0119tu I {DisplayStyle e} cz\u0119stotliwo\u015b\u0107 N {displayStyle not} Zgodnie z relacj\u0105 Plancka-Einsteina ju\u017c wspomnianego i, czyni\u0105c nowy, proponuje powi\u0105zanie z Impetusem P = M W {DisplayStyle p = mv} masywnej cz\u0105stki nierelatywicznej a d\u0142ugo\u015b\u0107 fali  L {DisplayStyle Lambda} , zgodnie z prawem : P = h\u03bb{DisplayStyle p = {frac {h} {lambda}}} . To by\u0142 nowy rewolucyjny krok. Paul Langevin natychmiast przeczyta\u0142 tez\u0119 od Brogliego do Einsteina, kt\u00f3ry o\u015bwiadczy\u0142: \u201eOn [de Broglie] podni\u00f3s\u0142 r\u00f3g g\u0142\u00f3wnej zas\u0142ony. Posta\u0107 fali elektronu otrzyma bezpo\u015brednie potwierdzenie eksperymentalne z do\u015bwiadczeniem dyfrakcji elektron\u00f3w przez kryszta\u0142 wykonany przez Davissona i kie\u0142kowa\u0142 w 1927 r. Relacje De Broglie mo\u017cna r\u00f3wnie\u017c napisa\u0107: { E=\u210f\u03c9p\u2192=\u210fk\u2192{displayStyle lewy {{begin {matrix} e = hbar omega \\ {vec {p}} = hbar {vec {k}} end {matryca}} right.} Pod wzgl\u0119dem pulsacji: Oh = 2 Liczba Pi N {DisplayStyle Omega = 2pi nu} i wektor falowy k\u2192{DisplayStyle {rzecz {k}}} , kt\u00f3rego standard jest wart: k = 2 Liczba Pi \/ L {DisplayStyle k = 2pi \/lambda} . Elektrony, obci\u0105\u017cone cz\u0105stki, oddzia\u0142uj\u0105 ze \u015bwiat\u0142em, klasycznie opisane przez pole elektromagnetyczne. Jednak klasyczna fizyka nie wyja\u015bnia obserwowanej zmienno\u015bci d\u0142ugo\u015bci fali promieniowania jako funkcji kierunku dyfuzji.Prawid\u0142ow\u0105 interpretacj\u0119 tego faktu eksperymentalnego zostanie przekazana przez Compton i jego wsp\u00f3\u0142pracownik\u00f3w pod koniec do\u015bwiadcze\u0144 przeprowadzonych w latach 1925\u20131927. Efekt ten, ochrzczony na jego honor Compton Effect, jest dobrze opisany przez uwzgl\u0119dnienie wstrz\u0105su fotonu-elektronowego, jako wstrz\u0105s mi\u0119dzy dwiema cz\u0105stkami, a foton nios\u0105cy kwant energii I = H N {DisplayStyle e = hnu} i Impulse Quantum p\u2192= \u210f k\u2192{DisplayStyle {rzecz {p}} = hbar {rzecz {k}}} . Fotony s\u0105 uwalniane zgodnie z zmiennymi kierunkami i maj\u0105 zmian\u0119 d\u0142ugo\u015bci fali, kt\u00f3ra zale\u017cy od kierunku dyfuzji. \u2191 Pierwsza \u201ema\u0142a chmura\u201d, zgodnie z wyrazem Williama Thomsona, by\u0142 negatywnym wynikiem do\u015bwiadczenia Michelsona-Morleya, kt\u00f3rego pocz\u0105tkowym celem by\u0142o podkre\u015blenie ruchu Ziemi w stosunku do eteru. Ta druga ma\u0142a chmura doprowadzi do innej wielkiej rewolucji w Xx To jest Century: teoria ograniczonej wzgl\u0119dno\u015bci.  \u2191 Lord Kelvin, Dziewi\u0119tnastowieczne chmury nad dynamiczn\u0105 teori\u0105 ciep\u0142a i \u015bwiat\u0142a W The London, Edinburgh i Dublin Philosophical Magazine and Journal of Science , Seria 6 (2) (1901), 1-40.  \u2191 I kwant w liczbie pojedynczej, Quanta  bez s w liczbie mnogiej, poniewa\u017c kwant jest ju\u017c \u0142aci\u0144skim liczb\u0105 mnog\u0105 kwantow\u0105  \u2191 Wygl\u0105da na to, \u017ce wyb\u00f3r listu h{DisplayStyle H} autor: Planck nie jest przypadkiem: Planck zadzwoni\u0142 h{DisplayStyle H} \u201esta\u0142a pomocnicza\u201d lub s\u0142owo pomocniczy wyniki w j\u0119zyku niemieckim pomoc .  \u2191 Zwykle uwa\u017ca si\u0119, \u017ce elektron zosta\u0142 \u201eodkryty\u201d w 1897 r., Data odpowiadaj\u0105ca pomiarowi przez Thomsona raportu e\/m{DisplayStyle e\/m} obci\u0105\u017cenia elektronicznego na jego masie.  \u2191 Istnienie quasi-as-as-te\u015bciowego zosta\u0142o podkre\u015blone przez Rutherford w 1911 r., Analizuj\u0105c wyniki do\u015bwiadcze\u0144 przeprowadzonych pod jego kierunkiem przez Geigera i Marsden w Cavendish Laboratory University of Cambridge.  Odniesienia historyczne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Max Planck, Inicjacje do fizyki , Flammarion (1941). Ponowne wydanie w kolekcji Champs 204, Flammarion (1989) (ISBN 2-08-081204-1 ) . Niels Bohr, Fizyka atomowa i wiedza ludzka , Gauthier-Villars (1961). Ponowne wydanie w kolekcji Folio-Essais 157, Gallimard (1991) (ISBN 2-07-032619-5 ) . Werner Heisenberg, Cz\u0119\u015b\u0107 i ca\u0142o\u015b\u0107 – \u015bwiat fizyki atomowej , Albin Michel (1972). Ponowne wydanie w kolekcji Champs 215, Flammarion (1990) (ISBN 2-08-081215-7 ) . Louis de Broglie, Nowa fizyka i kwant , Flammarion (1974) (ISBN 2-08-210196-7 ) . Ponowne wydanie w kolekcji Champs, Flammarion (1990) (ISBN 2-08-081170-3 ) . Albert Einstein i L\u00e9opold Infield, Ewolucja pomys\u0142\u00f3w w fizyce – od pierwszych koncepcji po teorie wzgl\u0119dno\u015bci i kwant\u00f3w , (1936). Ponowne wydanie w kolekcji Champs, Flammarion (1983) (ISBN 2-08-081119-3 ) . \u00c9mile Meyerson, Prawdziwy i determinizm w fizyce kwantowej , Hermann, 1933 Nowoczesne syntez\u0119 [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Banceh Hoffman et Michel Paty, Dziwna historia Quanty , Kolekcja punkt\u00f3w punkt\u00f3w 26, Le Seuil (1981). (ISBN 2-02-005417-5 ) Emilio Segr\u00e9, Wsp\u00f3\u0142cze\u015bni lekarze i ich odkrycia – od X -Klatk\u00f3w po kwarki , Fayard (1984) (ISBN 2-213-01383-7 ) . Popularna historia, kt\u00f3ra obejmuje okres 1895\u20131983. Autor otrzyma\u0142 (W)  Prix \u200b\u200bNober W 1959 r. Do eksperymentalnego odkrycia antyprotonu. (W) Rodzice Abrahama, Wewn\u0119trzny zwi\u0105zany – materia i si\u0142y w \u015bwiecie fizycznym , Oxford University Press (1986) (ISBN 0-19-851997-4 ) . Ta niezwyk\u0142a historia rozwoju wsp\u00f3\u0142czesnej fizyki rozpocz\u0119\u0142a si\u0119 w 1895 roku wraz z eksperymentalnym odkryciem promieni rentgenowskich i zako\u0144czy\u0142a si\u0119 w 1983 r. Podczas eksperymentalnego odkrycia w Cern of the Bosons-Verceur W i Z. Pomys\u0142y, systematycznie wskazuj\u0105ce odniesienia oryginalnych publikacji. Georges Gamow, Trzydzie\u015bci lat, kt\u00f3re wstrz\u0105sn\u0119\u0142y fizyk\u0105 (historia teorii kwantowej) , 1968. Ponowne wydanie Jacquesa Gabay (2000) (ISBN 2-87647-135-3 ) . Stephaza Deligeorges (red.), \u015awiat kwantowy , Point-Sciences 46 Collection, Le Seuil (1984). (ISBN 2-02-008908-4 ) Emile No\u00ebl (red.), Materia dzisiaj , Point-Sciences 24, Le Seuil (1981). (ISBN 2-02-005739-5 ) \u00c9tienne Klein, Ma\u0142a podr\u00f3\u017c do \u015bwiata Quanta , Collection Champs 557, Flammarion (2004). (ISBN 2-08-080063-9 ) Jos\u00e9 Leite-Lopes i Bruno Escoub\u00e8s, \u0179r\u00f3d\u0142a i ewolucja fizyki kwantowej – teksty za\u0142o\u017cycielskie , Masson (1995) (ISBN 2-25-84607-3 ) . Ponownie wydany przez E.D.P. Nauki. Daje og\u00f3lny pogl\u0105d na ewolucj\u0119 pomys\u0142\u00f3w Xix To jest wiek do 1993 roku, a tak\u017ce francuskie t\u0142umaczenie niekt\u00f3rych artyku\u0142\u00f3w za\u0142o\u017cycieli. (W) B.L. Van der Warden (red.), \u0179r\u00f3d\u0142a mechaniki kwantowej , Dover Publications, Inc. (1967) (ISBN 0-486-61881-1 ) . Ten tom \u0142\u0105czy niekt\u00f3re z pionierskich artyku\u0142\u00f3w w latach 1916\u20131926. Bernard Cagnac i Jean-Claude Pebay-Peyroula, Fizyka atomowa – Tom 1: Do\u015bwiadczenia i zasady podstawowe , Dunod (1975). (ISBN 2-04-002555-3 ) . Ta ksi\u0105\u017cka opisuje nast\u0119puj\u0105ce aspekty eksperymentalne precyzyjnie i szczeg\u00f3\u0142owo: efekt fotoelektryczny, spectra optyczna, do\u015bwiadczenie Francka i Hertz, efekt Comptona, emisja i wch\u0142anianie foton\u00f3w, laser, fala dualno\u015bci -fala -konorktula, Modele, a tak\u017ce wiele aspekt\u00f3w magnetyzmu orbitalnego i magnetyzmu spinowego, w tym do\u015bwiadczenie Sterna i Gerlach.       (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/teoria-quanta-wikipedia\/#breadcrumbitem","name":"Teoria Quanta – Wikipedia"}}]}]