Teoria systemów społecznych – Wikipedia

I System społeczny Wyniki opowieści (w szerokim znaczeniu), to znaczy o znaczeniu, wynikającym z ludzkiego języka podczas interakcji społecznych, które mają tendencję do dawania formy światu; Ludzie organizują swoje życie zgodnie z ich środowiskiem w szerokim znaczeniu (biofizyka, społeczna, semantyczna), to, co rozumieją, a struktury społeczne poprzedzające ich życie.

. Teorie systemów społecznych to zestaw prac socjologii, które rozpoczęły się w latach 30. XX wieku wokół pracy Talcott Parsons. Od tego czasu zajęli wielu badaczy, głównie z lat 60. XX wieku, a następnie poprzez pracę Niklasa Luhmanna. W latach 90. i wraz z nadejściem analiz sieciowych teorie te zostały podjęte i przetestowane dzięki modelowaniu. Jest to zatem zestaw teorii, które są przekraczane przez trzy fale epistemologiczne i połączenie wiedzy empirycznej.

Według Merriam-Way systemy społeczne:

1. struktury społeczne; ustalenia z istniejących powiązań między jednostkami, grupami i instytucjami tworzącymi spójną całość;
2. Formalna organizacja ról i statutów, która może rozwinąć się w małej organizacji społecznej (rodzina, klub) ^{[[[ Pierwszy ]} .

. Teorie systemów społecznych są zbiorem prac socjologii, przekroczonych trzema głównymi falami epistemologicznymi. Pierwsza fala została przeprowadzona w szczególności przez Talcott Parsons i ideę „systemu społecznego”; Niklas Luhmann jest postrzegany jako główny przewoźnik drugiej fali i wnosi pomysł, że komunikacja, nad interakcjami społecznymi, samoorganizuje się „systemu społecznego”; Podczas gdy trzeci powstał około lat 90. wokół idei „wschodu społecznego” ^{[[[ 2 ]} .

Pierwsza fala – pojęcie „systemu społecznego”, ponieważ tworzy interakcje społeczne – [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Talcott Parsons był pierwszym w 1937 r., Który sformułował systematyczną teorię systemów społecznych, definiując ją jako sieć interakcji między aktorami ^{[[[ 3 ]} . Parson Work położyła podstawy badań w teorii systemów społecznych ^{[[[ 4 ]} . Pomimo swojego wpływu teoria Parsonsa miała słabości, co doprowadziło do drugiej fali epistemologicznej.

Druga fala – koncepcja środowiska, samoorganizacja i znaczenie – [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Szczególnie w pracy Niklasa Luhmanna wyrażono drugą falę teorii systemów społecznych. Zgodnie z tym podejściem, w interakcji z danym środowiskiem pojawia się i utrzymuje się, a to poprzez interakcje międzyludzkie, które wytwarzają komunikację. Zgodnie z tym podejściem istnieje tyle samo środowisk jak systemy.

Cała teoria systemów społecznych Niklasa Luhmanna jest pragnieniem zastosowania do socjologii teorii odziedziczonej po biologii; Samoreplikacja, to znaczy, że zdolność systemu do rekurencyjnego obrazu, jaki ma sam, jest warunkiem pojawienia się pojęcia autopoezy systemów społecznych. Jego pomysł odnawia i rozszerza pomysł samoorganizacji, która wcześniej była ograniczona do „jedynej” struktury systemu. Rozważenie samoobrony systemu oznacza umożliwienie systemowi odróżnienia się od środowiska poprzez śledzenie, od wewnątrz granicy, która je oddziela. Rozwiązanie Luhmanna problemu używania biologicznej koncepcji autopoezy dla systemów społecznych jest postulowanie, że życie nie jest jedynym sposobem reprodukcji autopoetycznych. Według niego, dlatego tylko stara się porzucić postulat arystotelesowski, że systemy społeczne i psychiczne są „żywe”, możemy rozwiązać problem autopoetycznych reprodukcji tych konkretnych systemów.

Stamtąd Luhmann określa systemy społeczne i psychiczne jako niewiarygodne systemy autopoïetyczne, których tryb samookreślenia nie jest „życie”, ale „znaczenie”. Według Luhmanna podstawowym elementem systemów społecznych jest komunikacja. Stwierdzenie, że systemy społeczne są z drugiej strony systemy komunikacyjne, aby rozpoznać rejestrację tych systemów w czasie.

Zdarzenie natury komunikacji wyjaśnia, co zakłada koncepcja autopoezy, a mianowicie potrzeba ciągłego rozmnażania systemu. Rzeczywiście, wydarzenie z definicji jest zarówno unikalne, jak i efemeryczne: występuje tylko raz … natychmiast zniknąć. System komunikacji, który jest zatem systemem społecznym, staje w obliczu ciągłego niebezpieczeństwa: znikania tak szybko, jak się wydawało. „Z tego powodu ciągłe rozpuszczanie systemu staje się niezbędną przyczyną jego autopoetycznej reprodukcji. System staje się dynamiczny w bardzo podstawowym sensie. Od wewnątrz staje się niespokojny. Niestabilność jego elementów jest warunkiem jego zrównoważonego rozwoju. »»

Trzecia fala: pojawienie się szkolenia społecznego [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zwolennicy indywidualizmu metodologicznego i teorie racjonalnego działania wierzą zarówno w ekonomię, jak i psychologię, jako solidną teorię dotyczącą sposobów dokonywania wyborów i działań zgodnie z ich racjonalnościami, umożliwia wyjaśnienie społeczne. W przypadku zwolenników relacyjnej socjologii, interakcjonistycznej lub strukturalnej, złożone systemy generujące interakcje społeczne mają niewiele wspólnego z osobistymi wyborami, a zatem dotyczy opracowania koncepcji koncepcji Pojawienie się społeczne , wynikające z procesów komunikacji ludzkiej (języka ludzkiego), a także rozwoju teorii złożonych systemów, zwrócone ^{[[[ 5 ]} .

Wśród badaczy zainteresowanych zjawiskami społecznej pojawienia się systemów społecznych, Harrison White jest postrzegany jako jeden z głównych czynników przyczyniających się do tego obecnego badań, a w szczególności poprzez jego wkład w pojęcia osadzania i oddzielenia w celu wyznaczenia pojawienia się pojawienia się szkolenia społecznego ^{[[[ 6 ]} .

Obecnie badanie złożonych systemów „Na podstawie korzystania z najnowszych narzędzi na skrzyżowaniu statystyki, IT, teorii wykresów lub fizyki (uczenie maszynowe, duże zbiory danych, eksploracja danych, sieci oparte na agentach …)” ^{[[[ 7 ]}

• Talcott Parsons, The Social System, Routledge, 2013, 2 ^{To jest} Ed .. 636 stron
• Niklas Luhmann, [«Systemy społeczne»] ( Trad. of German), Quebec, Laval University Press, 2011, 570 P. (ISBN 978-2-7637-9030-5 )
• Harrison Colyar White ( Trad. Angielskiego autorstwa Michela Grossetti i Frédérica Godart, napisany we współpracy z Michelem Grossetti i Frédéric Godart), Tożsamość i kontrola: teoria pojawienia się szkolenia społecznego [« Tożsamość i kontrola: Jak pojawiają się formacje społeczne – druga edycja »], Paryż, red. Ehess, coll. «Ehess-translacje», 2011 , 496 P. (ISBN 978-2-7132-2271-9 I 2713222710 , OCLC 716790545 )
• Byrne, David S. W Teoria złożoności i nauki społeczne: najnowocześniejszy , Routledge, 2014 , 297 P. (ISBN 978-0-415-69368-4 W 0415693683 I 9780415693677 , OCLC 931022789 W Czytaj online )
• L. Douglas Jak i Euel Elliott W Teoria chaosu w naukach społecznych: fundamenty i zastosowania , University of Michigan Press, 1996 , 349 P. (ISBN 978-0-472-10638-7 I 9780472022526 W Czytaj online )