The Blues and the Abstract Truth – Wikipédia

Blues i abstrakcyjna prawda jest albumem Jazz Olivera Nelsona saksofonistycznego, nagranego i opublikowanego w 1961 roku.

Najsłynniejsze nagranie Nelsona, album oparty jest na oryginalnej zasadzie: grając na klasycznych strukturach harmonicznych jazzu (blues i anatole) poprzez dostosowanie struktury do muzycznych pomysłów kompozytora, a nie odwrotnych ^{[[[ 2 ]} . Kompozycje i aranżacje Olivera Nelsona sprawiają, że ten dysk jest kamieniem węgielnym twardego BOP ^{[[[ 3 ]} .

W 2008 r. Pianista Bill Cunliffe wydał Blues i abstrakcyjna prawda, weź 2 , hołd dla albumu Nelsona z różnymi aranżacjami.

Utwory składające się z tego albumu zostały nagrane w „Rudy Van Gelder Studio” w Englewood Cliffs (New Jersey), 23 lutego 1961 . Inżynierem dźwięku był Rudy Van Gelder i producent Creed Taylor ^{[[[ 4 ]}

Ten album został początkowo opublikowany w 1961 roku przez The Impulse Label! (O 5) ^{[[[ 4 ]} .

Grupa zebrana przez Olivera Nelsona zawiera jednych z najlepszych muzyków tamtych czasów ^{[[[ Pierwszy ]} : Trębacz Freddie Hubbard, saksofonista Eric Dolphy, Bill Evans, Paul Chambers i Roy Haynes. Nazwa saksofonisty Baryton George Barrow nie pojawia się z przodu okładki, przy czym nie biorą solo. Jednak jego gra jest niezbędna w dźwięku albumu – gdy Nelson rozpoznaje w notatkach albumu ^{[[[ 3 ]} .

Cała muzyka składa się z Olivera Nelsona.

Wszystkie elementy są oparte na strukturze bluesa, albo na strukturze piosenki Mam rytm George Gershwin ^{[[[ 2 ]} (Często oznaczone pod nazwą „Anatole”).

Ukradzione momenty

Temat utworu oparty jest na strukturze bluesowej małoletniego 16 pomiarów. Udane solówki oparte na strukturze bluesa w 12 pomiarach ^{[[[ 2 ]} . Ten temat stał się standardem jazzowym.

Jak w dół

Kawałek oparty na strukturze harmonicznej piosenki Mam rytm . Długo początkowo z 32 miar, struktura ta jest rozszerzona do 44 miar na temat, a następnie zmniejszona do 32 pomiarów dla solówek ^{[[[ 2 ]} . Dla niektórych ta piosenka jest mniej dobra na płycie, z jego wiejskim dźwiękiem oraz agresywnymi pytaniami i odpowiedziami na oddzielne kanały stereo ^{[[[ Pierwszy ]} .

Kaskady

Temat pochodzi z ćwiczeń saksofonowych złożonych przez młodego Oliviera Nelsona, podczas gdy on nauczył się swojego instrumentu ^{[[[ 2 ]} . Ma 56 miar długości ^{[[[ 2 ]} i struktury AABA, sekcja A Istotna drobnego bluesa w 16 pomiarach. Outro piosenki, 12 pomiarów, opiera się na strukturze harmonicznej Ukradzione momenty , wyodrębnij z tego samego albumu ^{[[[ 2 ]} .

Tęsknić

Ten kawałek opiera się na strukturze głównego bluesa. Składa się z dwóch części, pierwszej na konstrukcji w 16 miarach, druga na strukturze w 12 pomiarach ^{[[[ 2 ]} . To utwór „brzmi” blues ^{[[[ Pierwszy ]} .

Butch i Butch

Dedykowany siostrze Nelsona i jej mężowi, ten utwór jest klasycznym bluesem, bez modyfikacji strukturalnej ^{[[[ 2 ]} .

Blues Teenie

Ostatnim kawałkiem albumu, poświęconego młodszej siostrze Nelsona, jest gra o bardzo podstawowej strukturze FA Blues z zaledwie trzema umowami. Melodia ma jednak na celu spowodowanie bardzo silnego poczucia napięcia, a następnie rozdzielczości ^{[[[ 2 ]} . Ta piosenka, ciemniejsza niż inne, Best łączy „blues” i „abstrakcyjną prawdę”, oferując piękny plac zabaw dla Erica Dolphy’ego ^{[[[ Pierwszy ]} .