Thierry Sigg – Wikipedia
Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.
Thierry Sigg jest francuskim współczesnym artystą urodzonym w Paryżu w 1940 roku.
Thierry Sigg urodził się w 1940 roku w Paryżu [[[ Pierwszy ] W [[[ 2 ] . Studiował sam w muzeach. Uczęszczał Adré Lhote Academy i La Grande Chaumière w Montparnasse w dziewiętnastym latach. Jego służba wojskowa unieruchomiła go w latach 1962–1963 w Algierii tuż po zawieszeniu broni. W 1965 roku dołączył do swojego brata Bernarda Desertera w Algierze podczas wojny Algierskiej. Wracając, znalazł warsztat dzielenia się w Pantin dzięki swojemu szwagrowemu Jacquesowi Casasusowi.
Po działaniach bojowych w PCF i w skojarzeniu malarzy [[[ Ref. pożądany] , przyjął stanowisko doradcy artystycznego miasta Ivry-sur-seine w 1978 roku [[[ Pierwszy ] W [[[ 2 ] . Wydaje tę rolę jako część swojego artystycznego stworzenia i zamierza wykazać, że artyści są w stanie organizować i zarządzać w taki sam sposób, jak nauczanie, najpierw stworzy monumentalne stypendium Ivry, dwuletnie, które będzie miało wielką masę i woli woli i będzie w stanie się poprawiać. odbywać się regularnie, aż do jego odejścia z Ivry. Następnie, aby zgromadzić siły centrów sztuki île-de-france, uruchomił z siedmioma z nich Stowarzyszenie Information Arts Plastic île-de-france (IAPIF), których będzie prezydentem przez dziesięć lat. W 1982 roku znalazł w Ivry „Liberty I Wiszę twoje imię” panele Fernand Léger, które pozwoli na jego nazwisko do galerii utworzonej w Ivry w 1983 roku. W końcu w 1986 r. Założył z dwoma kolegami z Center D ‘Art of Brétigny , Centrum badań i wymiany sztuki współczesnej Ivry (CREDAC). Zapewnia jego prezydencję przez pięć lat, zanim rozwinął role między słupem badawczym (CREDAC) a centrum miejskim. Dbał o to drugie w Galerii Fernand Léger do 2005 roku.
Na bardziej osobistym poziomie, w 1964 roku poznał studenta Irmgard w dziedzinie sztuk pięknych, który został jego partnerem. Poślubił ją w 1970 roku. Jej wpływ i wpływ rzeźbiarzy, których często je często – Camillo Otero, Nissim Merkado, Takera Narita – nie będą pozbawione konsekwencji. Praca Thierry’ego Sigga, od tego momentu, będzie naznaczone znaczeniem ulgi w malarstwie, a zwłaszcza pojęcia objętości na tle. Podróż do Stanów Zjednoczonych w 1970 r. I Dokumenta Kassel w 1972 r. Zakończyła te wpływy. Po wielu doświadczeniach związanych z monitorowaniem w domach młodzieżowych i ośrodkach kulturalnych, a także w ważnych salonach tamtych czasów (May Salon), późno w galerii Darthea Speyer w 1984 roku, gdzie regularnie wystawiał do 2009 roku Następnie półprzezroczyste elementy poliestrowe „rozproszenie”. W pobliżu Jean Clareboudt i Jean-Pierre Pincemin, jego praca jako malarza charakteryzuje się formalistami i ekspresyjnymi podróżami w obie strony. Od 2016 r. Opracowanie techniki wykorzystującej płótno i Tarlatane pozwala jej opracować bardziej elastyczne płaskorzeźby i narzucić je w klasycznych formatach farb. Od śmierci Irmgard w 2021 r. Jego praca pożyczyła trzy kierunki: „Ścieżka wściekłości (do malowania)”; Ścieżka lekkości (życia) „; postacie kamienia (pamięci)”.
Wystawy osobiste [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- 1973: Sanguine Gallery, Colloure
- 1979: galeria miejska, witania witry
- 1987: Galeria Darthea Special, Paryż
- 1990: Galeria Darthea Speer, Paryż
- 1994: Galeria Darthea Special, Paryż
- 1997: Galeria Darthea Speer, Paryż
- 1999: Ivry Art Center, Fernand Léger Gallery
- 2001: Galeria Darthea Special, Pariis
- 2003: Galeria Darthea Special, Pariis
Wystawy grupy głównej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- 1972: Hauptwache, Francfort, R.F.A.
- 1973: Galerie Charley Chevallier, Paryż
- 1974: «Figurka i przygotowanie», Bologne, Italie
- 1976:
- Monumentalne obrazy i osiągnięcia, aulnay-sous-bois
- Śmierć i społeczeństwo, Herblay
- 1973-1977: pokaz nowych rzeczywistości
- 1974-1977: Toulon Salon
- 1978: May Salon w Japonii
- 1978:
- Galeria oczu wołowiny, Paryż
- «Espasme», Cac Pablo Neruda, Corbeil Esssonnes
- 1979:
- „Espasme” Galerie Art Shop, Bâle, Suisse
- „Spasm Territories”, CAC Pablo Neruda, Corbeil Essonnes
- 1979-1980: Salon Montrouge
- 1980: rysunki malarzy, seine vitry-sur
- 1981: Prace o obiektach, Villeparisis
- 1982: Centrum kulturalne Franco-Arab, Abu Zabi, Emirates
- 1974-1984: DZISIAJ BIG i Młode salony
- 1984:
- „Porportaby”, Gennevilliers
- „Malowanie nie płaskie”, Ivry-sur-seine
- «3 → 2, 2 → 3 »Młoda rzeźba, port Austerlitz, Paryż
- 1985:
- „Stacja do malowania”, CAC, Cergy Pontoise
- „Young Sculpture”, port Austerlitz, Paryż
- 1973-1986: Salon of May
- 1986: „Young Sculpture”, Port of Austerlitz, Paryż
- 1987:
- „Wizyta warsztatów w SEINE SAINT DENIS”, Bobigny
- „5 lat przejęć funduszu departamentalnego dla sztuki współczesnej od Val de Marne”, *Vitry-sur-seine
- 1990:
- Dess (E) w rzeźbiarzu II, Art Center, Gennevilliers
- Rysunki z Peter Saul, Galerie Darthea Speyer, Paryż
- 1991: FIAC, Grand Palais, Paryż, Stand Darthea Speyer [[[ 2 ]
- 1992: 59 współczesnych artystów w Boulogne Billancourt
- 1994: Artyści i twórcy pokoju – UNESCO, Paryż
- 1995:
- „Plume, ołówek, węgiel drzewny”, Galerie Darthea Speyer, Paryż
- Praca na papierze, Société Générale, Ivry-sur-seine
- 1997: Warsztaty otwarte drzwi, pantin
- 1998: „Algieria I Love You”, Ivry-sur-seine
- 1999: „Crossed Look”, biały mesnil
- 2001: „African Gardens”, Esplanade Niemeyer, PCF
- 2001: «Imaginative» Sienne-Italie
- 2002: „Triptych” gniewnie
- 1976: „Ludzkość” – 18/12 Lucie Cuzi
- 1978: „Paris -metro” – 29/3 Georgina Oliver
- 1979: „Basler Zeitung” – 31/1 Annemarie Monteil
- 1979: „Ludzkość” – 5/6 Raoul -jean Moulin
- 1983: «Fine Art» – 4 Peter Michel
- 1986: „Opus International” – 102 Anne Tronche
- 1987:
- «Beaux -Arts» – 43 Georges Raillard/Portret
- „Le Matin de Paris” – 6/2 Pierre Cabanne
- „Revolution” – 364 Pierre Courcelles
- „Art’press” – 112 Anne Dagbert
- «Viva» – Avril Bernard Noël
- 1990:
- „Revolution” – 522 Lise Guehenneux
- „Le Monde” – 28/2 Philippe Dagen
- „Oko” – Mars Pierre Brisset
- W katalogu Gennevilliers
- Dess (e) w rzeźbiarzu Philippe Piguet
- «Opus International» – 119 Claude Bouyeure
- „Art’press” – lipiec/sierpień Philippe Piguet
- 1991:
- W odrębnym fiak
- Stać Darthea Speyer Daniel Dobbels „Nerwa światła”
- 1994:
- Na wystawie wyróżniania wystawy
- Galerie Darthea Speyer Daniel Dobbels „Oczekujące napięcie” (konserwacja)
- 1994:
- „Cimaise” – styczeń luty. Mars Michel Ellenberger
- „Revolution” – 17/3 Lise Guehenneux
- „Le Monde” – 24/2 Philippe Dagen
- „Quotidien de Paris” – 17/2 Jean -jacques Lévêque
- „Revolution” – 10/2 Lise Guehenneux
- 1996:
- „Cimaise” – kwiecień Valère Bertrand
- „Zgłoszenie” – kwiecień Lise Guehenneux
- 1999:
- W katalogu Batalionu Sekcji Sekcji Świętych Denis Françoise
- „Policultures” Juil./aoutte Philippe Pujas
- „Gazette of the Drouot Hotel” 24/9 Lydia Harambourg
- „Ivry-Ma-ville” Jean-Pierre Hellio
- „Pozdrawiam” Lise Guéhenneux
- Wywiad „Verso” z C.Robet
- „The Journal Des Expositions” września Camille Saint Jacques
- Cach Cante Lokse Lé wôlt „Lydia Daranbourg
Recent Comments