Toksyczność amunicji – Wikipedia

before-content-x4

Wypadki lub eksplozje zgrupowane z autobusami mogą być również źródłem znacznego zanieczyszczenia, ogólnie powszechnie rozpowszechnianego przez oddech (tutaj niemiecki pociąg amunicji, dotknięty podczas pierwszej wojny światowej).

Problem Toksyczność amunicji (Żołnierze i polowanie) Najczęściej badanym był pierwszy, który jest indukowany przez ołowiu (przyczyna Saturnizmu i neurotoksycznego w bardzo niskich dawkach w płodzie i zarodku), ale przez kilka lat obfita literatura koncentrowała się na roli wojskowej Amunicja, chemikalia, szczególnie wśród konsekwencji wojny.

Do produkcji pocisków stosowano wiele toksycznych lub ekotoksycznych związków; Niektóre nie są ani degradowalne, ani biodegradowalne ( były. : ołów, rtęć, arsen, a ostatnio wyczerpany uran w przypadku amunicji przeciwbędźowej [[[ Pierwszy ] ).

Inne są tylko powoli degradowalne (np.: TNT, nadchlorany itp.). Występują głównie w glebie oraz w osadach naziemnych i morskich, gdzie mogą mieć swoje toksyczne efekty, a nawet być remobilizowane przez bezkręgowce, pieprzone zwierzęta, niektóre ptaki [[[ 2 ]

Inne elementy są mniej toksyczne, ale stanowią problem poza pewnymi progami: azotany, miedź, cynk, mosiądz, kadm …

Amunicja chemiczna zawiera bardzo stabilną toksyczną (Tabun, sarin, yperite, lewiisite, arsine, itp. ) szczególnie w przypadku zanurzonej amunicji [[[ 3 ] W dużych ilościach po dwóch wojnach światowych.

Szczególnym przypadkiem jest przypadkowa eksplozja ogromnej ilości amunicji. Tutaj ładunek amerykańskiego statku Liberty (SS Robert Rowan ; Liberty Ship K-40) przenoszenie amunicji właśnie eksplodowało po uderzeniu niemiecką bombą. W tego rodzaju przypadku pióropusz dymu prawdopodobnie będzie zawierać znaczną ilość toksycznego (na przykład reszty materiałów wybuchowych i rtęci starterów).

Inna kwestia dotyczy ograniczenia wpływu na środowisko i zdrowie na zniszczenie amunicji (tutaj 8 T amunicji, niedaleko Kerbala, w Iraku w 2009 r., Które zostanie zniszczone bez środków ostrożności dla środowiska).

Ze względu na ekstremalną toksyczność i zmienność niektórych związków broni chemicznej, deminers i strażacy muszą podjąć szczególne środki ostrożności w przypadku ryzyka wycieków lub kontaktu z taką amunicją (tutaj szkolenie amerykańskiego żołnierza w celu radzenia sobie z ryzykiem chemicznym).

Wyzwania dotyczą zdrowia środowiskowego (w celu uzyskania jednego podejścia zdrowotnego zalecanego przez WHO) i ochrony różnorodności biologicznej.

Rzeczywiście, przez ponad dwa stulecia wyprodukowano, a następnie wykorzystano lub przechowywano bardzo dużą liczbę amunicji. Wielu zostało rozproszonych lub zgubionych w środowisku. Liczba ich komponentów jest toksyczna i w przypadku niektórych nie-degradowajskich.

Zapytanie o amunicję lub ich zawartość pozostaje niebezpieczne i może uwolnić toksyczne produkty w środowisku.

Kilka toksycznych związków amunicji ( były. : Ołów [[[ 4 ] i inne metale ciężkie lub obciążenie wybuchowe; Na przykład w środowisku morskim w środowisku morskim [[[ 5 ] ) lub rtęć są bioakumulacyjne. Produkty te stanowią problem dla środowiska i zdrowia.

Testy testowania nowej broni i/lub ćwiczeń wojskowych z prawdziwym strzelaniem (na lądzie lub morzu) są wybierane tak, aby były odległe od zamieszkałych lub uprawnych obszarów (czasem w lesie). Miejsca te są zatem często wyższą naturalność i często instalowane na słabych kwaśnych pożywkach (często bogate w różnorodność biologiczną, ponieważ najmniej uprawiane, nie otrzymując ani nawozów, ani pestycydów, ale tam, gdzie metale ciężkie mogą być najbardziej mobilne i najbardziej oceniające bitoasymilację kwaśne i wilgotne miejsca). Ponadto, w Xx To jest wiek ( były. : II wojna światowa, wojna w Wietnamie) Lasy, dżungle i maquis, w których bojownicy są ukryci lub gdzie można ukryć, armaty były częstsze i częstsze cele ciężko zaatakowany, nie bez skutków ekologicznych [[[ 6 ] W [[[ 7 ] W [[[ 8 ] W [[[ 9 ] . Podobnie w przypadku miast (na przykład Dreźna).

Usuń z ołowiu i rtęci, niektóre związki amunicji mają toksyczność, która została wcześniej zidentyfikowana; Tak więc pod koniec 1916 r. Komunikat prasowy angielskiego ministra amunicji, już zaalarmował użytkowników i lekarzy TNT, że ten wybuch był również trucizną [[[ dziesięć ] . Ale zajęło kilka dziesięcioleci, aby uświadomić sobie, że Yperite był również rakotwórczy. Toksyczność wielu związków i ich produktów degradacji jest nadal słabo znana lub omawiana (na przykład kwas pikryczny, masowo używany podczas pierwszej wojny światowej).

Wiedza i kontrola tej toksyczności, ustawodawstwo (które wydaje się pojawić w Ameryce Północnej w latach 70. [[[ 11 ] ) odpowiednie i dostosowane do ryzyka i zagrożeń dla środowiska i zdrowia [[[ dwunasty ] i odpowiednie środki naprawcze są ważnymi problemami dla Xxi To jest wiek, w tym ponowne użycie [[[ 13 ] wojska lub ćwiczeń lub pułapek i zarządzanie zasobami amunicji chemicznej, z których niektóre mają około sto lat. Ronald L. Fournier & Al. przypomniał sobie w 1990 roku „Amunicja chemiczna prawdopodobnie zawiera najbardziej toksyczne materiały, jakie kiedykolwiek stworzono przez ludzi i stanowią wyjątkowe wyzwanie dla osób zaangażowanych w ich zniszczenie” który wymaga wysoce bezpiecznych procedur i specjalnych piekarników do zniszczenia pozostałości wciąż obecnych w metalicznych częściach amunicji. Związki organiczne można zniszczyć przez ciepło, ale nie metale lub metaloidy, takie jak arsen, który został dodany do „gazu bojowego” pierwszej wojny światowej [[[ 14 ] .

  • Duża liczba nieokreślonych amunicji została utracona lub ich składowanie zostało zapomniane. W przypadku amunicji chemicznej lub zapasów gazowych bojowych niektórzy autorzy uważają, że ich badania powinny być kontynuowane [[[ 15 ] , a nawet przyspieszony, ponieważ stara niekuplosuje amunicję niewiele potyga i straci toksyczną treść; Lepsze korzystanie z archiwów, fotografii lotniczych, badań geofizycznych, anegdot, starych kart, wiedzy o ogniu artyleryjskim, analizach podłogi lub wody, itp. może się przyczynić [[[ 16 ] .
  • Oczekiwane zmiany klimatu mogą zaostrzyć ryzyko powodzi niektórych obszarów zakopanych depozytów amunicji. Może to również sprawić, że pożary lasów częściej i poważniejsze (w tym „lasy wojenne”, w których wiele skorup jest nadal obecnych w powierzchownych warstwach gleby);
  • W ostatnim okresie wprowadzono nowe materiały wybuchowe lub pociski paliwowe i rakiety (gaz, ciecz lub paliwo stałe); W tym zubożone uran, które było kontrowersyjne podczas wojny w Zatoce Perskiej lub Bałkanów. Często wymaga czasu, zanim zidentyfikujemy toksyczność nowego produktu. W ten sposób wykorzystaliśmy inne ciężkie materiały do ​​perforowania amunicji, w tym stopy wolframu (HMTA [[[ 17 ] ) uznane za „nietoksyczne alternatywy” u uranu [[[ 18 ] . Ale kiedy wstrzyknęliśmy mikrocząstki kompozycji identyczne z HMTA [[[ 19 ] W mięśniach szczurów szybko indukowali nowotwory z agresywnymi guzami przerzutowymi (w miejscu lokalizacji) [[[ 18 ] . I wprowadzenie cząstek tego typu [[[ 20 ] U szczurów indukowały również toksyczność i zmiany płucne [[[ 18 ] .
  • Nadchloran (toksyczny do tarczycy [[[ 21 ] W [[[ 22 ] ) to komponent pirotechniczny i paliwo rakiet, rakiet lub pocisków [[[ 23 ] który był szeroko stosowany w pierwszej wojnie światowej w niektórych krajach. Znacząco zanieczyszczył glebę ćwiczeń wojskowych i stolików wody pitnej, na przykład w Kalifornii [[[ 24 ] lub w strefach wojskowych USA i wokół [[[ 25 ] na Massachusetts Rezerwacja wojskowa (MMR) w COD COD w Massachusetts (Stany Zjednoczone). We Francji stwierdzono w kilku regionach w kilku regionach w wodzie kranu, w tym w Aquitaine, w Bordeaux, gdzie zanieczyszczono 5 zlewni wody pitnej (do 30 µg /L zmierzone) przez fabrykę grupy Safran (produkcja propelentów na pociski) [[[ 26 ] . Stawki przekraczające standard odnotowano również w tabelach wody pitnej w Midi-Pyrénées, w Garonne, w regionie Tuluzy [[[ 26 ] Następnie w Nord-Pas-de-Calais (Arrageois, Lensoise Region, Douaisis i Hénin-Beaumont oraz w niektórych wioskach napędzanych izolowanymi otworami, z do 4 µg /litr w Douai w 2012 r.);
  • Wiele komponentów amunicji jest rezygnacji, a niektóre nie są degradowalne dla ludzkich skal czasu. Na przykład wiele lat po ich zakazie (gdzie byli zabronione), główna Grenaille wciąż obecna w glebie lub osad nadal zatruwa ptaki, które je pochłaniają [[[ 27 ]

Kilka rodzajów toksyczności jest cytowanych przez literaturę naukową na temat części związków uwalnianych przez amunicję.

Różnią się one oczywiście w zależności od rodzaju amunicji, w zależności od dawki i czasu ekspozycji, wiedząc również, że związek można uwolnić w momencie produkcji, eksplozji lub powoli podczas degradacji amunicji lub ich związków porzuconych w środowisku. Efekt toksyczny może być bezpośredni (ostra toksyczność obecnych organizmów) lub pośredni (pośredni ( były. : Odzyskiwanie przez biokoncentrację w sieci troficznej) i/lub opóźnione w czasie i przestrzeni ( były. : Niektóre toksyczne zostaną uwolnione w środowisku, na przykład od skorupy dopiero po kilku dekadach korozji obwiedni tej skorupy, a nawet amortyzacji życia gleby i materii organicznej po „nadmiaru ołowiu w ziemi [[[ 28 ] ).

Niektóre związki amunicji są klasyfikowane jako:

  • rakotwórcze ( były. : Yperite);
  • neurotoksyczny ( były. : ołów, rtęć, arsen nawet przy niskich dawkach dla pierwszych dwóch);
  • Cytotoksyczny ( były. : 2,4,6-Trinitrotoluène [[[ 29 ] );
  • Zakłócenie hormonalne ( były. : Rtęć);
  • genotoksyczny ( były. : TNT [[[ 30 ] ) i/lub mutagenowe ( były. : podejrzany o trinitrotolènene, tetratykę lub rdx [[[ trzydziesty pierwszy ] ). Te cechy toksykologiczne to nowsze badanie. Ich badanie skorzysta z bardziej precyzyjnych testów i biomarkerów, które zostały niedawno opracowane (komety lub test Bioessai na zawieszenie Salmonelles [[[ 32 ] );
  • Ekotoksyka. Toksyczne produkty dla ludzi są ekologiczne dla wielu innych gatunków. Fala uderzeniowa i ciepło uwalniane przez eksplozję skorupy, rakieta, bomba … w glebie mają również natychmiastowe (ale niezrównoważone) efekty ekotoksyczne, zabijając lub raniąc zwierzęta narażone na narażone podmuch i/lub spalanie ich. Nieco bardziej trwałym efektem jest zniszczenie materii organicznej wokół punktu eksplozji (zniszczonego na poziomie 32 do 80%, według Kristina Greičiūtė i al. 2007 [[[ 33 ] ). Oprócz ołowiu i jego dodatków (arsen i antymon) miedzi, powszechnie stosowany w amunicji, w szczególności żołnierze, jest toksyczna dla ludzi tylko w dużych dawkach, ale jest w niższych dawkach dla innych ssaków (na przykład owiec) i na bardzo niskim poziomie) dawki niektórych organizacji wodnych (glony, plankton, bezkręgowce morskie lub ich propagule). Chirurdzy w okulistyce zauważono, że fragmenty kulkowe lub miedziana koszula przeniknęła oko, są mniej tolerowane niż ołów, proszek amunicji lub szkło [[[ 34 ] . Często wiązało się to z traumatycznym efektem oddechu dla oka. Ponadto, podobnie jak ołów, miedź i jej stopy nie są całkowicie, że chirurg nie może użyć magnesu ani elektro -podobnego do usunięcia go z oka [[[ 34 ] . Toksyczność oczu zależy od tego stopu: „Im bardziej ciało obce zawiera czystą miedź, tym bardziej jest to toksyczne. Jeśli czyste miedź przekroczy 85%, ciało obce powoduje ostrą chalkozę » [[[ 34 ] .

Ten sam komponent amunicji ( były. : heksahydro-1,3,5-trinitro-1,3,5-triazyna [[[ trzydziesty pierwszy ] ) może być scharakteryzowane kilkoma formami toksyczności [[[ trzydziesty pierwszy ] Ponadto niektóre produkty (w szczególności metale ciężkie) mogą wzmocnić ich toksyczność [[[ 35 ] (i ekotoksyczność) lub zaostrzanie innych produktów (zatem efekty wstrząsane Synergistyczne i możliwe skutki potencjał ). Toksyczne interakcje, które mogą prowadzić do śmierci, zostały również wykazane w przypadku niektórych związków organicznych (obciążenia wybuchowego) amunicji, za pomocą testów wykonanych (1990) na szczurach laboratoryjnych [[[ 36 ] .

Od czasu wynalezienia broni palnej i rozpowszechniania muszkietów ołów, jego gęstości i plastyczności, i pomimo jego toksyczności coraz bardziej stosowano do amunicji.
Tutaj: amunicja wojny domowej i pierwszej wojny światowej. MOUSQUET (okrągły) i karabiny.

Porównanie wpływu czterech rodzajów pocisków (z których tylko czwarty jest wykonany z ołowiu) i ich efekty kawitacji widoczne w blokach „mydła balistycznego”. Pierwsza piłka nie ma widocznej utraty materii, czwarty stracił najwięcej (jest ołów, prawdopodobnie zahartowany odrobiną antymonu i arsenu).
(Piłka Impala ls bez prowadzenia (oni).
(B) bele Płonący narożnik Leadless (tag).
(C) Bez piłki ołowiowej Barnes Tsx (TSX).
(D) piłka Standard wulkanu (NVU) na podstawie ołowiu.
REM: Wnęka wytwarzana przez piłkę IL bez ołowiu znajduje się najbardziej „dogłębnie” w bloku. Istnieją znaczne różnice między pociskami bezołowiowymi dotyczącymi konwersji energii do objętości kawitacji, a także liczbą fragmentów, ich rodzaju dyspersji i kształtu wnęki. Belka bezołowiowa TSX ma wpływ niezwykle podobny do cech piłki NVU zawierającej ołów we wszystkich tutaj parametrach, „z wyjątkiem liczby fragmentów” [[[ 37 ] W [[[ 38 ] .

Demonstracja formy i wielkości wnęki, a następnie „chmura fragmentów ołowiu” pozostawiona przez częściową rozpad toksycznej kulki ołowiowej [[[ 38 ] .

Demonstracja całego „prowadzenia fragmentów ołowiu” [[[ 38 ] Kawitacja i rozpad piłki ołowiowej, zgodnie z jej energią kinetyczną (tutaj rosnącą od góry do dołu)
A do D: Wnęki z rosnącymi energią. Wiele toksycznych fragmentów ołowiu jest widocznych (jasnoszare).
I : Objętość wnęki wykreślona nad osadzoną energią z wyższą dla regresji kwadratowej niż dla regresji liniowej
F: Stosunek Objętość osadzonej w jamie / energii Wzrost za pomocą zarejestrowanej energii. Im większa energia kinetyczna piłki, tym większa liczba toksycznych fragmentów ołowiu, tym bardziej są one rozproszone.

Piłki (z których tylko te z ostatniego rzędu są w ołowiu) odzyskane po teście balistycznym; ich ważenie obliczy energię osadzoną w urazie [[[ 38 ] .

Od czasu wynalezienia broni palnej jest to toksyczne najczęściej używane w amunicji i najczęściej występują w oparach strzelania [[[ 39 ] . Podczas wojen niektóre obszary otrzymały dużą liczbę piłek ołowiowych z wkładów piechoty i pocisków (pociski ( były. : Około miliona pocisków narysowanych Podczas bitwy pod Verdun [[[ 40 ] (przez 1407 pistoletów po stronie niemieckiej [[[ 40 ] ).

Startery prawie wszystkich miliardów amunicji narysowanych przez 150 lat przez myśliwych i wszystkich armii składały się z rtęci furmininian, a następnie prowadzącego azoturę, zawierające dwa nieobsługiwane metale i zdolne do zrównoważonego zanieczyszczenia powietrza, wody i podłóg i wpływu na ekosystemy.

W 2004 r. Analizy przeprowadzone na inicjatywie ONF i związane z 90 próbkami dzików z lasu Verdun (stare pola bitewne i pola bitewne i Polesosylowe relacje ) wykazali, że 11% próbek zawierało zawartość ołowiu większą niż europejski standard dotyczący niepożądanych substancji dla zwierząt hodowlanych (do 12 -krotności upoważniony próg itp.) [Ref. niezbędny] .

Na tych samych obszarach (lasy są polującymi miejscami i często były dotknięte wojnami) lub gdzie indziej, każdego sezonu polowania i podczas każdej wojny (lub podczas ćwiczeń na świeżym powietrzu) ​​ten prowadzenie zgromadziło się w środowisku.

Prowadzenie żab polowania i pułapek zgromadziła się w niebezpiecznych postaciach dla ptaków wodnych i ich konsumentów w lasach, na krawędziach, na polach, a zwłaszcza na mokradłach [Ref. niezbędny] , którego liczba i powierzchnia również spadły, zmuszając ptaki do skoncentrowania się [Ref. niezbędny] .

Kilka przypadków ma być zróżnicowane w odniesieniu do ich przyczyn i skutków:

  1. Ćwicz amunicję. Dotyczą głównie gleb używanych do działań wojskowych (przechowywanie, transport [[[ 41 ] W [[[ 42 ] ), Ziemia wojskowa [[[ 33 ] , (strzelanie pola [[[ 43 ] , Ćwicz wielokąta, itp. ), które są ogólnie dość dobrze ograniczonymi obszarami, ale gdzie prędkość wiodącego może być bardzo wysoka. Na takich miejscach w Europie na dwóch polach wojskowych (z Gaižiūnai de Kairiaia [[[ 33 ] ) Kristina Greičiūtė i al (2007), na przykład, zaobserwowane zanieczyszczenie gleby przez pośpiech ołowiu od 5 Mg ołów na kg gleby do ponad 60 [[[ 33 ] . W tych samych miejscach zanieczyszczenie ołowiu i miedzi było znacznie gęstsze w pierwszych 20 centymetrach, a następnie spadło do około 1 M głębokość, podczas gdy przez cynk był bardziej skoncentrowany na powierzchni (pierwsze 20 centymetrów) i słaba poniżej [[[ 33 ] ;
  2. Ołowiana Grenaille z pułapki (tak jest Pierwszy najłatwiejsze do zlokalizowania, obojętne i ewentualnie odzyskane);
  3. Amunicja wojny, rozproszona, niezapełniona amunicja; W tej kategorii jest szczególny przypadek amunicji chemicznej;
  4. Akcje amunicji Wojny nie są używane ani odzyskane podczas nieposłuszeństwa lub deminingu. Są one często zakopane lub zanurzone i mieszane amunicja. Jeśli są starzy, ze względu na ich korozję i ryzyko wybuchu (lub wycieków, jeśli jest to broń chemiczna), trudno jest zidentyfikować, poruszać i zdemontować, a także przechowywanie ich miejsc [[[ 44 ] i poddać recyklingowi [[[ 45 ] ;
  5. Shot lub Shine -Sshot, Bismuth Grenaille Amumunicja lub inne toksyczne metale bardzo obecne we wszystkich bardzo polowanych podmokłych mokradłach [[[ czterdzieści sześć ] , zasymilowane z toksycznymi i/lub niebezpiecznymi odpadami w rozproszonych ilościach, trudne do odzyskania, co uzasadniało to, że w latach 90. Umowa AEWA, w związku z UNEP, proponuje zakaz polegającego na polowaniu na zjeżdżalnię na mokradłach [[[ 47 ] . Niektóre długie ptaki dziobowe mogą spożywać ołowiowe kulki, które znajdują dogłębnie [[[ 48 ] ;
  6. Pociski z amunicji War i innych kul ołowiowych rozproszonych przez skorupy odłamków; Te amunicja są trudne do odzyskania.

Zgromadzenie tego ołowiu może nadal być źródłem saturnizmu u dzikich zwierząt (i potencjalnie w konsumentach życia w grze lub wcześniej mieszkając na obszarach zagrożonych) [[[ 49 ] .

. miękka instalacja hydrauliczna (Czysty i niepokonany przez antymon lub arsen) jest jeszcze bardziej sprzyjający ulatnianiu, fragmentowaniu i powodowaniu pogarszanego i szybkiego saturnizmu w przypadku urazu piłki [[[ 50 ] . Na przykład 38 -letni mężczyzna został ranny przez miękką amunicję ołowiu (30 G ) Po przekroczeniu drzwi (miała na celu wysadzić zamek i/lub zawiasy) [[[ 50 ] . Fragmenty tej piłki znaleziono w lewej części lewej klatki piersiowej, w lewym ramieniu i w lewym splotu ramiennym. Po przejściu w resuscytacji pacjenta przepisano poszukiwanie ołowiu krwi (wynik: 1048 μg/l po 7 dniach osiągnięty 1566 μg/l 11 To jest dzień), ponieważ to „Było w ekstremalnym zmęczeniu, zaparciach i obwodowym uszkodzeniu peryferyjnym. Leczenie przez SUCIMING i od EDTA do J14, J21, J44, J61, a także przeprowadzono chirurgiczne ekstrakcję ołowiu na J52, po poprawie początkowego stanu zdrowia ” [[[ 50 ] , jednak trzy lata później nadal był ofiarą przewlekłego saturnizmu (klinicznego i biologicznego) wymagającego kolejnych celów. Miejsce resztek ołowiowych (pleura i ramię) wyjaśnia grawitację tego saturnizmu [[[ 50 ] . Włosy pacjenta nadal zawierają znaczną dawkę ołowiu (która ma taką samą sygnaturę izotopową, jak amunicja, która ją zraniła) [[[ 50 ] .

Saturnine zatrucie gry wodnej zostało naukowo wykazane w latach 50. XX wieku przez Bellrose w Ameryce Północnej [[[ 51 ] . Problem został następnie zidentyfikowany u wielu innych gatunków ptaków, w tym nie polowanych i dużych, takich jak łabędzie [[[ 52 ] W [[[ 53 ] . U wszystkich zwierząt z ciepłą krwią ołów połknięty w postaci cząsteczkowej szybko wchodzi do krwi (reszta jest ewakuowana w odchodach i mniej w moczu) [[[ 54 ] . Koncentruje się go nerkami i wątrobą lub utrwalone w mózgu i kościach. Jednak ptaki wodne, które nie mają zębów i zwykle jedzą małe zaokrąglone kamyki (zwane Gritt), które są przechowywane w graczniku, gdzie miażdżyły jedzenie [[[ 54 ] ; Na ich miejscu ptaki spożywają ołów (lub inne toksyczne metale ciężkie, takie jak bizmut). Im mocniejsze jedzenie, tym szybciej ten prowadzenie [[[ 54 ] . Na przykład 6 piłek ołowiowych spożywanych rano z kukurydzy jest czasem wieczorem w całości w całości rozpuszczonym i przekazywanych we krwi kaczki, która może umrzeć. Ten ołów wzrósł w jego krwi 20 razy szybciej niż gdyby został spożywany z „miękkimi” potrawami [[[ 55 ] .

Teraz kukurydza lub pszenica durum są używane do usuwania lub poszukiwanych przez gęsi i dźwigi, które wchodzą w ten sposób na pola Champsted lub znajdują się wokół polowanych bagien lub pułapek piłkarskich. Bernaches są zatem masowo umarły na ostre satunizm w Kanadzie, na polach kukurydzy i jesiennej pszenicy w Kolorado (Szymczak i Adrian, 1978). Podobnie jak w gęsi z Wielkiej Brytanii i gęsi popiołu czasami bardziej dotkniętych na miejscach pułapek w regionach rolniczych niż na bagnach znanych z wysokim ryzykiem (Mudge, 1983). W Oak Hammock (Manitoba) strzelanie po bagnach było zabronione, ale dozwolone na polach peryferyjnych. Bandles of Canada, którzy przeżyli na bagnach, zmarł z powodu ostrego saturnizmu po odżywianiu w tych dziedzinach (Hochbaum, 1993) (kultura bez orki nie promuje pochówku ołowiu).

Polowanie ołowiu zanieczyszcza łańcuch pokarmowy, nawet w odległych regionach, jak na Alasce [[[ 56 ] i może wpływać na człowieka [[[ 57 ] . Jest to wyraźnie wykazane przez izotopowe prowadzenie ołowiu, szczególnie w Eskimosie [[[ 58 ] . Witryny pułapek są również bardzo zaniepokojone [[[ 59 ] .

Istnieją mniej toksyczne lub uważane za nietoksyczne substytuty. Steel Grenaille wydaje się być idealnym rozwiązaniem z punktu widzenia środowiska, testowanego od lat 70. XX wieku w Stanach Zjednoczonych po uznaniu przez władze rządowe Saturn Problemy w kaczkach spożywających główną Grenaille w miejscach myśliwskich [[[ 60 ] . . , Krajowa Rada ds. Łownictwa i dzikiej przyrody Francja podjęła konkretne środki, aby zachować swoje bezpośrednie zobowiązania od porozumienia w sprawie ochrony ptaków migratorów wodnych w Afryce-Eurasii (zakaz ołowiu na mokradłach na rok 2000).

Ołów nie jest biodegradowalny, żaba jest rozpadnienia lub utlenia się lub jest stopniowo erodowana lub zakopana, ale pozostaje dostępna lub biodostępna od dziesięcioleci, a nawet stuleci lub tysiącleci [[[ 54 ] . W Stanach Zjednoczonych badanie udowodniło, że śmiertelność ze strony Saturnizmu pozostała bardzo wysoka, nawet 40 lat po zakazie polowania, w strefie mokrej, która stała się rezerwatem naturalnym [[[ sześćdziesiąt jeden ] .

W bardzo polowanych podmokłych mokradłach ( były. : Camargue [[[ 62 ] W [[[ 63 ] gdzie w 1960 r. Hoffmann identyfikuje satenizm jako „Plaga sauvagine w Camargue” [[[ sześćdziesiąt cztery ] lub Lac de Grand-lieu według publikacji naukowców z National Veterinary School of Nantes w przeglądzie krajowego biura polowań i dzikiej przyrody [[[ 65 ] Na przykład, gdy badanie przeprowadzone w latach 1987–1990 na temat zanieczyszczenia medium przez ołów, w dwóch polowych obszarach, jednej błotnistej i drugiej glinie, przez Próbkowanie 2500 cm 3 słońca ( „Filtowane, aby zachować tylko cząstki identyczne z cząsteczkami zużytymi przez kaczki” ; 70% cząstek było granulkami w błotnistym terenie (dla 7 próbek gleby wykonanych w ) [[[ 65 ] i 0,03 do 0,06% w terenie glinianym (dla 20 próbek wykonanych w 16 jeden [[[ 65 ] ) i jeszcze więcej w obszarach mokrych i kwaśnych biodostępność i biokoncentrowanie mogą być bardzo pogorszane.

W latach 80. pokazujemy to przez Drapiejne, z polowania na wilgotne obszary, cały łańcuch pokarmowy dotyczy [[[ 66 ] W [[[ 54 ] . Wyjątkowo nawet rośliny, które nie są bardzo wrażliwe na ołów, już nie rosną lub prawie nie …

Kwestie ekologiczne i zdrowotne: oprócz ryzykownych konsumentów gier ( były. : Ptaki wodne, Woodcock, dzik) mogą być ofiarą indukowanego przewlekłego saturnizmu [[[ sześćdziesiąt siedem ] , te zatrucia zabijają miliony ptaków [[[ 54 ] , podczas gdy alternatywy istnieją od dłuższego czasu [[[ 68 ] (Stalowa żaba poprzedziła nawet ołowianą Grenaille). Ta forma saturnizmu ma również funkcjonalny wpływ na równowagi ekologiczne, wciąż słabo poznane, w tym drapieżne/ofiarowe aspekty [[[ 54 ] .

Menedżer ds. Ryzyka rozróżnia problemy związane z toksami wydanymi już w środowisku poprzez strzelanie do amunicji i toksyki wciąż obecnej w niezapłaconej amunicji; Na przykład we Francji, według francuskich specjalistów w Demining, z którymi przeprowadzono wywiady na temat Demining przez komisję wybranych urzędników pod przewodnictwem pana Jacquesa Larché, senatora:

  • 1/4 miliardów pocisków wystrzelonych podczas pierwszej wojny światowej i 1/ dziesięć To jest Kształty narysowane podczas II wojny światowej nie wybuchły podczas tych konfliktów;
  • Od 1945 r. (Zorganizowane Demining) wydano ponad 660 000 bomb, a także 13,5 miliona kopalni i 24 miliony skorup lub innych materiałów wybuchowych;
  • Przeciwnie, niebezpieczeństwo amunicji nie ignoruje z czasem. W ciągu 56 lat 617 Deminers zginęło w służbie.

Podobnie deminery rozróżniają toksyczność broni chemicznej (celowo wysoce toksycznej) i twierdzonej „konwencjonalnej” amunicji, która zawiera toksyczne funkcjonalne, w mniejszej ilości.

Amunicja chemiczna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W przypadku niezapełnionych pocisków znalezionych po 1918 r. Deminers wciąż obawiają się wycieku z gazów bojowych, które mogą zawierać.
Produkty te są nadal aktywne w większości przypadków, nawet prawie 100 lat po zawieszeniu zawieszenia w 1918 r. (Pod koniec 1918 r., 1/3 skorup, które z łańcuchów produkcyjnych były amunicją chemiczną!). Toksyczne toksyki w tych skorupach to głównie „Clark I” (chlorek difenylaryny) i „Clark II” (cyjanki difenylarynowe), które deminery znajdują w skorupach rozproszonych w glebie rolniczej, miejskiej i leśnej, szczególnie w niemieckich skorupach „niebieskiego krzyża”. Francuzi wymyślili i używali vincenitu (mieszanka trichlorku arsenu, cyny cyny, trichlorometanu (chloroform) i kwasu cyjanezowego.

after-content-x4

Mimo to podczas pierwszej wojny światowej zastosowano halogeniczne związki organiczne jako toksyczne: są na przykład bromacetone, siarczek dichloré etylu (DIT Yperite) i Trichloronitrométhane (lub chloropikryna). Chlorowane związki chemiczne dodano w amunicji, w tym chlorobenzen, tetrachlorku węgla; Są również toksyczne [[[ 69 ] W [[[ 70 ] . Hanslian Rudolf, Wojna chemiczna . Berlin, Mittler, 1927, P. 411 ). Większość z tych produktów jest toksyczna do niskiej, nawet bardzo niskiej dawki [[[ 71 ] .

Następnie opracowano wiele innych toksycznych (w szczególności neurotoksycznych), ale wydaje się, że były one używane bardzo rzadko. Niektóre z tych amunicji mogły również zostać wrzucone do środowiska.
. Raport ekspertów powiadomił o „skrajnym stanie degradacji” depozytem chemicznej w Vimy z, pomimo podjętych środków ostrożności, „niebezpieczeństwa zbliżającego się wybuchu” i rozproszenia toksycznego gazu. 12 500 mieszkańców ewakuowano , dla bezpiecznego przeniesienia 55 T amunicji chemicznej do Camp de Suippes (Marne). 560 mieszkańców Châtelet-sur-Rétourne (Ardennes) zostało przeniesionych do W przypadku kolejnej operacji deminingowej (9 000 skorup 14-18 odkrytych w styczniu 2001 r. Podczas budowy podziału, przeniesionego do złoża Laon-Couvron (AISNE).

Problemy te zmotywowały propozycję rozwiązania ( N O 331, 2000-2001), zmierzający do utworzenia komisji śledczej dotyczącej obecności na terytorium narodowym depozytów amunicji pochodzących z dwóch wojen światowych, warunków przechowywania tej amunicji i ich zniszczenia (przedstawionych przez MM. Jacques Machet, Philippe Arnaud, Jacques Baudot i Rémi Herment, Senators), a w Senacie istnieje grupa badań nad bezpieczeństwem i obroną cywilną.

Amunicja mówią standardowy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Są również źródłem ryzyka zanieczyszczenia (przewlekłego lub ostrego). Na przykład :

  • Każda skorupa dostarczona z jego gniazdo elektryczne Zawiera dwa startery zawierające dwa gramy rtęci, gram czystego toksycznego rtęci);
  • Wszystkie materiały wybuchowe nitro-inżyści ( były. : 2.4,6-trinitrotoluen (TNT), heksahydro-1,3, 5-trinitro-1,3,5-triazyna (RDX), oktahydro-1,3,5,7-tetranitro-, 3,5-tetrazocyna (HMX) lub N- Metyl-N, 2,4,6-tetranitroanilina (Tetria)) mają toksyczność dla ludzi i/lub środowiska; Pozostawiają mniej lub bardziej uporczywe toksyczne pozostałości, które zanieczyszczą środowisko po ich detonacji [[[ 72 ] W [[[ siedemdziesiąt trzy ] . (Jest to fakt wykorzystywany przez śledczych do identyfikacji materiałów wybuchowych i ich pochodzenia po ujęciu lub eksplozji). Nitrotolènene, nitrobenzen i nitrofenol oraz mniej nitroanisolu i nitronftaliny zastosowano w pierwszej wojnie światowej;
  • Najczęstszym wybuchem w latach 1914–1918 był kwas pikryczny, który jest toksyczny. Koperta (koszula) amunicji, a zwłaszcza skorupy, jest bardzo solidna, ale nie wieczna. Utlenianie nieokreślonych skorup prowadzi do tworzenia bardzo niestabilnych (wybuchowych) pikratów, które sprawiają, że te skorupy są coraz bardziej niebezpieczne;
  • Gniazda były wypełnione azotanami (które bez toksycznych, gdy są obecne w niskich dawkach, pozuje w większych dawkach poważnych problemów środowiskowych, w tym eutrofiizacji, a nawet dystrofalizacji środowisk);
  • miedź, kadm, cynk, ołów, arsen i antymon [[[ 35 ] były konwencjonalnymi składnikami lub zawartością konwencjonalnej amunicji. Wiele niemieckich pocisków z okresu 14-18 zawierało dym arsenowy, aby umożliwić artylerzyńcom lepiej zidentyfikować punkt uderzenia skorupy i rozstrzygnąć ich strzał. Arsyna jest szeroko stosowana w skorupach chemicznych, a zniszczenie nieużywanej broni chemicznej lub niekwestionowanych po operacjach rozwiązywanych było źródłem zrównoważonego zanieczyszczenia [[[ 74 ] . Te metaloidy i metale są głównymi zanieczyszczeniami w dawkach, w których występują w tych amunicji. Ponadto toksyczność tych produktów jest synergicznie zaostrzona. Merkury utracony lub używany przez podkłady amunicji wojskowej jest głównie powiązane z okresem 14-18 i 39-45 w Europie, w tym w Niemczech, Belgii i Francji (szczególnie w czerwonej strefie (Sequelae of War) dla Francji) i lokalnie W innych krajach konfliktu, w tym pod morzem na Bałtyku, jest niestabilny metal, który był w stanie rozcieńczyć wcześniej niż inne w środowisku. W postaci fulminacji w starterach może jednak trwać dłużej.

Różne kraje, w tym Kraje Wietnamu, Laosu i Bliskiego Wschodu, ucierpiały i nadal cierpią z powodu poważnych następujących następstw wojennych, powiązanych z amunicją niezapomnianą lub zanurzoną amunicją.

Przykłady toksycznych związków używanych w broni chemicznej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Nazwa zwyczajowa Nazwa chemiczna Rozpuszczalność wody
(w gram/litr)
(+/- w zależności od temperatury, zasolenia, mieszania)
Komentarz
Bertolit
Chlor
Chlor ( N O CAS: 598-31-2 ) ? Żrący, podrażniający płuc, stosowany w 1915 r.
Bromoaceton Bromoaceton ( N O CAS: 598-31-2 ) Niezbyt rozpuszczalny w wodzie Gaz łzawiący, toksyczny
Xylyle bromek lub
T-FABRIC
Bromid Xylyle, bromek metylobenzyny
(C 8 H 9 Br)
Ten organobrom ma 3 izomery wspólnie oznaczone
mówić N O Cas 35884-77-6
? Lapid i toksyczny gaz zastosowany w 1914 r., Będzie to jeden z elementów niemieckich „białych skorupek krzyżowych” (Weisskreuz). . T-FABRIC i używany jako gaz bojowy, szczególnie w muszlach na froncie rosyjskim, gdzie zabił 9 000 [[[ 75 ] . Będzie to również komponent paliwa dla samolotów samolotów.
Adamsite (broń chemiczna)
Agent DM,
Sternite
Difenyloaminechlorararyna, 10-chloro-5,10-dihydrofenarsazyna
N O CAS: 578-94-9
Prawie nierozpuszczalne Zsyntetyzowane w 1915 roku, używane podczas pierwszej wojny światowej
CA [BBC] Cyjanku bromobenzylu ( N O CAS: 5798-79-8 ) Prawie nierozpuszczalne
CZAPKA α-chloroacétoophénone N O CAS: 532-27-4 ) <1
Chloropikryna Trichloronitrométhane Umiarkowanie rozpuszczalne: 1 620 Mg · L -Pierwszy ma 5 000 Mg · L -Pierwszy ma 22 ° C. W
stabilny (bez hydrolizy) przy pH 7
Również używane do „Rażnik” Zatem zwierzęta „Szkodniki” w ich nory
Ck Chlorek cyjanurowy ( N O CAS: 506-77-4 ) Rozpuszczalne w wodzie (60 do 70, a nawet 158 ​​w zależności od źródeł)
Chlorek cyny (IV) Tetrachlorek cyny,
Chlorek Stannic N O CAS: 598-31-2
Rozpuszczalne w zimnej wodzie
Clark i chlorodiphénylarsine N O CAS: 712-48-1 ) 2
Clark II Difénylcyanoaryna ( N O CAS: 23525-22-6 ) 2
ZyKlon-B
(Cyclon-B)
Cyjanek wodoru (cyjankowodór) ( N O CAS: 74-90-8 ) Mamiczne (1500)
Diphosgen
(lub „agent DP”)
Trichlorométylu chloroforman N O CAS: 503-38-8 Prawie nierozpuszczalne Ten produkt zastąpił Diphosgen
Etyl 2-bromocan N O CAS: 105-36-2 ? Laprymogen, po raz pierwszy używany przez francuską policję w 1912 roku, a następnie jako składnik białych skorupek (Weisskreuz)
HN-2 2,2′-dichloro-nméthyldiétyloamina ( N O CAS: 51-75-2 ) Umiarkowanie rozpuszczalne (12)
HN-3 Tris (2-chloroétyl) amina
N (CH2CH2Cl) 3 ( N O CAS: 555-77-1 )
Nierozpuszczalne (0,16) Cytotoksyczny, pęcherzyk
KSK [SK] Etyl jodoacétate
[623-48-3]
Nierozpuszczalny
Lewisite 1
[Agent L] 1
2-chlorovinylu dichlorarsyna
(2-Chlorovinyldichlorarsine) ( N O CAS: 541-25-3 )
Lewisite 1: 2-Chlorovinyldichlorarsine (2-chloroetenylu) (arsykno-dichlorkowe nawleające anglofony) ( N O CAS: 541-25-3 )
Prawie nierozpuszczalne (0,51), ale trochę więcej niż Yperite Pęcherzyciel, cytotoksyczny, używany podczas pierwszej wojny światowej i wojny chińsko-japońskiej
Lewisite 2
[Agent L] 2
Lewisite 2: BIS (2-chlorovinylo) chloraryna ( dopóki (2-chlorowiazerski) Chlorek dla osób posługujących się językiem angielskim) ( N O Cas 40334-69-8 ) Prawie nierozpuszczalne (0,51), ale trochę więcej niż Yperite Pęcherzyciel, cytotoksyczny, używany podczas pierwszej wojny światowej i wojny chińsko-japońskiej
Lewisite 3
[Agent L] 3
Lewisite 3: Tris (2-chlorovinylo) Arsyna. (Tris (2-chlorovinyl) Arysina dla osób posługujących się językiem angielskim) ( N O Cas 40334-70-1 ) Prawie nierozpuszczalne (0,51), ale trochę więcej niż Yperite Pęcherzyciel, cytotoksyczny, używany podczas pierwszej wojny światowej i wojny chińsko-japońskiej
Gaz musztardy
Yperite
Bis- (dichloroéthyl) -Sulpfid ( N O CAS: 505-60-2 ) Bardzo mało rozpuszczalny w wodzie, ponieważ tworzy skorupę ochronną
(0 do 0,07, ale do 0,8 w zależności od źródeł)
Pęcherzyciel, cytotoksyczny, stosowany podczas pierwszej wojny światowej
Gas gorczycy t
[O-Mustard]
Eter BIS (2-chloroetylotioetylo) N O CAS: 63918-89-8 ) ? Pęcherzyciel, cytotoksyczny, stosowany podczas pierwszej wojny światowej
N-Mustard
[N-utrwal, HN-1]
N-etylo-2,2-dichlorodietyloamina ( N O CAS: 538-07-8 ) Prawie nierozpuszczalne
Fosgen Dichlorek Methanoyle,
Oxychlorek węglowy lub
Dichlorek karbonylowy
N O CAS: 75-44-5
Cocl 2
Bardzo rozpuszczalny w wodzie, z którą reaguje (9) Duszący agent używany od pierwszej wojny światowej
Karin
[Agent GB]
(RS) -o -izopropylowe metylofosfonofluorydat lub
O-izopropylowe metylofosfonofluoriat
N O CAS: 107-44-8
Mieszka w wodzie Brutalnie neurotoksyczny (0,01 ppm może być śmiertelny).
Cyklosaryna
[Agent gf]
Cykloheksylofluoriód ? Gwałtownie neurotoksyczny
Soman
[Agent gd]
metylfluorofosfonian Pinacolile (IUPAC)
N O CAS: 96-64-0
Dane różnią się w zależności od źródeł:
15 do 34 lub mniej niż 21
Wysoce neurotoksyczne (dwa razy więcej niż saryna, ale mniej niż cyklosaryna
Tabu
[Agent GA]
Étyl N, ndimetylofosforamidocyjanid
N O CAS: 77-81-6
Mieszka w wodzie
(72 do 120, według źródeł)
Zimowy yperite BIS- (dichloroetylo)-siarczd [63%] i 2-chlorowicylo-dichloraryna [37%] ( N O CAS: 505-60-2 I 541-25-3 ) ? Produkt zaprojektowany tak, aby był skuteczny na zimno (mniej rozpuszczalny niż Yperite)

Przykłady toksycznych lub ekotoksycznych środków typu wybuchowego lub środka napędowego (stosowane w gniazdach, starterach, armatach morskich, rakietach itp.) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Nazwa zwyczajowa Nazwa chemiczna Rozpuszczalność wody
(w gram/litr)
(+/- w zależności od temperatury, zasolenia, mieszania)
Komentarz
Błyskawica rtęci Błyskawica rtęci
[CAS: 628-86-4]
Bardzo mało rozpuszczalny (często zmieszany z woskiem)
Amatol 2,4,6-trinitrophénol + azotan d’Amonium
[CAS: 8006-19-7]; [CAS: 88-89-1] i [CAS: 6484-52-2]
Całkowicie rozpuszczalne (14) EUROPHISANT
Cordite Napęd, który doświadczył wielu preparatów,
na podstawie nitrocelulozy; Nitrogliceryna; nitroguanidyna
Mały rozpuszczalny (często zmieszany z woskiem) Długoterminowa eutrofii
HMX Octahydro-1,3,5,7-tetranitro-1,3,5,7-tetrazocyna
[CAS: 2691-41-0]
Quasi-insoluble
SoundDite Kwas pikrynowy
2,4,6-trinitrophénol
[CAS: 88-89-1]
Powoli rozpuszczalne (14)
Petn Pentaerythitol Tétranitrate
(Pentaerythitol Tétranitrate)
[CAS: 78-11-5]
Słabo rozpuszczalne (<1)
RDX
Cyklonit
heksogen
Cyklrimetyllenetramina
Heksahydro-1,3,5-trinitro-1,3,5-triazyna
[CAS: 121-82-4]
Nierozpuszczalny Wśród najpotężniejszych wojska
Shellite 70% 2,4,6-trinitrofénol + 30% 2,4-dinitrofénol
[CAS: 88-89-1] i [CAS: 51-28-5]
Rozpuszczalne (2,8 do 14 w zależności od źródeł) Dinitrofenol (z których istnieje 6 izomerów) jest toksyczny i ekotoksyczny. (To oddzielenie mitochondrialnego łańcucha oddechowego)
Tetryl 2,4,6-trinitrophénylométylu nitramina
[CAS: 479-45-8]
Bardzo mało rozpuszczalny (0,2)
Tnb 1,3,5-trinitrobenzen
[CAS: 99-35-4]
Mały rozpuszczalny (0,35)
TNT 2,4,6-Trinitrotoluène
[CAS: 118-96-7]
Bardzo mało rozpuszczalny (0,1)

Strzelanie do sportów i trening w pomieszczeniach [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Odzyskiwanie pocisków jest łatwe w pomieszczeniu (piłki i/lub karabin diabolos lub pistolet sprężonego powietrza), ale czasem bardziej delikatniejszy, gdy pocisk jest rozpylany na twardą powierzchnię (strzały na metalowe cele) lub na zewnątrz. Ponadto, częściowo wyszkoleni głowice obejmują niechronioną powierzchnię u ich podstawy, która pod wpływem ciepła i ciśnienia z eksplozji obciążenia napędowego mają tendencję do odparowania lub rozproszenia drobnych cząstek ołowiu oraz cząsteczek ołowiu i ołowiu oraz cząsteczek ołowiu i ołowiu oraz cząsteczek ołowiu oraz cząstek ołowiu oraz ołowiu cząsteczki i innymi toksycznymi substancjami. Wreszcie dym strzelający jest we wszystkich przypadkach toksyczny. Stąd imperatywna potrzeba skutecznego i regularnego czyszczenia strzelnic.

Dlatego istnieje ryzyko dla zdrowia. Można je osłabić poprzez powszechne stosowanie alternatywnej amunicji. Czy laminarne systemy wentylacji wymuszone są skuteczne w ochronie strzelca, ale co staje się szkodliwe opary, na ogół nie filtrowane i wysyłane na zewnątrz?
W Stanach Zjednoczonych Usepa i National Rifle Association zalecają odzyskanie i recykling ołowiu w centrach strzelania (Sever, 1993). Topienie ołowiu recyklingu nie jest jednak pozbawione ryzyka lub bez wytwarzania toksycznych odpadów.

Amunicja piłki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wydawało się, że w krótkim i średnim okresie stanowią mniej problemu, ponieważ uważano, że zaplątały „tylko” duże zwierzęta, nekrofagi (w tym niektóre drapieżniki, takie jak sępy i kondory), ale nowsze badania wykazały, że „wpływ wielu piłek fragmentowanych i fragmentarycznych i fragmentowanych i uwolnione cząstki i małe fragmenty ołowiu znacznie bardziej zanieczyszczające niż duże najbardziej widoczne elementy [[[ 76 ] W [[[ 77 ] .

after-content-x4

Kasje ołowiowe żaby [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Są odpowiedzialni za dużą liczbę przypadków ptasiego saturnizmu, po raz pierwszy cytowane i studiowane w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych (od początku Xx To jest wiek), potem bardzo późno w Europie, gdzie ołów jest używany w większych ilościach i przez długi czas. Jak wykazał D. Pain, zatrute ptaki są starannie ukryte do śmierci, w ten sposób uciekając od obserwatorów, ale doświadczenie porównywania (w Kalifornii; na rezerwacie 4 300 ha (39 ° 29 ′ N, 122 ° 20 ′ O) SO -CALLED „STERINEL” ZAKRESOWANE W ZAKRESU WKRÓCEJ W OKŁAD Wcześniej (następnie przekształcone w rezerwat naturalny), a kaczki „świadka” również zamknięte, ale w mgnieniu oka, ale w obudowa zbudowana w pobliżu pokazała, że ​​kaczki Sentinel zawierały prawie dwa razy więcej ołowiu niż inne [[[ 78 ] .

Wielkie ilości [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Według naukowego dokumentu konsensusu w 2013 r., A następnie podobny dokument, ale dla Europy [[[ 79 ] , Lead Polowanie amunicji „Prawdopodobnie stały się najważniejszym źródłem wiodącym, w dużej mierze nieuregulowanym, świadomie rozlanym w środowisku w Stanach Zjednoczonych [i w Europie] (…) Produkcja amunicji ołowiu jest drugim co do wielkości źródłem konsumpcji rocznej ołowiu konsumpcji w United Państwa, reprezentujące ponad 60 000 ton ołowiu w 2012 r., Po zużyciu ołowiu w produkcji akumulatorów ” [[[ 80 ] .

Średnia kaset zawiera 200 do 300 kulków ołowiowych lub 30 do 35 G Toksyczny ołów (wiedząc, że aby zestrzelić jednego ptaka, musisz pociągnąć od 3 do 6 wkładów w zależności od źródeł).

Jeśli każdy francuski łowca (jest około 1,7 miliona), użył tylko jednego kasety wynoszącego 32 G Każdego roku w środowisku jest już 54,5 ton ołowiu, czyli 545 ton w ciągu 10 lat! W latach 90. około 250 milionów wkładów oszacowano w latach 90. XX wieku rocznie;

  1. 3/4 do polowania (~ 6500 T /rok Plumb)
  2. 1/4 za pułapkę piłką (ponad 2000 T /jakiś)

Tendencja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 1987 r. Podobno wystrzelono około 405 milionów wkładów (lub 12 960 T Ołów rozłożony we Francji na kontynencie w ciągu jednego roku, 32 G /nabój. W 1999 r. Szacunki wyniosły około 250 milionów wkładów/rok (8 000 T /rok). Dlatego roczne emisje ołowiu zmniejszają się, ale pogarsza się przez akumulację; Ołów wydawany każdego roku, który ma być dodany do lidera z poprzednich lat, który nie zniknął (ołów nie jest biodegradowalna).

Na wydmach, na przybrzeżu lub w torrentach, granulki są czasami szybko erodowane.

W Camargue badanie umożliwiło wykazanie wzrostu + 35% wskaźnika spożycia w latach 1965–1980 w Pilet Kaczka ( Anas ostre ). Im więcej czekaliśmy na usunięcie ołowiu, tym bardziej był on dostępny, tym poważniejsze może być zatrucie. Amunicja ołowiu była zabroniona we Francji od 2006 r. Na mokradłach.

Ptaki są tym bardziej zanieczyszczone, ponieważ ołów są najliczniejszymi, dokładnie tam, gdzie ptaki te przychodzą do jedzenia, w najbardziej poszukiwanych miejscach łowców łazienek (od 200 000 do 300 000 we Francji do roku 2000). Wokół chat, stawów i sztucznych stawów zaprojektowanych w celu przyciągnięcia ptaków wodnych, znaleźliśmy do 20 przewodów N O 4 W Gizzard of a Collavert (6 byłoby wystarczające, aby go zabić).

Na przykład Łabędzia trąbka przeszła ogromne śmiertelność na południowym zachodzie Kolumbii Brytyjskiej w 1925 r.; 29 Swans Trinkets zatruty przez prowadzenie, które zostały zebrane w 1992 r. W Lake Judson w Kolumbii Brytyjskiej. Saturnizm przez spożycie ołowiu żaby pozostaje główną przyczyną śmiertelności łabędzi trąby i gwizdków dzikich w stanie Waszyngton (= 29% zaobserwowanej śmiertelności). Co najmniej 10 000 łabędzi należących do 6 gatunków zostało uznanych za zmarłych z powodu Saturnizmu w 14 krajach. Niektórzy zastanawiali się, czy może istnieć związek z pozorną nadwrażliwością Swan i Duck w ptasiej grypie w Europie, ale wydaje się, że możliwy link nie został zbadany.

W Kanadzie: 1,2 do 6 milionów ptaków wodnych wchłoniętych (żaba, a nawet wiodąca ołowiu) każdego roku przed zakazem lub ograniczeniem ołowiu.

Każdego roku od 240 000 do 1,2 miliona ptaków szacuje rząd Kanady.

Nie wiadomo, kiedy istniejące potencjalne potencjalne potencjalne klientów będą niedostępne dla ptaków. (por. Prędkość pogrzebu, bioturbacja, wzrost oceanów, itp. )

Sytuacja uznano za „katastrofalne” dla ptaków wodnych w latach 70. (U.S. Fish Wildl. Serv.)
Reserve Rice Lake (Illinois) widziało 1500 ptaków, które zmarły na satenizm wiosną 1972 r. 75% Aythya Powiązane (Kaczka nurkowania) Studied miał co najmniej jedną widoczną przewagę w graczniku.

Często dyskretne, czasem nieoczekiwane śmiertelności [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W Kanadzie, zimą 1974–1975, przypadkowa powódź dawnej pułapki używanej przez królewskich kanadyjskich oficerów lotnictwa 2 z Wojna światowa nagle zabita przez ostre satunie setki kaczek i martwych gęsi po osiągnięciu szczytów piłek ołowiowych. Rozposażanie strony kosztuje kilka tysięcy dolarów amerykańskich.

W pobliżu Montrealu, setki kolaboysów, czarnych kaczek, banków kanadyjskich i gwizdających łabędzie, które zatruły z tych samych powodów. Ogromne śmiertelność ptaków domowych zaobserwowano pod stukaniem pułapki kulowej i przez ONC w przypadku po „prowadzeniu deszczów” na hodowli, wydawanej przez myśliwych opublikowanych na pylonie polowań na polowanie w La Tourerelle, ciągnąc w kierunku tej hodowli .

Gdzie indziej kurczaki, kaczki, gęsi, owce lub krowy czasami zgłaszały martwe ostre zatrucie z tych powodów we Francji, Stanach Zjednoczonych, Irlandii.

Zgłoszono również przypadki śmiertelnego i subtelnego saturnizmu przez spożycie oszołomionych roślin (kwas) i/lub popchniętych do polującego obszaru lub pod pułapką kulową.

Na przykład kilka tysięcy piłek ołowiowych znalazło się w Paunch krów na północy Francji, połknięte piłki przez Kukurydza paszowa, która pchnęła w pobliżu miejsca pułapki kulowej. [Ref. niezbędny] [Osobista interpretacja?]

Luzerne (zamurzony i zakwaszony) pozostaje zanieczyszczony i toksyczny, nawet po wycofaniu się Grenaliów, jeśli ten ostatni pozostał w kontakcie z luzerne przez kilka tygodni [Ref. niezbędny] .

Zanieczyszczenie piramidy żywności [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W Stanach Zjednoczonych i Francji badania pokazują odpowiednio, że Gypaets i Reed Brus były śmiertelnie lub poważnie zanieczyszczone (100% analizowanych ptaków Raptorów poważnie dotkniętych Camargue i Marais Poitevin!) [Ref. niezbędny] . Miało chronić krajowy godło białego emblematu, który był zabroniony w Stanach Zjednoczonych.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, dotyczy to wielu innych gatunków niż kaczki lub łabędzie. Wszystkie ptaki cierpią lub umierają z powodu Saturnizmu, jeśli przełkają ołów. Tak więc w Stanach Zjednoczonych badanie przeprowadzone w trzech stanach wykazało, że od 1% do 6,5% pobranych ptaków miłosnych miało wręczenie w graczniku lub nadmierne wskaźniki ołowiu w swoich tkankach.

A główny saturnizm został potwierdzony w szczególności dla:

Niebezpieczeństwo dla zdrowia ludzkiego [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zgodnie z dokumentem konsensusu naukowym z 2013 r. „Najlepsze dostępne dane naukowe” [[[ 80 ] , strzelanie amunicji ołowiu i gromadzenie leadpin w środowisku stanowią znaczne ryzyko dla zdrowia ludzkiego i dzikich zwierząt, ponieważ:

  1. ) Porzucenie milionów piłek i ołowianej żaby na wolności znacznie zwiększa poziomy ołowiu w środowisku [[[ 81 ] W „Szczególnie w obszarach, w których koncentruje się aktywność strzelania” [[[ 82 ] ;
  2. ) „Zastosowanie tych amunicji stanowi również ryzyko wysokiego narażenia na potencjalne leki dla swoich użytkowników” [[[ 83 ] ;
  3. ) „Kulki oparte na ołów używane do zabijania dzikich zwierząt mogą być pachnące w setkach małych kawałków, przy czym duży odsetek jest wystarczająco mały, aby łatwo je spożywać przez zwierzęta nekrofagiczne lub włączone do transformowanego mięsa do spożycia przez ludzi” [[[ 76 ] W [[[ 77 ] W [[[ 84 ] ;
  4. ) „Te amunicja ołowiu są ważnym źródłem ekspozycji ołowiu u ludzi, którzy jedzą dziką grę” [[[ 85 ] W [[[ osiemdziesiąt sześć ] ; Łowcy konsumujący tę grę często mają shroen lub ołowiowe fragmenty w przewodzie pokarmowym [[[ osiemdziesiąt siedem ] W [[[ 88 ] .
    Kilka krajów europejskich, w tym Niemcy (2011) [[[ 89 ] , Hiszpania (2012) [[[ 90 ] , Wielka Brytania (2012) [[[ 91 ] i Finlandia (2013) [[[ 92 ] sformułowałem oficjalne opinie na temat ryzyka, że ​​często konsumują grę z amunicją ołowiową, szczególnie dla małych dzieci, kobiet w ciąży lub kobiet, które chcą mieć dzieci.

Prowadzenie amunicji wciąż występują w mięsie jest niebezpieczeństwem dla zdrowia konsumentów: podgrzewany, ołów łatwiej rozprasza w gotowanym ciele (jeszcze bardziej w obecności kwasu, takiego jak ocet, cytryna, pomarańczowa) i jest łatwiej wchłaniany przez the przewód pokarmowy [[[ 93 ] [Ref. potwierdzać] .

Inkrustat -in -law [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Innym problemem jest to, że wiele ptaków jest rannych tylko podczas polowania; Uciekają z ołowiem inkrustowanym w ciele. 20 do 30% pozornie zdrowych osób z próbkowanymi ptakami wodnymi w wielu miejscach w Ameryce Północnej niosło jeden lub więcej inkrustowanych. Nawet u chronionych gatunków i trudne do pomylenia z gatunkami z okazji (do 15% łabędzi z populacji chronionej łabędziem trąbki!). Ostatnio wykazano, że sępy i kondory są wnikające przez spożycie ołowianych piłek obecnych w ciele zwłok, które konsumują lub spożywając mięso w leczeniu wokół obrażeń pocisków, które zabiły zwierzęta, niż konsumują. California Condor, drugi co do wielkości ptak na świecie, jest zagrożony zniknięciem (Janssen i in., 1986), a odpływ polowa Pierwszy Odnośnie przyczyna śmiertelności (u dorosłych młodzi ludzie sztucznie odżywili).

Kaczki nurkowe żywią się osadami, w których gromadzą się ołów. Są, jak można się spodziewać, bardziej wrażliwe; 2 do 3 razy częściej nosiciele Grenaille w graczniku niż inne; Spożycie piłek ołowiowych jest zatem 2,13 razy częstsze w Morillon kołnierza niż dla średniej powierzchniowych kaczek (10,9% w stosunku do 5,1%), przy stężeniu kości 2,8 razy wyższym (48% w stosunku do 17%).

Na samym Lac de Grand-Lieu (przed 1980 r. I rezerwą) każdego roku pobierano od 3 do 4 ton ołowiu (przed założeniem). Ponad 37% FURIGULES MILLOUIN i ponad 13% kołnierzy okazało się wpływające poważne problemy satanizmu. We Francji wpływa to na Camargue, ujście SEINE i wiele mokradeł, w tym sklasyfikowane jako rezerwat przyrody (na przykład Oye-Plage).

Ryzyko pogarsza się w mokradłach i/lub kwasach oraz zwiększone w pobliżu mokradeł, lasów, wrzosowisk, pola, farm na zewnątrz lub obudowy, pastwiska, kiszonki lub hodowli pasz, ale bardzo używane miejsca przez pułapkę kulową są poważnie zanieczyszczone, daleko poza ogólnie standardy. Na przykład, Zmierzyliśmy [Kto ?] 215 milionów wkurzków/ha w jednym przypadku.

Krajowe „przepisy”, a przepisy olimpijskie nadal nakładają na to prowadzenie do strzelania i pułapek. Międzynarodowy TIR Union i Międzynarodowy Komitet Olimpijski rozważały w 1994 r., Że strzelanie docelowe nie przyczyniły się znacząco do problemu gromadzenia głównych Grenaliów w środowisku (Thomas, 1994).

W 2008 r. W Szwajcarii większość klubów pułapek stosowała fotodowalne wkłady i stalowe granulki (Bernard, 2007).

W takim przypadku problemy są powiązane z stosowaniem Diabolos ołowiu. Można je odzyskać i poddać recyklingowi w odpowiednim i prawnym sektorze (topnienie ołowiu naraża tych, którzy praktykują go w satanizmie), ale rzadko tak jest, poza strzelaniem. Strzelanie powietrza na zewnątrz jest powodem do dyspersji ołowiu w środowisku, które może być problemem, nawet jeśli wielkość tych potencjalnych klientów naraża je mniej do jedzenia przez ptaki.

W szczególności granulki przechowywane w kory i pnie drzew mogą stanowić opóźnione problemy związane z zanieczyszczeniem ( były. : Walka lub obróbka drewna, która będzie źródłem ołowiu).

Jest powszechnie udostępniany (od producenta do użytkownika za pośrednictwem ustawodawcy), cross -ardera (część migracyjnych migrantów z połkniętymi i/lub nagromadzonymi ołów), a także w odniesieniu do zanieczyszczeń nieodgradnych lub uporczywych zanieczyszczeń organicznych (POPS), Jest również transdegeneracyjny (dotyczy przyszłych pokoleń).

Istnieje wiele alternatyw z najbardziej toksycznymi związkami. Niektóre kraje (Ameryka Północna, Europa Północna) uczyniły je mniej lub bardziej obowiązkowymi.

W krajach rozwijających się wydaje się, że pytanie rzadko jest wspomniane.

Jeśli chodzi o polowanie na amunicję [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Istnieje konsensus naukowy co do faktu, że z obu powodów ochrony ekosystemów, z gry w grze o zdrowie publiczne, należy usunąć z całej amunicji [[[ dziewięćdziesiąt cztery ] .

Od 2011 r. WHO uważa, że ​​nie ma dawek ołowiu, które można spożywać bez ryzyka [[[ 95 ] W [[[ 96 ] ; Sprzedawcy mięsa i eksporterzy zawierający lider biorą zatem odpowiedzialność, wprowadzając rynek zanieczyszczony resztkami i fragmentami piłki lub żabą ołowiu. (Na przykład: około 2015 r. Nowa Zelandia eksportowała swoje mięso ponad milion dzikich zwierząt rocznie, bardzo często zabijane przez wiodące piłki [[[ 97 ] .

Amunicja mówią ” alternatywy ” Ołów . Istniały od kilku dziesięcioleci [[[ 98 ] , w tym dla wielkiej gry [[[ 99 ] W [[[ 100 ] W [[[ 101 ] I są nawet bardziej wydajne niż ołów. Ale choć dostępne w szerokiej gamie kalibrów i sprzedawane przez co najmniej 30 amerykańskich marek i 13 głównych marek w Europie (w 2015 r.) [[[ 102 ] (w tym w przypadku rzadkich i najnowszych modeli broni) są one w 2015 r. Bardzo mało używane z powodu postrzegania dostępności, kosztów, wydajności/precyzji, innych form toksyczności i karabinu zanieczyszczenia. Według ostatnich badań w Europie koszty i wydajność są teraz podobne. Obawy przed postrzeganiem i zmniejszoną precyzją oraz zanieczyszczenie karabinu muszą być zweryfikowane przez przemysł i organizacje myśliwskie (i jeśli zostaną one założone w celu zapewnienia rozwiązań) [[[ 101 ] . Istnieją wiodące pociski z fragmentacją, które pozostawią fragmenty w mięsie (ale te fragmenty będą nietoksyczne lub znacznie mniej toksyczne niż ołów).

Udowodniono, że korzyści środowiskowe wynikające z wiodących alternatyw: na przykład ochrona Kalifornii kondora na skraju wyginięcia (i którego pierwszą przyczyną śmiertelności w latach 80. XX wieku było ptasie satenizm), stan Kalifornii zabroniony w 2008 r. Działania polowań przeprowadzone na terytoriach odwiedzanych przez tego ptaka [[[ 103 ] .

Następnie badanie oceniło skuteczność tego zakazu, pomiarem wiodącego ołowiu na tym samym terytorium na dwóch gatunki wartownika ptaków, Złoty Orzeł ( Aquila Chrysaetos ) i sępa Cathartes Aura rok po wdrożeniu zakazu [[[ 103 ] … I porównując ten wskaźnik wiodących z tym, co było przed zakazem: lider tych ptaków ma „Znacznie zmniejszył się po zakazie [[[ 103 ] . Wyniki te dostarczają dowodów na to, że fakt, że myśliwi przestrzegane z przepisami bezołowiowymi amunicji jest wystarczający, aby zmniejszyć narażenie na prowadzenie w drapieżnych i nekrofagicznych ptakach w tych miejscach badań ” [[[ 103 ] .

W 2017 r. Z wyjątkiem Kaliforni [[[ 104 ] Nie ma jeszcze krajowego ani międzynarodowego standardu określającego wyraźne kryteria nietoksyczności dla substytutów ołowiu.

W przypadku bezołowiowych Grenaliów w Stanach Zjednoczonych wdrożono proces badania możliwej toksyczności alternatywnych (przez US Fish and Wildlife Service), tylko dla substytutów Grenails wykorzystywanych do polowania na wodę do polowania na wodę [[[ 105 ] .

Miedź jest fitotoksyczna w niskiej dawce dla glonów, a śmiertelnie dla różnych mikroorganizmów i wielu bezkręgowców wodnych (dlatego jest stosowana w przeciwbolnościach i owsianku Bordeaux; a zielona szare wydaje się toksyczne dla wszystkich organizacji). Według badań opublikowanych w latach 2008–2015, w postaci metalicznych granulek miedzi (nie utlenionych) połkniętych przez ptaki lub ssaki, nie jest to toksyczne, w tym dla ludzi, którzy spożywają fragmenty [[[ 106 ] W [[[ 107 ] W [[[ 108 ] W [[[ 109 ] .

Według Paulsen i in. W 2015 r. Dawki metali uwalnianych przez fragmentację pocisków nieoczekiwanych w symulowanych warunkach do przechowywania mięsa i spożycia ludzi są ( W przypadku testów wykonanych na miedzi, żelaza, cynku, cyna i aluminium ) niższe niż dzienne codzienne spożycie zalecane dla ludzi i niższe niż limity ustalone przez duże agencje zdrowotne [[[ 110 ] . Jednak autorzy zwracają uwagę, że marka piłki sprzedawana jako bez Plomb ( Bionic Black , wyprodukowane przez firmę RWS), nadal zawierało 1,9% masy masy [[[ 110 ] .

Ryzyko organoleptyczne . Ciało zwierząt, pozostałości krwi i limfy zawierają wiele związków, w tym naturalne enzymy i kwasy, które pozostają aktywne lub ewoluują po śmierci. Oddziałują chemicznie z fragmentami, nanocząstkami i cząsteczkami metalicznymi rozproszonymi przez amunicję w ciele. Niektóre metale (alternatywa ołowiu) uwalniane w ten sposób w mięsie mogą modyfikować jego jakość organoleptyczną i/lub stanowić inne problemy z toksycznością lub stanowią problemy z higieną ochrony. Co najmniej dwa badania koncentrowały się na tej sprawie. Nie zidentyfikowali żadnego szczególnego ryzyka:

  • W przypadku pocisków miedzianych istniały obawy dotyczące ryzyka, że ​​mogą one przyczynić się do modyfikacji smaku mięsa poprzez utlenienie tłuszczu. Doświadczeniem było dodanie miedzi (do 28 mg/kg) do mielonej wieprzowiny i mięsa wołowego. Wskaźnik nadtlenku (wskaźnik Rancid) wzrósł po podgrzewaniu suchym (i podczas kolejnego magazynowania), ale w najwyższych dawkach utlenianie tłuszczu zostało opóźnione (w taki sam sposób, jak obserwuje się to poprzez wprowadzenie miedzi do oleju). Korelacja substancji reaktywnych POV i kwasu tiobarbititurowego (to znaczy wtórnych produktów utleniania) była silna i pozytywna. Nic w wynikach nie wskazuje, że miedź włączona do mięsa z fragmentów pocisków doprowadziłaby do wzrostu utleniania tłuszczów w dziczyzie; Przeciwnie, według autorów wyższa szybkość miedzi może spowolnić utlenianie tłuszczu. Jest to pro-utleniający efekt jonów żelaza uwalnianych z mioglobiny podczas gotowania i różnice w kwasach tłuszczowych specyficznych dla każdego polowania, które są czynnikami utleniania tłuszczu [[[ 111 ] .
  • Nikiel jest związany z miedzią w piłkach o nazwie Cupro-Nickel ; W 30 jeleni i 3 jeleniach Sika zabitych miedzianymi piłkami niklu, wskaźniki niklu i miedzi (pobrane 2-3 cm od ran piłki) nie różniły się znacząco od kontroli wykonanych w udzie. Jednak u ludzi w kontakcie z błonami śluzowymi nikiel może być źródłem swędzenia, świądu, a czasem alergie [[[ 112 ] . Test polegał na zanurzeniu rodzaju kuli cupro-nickel w „Sok mięsny” Przez 7 dni (dziczyzna jest zwykle przechowywana ponad 7 dni przed gotowaniem); Pocisk wydany do 93 μg Ni/10 g masy kulowej. Identyczna kulka budowlana, ale wykonana z Nickel-In Miedź uwalniana do 250 μg miedzi. Kule wyłożone niklem otoczone próbkami wieprzowiny ugotowały testy uwalniane z 2,8 do 4,3 μg niklu do otaczającego mięsa. Autorzy wyciągnęli z tych testów „Według scenariuszy zanieczyszczenia poziomy Cu i żadna z części mięsa nie wzrosłaby (odpowiednio o 20 i 3,3 μg); Aby ograniczyć wchłanianie miedzi i niklu w żywności, należy dokładnie ocenić technologiczną potrzebę straty w kształcie niklu lub w kształcie niklu ” .

Dotyczące zanurzonej amunicji wojskowej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wiele krajów, po zapomnieniu ich zapasów [[[ 113 ] W [[[ 114 ] ich składy niepełnej amunicji, z perspektywy oceny ryzyka [[[ 115 ] , w tym zanurzone, a zwłaszcza jeśli chodzi o broń chemiczną, na przykład na Morzu Bałtyckim [[[ 116 ] , starając się lepiej ocenić wpływ ekologiczny, a na faunie, w szczególności ryby [[[ 117 ] .

Przez dziesięciolecia wielu autorów błagało o obowiązkowe uogólnienie amunicji polowania bezołowiowej, podwójną korzyścią zdrowia ludzkiego i fauny [[[ 118 ] .

Przejście do amunicji bezołowiowej (lub nazywane „nietoksycznym”) jest stopniowo nałożone przez prawa ograniczające lub zakazujące użycia lub posiadania piłek ołowiowych i karabinowych (przynajmniej na mokradłach) [[[ 119 ] , ale te prawa czasami lub lokalnie wydają się mało szanowane, ze szkodą dla ekosystemów i bezpieczeństwa konsumentów gier; Tak więc w tekście konsensusu opublikowanym przez ONZ, AEWA zauważyło w 2012 r., Że ryzyko „Alternatywnie z powodu braku przepisów i, gdzie istnieją przepisy, słabe zgodność i skuteczny brak zastosowania” [[[ 120 ] . I jako przykład, „Szanowanie przepisów wprowadzonych w 1999 r. Ograniczające wykorzystanie ołowiowej żaby do zastrzelenia Savage’a w Anglii okazało się bardzo niskie, 70% pustyni lokalnego pochodzenia zostało nielegalnie zastrzelone z ołowiu [[[ 121 ] . Mimo to nie było pierwotnego ścigania i jedynie wtórnego ścigania za nieprzestrzeganie przepisów ” .

Niektóre kraje, dla niektórych zastosowań, teraz wymagają korzystania z certyfikowanej amunicji nietoksyczne lub mniej toksyczne: w niektórych sektorach (takich jak mokradła we Francji) lub w przypadku niektórych rodzajów polowań (najczęściej polowania na grę wodną) [[[ 119 ] .
Umowa w sprawie ochrony ptaków z migratorów wodnych w Afryce-Eurazji (AEWA) miała na celu zatrzymać się w latach 1990–2000 wszelkie wykorzystanie ołowiu do polowania niektórych ptaków migrujących (gatunki, o których wiadomo, że są szczególnie narażone na satanizm powietrzny z 254 gatunkami i 119 zainteresowanych krajów).
Ale w 2019 r., W Unii Europejskiej, tylko Dania i Holandia już całkowicie zabroniły Grenaille, we wszystkich rodzajach środowisk. 16 krajów zabroniło go we wszystkich mokradłach (np. Francja, Belgia), a czasem bardziej ogólnie dla każdego polowania na ptaki wodne. A 5 krajów zabroniło ołowiu tylko w niektórych mokradłach [[[ 119 ] . W Niemczech przepisy różnią się w zależności od regionu.
W Ameryce Północnej leadpin jest zabroniony do dzikich polowań [[[ 119 ] .

W zainteresowanych krajach Leadpin został zastąpiony głównie stalową Grenaille lub, rzadziej, stopami opartymi na bizmut lub wolfram.

Czasami niektóre produkty lub komponenty amunicji mogą lub mogą zostać poddane recyklingowi [[[ 122 ] .

Niektóre pola strzelania sugerują lub wymagają użycia nietoksycznej amunicji [Ref. niezbędny] .

Plany zarządzania awaryjnego i ryzyka mogą obejmować wymiar „amunicji” (patrz ryzyko chemiczne i eksplozji) [[[ 123 ] .

Według ich autorów, w 2014 r., W przypadku COP11 CMS, dwóch naukowych dokumentów konsensusowych przytłaczające dowody naukowe » , zostały przekazane odpowiednio ONZ i przedstawicielom państw członkowskich odpowiednio przez Radę Naukową CMS oraz przez grupę roboczą „zapobiegania zatruciu” z wyraźnym wnioskiem, aby zostały one uwzględnione jako oświadczenie w dokumentach informacyjnych COP11. Pierwszy dokument jest deklaracją dotyczącą ryzyka dla fauny ludzkiej i zdrowia związanego z amunicją w Europie (opublikowaną w październiku 2014 r.), A drugie jest deklaracja podpisana w marcu 2013 r., W sprawie ryzyka dla zdrowia ludzkiego wywołanego przez główne amunicje rozproszone w środowisku w środowisku [[[ 124 ] . Te alerty koncentrowały się na danych zasadniczo zebranych w Stanach Zjednoczonych [[[ 125 ] Oraz w Europie, ale problem ma wpływ na większość krajów. Skoncentrowali się w szczególności na liczbie i ciężkości zatrucia ptaków i innych zwierząt poprzez polowanie na ołów, a także na fakcie, że stały się amunicje ołowiowe „Najważniejsze nieuregulowane źródło ołowiu celowo wydane w środowisku w UE” gdzie w Stanach Zjednoczonych, inne główne źródła [[[ 126 ] Czy w ciągu ostatnich 50 lat zniknął lub gwałtownie zmniejszył się dzięki przepisom ochrony środowiska.
Według ONZ w 2021 r., Konsensus naukowy Nie ma poziomu narażenia na ołów bez niebezpieczeństwa dla gatunków kręgowców. Zatrucie spowodowane spożyciem amunicji ołowiu i wagą połowową, które są rozproszone podczas strzelania i połowów, prowadzi do wysokiego poziomu śmiertelności i zachorowalności dla wielu gatunków ptaków migrujących, w tym implikacje na poziomie populacji dla niektórych dla niektórych » . W ONZ, UNEP A, w 2020 r., Przyjął rozdzielczość rozdzielczości WCC-2016 na drodze do reagowania na obawy dotyczące stosowania amunicji ołowiu podczas polowania ”, a następnie przyjęła rezolucję mającą na celu zapobieganie zatruciu ptaków migrujących [[[ 127 ] , powiedział nowy mandat do „międzyrządowej grupy specjalnej do stopniowego zniesienia użycia amunicji i ołowiu” «Międzyrządowa grupa zadaniowa polegająca na wycofywaniu użycia amunicji ołowiowej i ołowiu» [[[ 128 ] . Ta grupa musi „przyspieszyć wdrażanie wytycznych w swoich odpowiednich, więc odpowiednich” sekcjach; Obejmują one umieszczenie Saturnizmu ptaków wędrownych (patrz UNEP/CMS/COP11/DOC.23.1.2, przyjęty przy okazji COP1) [[[ 129 ] .

W listopadzie 2020 r. Parlament europejski głosował za rozporządzeniem zabraniającym jakiegokolwiek amunicji ołowiu we wszystkich mokradłach w Europie oraz w strefie 100m-tamponowej wokół mokradeł. Tekst, opublikowany w styczniu 2021 r., Daje 2 lata opóźnienia w przejściu, ze skutecznym zakazem w lutym 2023 r. „To pierwszy krok, zanim spróbuje zakazać wszędzie korzystania z ołowiu żaby, daleko poza mokradłami. Kilkakrotnie mobilizacja wszystkich organów europejskich (Face – ELO) reprezentujących myśliwych i sektora myśliwskiego doprowadziło do odroczenia głosów próbujących nałożyć tego rodzaju zakaz. Ostatnie głosowanie w parlamencie europejskim, 25 listopada 2020 r. Było porażką dla myśliwych. Jednak Komisja chciała nałożyć obszar 400 m, ale to się nie udało. Wdrożenie tej nowej zasady na szczeblu francuskim powinno przejść modyfikację dekretu z 1 sierpnia 1986 r., Która od 1 czerwca 2006 r. Ma zakaz głównej żaby na mokradłach we Francji ” . Definicja „mokradeł” jest określona w przepisach.

W 2021 r. Raport zlecony przez Komisję Europejską Europejskiej Agencji Chemicznej (ECHA) potwierdza potrzebę całkowitego zakazu ołowiu w polowaniu na gotówkę i amunicję, a także wiodące artykuły zawierające ołów. Obywatele zostali zaproszeni do wydania opinii [[[ 130 ] . W niniejszym raporcie szacuje, że każdego roku 127 milionów ptaków jest narażonych na zatrucie ołowiu i na poziomie 27 państw członkowskich, około miliona dzieci widzi ich rozwój neurologiczny zagrażony konsumpcją gry zanieczyszczonej ołowicą z powodu amunicji polowania [[[ 130 ] .

Badania (publiczne i prywatne) bada nowe możliwości zniesienia, naprawy, nowych środków, bardziej miękkich, mniej niebezpiecznych do zniszczenia niektórych toksycznych elementów, na przykład w przypadku biodegradacji [[[ 131 ] , Fongoremédiation [[[ 132 ] , przez fotolizę [[[ 133 ] i w szczególności kataliza [[[ 134 ] , a także nowe środki „stabilizacji” odpadów amunicji (w asfalcie (anionowy bitum i asfód kationowy [[[ 135 ] na przykład), a nawet podłogi podłóg, woda (na przykład według drobnoustrojów, jeśli chodzi o związki organiczne [[[ 136 ] ) lub osad, w tym in situ [[[ 137 ] .

Do tworzenia proszków i materiałów wybuchowych amunicji wykorzystano tysiące różnych, czasem złożonych cząsteczek, a także „gazu bojowego”. Z czasem wiele z tych cząsteczek pogarsza się w innych cząsteczkach lub jest przekształcanych przez drobnoustroje lub zwierzęta (metabolity) w nowe cząsteczki. Te nowe cząsteczki mogą oddziaływać ze sobą i/lub mieć pojawiające się właściwości, które powinny być znane z dobrego zarządzania ryzykiem (ocena toksyczności, ale także trwałości tych cząsteczek lub możliwych synergii …). Oprócz zmniejszonych i szybszych sposobów wykrywania znanych cząsteczek [[[ 138 ] . Chemicy mogą teraz polegać na oprogramowaniu, które pomaga im ocenić te pojawiające się właściwości [[[ 139 ] .

Testowane są nowe metody depolowania gleby pułapki kulowej lub terenu wojskowego zanieczyszczonego przez nadużycie amunicji, w tym fitoremediacja i drenaż elektrokinetyczny [[[ 140 ] W [[[ 141 ] (Długie metody i w drugim przypadku raczej ex-situor zużywający energię elektryczną (ale niskie napięcie) i może pozbawić glebę części jej pierwiastków śladowych i wymagając dobrej temperatury temperatury [[[ 142 ] i Ph [[[ 142 ] jesteś podłożem).

Ocena finansowa w Stanach Zjednoczonych uznała, że ​​leczenie starej amunicji może kosztować od 60 do 100 miliardów dolarów [[[ 143 ] . Niektórzy autorzy uważają, że problem jest niedoceniany. Na przykład według RD. Albright (2008), około 4000 miejsc obronnych wymienionych w Stanach Zjednoczonych (FUDS) nie obejmuje wszystkich małych firm, które wyprodukowały amunicję i prawdopodobnie zanieczyszczyły glebę w tym czasie, i to samo dotyczy 16 000 miejsc wojskowych amunicji amunicji lub materiały wybuchowe zarejestrowane na całym świecie [[[ 144 ] .

  1. (W) Stephanie Handley-Sidhu, Miranda J. Keith-Roach, Jonathan R. Lloyd, David J. Vaughan «Przegląd korozji środowiskowej, losu i biodostępności wyczerpanej uranu klasy amunicji» SCI Total Environ. 2010; 408 (23): 5690-700. PMID 20858561 ( wznawiać )
  2. (W) Gary A. Pascoe, Keith Kroeger, Dwight Leisle, Robert J. Feldpausch «Składniki amunicji: Wstępne przegląd osadów Kryteria ochrony morskich bezkręgowców bentosowych» Chemosfera 2010; 81 (6): 807-16. PMID 20674958 ( wznawiać )
  3. (W) Richard D. Albright. «Wprowadzenie do podwodnego niewypływowego rozporządzenia i jego wpływu na środowisko» Oczyszczanie amunicji chemicznej i wybuchowej 2012, druga edycja, strony 71-98 ( wznawiać )
  4. (W) Maclean RS, U. Borgmann, D.G. Dixon. «Kinetyka bioakumulacji i toksyczność ołowiu Hyalella Azteca (Crustacea, Amphipoda) » Canadian Journal of Fisheries & Aquatic Sciences 1996; 53: 2212-20.
  5. (W) Guilherme R. Lotufo, William Blackburn, Sydney J. Marlborough, John W. Fleeger «Toksyczność i bioakumulacja TNT w rybach morskich w ekspozycji osadów» Ecotoksykol Environ Saf. 2010; 73 (7): 1720-7. PMID 20189649
  6. (W) Sierra Club, Środowiskowe konsekwencje wojny ; http://www.sierraclub.ca
  7. Baubin R., Taminskas J. (1997–1998), Zasoby naturalne wykorzystywane do obaw wojskowych: konsekwencje ekologiczne ; Vilnius: litewskie badanie geologiczne
  8. Eli (Environmental Law Institute) (1998), Rozwiązanie konsekwencji środowiskowych wojny ; Waszyngton. Juin 1998: 6.
  9. Eli (Environmental Law Institute) (2003), „Environmental Law Institute Environmental Consequences of War]”; Seminarium Associates, 1999-11-11. Instytut prawa środowiskowego; Juin 2003. http://www.eli.org/seminars/99archive/11.99dc.htm
  10. Lancet, komunikat prasowy zatytułowany Zatrucie trinitrotoluene: oficjalnie komisowane przez Ministerstwo Municji ; The Lancet, tom 188, wydanie 4868, 16 grudnia 1916 r., Strony 1026-1030
  11. Senat Stanów Zjednoczonych (1979), Stalowe przepisy: przesłuchanie przed podkomisją ds. Praktyki administracyjnej i procedurą Komisji Sądownictwa , Senat Stanów Zjednoczonych, dziewięćdziesiąt piąty Kongres, druga sesja, na przesłuchaniach dotyczących nadzoru-Service and Wildlife Service, Departament Spraw Wewnętrznych USA, 25 maja 1978 r. Stany Zjednoczone. Kongres. Senat. Komitet Sądownictwa. Podkomitet ds. Praktyki i procedury administracyjnej – 1979 – 314 stron
  12. Mateo, Rafael (2009), Zatrucie ołowiu w Wildbird w Europie i przepisy przyjęte przez inny kraj ; w Rt. Watson, M. Fuller, M. Pokras i W. G. Hunt (2009), Spożycie ołowiu z wydanej amunicji: implikacje dla dzikiej przyrody i ludzi . The Peregrine Fund, Boise, Idaho, USA. Doi: 10.4080/ILSA.2009.0107
  13. Baltrėnas P., Ignatavičius G. (2000), Strategia ponownego wykorzystania ziemi wojskowej na Litwie. Podejścia do wdrażania technologii zapobiegania zanieczyszczeniu środowiska w bazach wojskowych . Postępowanie RTO. 39 (12). 1–7. Cedex (Francja): wydanie NATO.
  14. Ronald L. Fournier, Deane A. Horne, Franklin G. Rinker, Kerm Jackson (1990), „ Analiza i testowanie metalowego pieca części do demilitaryzacji amunicji wojennej chemicznej „;; Journal of Hazardous Materials , Tom 23, wydanie 1, s. 1. 1-20 ( wznawiać )
  15. Richard D. Albright (2008), Ciągłe poszukiwanie miejsc pochówku ; Oczyszczanie amunicji chemicznej i wybuchowej, 2008, s. 1. 153-171 ( wznawiać )
  16. Richard D. Albright (2012), Rozszerzanie i powiększenie miejsca naprawy Wypożyczalnia, identyfikacja i naprawa środowiska w czyszczeniu amunicji chemicznej i wybuchowej (wydanie drugie) (patrz strony 187–204), wznawiać
  17. HTMA: Akronime de ciężkie stopy wolframu
  18. A B i C Erik Q. Roedel, Danielle E. Cafasso, Karen W.M. Lee, Lisa M. Pierce (2012), Toksyczność płucna po ekspozycji na istotne wojskowe cząstki stopu wolframowego metalu ciężkiego ; Toxicology and Applied Pharmacology, tom 259, wydanie 1, 15 Février 2012, strony 74-86 wznawiać )
  19. 91,1% wolframu, 6% kobal 2,9% nikiel
  20. Wnico (92% Tunteenne, 5% Niek Etche 3% kobal, 5% Fernster, 5% tłuszczów to 3% FRI, widzi 3% Fer.,
  21. Lawrence, J.E., Lamm, S.H., Pino, S., Richman, K., Braverman, L.E. 2000. Wpływ krótkoterminowego nadchloratu niskiej dawki na różne aspekty funkcji tarczycy. Tarczyca 10 (8): 659-663.
  22. Lawrence, J., Lamm, S., Braverman, L.E. 2001. Niska dawka nadchloranu (3 Mg codziennie) i funkcja tarczycy. Tarczyca 11 (3): 295.
  23. Jimmie C. Oxley & al., Wydajność zużycia nadchloranu w rozbłyskach drogowych, pędności i materiałach wybuchowych ; https://dx.doi.org/10.1016/j.jenvman.2009.06.014 W Journal of Environmental Management ; Tom 90, wydanie 11, sierpień 2009, strony 3629–3634 ( wznawiać )
  24. Dane z 2001 r., Cytowane przez EPA, z EPA Review Maps, 2002
  25. J Clausen, J Robb, D Curry, N Short (2004), Studium przypadku zanieczyszczeń dotyczących pasm wojskowych: Camp Edwards, Massachusetts, USA – Zanieczyszczenie środowiska, Elsevier wznawiać )
  26. A et b Parysian, Bordeaux: Woda pitna może pozostać zanieczyszczona przez lata ; 2011-07-20
  27. Moore, Joseph L. Hohman, William L. Stark, Timothy M. (1998), Rozpowszechnianie strzałów i diety nurkowania kaczki pięć lat po zakazie użycia strzałów ołowiowych w jeziorze Catahoula w Luizjanie . J. Wildlife Man. 62; 564-569.
  28. (W) Greičiūtė K. et vasarevičius S. (2003) «Badanie spadku materii organicznej gleby i zanieczyszczenia gleby przez metale ciężkie na obszarach intensywnie wykorzystywanych do działań wojskowych» Materiały z szóstego symulacji i wystawy „Zanieczyszczenie środowiskowe w Europie Środkowej i Wschodniej oraz Wspólnoty Niepodległości” , 527 P.
  29. DR. Wellington, W.R. Mitchell (1991), Invitro cytotoksyczność niektórych związków nitroaromatycznych amunicji ; Chemosphere, tom 23, wydanie 3, 1991, s. 1. 363-373 ( wznawiać
  30. Donnelly, K.W. Brown, G.S. Giam, B.R. Scott (1993), Ostra i genetyczna toksyczność ekstraktów amunicji ściernych gleb zanieczyszczone ; Chemosphere, tom 27, wydanie 8, październik 1993, s. 1. 1439-1450 K.C.
  31. A B i C Dennis T. Burton, Steven D. Turley, Gregory T. Peters (1994), Ostra i przewlekła toksyczność heksahydro-1,3,5-trinitro-1,3,5-triazyny (RDX) do Fathead Minnow (Pimephales promelas) ; Chemosphere, tom 29, wydanie 3, Aout 1994, strony 567-579 ( wznawiać )
  32. S.E. George, G. Huggins-Clark, L.R. Brooks (2001), Zastosowanie testu biologicznego Salmonella Microsuspension w celu wykrycia mutagenności związków amunicji w niskich stężeniach ; Badania mutacji/toksykologia genetyczna i mutageneza środowiska, tom 490, wydanie 1, 25 Janvier 2001, s. 1. 45-56 ( wznawiać )
  33. A B C D i E (W) K Greičiūtė, A Juozulynas, G Šurkienė, V Valeikienė (2007), http://www.lmaleidykla.lt/ojs/index.php/geologija/article/viewfile/1482/499 Badania nad zaburzeniami gleby i zanieczyszczeniem metali ciężkimi na terenie wojskowym] ; Geologia; Wilno; 2007; N ° 57; P 14 à 20; (ISSN 1392-110X )
  34. A B i C Roman, S. Wewnętrzne ciała obce (CEIO) tylnego odcinka oka | Gazeta francuska okulistyki, lot 24, n ° 7, wrzesień 2001, s. 1. 769-777
  35. A et b Per Leffler, Rune Bergllind, Jan Sjöström, Jeff Lewis (2012 Metale związane z amunicją – połączona toksyczność antymonu, miedzi i ołowiu Toksykologiczne listy, tom 211, suplement, 17 czerwca 2012 r., Strona S95 ( Link do artykułu (płatne) )
  36. B.S. Levine, E.M. Furedi, D.E. Gordon, J.J. Barkley, P.M. Lish (1990), Toksyczne interakcje związków amunicji TNT i RDX u szczurów F344 ; Fundamental and Applied Toxicology, tom 15, wydanie 2, Août 1990, strony 373-380 ( wznawiać )
  37. (W) Wydajność amunicji polowań bez ołowiu w porównaniu » , NA doi.org W (Doi 10.1371/journal.pone.0102015.g001 , skonsultuałem się z )
  38. A B C i D (W) Felix GREMS , Oliver Kry , Mirko Thamm i Fabian Kiessling W Wydajność amunicji polowań bez ołowiu w porównaniu » W PLOS One W tom. 9, N O 7, , E102015 (ISSN 1932-6203 , PMID 25029572 , PMCID PMC4100882 , Doi 10.1371/journal.pone.0102015 W Czytaj online , skonsultuałem się z )
  39. Mekki M (2017) Charakterystyka fizyko-chemiczna i ocena toksykologiczna oparów cząstek wytworzonych podczas ujęć małego kalibru i dymu: badanie porównawcze ; Praca doktorska specjalizująca się w „molekularnych i komórkowych aspektach biologii”, University of Rouen Normanddy, wspieranej 9 czerwca
  40. A et b Dżenizot (1998), Verdun et Six Champs de Bataille Wyodrębnij z Google Books (Widzieć P. 3 ).
  41. (W) Vasarevičius S. i Greičiūtė K. (2005), Zanieczyszczenie gleby z metali ciężkimi na terytoriach wykorzystywanych do potrzeb transportu wojskowego na litewskich terenach wojskowych . W: D. Cygas i D. Froehner (red.), Proceedings of 6th Międzynarodowa konferencja na temat inżynierii środowiska. Ochrona środowiska, zarządzanie wodą i hydraulika. 1. Vilnius. 300–306.
  42. (W) Vasarevičius S., Greičiūtė K, (2004), Badanie zanieczyszczenia gleby metali ciężkich na litewskich terenach wojskowych . Inżynieria środowiska i zarządzanie krajobrazem. XII (4). 132
  43. (W) Vasarevičius S., Greičiūtė K. (2006), Modelowanie zanieczyszczenia z ołów w strzelaninie Gaižiūnai Ground . Geologia. 2. 15–24
  44. Były : Dotyczy Twojej witryny Aberdeen (z Worldwidescience.org )
  45. (W) Tine. Były Pascal Fell (2008), Badania sejsmiczne i magnetyczne o bardzo wysokiej rozdzielczości wysypisk amunicji chemicznej na morzu bałtyckim Journal of Applied Geophysics, tom 65, problemy 3–4, Pierwszy Jest Wrzesień 2008, strony 142-154 ([podsumowanie])
  46. (W) Beintema, N.H. (2001), Zatrucie ołowiu w ptakach wodnych. Raport z aktualizacji międzynarodowej 2000 . Wetlands International, Wageningen, Holandia. Dostępne bezpłatnie do pobrania lub zakupu w wersji papierowej.
  47. (W) Duranel A. (1999), Aewa – afrykańskie -eurzyńskie migracyjne umowę ptaków wodnych, wpływ spożycia leady polowania na zachowania żywieniowe i stan organizmu kaczki (Anas platyrhynchos).
  48. Beck, N. Et Granval P. (1997), Spożycie polowania na granulki Bécassine des Marais (Gallinago Gallinago) i niesłyszące pekassine (Lymnocryptes najmłodsze) na północnym zachodzie Francji . Gra Wildlife, Wild 14 (1): 65-70 gra.
  49. Polowanie na zanieczyszczenie ołowiu » , NA Senat.fr (skonsultuję się z ) .
  50. A B C D i E Pann Dayyim, Ruene of Ped i Sigin, Simamamas, 818) 58) Ostry saturnizm spowodowany przez bezwzględną amunicję z silnym miękkim obciążeniem ołowiu . Toksykologia analityczna i kliniczna, 30 (2), S24-S25 ( wznawiać ).
  51. Bellrose, F.C. (1959), Zatrucie ołowiu jako czynnik śmiertelności w populacjach ptactwa wodnego. Ill. Nat. Hist. Przetrwać. Byk. 27 (3): 235-288.
  52. Cooke, S. W. (1998), Zatrucie ołowiu w łabędzi . Rekord weterynaryjny 142: 228.
  53. Birkhead, M. (1982), Przyczyny śmiertelności w niemym łabędzie Cygnus Olor w Tamizie . Journ. Zool. (Lond.) 198: 15-25.
  54. a b c d e f i g Bread Debborah (Biological Station of the Valat Tower), 1991, Avifauna Saturnine Zatrucie: Synteza dzieła francuskiego: Prezentacja wyników badań satanizmu poprzez spożycie lewańskiego ołowiu przeprowadzonego w Dombes, Lac de Grand Place, Doliny Upper Ren i porównanie z wynikami uzyskanymi w Camargue, Europe i Europe i Ameryka Północna / zatrucie Wild Ptacl: Synteza studiów francuskich , Wild Wildlife Game, t. 8, pp. 79-92 (14 P) (ISSN 0761-9243 )
  55. Duranel A. (1999). Wpływ spożycia przewodu polowania na jedzenie i stan ciała kaczki Colvert . Teza Nantes National Veterinary School, 95 str.
  56. Franson, J.C., M.R. Petersen, C.U. Meteyer, M.R. Smith (1995), Zatrucie ołowiu wywołanych eiderów (Somateria fischeri) i wspólnego eideru (Somateria Mollissima) na Alasce . Journal of Wildlife Diseases 31: 268-271.
  57. Demayo, A., M.C. Taylor, K.W. Taylor i P.V. Hodson (1982), Toksyczne skutki związków ołowiu i ołowiu na zdrowie ludzkie, życie wodne, rośliny dzikiej przyrody i zwierzęta gospodarskie . CRC Critical Reviews w zakresie kontroli środowiska. 12: 257-305
  58. Marie Pierre wartości, Ołów na płycie: badanie na Ewpit Alaski » , Arctic Research, CNRS,
  59. Pułapka na piłkę: Zanieczyszczenie wkurzków porzuconych w środowisku może angażować obowiązki » , NA Cpepei W (skonsultuję się z ) .
  60. Jerry R. Longcore (1974) Znaczenie resztek ołowiu w tkankach Mallard Patuxent Wildlife Research Center, Departament U.S. Wewnętrzny, Ryby i Usługa Przyrody; na sprzedaż przez Supt. of Docs., U.S. Govt. Wydrukować. Off., 1974 – 24 strony
  61. Glen C. Sanderson, Frank Chapman Bellrose (1986), Przegląd problemu zatrucia ołowiem w ptactwie wodnym , Illinois. Wydział Badania Historii Naturalnej; Illinois Natural History Survey 34 strony
  62. Mondain-Monval J.Y., Desnouhes L., Taris J.P., 2002. Spożycie strzału ołowiu w ptakach wodnych w Camargue (Francja) . Game & Wildlife Science 19: 237-246
  63. Prorot dołącza ..-… (1987). Anatidan Saturnizm zimuje w Camargue: Aktualizacja danych = zatrucie ołowiu kaczki zimują w Camargue: aktualizacja (CNRS, Setka. Camargue Ecology), w Revue Game Wild Fauna, t. 4, P. 83-94 (3 s.); (ISSN 0761-9243 )
  64. Hoffmann, L. 1960. Plaga Saturnizm Sauvagine w Camargue. Ziemia i życie 107: 120-131.
  65. A B i C G Bad*, L Pinault* (1993), Saturnizm Anatidae (Anatidae) na miejscu Lac de Grand-Lieu (Loire-Atlantique) (* Nantes National School School Nantes, Serv. Pharmacy-Toxicology); W Revue: Wildlife Game, t. 10, nr czerwca 1993 r., P. 85-101
  66. Demayo, A., Taylor, M.C., Taylor, K.W., Hodson P.V. (1982). Toksyczne skutki związków ołowiu i ołowiu na zdrowie ludzkie, życie wodne, dziką przyrodę, rośliny i zwierzęta gospodarskie . CRC Crit. Rev. Environ. Kontrola 12 (4): 257–305.
  67. (W) Antje Usunąć , Ellen Ulbig , Annett Jaskółka oknówka i Christine Müller-Graf W Główna treść w dzikiej grze strzała z amunicją ołowiową lub niełczącą-czy „najnowocześniejsza ochrona zdrowia konsumentów” wymaga amunicji niezarejestrowanej? » W PLOS One W tom. 13, N O 7, , E0200792 (ISSN 1932-6203 , PMID 30048463 , PMCID PMC6062035 , Doi 10.1371/journal.pone.0200792 W Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
  68. Rząd Stanów Zjednoczonych; Kongres (1977), STAL SHIP: Przesłuchania przed podkomisją ds. Rybołówstwa i ochrony dzikiej przyrody oraz środowiskiem Komitetu ds. Morskiej i Rybołówstwa Merchant , Izba Reprezentantów, dziewięćdziesiąta piąta kongres… 11 listopada 1977 r., Fairfield, Kalifornia, 6 maja 1978 r., Easton, MD Couverture United States. Kongres. Dom. Komitet ds. Morskiej i rybołówstwa. Podkomitet ds. Rybołówstwa i ochrony dzikiej przyrody i środowiska. Rządowe biuro drukarskie, 1978, 280 str.
  69. Rind Max, Technologia w wojnie światowej . Berlin, Mittler, 1920, P. 610 .
  70. Hanslian 1927
  71. Satu M. Somani i James A. Romano, Jr., Środki wojenne chemiczne: toksyczność na niskich poziomach . eds. Boca Raton, Fla., CRC Press, 2001. 447 P (patrz także odniesienia bibograficzne tej pracy)
  72. Hewitt, Alan D, Jenkins Thomas F, Ranney Thomas A, « Szacunki dotyczące materiałów wybuchowych po detonacji amunicji armii ». ERDC/CRREL TR-03-16. Hanower, Centrum Badań i Rozwoju Inżyniera USA, Cold Regions Research and Engineering Laboratory, 2003, P. 88 .
  73. Talmage SS, Opresko DM, Maxwell CJ, Welsh CJ, Cretela FM, Reno PH, Daniel FB. (1999) | Nitroaromatyczne związki amunicji: Efekty środowiskowe i wartości badań przesiewowych | REV Environment Tell Toxicol. ; 161: 1-156 | wznawiać
  74. Thouin, H., Le Forestier, L., Gautret, P., Hube, D., Laperche, V., Dupraz, S., i Battaglia-Brunet, F. (2016). Charakterystyka i mobilność metali arsenowych i ciężkich w glebach zanieczyszczonych przez zniszczenie skorup zawierających arsen z Wielkiej Wojny . Nauka o całkowitym środowisku, 550, 658-669.
  75. Henri Leval, „Co za walka z bronią chemiczną” P. 681 na stronie internetowej Ministerstwo Spraw Zagranicznych i Europejskich
  76. A et b Hunt, W.G., Watson, R.T., Oaks, J.L., Parish, C.N., Burnham, K.K., Tucker, R.L., Belthoff, J.R. i Hart, G. (2009). Fragmenty kuli ołowiowych w dziczyzie z jeleni wybitych karabinami: potencjał narażenia na dietę człowieka . PLOS ONE 4 (4): E5330.
  77. A et b Knott, J., Gilbert, J., Hoccom, D., i Green, R. (2010). Implikacje dla dzikiej przyrody i ludzi diety narażenia na ołów z fragmentów pocisków karabinowych w jeleni strzały w Wielkiej Brytanii . Sci. Całkowite środowisko. 409: 95–99.
  78. Rocke i in. (1997), Ekspozycja na witrynę specyficzną dla witryny ; J. Wild. Zarządzać. 61 (1): 228-234, PDF, 8p
  79. Grupa naukowców (2014). Dzika przyroda i ludzkie zagrożenia dla amunicji opartej na ołowiu w Europie: oświadczenie konsensusowe naukowców. , Konsultowano 2016-12-28
  80. A et b Bellinger, David C. & Al (2013), Zagrożenia dla zdrowia na podstawie amunicji opartej na wiodących środowiskach – oświadczenie konsensusowe naukowców (2013) http://escholarship.org/uc/item/6dq3h64x [Consulting 28 grudnia 2016 r.], University of California; Według USGS, 2013: USGS. Ankiety przemysłu mineralnego, prowadzenie. Styczeń 2013; Badanie geologiczne Stanów Zjednoczonych, http://minerals.usgs.gov/minerals )
  81. Rooney, CP, McClaren, RG & Cresswell, RJ, (1999). Dystrybucja i fito – dostępność ołowiu w glebie zanieczyszczonej strzałem ołowiu . Zanieczyszczenie powietrza wodnego i gleby 116: 535-548. https://link.springer.com/article/10.1023%2FA%3A1005181303843
  82. NAS. EPA (2012). Zintegrowana ocena nauki ołowiu (Projekt trzeciego przeglądu zewnętrznego) . U.S. Environmental Protection Agency, Waszyngton, DC, EPA/600/R-10/075C.
  83. NRC (2012), Potencjalne zagrożenia dla zdrowia dla personelu strzelania DOD przed nawracającą ekspozycją na ołów . National Research Council. National Academies Press, Waszyngton, D.C.
  84. Pain, DJ, Cromie, RL, Newth, J, Brown, MJ, Crutcher, E, Hardman, P, Hurst, L, Mateo, R, Meharg, AA, Moran, AC, Raab, A, Taggart, MA i Green , Re, (2010). Potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego wynikające z narażenia na fragmenty ołowianych pocisków i nakręcenie w tkankach gry i na imals . PLOS ONE 5 (4): E10315. doi: 10.1371/journal.pone.001031. http://www.plosone.org/article/info%3ado%2f10.1371%2Fjournal.pone.0010315
  85. Hanning, R.M., Sandhu, R., Macmillan, A., Moss, L., Tsuji, L.J.S. i Nieboer, E. 2003. Wpływ poziomów ołowiu we krwi matek i wczesnych praktyk żywieniowych niemowląt Cree First Nation na terytorium Mushkegowuk w północnym Ontario w Kanadzie . J. About. Monit. 5: 241–5.
  86. Levesque, B., Duchesne, J.F., Garirerepy, C., Rhainds, M., Damas, s., Scheuhammer, A.M, Proulx, J.F., Déry, S., Muckle, G. E. Monitorowanie poziomu ołowiu krwi pępowinowej i oceny źródeł wśród Eskimosów . Occup. Otaczać. Med. 60: 693–5.
  87. Carey L.S. 1977. Lead Shot Secendicitis u północnych rdzennych mieszkańców . J. Can. Assoc. Radiol. 28: 171–4.
  88. Reddy, E.R. 1985. Zatrzymany strzał ołowiu w załączniku . J. Can. Assoc. Radiol. 36: 47–8.
  89. BFR (Federal Institute for Risk Assessment, Niemcy), 2011. Prowadzące fragmenty mięsa gry mogą stanowić dodatkowe ryzyko dla niektórych grup konsumenckich 32/2011, 19.09.2011. http://www.bfr.bund.de/en/press_information 2011/32/lead_fragments_in_game_meat_can_be_an_added_health_ruk_fortin_consumer_groups-127610.htmlmlmlml
  90. Aesan, 2012. Raport komitetu naukowego Hiszpańskiej Agencji Bezpieczeństwa i Żywienia Żywności (AESAN) w odniesieniu do ryzyka związanego z obecnością ołowiu w dzikiej grze mięsa w Hiszpanii. Numer referencyjny: AESAN-2012-002. Raport zatwierdzony przez komitet naukowy ds. Sesji plenarnej 22 lutego 2012 r. http://aesan.msssi.gob.es/aesan/docs/docs/evaluacion_riesgos/comite_cientifico/ploMo_ Caza.pdf
  91. FSA (2012). Rada dla częstych jedzących gier z ołów . Agencja standardów żywności. http://www.food.gov.uk/news-updates/news/2012/5339/lead
  92. DCM (2013). Ocena ryzyka narażenia ołowiu z mięsa szyjnego u norweskich konsumentów i psów myśliwskich . Opinia panelu na temat zanieczyszczeń norweskiego komitetu naukowego ds. Bezpieczeństwa żywności (VKM). 11-505, 129 pp. http://www.vkm.no/dav/cbfe3b0544.pdf
  93. Gilbert Charles, Prowadzone zwierzęta » , NA L’press (skonsultuję się z )
  94. Federalny Instytut Oceny Ryzyka BFR (2010) Zanieczyszczenie ołowiu dziczyzny za pomocą bleimów w polowaniu . Opinia nr 040/2011 BFR z 3. wystroju 2010 | URL: http://www.bfr.bund.de/cm/343/bleibelastung-von-wildbret-durch-verwendung-von-bleimunitBei-der-Jagd.pdf
  95. Jecfa (2011) Ocena niektórych dodatków i zanieczyszczeń żywnościowych . Genewa: Seria raportów technicznych WHO; 2011 | PDF, 237 stron
  96. EFSA (2010) Opinia naukowa na temat ołowiu w żywności . EFSA Journal. | 8 (4): 1570: 151p.
  97. Buenz E.J (2016) Wyeliminowanie potencjalnej ekspozycji ołowiu w importowanej dzikiej grze Nowej Zelandii . Zdrowie publiczne, 139, 236-237 | doi: https://dx.doi.org/10.1016/j.puhe.2016.06.025%7C wznawiać
  98. Thomas VG (2013) Amunicja karabinów polowań bez ołowiu: dostępność produktu, cena, skuteczność i rola w globalnej ochronie dzikiej przyrody . Ambio 42 (6): 737–745
  99. Kanstrup, N., Balsby, T. J. i Thomas, V. G. (2016). Skuteczność amunicji karabinowej na polowanie w Danii. European Journal of Wildlife Research, 62 (3), 333-340 | wznawiać .
  100. Martin, A., Gremse, C., Selhorst, T., Bandick, N., Müller-Graf, C., Greiner, M., i Lahssen-Wilderholt, M. (2017). Polowanie na jelenie i dzika dzika w Niemczech: Czy amunicja bez wiodących jest odpowiednia do polowania? . PLOS ONE, 12 (9), E0185029.
  101. A et b Thomas, V. G., Gremse, C., i Kanstrup, N. (2016). Amunicja polowań na karabin bez wiodących: kwestie dostępności i wydajności w Europie . European Journal of Wildlife Research, 62 (6), 633-641
  102. Thomas VG (2013) Amunicja karabinów bez ołowiu: dostępność produktu, cena, skuteczność i rola w globalnej ochronie dzikiej przyrody. Ambio 42: 737–745. Doi: 10.1007/s13280-012-0361-7
  103. A B C i D Kelly, T. R., Bloom, P. H., Torres, S. G., Hernandez, Y. Z., Poppenga, R. H., Boyce, W. M. i Johnson, C. K. (2011). Wpływ zakazu amunicji w Kalifornii na zmniejszenie ekspozycji ołowiu w Złotych Orłach i Sępach Turcji . PLOS ONE, 6 (4), E17656.
  104. Kalifornijski Departament Ryb i Wildlife (2015) Informacje o certyfikacji nie -wprowadzają dla producentów amunicji. |. URL: http://www.dfg.ca . Gov/Wildlife/Hunting/Bez ołowiu/certyfikat.html
  105. SFWS (US Fish and Wildlife Service) (1997) Polowanie na ptaki migracyjne: Zmieniona procedura testowa dla nietoksycznych procedury zatwierdzenia strzału dla powłok strzałowych i strzałowych . Rejestr Fed 62 (320): 63607 – 63615
  106. Thomas VG, Santore R, McGill IR (2007) Uwalnianie miedzi z spiekniętego strzału wolframu w różnych warunkach pH i jego potencjalnej toksyczności do organizmów wodnych . SCI Total Environ 374: 71 – 79 doi: 10.1016 / j.scitotenv.2006.10.004
  107. Thomas VG, McGill IR (2008) Rozpuszczenie miedzi i cyny z spiekanego brązu wolframu w symulowanym grabieniu oraz ocena ich potencjalnej toksyczności dla ptaków. SCI Total Environ 394: 283 – 289. doi: 10.1016/j.scitotenv2008.01.049
  108. Franson JC, Lahner LL, Meteyer CU, Rattner BA (2013) Miedziane granulki symulujące doustne narażenie na amunicję miedzi: brak toksyczności w amerykańskich Kestrelach (Falco Sparverius). Arch Environ Contam Toxicol 62: 145-153. doi: 10.1007/s00244-011-9671-1
  109. Irschik I, Bauer F, Sager M, Paulsen P (2013) Miedziane resztki w mięsie z dzikich artiodactylów ściganych z dwoma rodzajami pocisków karabinowych wytwarzanych z miedzi. Eur J Wildl Res 59: 129-136. doi: 10.1007/s10344-012-0656
  110. A et b Paulsen P, Bauer F, Sager M., Schumann-Irschik I (2015) Modelowe badania metali z wbudowanych fragmentów kuli karabinów podczas symulowanego przechowywania mięsa i spożycia żywności. Eur J Wildl Res 61: 629-633. doi: 10.1007/s10344-015-0926-4
  111. Paulsen P, Schuhmann-Irschik I, Sager M & Bauer F (2017) Ocena pierwotnych produktów utleniania w dziczyzie z osadzonymi cząstkami miedzi poddanymi przetwarzaniem kulinarnym. W grze higieny mięsa: bezpieczeństwo żywności (s. 582–585). Wageningen Academic Publishers | wznawiać .
  112. Paulsen P & Sager M (2017) Pozostałości niklu i miedzi w mięsie z dzikich artiodactylów ściganych z niklu nie wiodącymi pociskami karabinu . European Journal of Wildlife Research, 63 (4), 63
  113. (W) Trevor R. Dixon «Wiadomości więcej doniesień o niebezpiecznych pakietach i amunicji» Biuletyn zanieczyszczenia morskiego 1987; 18 (4): 146.
  114. (W) Trevor R Dixon, T.J Dixon «Raport amunicja w brytyjskich wodach przybrzeżnych» Biuletyn zanieczyszczenia morskiego 1979; 10 (12): 352–7.
  115. (W) Stamatelatos CJ, Everline, D.M. Ligon, B.A. Kuryk, T.S. Kartachak, W.E. Fraize, W.R. Rhyne. «Ocena ryzyka wyboru alternatywy usuwania amunicji chemicznej» Niezawodność inżynierii i bezpieczeństwa systemu 1990; 27 (2): 179-12 M.G. ( Wznawiać )
  116. (W) Tine Missiaen, Martin Söderström, Irina Popescu, Paula Vanninen (2010) «Ocena wysypiska amunicji chemicznej na Morzu Bałtyckim oparte na badań geofizycznych i chemicznych» SCI Total Environ. 2010; 408 (17): 3536-53. PMID 20593551 ( wznawiać )
  117. (W) Hans Sanderson, Patrik Fauser, Marianne Thomsen, Peter B. Sørensen. «Poziom badań przesiewowych Rybus Ryzyka Ocena ryzyka chemicznych środków wojennych na Morzu Bałtyckim» J Hazard Mater. 2008; 154 (1–3): 846–57. PMID 18079057 wznawiać
  118. Mateo R, Vallverdú-Coll N, López-Antia A, Taggart MA, Martínez-Haro M, Guitart R, Ortiz-Santaliestra ME (2014) Zmniejszenie zatrucia PB u ptaków i ekspozycji PB w grze konsumenci mięsa w grze: Regulacja strzału. Otaczać. Int. 63, 163–168. (doi: 10.1016/j.envint.2013.11.006)
  119. A B C i D (W) Rafael Mateo i Niels Kanstrup W Przepisy dotyczące amunicji ołowiu przyjęte w Europie i dowody zgodności » W Ambio W tom. 48, N O 9, W P. 989–998 (ISSN 0044-7447 I 1654-7209 , PMID 30905055 , PMCID PMC6675918 , Doi 10.1007/S13280-019-01170-5 W Czytaj online , skonsultuałem się z )
  120. Aewa, 5. sesja spotkania stron Aewa » , NA www.unep-aewa.org W (skonsultuję się z )
  121. Cromie, RL, Loram, A, Hurst, L, O’Brien, M, Newth, J, Brown, MJ, i Harradine, JP, 2010. Zgodność z ochroną środowiska (ograniczenia dotyczące korzystania z ołowiu) (Anglia) przepisy (Anglia) 1999. Raport do Defry. Bristol. URL: http://randd.defra.gov.uk/document.aspx?document=wc0730_9719_frp.pdf ; http://www.zoo.cam.ac.uk/leadammUntmentStatement/
  122. Nico H.A. Van Ham (1998), Recykling i usuwanie amunicji i materiałów wybuchowych ; Zarządzanie odpadami, tom 17, problemy 2–3, 1998, strony 147-150 ( wznawiać )
  123. Podejście do uzyskania stref planowania awaryjnego w nagłych wypadkach Journal of Hazardous Materials , Tom 30, wydanie 3, Mai 1992, strony 223-242 John H. Sorensen, Sam A. Carnes, George O. Rogers
  124. IT/CMMS (2014) Oświadczenia naukowe na temat dzikiej przyrody i zagrożenia dla zdrowia ludzi na podstawie amunicji opartej na ołowiu w środowisku Stwierdzenie konsensusu naukowców; Konwencja o gatunkach migracyjnych; UNEP/CMS/COP11/INF.16; 14 października. 2014; 11. spotkanie konferencji partii (COP11), Quito, Ekwador, 4-9 listopada 2014 | https://www.cms.int/sites/default/files/document/cop11_inf%2016_scientific_statements_lead-bished_ammunition_e%20only_0.pdf
  125. (W) David C. Bellinger ET ASA Bradman W Zagrożenie dla zdrowia na podstawie amunicji opartej na wiodących środowiskach – konsensusowe stwierdzenie naukowców » W (skonsultuję się z )
  126. Głównymi źródłami ołowiu były uszczelniona benzyna, farby ołowiowe, rurki ołowiowe i spawanie ołowiu
  127. Rezolucja UNEP (2020) przyjęta na konferencji części UNDP na 13. spotkaniu w Gandhinagar w lutym; URL = https://www.cms.int/sites/default/files/document/cms_cop13_res.11.15_rev.cop13_f.pdf
  128. ONU/CMS (2021) Konwencja o ochronie migracyjnych gatunków dzikich zwierząt
    52. Spotkanie Stałego Komitetu; 21 – 29 września 2021 r.; UNEP/CMS/STC52/Wynik 3
    Warunki odniesienia z interfejskiej grupy zadaniowej polegającej na wycofaniu się z amunicji ołowiu i ciężarów połowowych ( Grupa zadaniowa prowadząca ) https://www.cms.int/sites/default/files/document/CMS_STC52_OUTEROME-3_TOR-LEAD-TASK-FORCE_E.PDF
  129. Ta grupa robocza została utworzona główna grupa robocza została ustanowiona na podstawie rezolucji 11.15 (Rev.COP13), punkt 18; Patrz także hrabia renderowana z 52. spotkania Stałego Komitetu Konwencji o ochronie gatunków migracyjnych należących do dzikiej przyrody (21 – 29 września 2021 r.); REF UNEP/CMS/STC52/RESY 3 (PDF, 154,56 kb) | URL = https://www.cms.int/sites/default/files/document/CMS_STC52_OUTEROME-3_TOR-LEAD-TASK-FORCE_F.PDF
  130. A et b Loïc Łysy W Zakaz proponowanej amunicji ołowiu » , NA Nauki i przyszłość W (skonsultuję się z )
  131. David L. Freedman, Kevin W. Sutherland (1998), Biodegradacja heksahydro-1,3,5-trinitro-1,3,5-triazyny (RDX) w warunkach ograniczających azotan Water Science and Technology, tom 38, wydanie 7, 1998, strony 33-40
  132. J.W. Bennett (1994), Perspektywy bioremediacji grzybów odpadów amunicji TNT ; Międzynarodowa biodeterioracja i biodegradacja, tom 34, wydanie 1, strony 21-34
  133. Balaji Rao, Wei Wang, Qingsong Cai, Todd Anderson, Baohua Gu (2013), Fotochemiczna transformacja niewrażliwych amunicji złożona 2,4-dinitroanisol ; Science of the Total Environment, Tom 443, 15 stycznia 2013 r., Strony 692-699 ( Wznawiać )
  134. Agamemnon Koutsospyros, Julius Pavlov, Jacqueline Fawcett, David Strickland, Benjamin Smolinski, Washington Braida (2012), Degradacja wysokich związków energetycznych i niewrażliwych na amunicję przez redukcję Bimetal Fe/Cu Journal of Hazardous Materials, Volumes 219–220, 15 Juin 2012, strony 75-81 ( wznawiać )
  135. Marketta Cervinkova, Milan Vondruka, Vratislav Bednarik, Antonin Pazdery (2007), Stabilizacja/zestalenie odpadów niszczenia amunicji przez emulsję asfaltową Journal of Hazardous Materials, tom 142, Impreas 1–2, 2 Avril 2007, strony 222-226
  136. Simon Toze, Luke Zappia (1999), Degradacja mikrobiologiczna związków amunicji w produkcyjnych ściekach Water Research, tom 33, wydanie 13, września 1999, strony 3040-3045 ( wznawiać )
  137. Heidi J Christopher, Gregory D Boardman, David L Freedman (2000), Aerobowe biologiczne oczyszczanie 2,4-dinitrotoluenu w amunicji ścieki roślinne ; Water Research, tom 34, wydanie 5, Avril 2000, strony 1595-1603 ( wznawiać )
  138. S.D. Harvey, T.R.W. Clauss (1996), „ Szybkie on-line chromatograficzne oznaczanie amunicji na poziomie śladowym w próbkach wodnych „;; Journal of Chromatography A , Tom 753, wydanie 1, 8 listopada 1996, strony 81-89 ( wznawiać )
  139. Erin R. Bennett, Jay Clausen, Eugene Linowov, Igor Linkov (2009), ” Przewidywanie właściwości fizycznych wschodzących związków o ograniczonych danych fizycznych i chemicznych: niepewność i zastosowanie modelu QSAR do amunicji wojskowej „;; Chemosphere, tom 77, wydanie 10, Novembre 2009, strony 1412-1418 ( [Pierwszy] )
  140. Alshawabken a. N., Yeung A. T., Brickka M. R. (2003), Praktyczne aspekty ekstrakcji elektrokinetycznej in situ . Journal of Environmental Engineering. 1. 27–35.
  141. Vasarevičius S., Greičiūtė K (2004), Badanie zanieczyszczenia gleby metali ciężkich na litewskich terenach wojskowych . Inżynieria środowiska i zarządzanie krajobrazem. 12 (4). 132.
  142. A et b Baraud F., Telier S., Astruc M (1999), Wpływ temperatury na transport jonowy podczas obróbki elektrokinetycznej gleby AST stałe pH . Journal of Hazardous Materials. 64. 263– 281.
  143. Richard D. Albright (2012), Zakres problemu amunicji , w czyszczeniu amunicji chemicznej i wybuchowej ( 2 z wydanie), patrz strony 15-27
  144. Richard D. Albright (2008), Oczyszczanie amunicji chemicznej i wybuchowej lokalizacji, identyfikacji zanieczyszczeń i planowania środowiska remediacji lądowych i morskich pasm wojskowych i wysypisk rzędnych , strony 19–32; 3 – Zakres problemu amunicji ( wznawiać )

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

  • (W) Albright R.D (2012), Zakres problemu amunicji , W Oczyszczanie amunicji chemicznej i wybuchowej ( 2 To jest wydanie), patrz 15-27 lat
  • Bellinger, David C. & Al (2013), Zagrożenia dla zdrowia na podstawie amunicji opartej na wiodących środowiskach – oświadczenie konsensusowe naukowców (2013) http://escholarship.org/uc/item/6dq3h64x [Consulting 28 grudnia 2016 r.], University of California.
  • (W) Chappell Mark, Price Cynthia, George Robert (2012), Chemia środowiskowa materiałów wybuchowych i związków pędnych w glebach i układach morskich (Seria Sympozjum ACS, N O 1069); , 448 s.
  • (W) Fawcett D i Van Vessem J (1995), Zatrucie ołowiu w ptactwach wodnych: Międzynarodowy raport aktualizacji 1995 ; Wspólny Komitet Ochrony Przyrody (Wielka Brytania), Międzynarodowe Biuro Badań Wodnych i Wetlands; Wspólny Komitet Ochrony Natury, 1995 – 65 stron
  • Giovanni B. (2004), Ekologiczny wpływ użycia ołowiu na siedliska naziemne i na gromadzenie ołowiu u ptaków nieatakatycznych ; Konwencja dotycząca ochrony dzikiego życia i naturalnego środowiska Europy, 24 To jest Spotkanie, 22 str.
  • Haig SM, D’Elia J, Eagles-Smith C, Fair JM, Gervais J, Herring G, Rivers JW, Schulz JH (2014), Utrzymały problem zatrucia ołowiem u ptaków z amunicji i sprzętu rybackiego. Condor 116, 408–428. (doi: 10.1650/condor-14-36.1)
  • (W) George S.E, Huggins-Clark G, Brooks L.R (2001), Zastosowanie testu biologicznego Salmonella Microsuspension w celu wykrycia mutagenności związków amunicji w niskich stężeniach ; Badania mutacji/toksykologia genetyczna i mutageneza środowiska, tom 490, wydanie 1, , strony 45–56 ( wznawiać )
  • Mondain-Monval J.Y i Lamarque F. (2004), Anatida Saturnizm: dobry powód, aby przejść do bezołowiowej amunicji ; Oncfs; Specjalna dzika fauna sanitarna N O 261, P. 59-68
  • (W) Øyvind Albert Voie, Arnt Johnsen, Arnljot Strømseng, Kjetil Sager Longva (2010), Ocena ryzyka środowiskowego białego fosforu z użycia amunicji – podejście probabilistyczne ; Nauka o całkowitym środowisku, tom 408, wydanie 8, , Strony 1833-1841
  • (W) Mateo R (2009), Zatrucie ołowiu w Wildbird w Europie i przepisy przyjęte przez inny kraj ”; w Rt. Watson, M. Fuller, M. Pokras i W. G. Hunt (2009), Spożycie ołowiu z wydanej amunicji: implikacje dla dzikiej przyrody i ludzi . The Peregrine Fund, Boise, Idaho, USA. Doi: 10.4080/ILSA.2009.0107
  • (W) J. Scott’s Faming (1983), Stalowe strzały i zatrucie ołowiu w ptactwie: Annotated Bibliography of Research, 1976-1983 ; Departament Ochrony Zasobów, National Wildlife Federation, 72 strony
  • Pokras MA, Kneeland MK (2009) Pobieranie ołowiu i skutki dla linii gatunków: podejście do medycyny ochrony » ( Archive.org • • Wikiwix • • Archiwum • • Google • Co robić ?) . W spożyciu ołowiu z zużytej amunicji: implikacje dla dzikiej przyrody i ludzi (red. RT Watson, M Fuller, M Pokras, WG Hunt), s. 7–22. Boise, ID: The Peregrine Fund.
  • (W) TSUJIA L.J.S, Wainmanb B, Martina I, Sutherland C, Weberd J-P, Dumas P. & Nieboerb E (2008). Identyfikacja amunicji ołowiu jako źródła ekspozycji ołowiu w pierwszych narodach: stosowanie wskaźników izotopów ołowiu. Sci. Całkowite środowisko. 393: 291-298.
  • (W) Thomas V.G (2013). Amunicja karabinów polowań bez ołowiu: dostępność produktu, cena, skuteczność i rola w globalnej ochronie dzikiej przyrody . Ambio. 4 stycznia, doi: 10 1007/s13280-012-0361-7-7
  • (W) U.S. Fish and Wildlife Service. Office of Migratory Bird Management (1985), Wykorzystanie strzału ołowiu do polowania na ptaki migracyjne w Stanach Zjednoczonych: Projekt Dodatkowego Oświadczenia o wpływie na środowisko ; U.S. Fish and Wildlife Service

Filmy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

after-content-x4