Traktat Rygi – Wikipedia

Władze łotewskie i rosyjskie podczas podpisania traktatu w 1920 r.

. Traktat Riga z 11 sierpnia 1920 jest podpisany między rządem młodej Republiki Łotwy a Bolszewicką Rosją w Rydze po zakończeniu zawieszenia zawieszenia Luty 1920 Po wyzwoleniu Latgale (lub polskiej Livonii, wschodniego regionu Łotwy) przez list i armie polskie. Traktat jest ratyfikowany w październiku przez dwa rządy.

Umowa niniejsza stanowi ostatni etap wojny o niepodległość w Łotwie i oznacza, że ​​rząd bolszewicki odzyskał stopę na brzegach Bałtyku. Od końca konfliktu światowego armie radzieckie skorzystały z rozpadu niemieckich żołnierzy okupacyjnych (Niemcy zajęły Courland od 1915 r. Wrzesień 1917 r I reszta terytoriów Latons od zimy 1918 r.), Aby podbić większość terytoriów łotewskich (z wyjątkiem terytoriów wokół Liepaja) z pomocą bolszewicznych żołnierzy Lettonnes.

Organizacja żołnierzy niemiecko-baltycznych, organów wolnych niemieckich, a wreszcie łotewskich żołnierzy narodowych w połączeniu ze wsparciem flot aliantów wysłanych na wschodni Bałtyk i do niepowodzeń przeciwko białym żołnierzom na innych frontach zablokowały tę ofensywę. Gdyby wojska bolszewickie mogły cieszyć się podziałami między Niemcami, niemiecką, estończykami i lettonami, wyzwolenie Rygi jako Maj 1919 był znakiem powszechnej emerytury na wschodzie.

Ofensywa rosyjsko-niemieckich ciał wolnych od Bermondta przeciwko rządowi Łotwy zainstalowanej od lata 1919 r. W Riga pozwoliła Sowietom na utrzymanie się w Latgale. Ale po porażce Bermondta do Rygi i ewakuacji wojsk niemieckich pod nadzorem aliantów, rząd łotewski przygotowany w związku z polskim rządem całkowite wyzwolenie kraju.

Jesienią 1919 r. Rząd radziecki dąży do podpisania pokoju, aby skupić się na innych frontach (Ukraina, Polska) i skonsolidować jej wewnętrzną sytuację. W końcu było jasne, że radzieckie rządy bałtyckie nie uzyskały poparcia populacji pomimo obiecujących początkowych sukcesów z powodu bardzo poważnej polityki represji, prześladowań innych nie -bolswizycznych partii i ruchów, a zwłaszcza sprzeciwu wobec reform agristerów promujących stworzenie warstwy małych właścicieli (w przeciwieństwie do pożądanej kolektywizacji).
Ze swojej strony rządy bałtyckie nie chciały kontynuować konfliktu, biorąc pod uwagę wyczerpanie populacji i promować zwycięstwo Białych równie wrogo nastawionych do ich niezależności.
Gdy tylko Latgale zostanie zwolnione, rząd łotewski rozważa naśladowanie rządu estońskiego, który w styczniu podpisał traktat Dorpata lub Tartu i rozpoczął negocjacje, w oparciu o prawo ludzi do pozbycia się siebie i radzieckich proklamacji Wola populacji.

W tym traktacie były mieszkaniec uznaje Republikę Łotwy i definitywnie wyrzeka się nowej okupacji. Ta ostatnia klauzula, pojawiająca się w art. 2, nie będzie szanowana przez Stalina, która już w 1939 r. Ustanowiła bazy wojskowe na Łotwie, politykę, która będzie prowadzić w krótkim okresie do przymusowego włączenia Łotwy do ZSRR w ramach ramy. Okupacja krajów bałtyckich.

Łotwa była reprezentowana przez:

Rosja radziecka była reprezentowana przez: