Vega (bardziej przestrzenna) – Wikipedia

Vega 1 I Vega 2 są dwoma sondażami kosmicznymi wystrzelonymi w 1984 r. Z podwójną misją: studium Wenus z orbity i używania balonów i przeglądu komety Halley, aby skorzystać z jej przejścia w 1986 r. W pobliżu Słońca, który rozmnaża się tylko co 76 lat.

Latanie nad komecją Halleya spowodowało globalną mobilizację: oprócz 2 sondów radzieckich, europejskiej sondy Giotto i 2 japońskich sond, Suisei i Skigake, dokonały przeglądu komety. Dwie sondy Vega 1 i Vega 2, zbudowane przez Związek Radziecki z oprzyrządowaniem, pomoc wielu krajów we wschodniej i zachodniej Europie, w tym Francji i Niemczech, były oparte na modelach sonnów Wenusińskich programu Venera. Apelacja Vega jest skurczem венера = Venera = Venus i галлей = Galley = Halley.

Sondy początkowo miały zostać zbudowane w ramach programu francusko-radzieckiego łączącego orbitera i buta na dużą morze, które mają unosić się w atmosferze Wenus. Po anulowaniu amerykańskiego uczestnictwa w programie przeglądu Halleya, dwie sondy są modyfikowane, aby przelatować nad komecją, a duża piłka zastępuje się znacznie skromniejszą piłką ^{[[[ Pierwszy ]} . Dwie sondy są uruchamiane odpowiednio 15 grudnia i 21 grudnia 1984 . Latają nad Wenus 11 czerwca i 15 czerwca 1985 I każdy upuszcza tam lądowanie i balon. Potem latają nad kometą Halley 6 Mars i 9 Mars 1986 , robienie zdjęć, które umożliwiają ocenę kształtu i wymiarów rdzenia komiksu, i pokazać, ku zaskoczeniu specjalistów, że jest czarny jak węgiel.

Sondy Vega są pod koniec 2022 r., Ostatnie kwestie eksploracji sowiecko-rosyjskiego układu słonecznego udało się osiągnąć swoje cele.

Na początku lat osiemdziesiątych Sowieci zaczęli projektować z francuską agencją kosmiczną i jako rozszerzenie programu eksploracji Venus, misją badań tej planety, która po raz pierwszy musi rozmieścić dużą piłkę w „atmosferze tej planety (Projekt Venera 84). W tym samym czasie powrót komety Halley, zaplanowany na 1985, wzbudził zainteresowanie naukowców z całego świata, a radzieckie, amerykańskie i japońskie agencje kosmiczne planują uruchomić misje na spotkanie z nim. Sowieci postanawiają połączyć dwa projekty, chrzcząc przyszłą misję Vega (Rosyjski skurcz Venera i Halley) i zapytaj francuskiemu projektowi o skromniejszych balonach, ale nie można było ustanowić w nałożonym czasie. French Udział we współpracy w folderach doświadczonych doświadczeń w sondach Vega ^{[[[ 2 ]} . Zgodnie z niedawną liberalizacją reżimu radzieckiego (La Peestroika), menedżerowie projektów rozpoczynają po raz pierwszy w historii sowieckich programów kosmicznych wezwanie do wkładu międzynarodowego na poziomie instrumentalnym ^{[[[ 3 ]} .

Rozwój balonów w misjach Vega [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Dotychczasowe misje Vega (w 2023 r.) Jedyne, które wdrożyły piłkę. Pomysł pierwotnie powrócił do Jacquesa Blamont, w tym czasie dyrektora naukowego i technicznego CNE, który zaproponował go w 1967 r. Sowietom w ramach współpracy francusko-radzieckiej w dziedzinie przestrzennej w bardzo aktywnym czasie. Projekt polegał na opracowaniu flotylli małych balonów. Ale radzieccy urzędnicy postanowili w 1972 r. Opracować misję, zwaną Eos-Vénus, niosącą unikalną wysoką piłkę (165 kg nacelle). Projekt, w którym Francja współpracuje, zostaje ostatecznie porzucony przez Sowietów w 1980 roku na rzecz rozwoju dwóch małych piłek, które należy rozmieścić podczas dwóch misji programu Vega, które zostaną uruchomione w 1984 r. CNES wycofał się z projektu Ale uczestniczy w zapewnieniu akumulatorów litu i nerfelometru, służąc jako pośrednik między amerykańskimi dostawcami a Sowietami (w tym czasie zimnej wojny teoretycznie Amerykanie nie mieli prawa eksportować tego rodzaju sprzętu do „Związku Radzieckiego) ^{[[[ 4 ]} .

Sondy Vega 1 i 2 składają się z dwóch modułów ^{[[[ 5 ]} :

• Moduł lądowania, który musi przeanalizować atmosferę Wenus podczas jej zejścia, upuszczając sondę niosącą balon 3,4 M Po napompowaniu o średnicy, która musi ewoluować między wysokością 53 do 55 km, strefę chmur kwasu siarkowego i silnych wiatrów.
• Główny moduł, który po przeglądzie Wenus musi przelecieć nad kometą Halley w marcu 1986 roku.

Sondy Vega 1 i Vega 2 są identyczne. Każda sonda kosmiczna zawiera statek macierzystego, który transportuje lądowanie, które musi lądować na powierzchni Wenus. Ten ostatni musi uwolnić się podczas przekraczania atmosfery balonu. Statek macierzysty wykonuje prosty przegląd Wenus. Podczas gdy wciąż jest blisko Wenus, zbiera dane przesyłane przez balon balon i pracę lądową, której długość życia jest bardzo krótka, a następnie kontynuuje w drodze do sondy Halley, na którą musi przelecieć. Dwie sondy kosmiczne zostały zaprojektowane przez Babakine Design Office i zbudowane pod nazwą kodową 5VK przez Lavotchkin w Khimki.

Naczynie macierzyste ma cechy bardzo blisko sondy kosmicznych, które nastąpi 9 do Venera 14. Różnice związane z przyjęciem dużych paneli słonecznych światła słonecznego będą wynosić 15/16, podwojenie ilości noszonych ergolów (590 kg zamiast 245 kg) i dodanie tarczy, aby chronić się przed wpływem kurzu komety. Każda sonda jest napędzana energią przez dwa duże panele słoneczne. Instrumenty obejmują antenę paraboliczną, kamery, spektrometr, sondę promieniowania podczerwieni, magnetometry (Mischa) i sondy plazmowe. Każda sonda o masie jednostkowej 4920 kg , został wprowadzony przez protonową rakietę z Baikonour. Dwie sondy ustabilizowano 3 osie. Każda sonda otrzymała podwójną tarczę, która musi ją chronić przed kolizjami z pyłem emitowanym przez kometę Halley ^{[[[ 6 ]} .

Główne instrumenty sondy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Instrumenty użyte w momencie przelotu komety obejmują:

Landowniki są identyczne z tymi wdrożonymi podczas poprzednich misji. Muszą zbadać atmosferę i powierzchowną glebę; Każdy z nich ma instrumenty do analizy temperatury i ciśnienia, spektrometr ultrafioletowy, system pomiaru stężenia wody, chromatograf fazowy, spektrometr X -Ray, spektrometr masowy i narzędzie do zebrania próbki gleby ^{[[[ 7 ]} .

Ładunek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Ładunek zawierał następujące instrumenty:

Balon zbiornika o stałym ciśnieniu ma średnicę 3,4 metra i waży wszystkie 25 kg z instrumentami. Jest wdrażany na 54 km powierzchni w najbardziej aktywnej części atmosfery Wenus. Baterie elektryczne dostarczające instrumenty naukowe pozwalają im mierzyć temperaturę, ciśnienie atmosferyczne i prędkość wiatru przez 60 godzin. Dwa balony Vega 1 i Vega 2 były w stanie przesyłać dane przez 46 godzin ^{[[[ 8 ]} .

Balon, sferyczny, ma średnicę 3,54 metra i jest wypełniony helem. Nacelle waży 6,9 kg A pomiar 1,3 metra długości jest zawieszony pod piłką przez kabel o długości 13 metrów. Całkowita masa wynosi 21 kg . Masa przed upuszczeniem do sondy kosmicznej wynosi 123 kilogramy, w tym spadochron używany przez jego rozmieszczenie, system inflacji balonu, balast itp. Górna część nacelle jest ograniczona przez stożkową antenę 37 cm Wysoki i 15 cm średnicy u podstawy. Pod anteną znajduje się moduł zawierający nadajnik radiowy i elektroniczny system sterowania. Dolna część nacelle zawiera instrumenty naukowe i baterie ^{[[[ 9 ] W [[[ dziesięć ]} .

Instrumenty obejmują ^{[[[ 9 ]} :

• Ramię zawierające termometr złożony z oporu na cienkiej warstwie i anemometr wykonany z śmigła, którego prędkość obrotowa jest mierzona dzięki fotodeterom LED;
• moduł zawierający fotodetektor diodowy do pomiaru poziomu światła i barometru kwarcowego;
• Moduł zawierający akumulatory, a także nefelometr do pomiaru gęstości chmur dzięki odbiciu światła.

Mały nadajnik radiowy o niskiej mocy umożliwia przesyłanie danych z bardzo małą prędkością 2048 bitów na sekundę, chociaż system wykorzystuje techniki kompresji do przekazywania jak największej liczby danych za pomocą tej wąskiej przepustowości. Jednak częstotliwość miar przez instrumenty wynosi 75 sekund. Dane radiowe wydane przez piłkę są rejestrowane przez dwie sieci łączące we wszystkich 20-teenscopach radiowych, w tym sowiecką sieć, której koordynacja jest zapewniona przez Akademię Nauk ZSRR oraz międzynarodową sieć obsługiwaną przez agencję kosmiczną French (CNES).

Balony są upuszczane na nieoświetlone planety i rozmieszczone na wysokości około 50 kilometrów. Mają trochę wysokości (kilka kilometrów), zanim znajdą wysokość, na której siła rosnąca równoważy się z ciężarem nacelle. Na tej wysokości ciśnienie i temperatura atmosfery Wenus są blisko temperatury Ziemi. Jednak wiatry wieją siłą huraganu, a atmosfera jest zasadniczo składana z dwutlenku węgla zmieszanego z kwasem siarkowym i niższymi stężeniami kwasu solnego i kwasu fluorowego.

Balony szybko przeniosły się z nocnej strony planety na oświetloną stronę, zanim akumulatory zostaną wyczerpane, a kontakt zostanie utracony. Dane telemetryczne wskazują, że przeniesienie balonów obejmowało pionowe wycieczki do atmosfery, które nie zostały wykryte przez poprzednie misje. Dzięki tym udanym rozmieszczeniu dwa balony stają się pierwszymi aerobotami, które latają na innej planecie niż Ziemia ^{[[[ 11 ]} .

Badanie Wenus [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Przegląd Wenus odbywa się 11 czerwca 1985 . Podniesiona sonda w pobliżu planety, na kilka dni przed właściwym przepływem, podzbiorem, który ma kształt kuli 240 cm średnicy ważącej 1500 kg . Te podespółki, które zawierają lądowanie i balon, wchodzą do atmosfery wenusowej bez zmiany skłonności.

Instrumenty Vega 1 zostaną przypadkowo uruchomione przez szczególnie gwałtowny podmuch wiatru 20 km powyżej powierzchni, w związku z czym nie dostarczył żadnych danych. Lądowanie odbyło się na następujących współrzędnych: 7,5 ° N, 177,7 ° E.

Latanie nad kometą Halley [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po przeglądzie Wenus sondy Vega kieruje kometą Halley za pomocą pomocy grawitacyjnej Wenus. Celem jest przelatanie tak blisko rdzenia komety i dostarczanie informacji o wymiaru jądra, jego kształtu, temperatury i charakterystyki powierzchni, struktury i dynamiki jej ogona, składu Gazy w pobliżu jądra, skład cząstek pyłu i ich rozkład w funkcji odległości od jądra, a także interakcji między wiatrem słonecznym a kometą.

Spośród pięciu sond kosmicznych wystrzelonych, aby spotkać się z kometą Halley Vega 1 jest pierwszym, który go przeleciał. Zaczyna robić jej zdjęcia 4 marca, a ona jest od niej 14 milionów kilometrów. Vega 1 zaczyna wykrywać cząsteczki wody z jonizowanej komety i przyspieszane przez wiatr słoneczny, podczas gdy znajduje się 10 milionów kilometrów od komety Halley. Vega leci nad kometą 6 marca. Jego magnetometr zaczyna się od podniesienia wzmocnienia pola magnetycznego przy 3 H 46 TU, podczas gdy wynosi 1,1 miliona kilometrów. To zdarzenie odpowiada regionie kosmicznym ^{[[[ Notatka 1 ]} gdzie pole magnetyczne słoneczne zderzy się z jonizowanym gazem z komety. Amerykański detektor pyłu osadzony na Vega 1 wykrywa pierwszy kurz ogona, podczas gdy sonda kosmiczna znajduje się 637 000 kilometrów od jądra. Okazuje się, że są znacznie niższe niż to, które zostało zaplanowane. Kamera udaje się dokładniej wykryć jądro, podczas gdy wynosi to tylko 50 000 kilometrów. Obraz pokazuje dwa odrębne genialne obszary. Szok w pyle stawia pierwszy instrument poza serwisem na poziomie 28 600 kilometrów. Vega 1 Zamieszaj jądro o 7:20 UTC, przechodząc na odległość 8 890 kilometrów i z prędkością 79,2 km/s. Detektor pyłu rejestruje w momencie tego fragmentu brutalnego piku w liczbie cząstek, które wynosi od 100 do 40 000 na sekundę. Podczas gdy sonda kosmiczna przesunęła się 45 000 kilometrów od jądra, instrumenty wykrywają przejście od strumienia gazowego o szerokości 500 kilometrów. Pod koniec tego przeglądu 55% ogniw słonecznych już nie działa, a dwa instrumenty zamontowane na panelach słonecznych są poza serwisem ^{[[[ dwunasty ]} .

Badanie Wenus [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Przegląd Wenus przez Vega 2 odbywa się 15 czerwca 1985 . Podniesiona sonda w pobliżu planety, na kilka dni przed właściwym przepływem, podzbiorem, który ma kształt kuli 240 cm średnicy ważącej 1500 kg . Te podespółki, które zawierają lądowanie i balon, wchodzą do atmosfery wenusowej bez zmiany skłonności. Ballon-Sonde jest upuszczany na wysokości 62 km ^{[[[ 13 ]} .

Lądowanie Vega 2 dotknęło ziemi 15 czerwca 1985 O 3:00 UT o 8,5 ° S, 164,5 ° E we wschodniej części afrodytowej Terra. Lądowanie sondy znajduje się około 100 metrów powyżej średniego poziomu Wenus. Ciśnienie wynosi 91 atmosfery i temperatura 736 Kelvins ( 463 ° C. ). Analizowana próbka gleby jest krzemianem bogatym w aluminium i biednym w magnezie i żelazie, podobnie jak skały górs ^{[[[ 14 ]} . Jest to typ typu-toled-troktolitu ^{[[[ 14 ]} . Dane będą przesyłane przez 56 minut.

Latanie nad kometą Halley [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Chwila Vega 1 Kometa odchodzi, jest kolej Vega 2, aby wejść na scenę. Ta sonda kosmiczna zaczyna robić zdjęcia komety Halley the 7 Mars 1986 Aby określić pozycję jej jądra. Przegląd odbywa się 9 marca. Wejście do obszaru wpływu Komety występuje, podczas gdy sonda kosmiczna ma odległość 1,5 miliona kilometrów. Ale ten wpływ, początkowo wskazany przez wzrost temperatury osocza, jest znacznie mniej wyraźny niż w przypadku Vega 1 A pierwsze pył są wykrywane tylko 280 000 kilometrów lub w odległości o połowę mniej. Sonda kosmiczna przecina pierwszy gęsty strefa pyłu na 150 000 kilometrów i doświadczy nowego szczytu 50 000 kilometrów po przelaniu. Niska gęstość pyłu jest umieszczana na podstawie innej orientacji komety: w momencie przelotu aktywne obszary (emitujące dysze zapylające) nie są zwrócone w kierunku słońca, co przyczynia się do potwierdzenia okresu 52 -godzinnego rotacja, która umieściłaby przejście Vega 2 rotacja i pół po obrębie Vega 1 . 32 minuty przed przelaniem procesor odpowiedzialny za wskazanie regulacji platformy obsługującej kamerę i spektrometry rozkładają się i jest to mniej precyzyjny system ratunkowy, który musi przejąć kontrolę. 700 zdjęć jest wykonywanych podczas zwolnienia, które odbywają się o 7:20 rano, w odległości 8030 kilometrów i z prędkością 76,8 kilometra na sekundę. Zrobione zdjęcia są bardziej niejasne niż miały nadzieję na niższą gęstość pyłu. Spektrometr plazmowy udaje się zidentyfikować najliczniejsze gazowe gazoile przed rozbiciem: są to jony wody, a następnie jony dwutlenku węgla. Szczyt w widmie jest przypisywany obecności żelaza. Ze wszystkich sond „Armada Halley”, Vega 2 to ten, który ulega najważniejszym szkodom. Trzy rejestratory magnetometru są utracone, a także jeden z detektorów akustycznych pyłu, podczas gdy panele słoneczne tracą 80% swoich ogniw słonecznych. Detektory fali fali plazmowej są częściowo uszkodzone. Mimo że spadła, sonda kosmiczna udaje się zrobić dwie dodatkowe serie zdjęć po przelaniu w dniach 10 i 11 marca i przekazywać je. Najczpsze zdjęcia wykonane na krótkiej odległości pokazują 14 -kikometrowy rdzeń w kształcie patatoidalny dla szerokości 7,5 kilometra. Obrazy te umożliwiają wykluczenie obecności kilku odrębnych jąder i potwierdzenie hipotezy wydanej trzy dekady wcześniej przez astronomu Freda Lawrence’a Whipple’a, który argumentował, że jądro jest brudną kulą śnieżną. Ale ku zaskoczeniu wszystkich zmierzone albedo jest szczególnie niskie (4%) podobne do węgla, podczas gdy społeczność naukowa spodziewała się kuli lodowej (zatem blisko 100%). Ponieważ obecność odrębnych strumieni wskazuje, że proces sublimacji w pracy na powierzchni nie jest jednolity, co jest sprzeczne z inną hipotezami Whipple. Istnieją dwa genialne centra emiterów szczególnie potężnych odrzutowców i pięć lub sześć wąskich odrzutowców na zdjęciach. Jednym z większych wyników jest pomiar temperatury powierzchni między 300 a 400 Kelvins , oznacza to znacznie więcej niż przewidywane na podstawie modelu Ice Ball. Aby wyjaśnić te różnice w porównaniu do modeli zaawansowanych, radzieccy naukowcy hipotezują, że jądro lodowe jest pokryte cienką skórką ciemnego koloru kilka milimetrów; W niektórych miejscach skorupa ta znika, co pozwala na większą sublimację i jest pochodzenie obserwowanych dżetów. Instrumenty dwóch sond Vega umożliwiają ustalenie, że w momencie przelania Halley wyrzuca 40 ton pary wodnej co sekundę i kilka dziesiątek ton pyłu (połowa mniej podczas przelania Vega 2, która odbywa się trzy dni Po tym de Vega 1) ^{[[[ 15 ]} .

Informacje przesłane przez sondy pozwoliły również europejskiego sondy Giotto dostosować swoją trajektorię, aby przejść jak najbliżej rdzenia komety. Vega 1 i 2 wysłały łącznie 1500 zdjęć komety. Sondy zostały wyłączone kilka tygodni po spotkaniu z komecją. Kontakt z Vega 2 został przerwany 24 Mars 1986 ^{[[[ 13 ]} . Od tego czasu Vega 1 i 2 zostały umieszczone na orbicie heliocentrycznej.

Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Źródła [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• (W) Paolo Ulaivi i David M Harland, Robotyczna eksploracja Układu Słonecznego Część 2 Przerwa i odnowienie 1983–1996 , Chichester, Springer Praxis, 2009 , 535 P. (ISBN 978-0-387-78904-0 )

  Szczegółowy opis misji (kontekst, cele, opis techniczny, postęp, wyniki) sond kosmicznych uruchomionych w latach 1983–1996.

• (W) Wesley T. Łowczyni ET MIKHAIL YA. Marov W Roboty radzieckie w Układzie Słonecznym: Misje Technologie i odkrycia , Nowy Jork, Springer Praxis, 2011 , 453 P. (ISBN 978-1-4419-7898-1-1 W Czytaj online )

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]