Viaur – Wikipedia

. Viaur jest francuską rzeką na południu Massif Central, która płynie w wydziałach Aveyron, Tarn i Tarn-Et-Garonne. Jest to dopływ Aveyron na lewym brzegu, a zatem podmokiem Garonne przez Aveyron, a następnie Tarna.

W przypadku syndykatu basenu viaur ta ciekawość rodzi się z zbiegu kilku źródeł ^{[[[ 3 ]} . Według Sandre i Geoportail, Viaur ma swoje źródło na Departamencie Aveyron w mieście Vézins-de-lévézou, w północnej części regionalnego parku naturalnego Grand M d’Altitude ^{[[[ 4 ]} , punkt skrzyżowania masywów Palanges i Lévézou. Viaur jest naturalną granicą między zalesionym masywem Palanges, którego szczyt le pic du culminuje na 1155 M ^{[[[ 5 ]} i zasięg górski w pobliżu Lévézou, którego najwyższy punkt, Mont Seigne, osiągnął 1121 M ^{[[[ 6 ]} .

W dalszej części rzeki różne sekcje jego kariery służą również jako limit między działami Aveyron i Tarn. Konieczne było zbudowanie dwóch gigantycznych wiaduktów dla przekraczania doliny: wiadukt kolejowy Viaur (w 1902 r.), Który zdominował go o 120 metrów i gdzie przechodzi linia Castelnaudary w Rodez i Tanus Road (w 2000 r.), Który prowadzi RN88 .

Viaur rzuca się w Aveyron na lewym brzegu, o godz. 146 m Wysokość na granicy LaGuépie (Tarn-Et-Garonne) i Saint-Martin-Laguépie (Tarn).

W zależności od okonia szczupaka, jego długość wynosi 168,32 km ^{[[[ Pierwszy ]} . Od źródła do jego zbiegu z Aveyronem jego średnie nachylenie wynosi 5,58%.

Legenda chciałaby, aby Viur był winien swoje imię Rzymianom, którzy wcześniej wyznaczyliby tę rzekę Za pośrednictwem Aurea , „Droga złota”, ale nigdy nie znaleziono go w złoto w tej rzece. Nazwa rzeki Viaur, podobnie jak wiele innych, pochodzi od przedceltic vig (kurs, ścieżka). U podstaw vig Dodano radykalne godzina , woda (co dało był w Gal), daje proto-celtic anar = a dla „rzeki”. Spółgłosek między dwiema samogłoskami wystartowały i vig + wyznaczony staje się viaur (tor wodny). Viaur nadał nazwę dopływowi Vioulou, który jest małym viaur w Occitan. ^{[Ref. niezbędny]}

Przekroczone działy i główne lokalizacje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Długość: 168 km
Basen hydrograficzny: 1530 km ²
Średni przepływ: 15,2 M ³ /s w Laguépie

Viaur w Laguépie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Średnia roczna prędkość Viaur, obliczona w ciągu 71 lat w LaGuépie (od 1937 do 2007), wynosi 15,2 M ³ /s dla powierzchni basenu 1530 km ^{2 [[[ 2 ]} .

Rzeka przedstawia znaczące sezonowe fluktuacje przepływu, z powodziami zimowymi z nadruk od 20,7 do 31,7 M ³ /s, od grudnia do kwietnia włącznie i maksimum w lutym oraz wyraźny spadek niskiej do startowej, od lipca do października, charakteryzujący się spadkiem comiesięcznej prędkości do 2,80 M ³ /s w sierpniu.

Przeciąganie lub niskie wody [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W niskiej wodzie VCN3 może spaść do 0,28 M ³ /s w przypadku suchego pięcioletniego okresu (lub 280 litr/s ), które należy uznać za bardzo poważne, rzeka traci ponad 98% swojego średniego przepływu.

Powódź [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Powodzie mogą być bardzo ważne. QIX 2 i QIX 5 są warte odpowiednio 210 i 320 M ³ /S. QIX 10 to 390 M ³ /s, Qix 20 z 460 M ³ /s, podczas gdy QIX 50 wzrasta do nie mniej niż 550 M ³ /S.

Maksymalna dzienna prędkość wynosiła 465 M ³ /S 14 grudnia 1981 . Jeśli porównamy tę wartość ze skalą qix rzeki, widzimy, że ta powódź była Vicenal, a zatem przeznaczona do często rozmnażania się.

Ostrze wodne i specyficzny przepływ [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Viaur jest dość obfitą rzeką. Ostrze wodne w zlewni wynosi 314 milimetrów rocznie, co jest mniej więcej równoważne średniej francuskiej (około 320 milimetrów). Jest nieco niższy niż średnia w dorzeczu Garonne (384 milimetrów) i Tarna (478 milimetrów). Specyficzny przepływ (QSP) wynosi 9.9 litry na sekundę i kilometr kwadratowy basenu.

Główne tamy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Przekraczając podniesiony masyw w porównaniu z resztą regionu (płaskowyż Lévézou), wiele zapór hydroelektrycznych zostało zbudowanych na jego kursie i dopływach w latach 50. XX wieku, aby zebrać wodę, aby zrzucić ją do Tarn (Pouget Factory, 400 M podniesienie). Zatem znaczna część jego przepływu jest odchylona w kierunku Tarna.

Legendy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Mówi się, że przed przybyciem chrześcijaństwa mieszkańcy regionu wierzyli w wiele małych wróżków, które pomogły chłopom w najtrudniejszych codziennych zadaniach. Te wróżki, o zmroku, zamierzały kąpać się w tej rzece i malującymi złote włosy, oderwały włosy, które następnie nadały rzekę całą jej blask. Ale wraz z nadejściem chrześcijaństwa wróżki wypędziły kaplice i klasztory na bankach. Stopniowo opuścili rzekę i jej mieszkańców. I stopniowo, Viaur stracił złoto. Ale jeden z nich, o imieniu Flavie, odmówił odejścia i zwrócił się do tego w Pasterze; Tak więc, o zmroku, pobiegła, by znaleźć swojego drogiego viaura. Potem wyszła za mąż za syna rodziny, w której została zatrudniona, a tym małżeństwem straciła wszystkie swoje moce ^{[[[ 7 ]} .

Pisarz Occitan Joan Bodon opublikowany w 1952 roku Odpowiedzi viaur ( Viur Tales ), aw 1975 Tales of the Dragon ( Drac Tales ), wszystkie zainspirowane obfitą lokalną tradycją.

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Edmond Cabié, Viaur Gorges , Albi, drukarnia dom G.M. Nouguiès, 1890; Terral Wind Edition, Valence-D’Albigeois, 2002
• Michel Lombard, Gérard Briane, Jean Déléris, Jean-Paul Couffin i Alain Schneider, Viaur Sauvage , Viur River kontrakt, 2003
• Michel Lombard, Tajemnica wygrawerowanego kamienia , Samodzielne publikowanie, 2003
• Michel Lombard, Viaur Tales and Legends , Éditions tout Latitude, 2012
• Michel Lombard, Viaur, fascynująca rzeka, Pod redakcją SMBVV, 2019
• Kolektyw (koordynacja: Thierry Couët), Trasy za pośrednictwem Viaur , Viaur-Vivant Association, 2010

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]