Vince Temper – Wikipedia

Posted on by
before-content-x4

Vince Temperta , w biurze rejestru VINCENZO TEMPERA (Milan, 18 września 1946 r.), Jest klawiaturą, aranżerem, kompozytorem i włoskim dyrygentem.

after-content-x4

Aktywny od lat siedemdziesiątych w grupach takich jak The Pleasure Machine i The Flight, jest także słynie z bycia autorem lub co -autoutorem różnych kreskówek animowanych z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, w tym Robot UFO, Goldrake To jest Red -haired Anna .

Debiut jako muzyk i aranżer [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W 1966 roku rozpoczął karierę jako muzyk grający z grupą Nowy wiek [Pierwszy] . Po byciu klawiaturą The Pleasure Machine w kompleksie, w 1970 roku zajmuje się aranżacjami albumu Ziemia w ustach gigantów i Wyspa nie znaleziono autor: Francesco Guccini.

Uczestniczyć w grawerowaniu piosenki Światła ah na albumie Moja darmowa piosenka autor: Lucio Battisti, ale nie jest przypisywany okładce z powodu nieporozumienia z piosenkarzem -kongresem.

W 1974 roku utworzył gitarzystę Mario Lavezzi i Alberto Radius, z basistą Bobem Callero i perkusistą Gianni Dall’aglio IL Volo Group, [2] z którym publikuje dwa LPS Lot (1974) i Być albo nie być? Być! Być! Być! (1975), dla numer jeden Lucio Battisti.
Również w 1974 roku współpracował w realizacji albumu Domek nad jeziorem Świętego Już autorstwa Jenny Sorrenti i aranżacji Pieśń Miny Karawela , zawarty w albumie Mina® .

Vince Tempera, Loredana Bertè i Mario Lavezzi w 1978 roku.

W drugiej połowie lat siedemdziesiątych współpracował przy ustaleniach kilku rekordów Loredana Bertè i Mario Lavezzi, kontynuując współpracę z Guccini. W 1975 roku współpracował przy tworzeniu albumu na żywo Dusza szalonego autor: Marcella Bella. W latach 1984–1986 wykonał ustalenia Fiordaliso Record Works. W tym samym okresie zarejestrował około 33 i 45 okrążeń dla harmonii, używając pseudonimu Andreran Carr .

Pod koniec 1976 roku współpracuje przy stworzeniu singla „Junie Russo” (znanego wówczas jako Juni Russo), zaaranżował piosenki Móc , który odniesie uczciwy sukces sprzedaży, wygrywając Cantagiro w następnym roku i piosenkę To mi się teraz zdarza .

after-content-x4
Vince Tempera (po prawej) i Pierluigi Mingotti (na basie) towarzyszą Francesco Guccini podczas występu na żywo.

Od końca lat siedemdziesiątych rozpoczęła się współpraca z Francesco Guccini Muzycy Towarzysząc mu na koncertach, na których, szczególnie na klawiszach, występuje także w modelach jazzowych.

W 1979 roku zajął się aranżacjami trzecie B/n (Czarno -biały) i opublikowane przez włoskie Wea; Niepublikowane piosenki są napisane przez członków Gianfranco Caliendo Group (Music) i Gianni Averardi (teksty). Dysk stanowi jeden z kamieni węgielnych władzy Neapolu i natychmiast okazuje się sukcesem krytyki i publiczności.

Sukces z akronimami kreskówek i seriali telewizyjnych [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Vince Tempera był autorem i muzykiem wielu udanych akronimów telewizyjnych dusz i programów, zarówno jako dyrygenta, jak i aranżera, jak i autor tekstów, w tym Goldrake W małpa Maia W Capitan Harlock W Nils Holgersson W Daitan III W Witajcie , nawet jeśli podobieństwo akronimów dokonało wielu dyskusji Wejdź w górę jego przygody To jest Red -haired Anna odpowiednio z dwiema piosenkami Boney M. brązowa dziewczyna w ringu To jest Rzeki Babilonu . W niektórych wywiadach telewizyjnych [3] , ale także na innych publicznych spotkaniach, [4] Tempera twierdziła, że Red -haired Anna To jest Rzeki Babilonu oba pochodzą z włoskiej popularnej piosenki czerwona flaga . [5]

Największym sukcesem był niewątpliwie sukces z 1978 r. Z powodu skrótu Robot UFO , napisane razem z Luigi Albertelli i Aresem Tavolazzi, więc otrzymał nawet złoty dysk, przekraczając miliony kopii sprzedanych [6] . Dyski osób zostały opublikowane z kilkoma pseudonimami, często inspirowanymi tytułem anime, którego temperatura pisała i odtwarzała muzykę i tekst.

Kontynuacja kariery również jako harcerz dyrygenta i talentów muzycznych [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W 1992 roku grał z Ellade Bandini, Massimo Luca, Ares Tavolazzi i Maurizio Tirelli na albumie Spytany o z Nomadów, najnowszego opublikowanego przez Emilian Band z frontmanem Augusto Daolio.

Przez lata był kilkakrotnie dyrygentem festiwalu Sanremo. W 1998 roku był dyrektorem orkiestry telewizyjnej telewizji Italia 1 Barracuda , prowadzone przez Daniele Luttazzi.

W 2003 roku amerykański reżyser Quentin Tarantino wybrał ścieżkę dźwiękową swojego filmu Zabij Bill: Tom 1 Muzyka ścieżki dźwiękowej filmu Siedem notatek w kolorze czarnym autor: Lucio Fulci z 1977 r., Złożony z temperatury.

Został nazywany przez telewizję San Marino jako juror, aby wybrać piosenkę, którą Titan powinien przynieść do Eurowizji Song Contest 2008, i powołał się do Rai, dla którego w międzyczasie skomponował muzykę fikcji Powiedz mi 2 (Reżyseria: Riccardo Donna i Tiziana Aristarco) E. Wszystkie odgłosy świata (Reżyseria: Tiziana Aristarco), oba Rai 1.

Od tego samego roku był dyrektorem muzycznym i patronem wielkich festiwali włoskich (National Caori Festival, a dla Lombardii festiwal „Una Voce Per Macherio”) z współpracą Katii Riccialelli i innych nazwisk włoskiej sceny muzycznej z Cel, aby pomóc młodym talentom w pojawianiu się w świecie rozrywki.

W 2009 roku jest dyrygentem programu telewizyjnego Bieg , rola wcześniej objęta Maestro Roberto Pregadio.

Około połowy 2013 r., Po poprzednim pożegnaniu muzyki Francesco Guccini, rozpoczął współpracę z resztą „muzyków” (wyżej wspomnianą grupę Francesco Guccini) z głosem Danilo Sacco, przez lata piosenkarza Nomadów.

Od 2016 roku był prezydentem jury „Sanremo Newtolent” (National Singing Festival) ze współpracą Marii Teresy Ruty i Roberto Zapp w celu odkrycia nowych talentów.

Przez kilka lat występował w prestiżowych wydarzeniach, ze swoją orkiestrą i aktorką Paoli Lavini lub z Marią Teresą Ruta.

Indywidualne bajki i seriale telewizyjne [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Pseudonimy i powiązane formacje [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

  • Aktarus : Fabio Concato, Dominique Regazzoni, Vince Tempera, Massimo Luca, Ares Tavolazzi, Julius Farmer, Ellade Bandini, Renè Mantegna, Michel Tadini, Giampiero Scussel, Alberto Tadini [7]
  • Zespół Bucanieri : Fabio Concato, Silvia Annichiarico, Marco Ferradini, Mario Balducci, Massimo Luca, Alberto Tadini, Ellade Bandini, Ares Tavolazzi, Vince Tempera [8]
  • Gin z tonikiem : Ricky Tamaca, Cristina Paltrinieri, Vince Tempera, Bruno D’Andrea [9]
  • Faceci z Remi : Giampaolo Daldello, Vince Tempera, Alberto Tadini [dziesięć]
  • Czerwone faceci : Rossana Barbieri, Claudio Balestra, Mauro Balestra, Giancarlo Balestra, Alberto Tadini, Vince Tempera [11]
  • Ypsilon : Silvio Pozzoli, Moreno Ferrara, Vince Tempera [dwunasty]
  • Micronauti : Mauro Balestra, Silvio Pozzoli, Moreno Ferrara, Giancarlo Balestra, Claudio Balestra, Vince Tempera Burdes of the Acronims: Artist Detail
  • Grupa Lousiana : Silvio Pozzoli, Massimo Luca, Vince Tempera [13]
  • Rycerze Silverland : Marco Ferradini, Silvio Pozzoli, Corrado Castellari, Vince Tempera [14]
  • Żądło : Chór Paoli Orlandi, Luigi Albertelli, Vince Tempera [15]
  • Aiko & Company : Chór Paoli Orlandi, Luigi Albertelli, Vince Tempera [16]
  • Przyjaciele Marco : Chór Paoli Orlandi, Luigi Albertelli, Vince Tempera [17]
  • Bracia Grimm : Carlo Romano, Pino Romano, Enzo Romano, Vince Tempera [18]
  • Szczeniaczki : Chór Paoli Orlandi, Luigi Albertelli, Vince Tempera [19]

Przychodzić kompozytor muzyki :

Kino [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

  • A teraz … polecam duszę Bogu! , Reżyseria: Demofilo Fidani (1968)
  • Okoliczność , reżyseria Ermanno Olmi (1974)
  • Fantozzi , Reżyseria: Luciano Salce (1975) [pojawia się w kamei jako jeden z muzyków noworocznej orkiestry]
  • Inspektor Prinetti dziko Osvaldo , Reżyseria: Ferdinando Baldi (1976)
  • Każdy może wzbogacić oprócz biednych , Reżyseria: Mauro Severino (1976)
  • Pierścień , Reżyseria: Luigi Petrini (1977)
  • Siedem notatek w kolorze czarnym , Reżyseria: Lucio Fulci (1977)
  • Tutaj na przykład … , Reżyseria: Sergio Corbucci (1977)
  • Srebrne siodło , Reżyseria: Lucio Fulci (1978)
  • Zmiana , reżyseria Tonino Cervi (1981)
  • Paganini Horror , Reżyseria autorstwa Luigi Cozzi (1989)
  • Frigidaire – film , Reżyseria: Giorgio Fabris (1998)

Telewizja [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

  1. ^ Cesare Rizzi, Encyklopedia włoskiego skały , Milan, Arcana Editrice, 1993, s. 281
  2. ^ Cesare Rizzi, Progressive & Underground Pag 185 , Giunti Editore, 2003, ISBN 978-88-09-03230-9.
  3. ^ Galatea, „I Plagi”, Niebo 2, 14 kwietnia 2005 r.
  4. ^ Spotkanie „Pieśni skradzione” na niezależnym spotkaniu Labels, Faenza, 2008 [Pierwszy] Wniesiony 24 września 2015 r. W archiwum internetowym.
  5. ^ [2]
  6. ^ Wywiad wideo z Luigi Albertelli, Vince Tempera i Alberto Tadini
  7. ^ Burdes of the Acronims: Artist Detail
  8. ^ Burdes of the Acronims: Artist Detail
  9. ^ Burdes of the Acronims: Artist Detail
  10. ^ Burdes of the Acronims: Artist Detail
  11. ^ Burdes of the Acronims: Artist Detail
  12. ^ Burdes of the Acronims: Artist Detail
  13. ^ Burdes of the Acronims: Artist Detail
  14. ^ Błężenia skrótów: szczegółowe skrót
  15. ^ Błężenia skrótów: szczegółowe skrót
  16. ^ Błężenia skrótów: szczegółowe skrót
  17. ^ Błężenia skrótów: szczegółowe skrót
  18. ^ Burdes of the Acronims: Artist Detail
  19. ^ Błężenia skrótów: szczegółowe skrót

after-content-x4