Vladimir Voltkov – Wikipedia

Vladimir Voltchkov
Vladimir Voltchkov w Kremlin Cup w 2006 roku.
Profesjonalna kariera
1996 – 2008
Narodowość	Białoruś
Narodziny	7 kwietnia 1978 (45 lat) Mińsk
Rozmiar	1,80 m (5 ′ 11 ″)
Rakieta	W prawo, odwrócone z dwiema rękami
Trener	Vladimir Voltchkov sr
Zyski z turnieju	1 315 133 $
Osiągnięcia
Proste
Papiery wartościowe		0
Utracone finały		Pierwszy
Najlepszy ranking		25 To jest (30 kwietnia 2001)
I podwójne
Papiery wartościowe		Pierwszy
Utracone finały		0
Najlepszy ranking		71 To jest (9 czerwca 2003)
Najlepsze wyniki w szkole średniej
	Aust.	R-G.	Wim.	NAS.
Prosty	1/32	1/32	1/2	1/32
Podwójnie	1/16	1/16	1/2	1/16
modyfikator

Vladimir Nikolaïevitch Voltchkov (Rosyjski: Vladimir Nikolaevich Volchkov ), Lub Uladzimir Mikalaïevitch Valtchkow (Białoruś: Vladimir Volchkov ), urodzony 7 kwietnia 1978 W Minsk jest białorusowskim tenisistą.

Wiadomo, że w 2000 r. Dotarł do półfinałów turnieju Wimbledonu.

Na obwodzie juniorów był finalistą w Wimbledonie w 1995 roku, pobity przez Oliviera Mutisa i finalistę na Mistrzostwach Europy dwa tygodnie później przeciwko Peterowi Wesselowi. W 1996 roku wygrał turniej Wimbledon, pokonując Ivana Ljubičić (3-6, 6-2, 6-3). W grudniu był półfinalistą pomarańczowej miski i dotarł do 7 ^{To jest} Miejsce w rankingu ITF Junior na końcu turnieju.

Wśród profesjonalistów wyróżniał się w 1998 roku w Wimbledonie. Pochodząc z kwalifikacji, eliminuje Karol Kučera, dwunasty ^{To jest} World Player (7-6 ⁶ , 6-3, 6-4), przed wejściem do trzeciej rundy.

W 2000 roku ujawnił się, osiągając ogólną niespodziankę półfinałów turnieju Wimbledonu 237 ^{To jest} Światowy miejsce i musiałem zagrać w turniej kwalifikacyjny ^{[[[ Pierwszy ]} . Przy tej okazji wychował ponad 179 000 $ , o ile zyskał w ciągu 4 lat kariery ^{[[[ 2 ]} . W szczególności pokonuje dwie najlepsze 20 podczas turnieju, w tym Cédrica Yodoline, 6 ^{To jest} , Na 2 ^{To jest} wycieczka ^{[[[ 3 ]} . Ten występ prowadzi go do 69 ^{To jest} Ranga w ATP. We wrześniu został wybrany na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney. W drugiej rundzie udało się w prostej rundzie i dotarł do ćwierćfinałów w podwójnej z Maxem Mirnyi. W listopadzie był półfinalistą w Brighton.

Kurs na turnieju Wimbledon 2000:

• Pierwszy ^Jest Tour de kwalifikacja: nietoperz satoshi iwabuchi, 282 ^{To jest} , 6-4, 3-6, 6-4
• 2 ^{To jest} Kwalifikacje: nietoperz Antony Dupuis, 105 ^{To jest} , 6-1, 6-7 ² , 8-6
• 3 ^{To jest} Tour de kwalifikacja: Bat Julian Knowle, 216 ^{To jest} , 6-2, 3-6, 6-3, 4-1, ab.
• Pierwszy ^Jest Tour: Bat Juan Ignacio Chela, 34 ^{To jest} , 6-7 ⁵ , 6-3, 3-6, 6-3, 6-0
• 2 ^{To jest} Tour: Bat Cédric Pioline, 6 ^{To jest} , 6-3, 6-3, 2-6, 3-6, 6-4
• 3 ^{To jest} Tour: Bat Younès El Aynaoui, 16 ^{To jest} , 7-6 ⁴ , 7-5, 7-6 ⁴
• Ósmy finał: Bat Wayne Ferreira, 37 ^{To jest} , 6-3, 6-4, 7-6
• Ćwierćfinały: nietoperz Byron Black, 52 ^{To jest} , 7-6 ² , 7-6 ² , 6-4
• Półfinał: Pokonany przez Pete Sampras, 3 ^{To jest} , 7-6 ⁴ , 6-2, 6-4 ^{[[[ 4 ]} .

W następnym roku dotarł do podwójnego półfinału turnieju Wimbledonu z Maxem Mirnym w szczególności dzięki zwycięstwu nad N ^O 3 i 4 na świecie w drugiej rundzie: Daniel Nestor i Sandon Stolle. Jest także półfinalistą w Doha i Rotterdam z sukcesami na Nicolas Kiefer i Dominika Hrbatý. Pomimo 4 zwycięstw za 20 porażek od marca, udało mu się utrzymać się w pierwszej 100.

W 2002 r N ^O 2 na całym świecie, Tommy Haas ^{[[[ 5 ]} . W październiku w Sankt Petersburgu wyeliminował Marat Safin, 3 ^{To jest} W ATP w dwóch setach (6-4, 6-4), a następnie pochylił się w połowie przeciwko Michaila YoZhny. W 2003 roku czterokrotnie był finalistą ćwierćfinału na obwodzie ATP. Od 2004 roku grał głównie w pretendentach, a następnie w przyszłych turniejach z 2006 roku. Niepokojący się kilkoma problemami fizycznymi, zakończył karierę w 2008 roku.

Najprostszym wygrał siedem turniejów pretendentów: Puebla w 1998 r., Hamburg i Ljubljana w 1999 r., Fergana w 2000 roku, Manchester i Aix-La-Chapelle w 2002 roku, Wrexham i Sarajewo w 2005 r., A także pięć przyszłych turniejów. W deblu ma pięć tytułów Challegera na swoim uznaniu: Bristol w 1998 r., Neapol i Rzym w 2002 roku, Ségovia w 2004 r. I Cordoba w 2005 roku. Wygrał także sześć przyszłości.

Emblematyczni członkowie zespołu Davis Puchar Biélorussie, drugiego najbardziej płodnego zawodnika zespołu za Maxem Mirnym, jego podwójnym partnerem, uczestniczył w 32 meczach przez 15 lat i wygrał 43 mecze za 29 porażek. Jego występy przyniosły mu Award Davis Cup Communiment Award w 2014 r. Uczestniczył w debiucie zespołu w 3 ^{To jest} Wydział Continental w 1994 r. I opuścił tylko jedno spotkanie do końca swojej kariery w 2008 roku (przeciwko Luksemburgowi w 1998 r.). Brał udział w Play -fofs of the World Group w 2000 i 2001 roku. Po porażce z Zimbabwe, Voltchkovem i Mirnyi udaje się wygrać sześć spotkań z rzędu: jeden w grze w 2002 roku, trzy w grupie 1, a następnie w zaporach W 2003 i dwóch w grupie światowej w 2004 roku. W tym roku wyeliminowali Rosję i Argentynę ^{[[[ 6 ]} Przed przegraną w połowie przeciwko Stanom Zjednoczonym. W 2006 roku, kiedy rozegrał tylko jeden mecz w ciągu 4 miesięcy i był na zstępujących zboczach (sklasyfikował to 301 ^{To jest} ), zdaje sobie sprawę z wyczynu pokonania Hiszpanii u siebie, wygrywając David Ferrer, N ^O 10 (6-3, 6-4, 6-3), López/Verdasco (7-6 ² , 6-4, 7-5) et Tommy Robredo, N ^O 14 (7-6 ⁶ , 6-3) ^{[[[ 7 ]} . Od 2014 roku był kapitanem drużyny Davis Cup ^{[[[ 8 ]} .

Prosty tytuł [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Nic

Finał w prostym (1) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Podwójny tytuł (1) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Podwójny finał [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Nic

Proste [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

N.B. : Po prawej stronie wyniku znajduje się nazwa ostatniego przeciwnika.

I podwójne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

N.B. : Nazwa partnera znajduje się w wyniku; Nazwy ostatecznych przeciwników są po prawej.

N.B. : W wyniku jest nazwa ostatniego przeciwnika.

• Zasoby sportowe :