Wielka Świątynia Lyonu – Wikipedia

. Duża świątynia Lyonu jest miejscem kultu Zjednoczonego Kościoła protestanckiego we Francji, położonym nad brzegiem Rodu, 3 Quai Victor-Augagneur, w 3 ^{To jest} Dystrykt Lyon.

Kulty są tam obchodzone w każdą niedzielę, 10:30 lub 17:30. Istnieją również koncerty, konferencje i inne działania kulturalne.

Świątynia została zbudowana w 1884 r. Przez protestanckiego architekta Gasparda André (1840–1896). Kult poświęcenia, inauguracji był święty Pierwszy ^Jest Maj 1884 . Jest klasyfikowany jako zabytki według dekretu 28 lipca 2011 ^{[[[ Pierwszy ]} .

Z okazji ukończenia dzieł odbudowy Wielkiej Świątyni odbywały się uroczystości do ponownego otwarcia Grudzień 2012 , z w szczególności kultem 21 października 2012 .

W 2013 r. Wielka świątynia z zadowoleniem przyjęła obchody Pierwszego Synodu Zjednoczonego Kościoła Protestanckiego Francji, urodzonego ze Związku Reformowanego Kościoła Francji i luterańskiego Kościoła Ewangelickiego Francji. Te ostatnie odbyły się między 8 a 12 maja 2013 ^{[[[ 2 ] W [[[ 3 ]} .

Budynek jest zbudowany zgodnie z planami architekta Gasparda André ^{[[[ Pierwszy ]} . Główna fasada znajduje się na platformie Augagneur. Centralnym ciała towarzyszą dwa skrzydła i zwieńczone dwóch pilastrów. Fryz rzeźbionych kwiatów pokonuje bramę. Drugorzędna fasada wychodzi na przebieg wolności. Wnętrze jest zgodne z greckim planem krzyżowym, trzy stojaki pokonały części zachodnie, północne i południowe ^{[[[ Pierwszy ]} . Ambona jest pokonana przez baldachim ^{[[[ Pierwszy ]} .

Organ [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Organ został zbudowany przez listonosza Josepha Merklina. Jego pierwszym posiadaczem był Albert Perilhou, który go zainaugurował 26 maja 1884 . Ten instrument oznacza ważny krok w historii organów we Francji: jest to pierwszy organ, na którym Joseph Merklin zastosował energię elektryczną, z elektro-pneumatyczną transmisją (system „Schmoele & Mols”). Częściowo zniszczony w pożarze w 1922 r., Organ został odbudowany przez dom Michel Merklin i Kuhn W latach 1923–1924, a następnie został wyposażony w transmisję „mechaniczną pneumatyczną”. Niektóre modyfikacje zostały dokonane przez Dunand Factor w latach 60. XX wieku. Odrestaurowany w 2002 r. Przez Promonet Factor, został wyposażony w drugą konsolę cyfrową i mobilną.

Popularna biblioteka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Popularna biblioteka protestancka została założona w 1830 roku ^{[[[ 4 ]} . Jest to dzieło społeczeństwa popularnej biblioteki protestanckiej, która została utworzona w 1830 r. W reformowanym kościele Lyonu i zainspirowana pracą Nîmes, utworzoną w 1827 r. Znajdowała się początkowo w świątyni zmiany w Old Lyon; Będzie działać przez prawie sto lat. W latach 1830–1842 ta biblioteka, zainstalowana w pokoju oddzielnym od klas ówczesnych szkół protestanckich, działała z trudem otwartym tylko godzinę w tygodniu, w niedzielę pod koniec kultu.

W 1842 r. Powołano bibliotekarz, który upoważnił to częstsze otwarcie: czwartki i sobotnie popołudnia dla uczniów i zawsze godzinę w niedzielę dla dorosłych. Biblioteka ma następnie 900 tomów. Ważne prace remontowe i powiększania lokali miały miejsce w latach 1853–1859, będzie to promować ekspansję biblioteki do 1881 r. Liczba tomów wynosiła wówczas od 2 500 do 3000. W 1882 r. Jedenaście szkół protestanckich zależy od konsystencji Lyonu stać się świeckim, biblioteka traci wówczas ponad jedną trzecią czytelników.

Biblioteka została przeniesiona w 1884 r. Do Wielkiej Świątyni, niedawno otwarta. Ostatni bibliotekarz przestał w 1999 r. Kościół inicjuje przywrócenie Pierwszy ^Jest Podłoga, ukończona w 2012 r. Biblioteka jest dostępna na wizytę na prośbę i w europejskie dni dziedzictwa.

• Wielka świątynia
• 

  Oświetlenie zewnętrzne w 2013 r.

• 
• 

  Popularna biblioteka protestancka Pierwszy ^Jest podłoga.

• 

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Praca zbiorowa, Wielka świątynia Lyonu i jej organ , 1998. Przedmowa Raymond Barre
• Marianne Carbonnier-Burkard, Popularna biblioteka Lyonu o Xix ^{To jest} wiek , Villeurbanne, National School of Information Sciences and Libraries, 1976.- Pamięć wyższego dyplomu bibliotek. (Archiwa Reformowane Kościół Lyonu i BML 6900 ZX2 Car)
• Narządy rodów . Tome 1: Narządy Lyonu , Pierre-Marie i Michelle Guéritey, 1992, Editions Comp’act.
• Joseph Merklin, listonosze europejskie , Michel Jurine], pod redakcją Aristide Cavaillé-Coll Association, Diffusion Klincksiececk, 1991.

Powiązany artykuł [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]