[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/ypesien-wikipedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/ypesien-wikipedia\/","headline":"Yp\u00e9sien – Wikipedia","name":"Yp\u00e9sien – Wikipedia","description":"before-content-x4 Artyku\u0142 w Wikipedii, Free L’Encyclop\u00e9i. after-content-x4 L ‘ Ypresian jest najstarsz\u0105 pod\u0142og\u0105 epoki eoce\u0144skiej (kenozoic). Obejmuje 56,0 do 47,8","datePublished":"2021-11-08","dateModified":"2021-11-08","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/fr.wikipedia.org\/wiki\/Special:CentralAutoLogin\/start?type=1x1","url":"https:\/\/fr.wikipedia.org\/wiki\/Special:CentralAutoLogin\/start?type=1x1","height":"1","width":"1"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/ypesien-wikipedia\/","wordCount":3039,"articleBody":" (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});before-content-x4Artyku\u0142 w Wikipedii, Free L’Encyclop\u00e9i. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4L ‘ Ypresian jest najstarsz\u0105 pod\u0142og\u0105 epoki eoce\u0144skiej (kenozoic). Obejmuje 56,0 do 47,8 miliona lat. Zosta\u0142 zdefiniowany przez Andr\u00e9 Dumont w odniesieniu do miasta Ypres w Belgii. Ypresian widzia\u0142, jak pojawiaj\u0105 si\u0119 pierwsze naczelne i pierwsze koni. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Czasami jest podzielony na: Maksymum cieplne fragmentu paleocenu-eocenu jest w przej\u015bciu mi\u0119dzy tanetianem i Ypresian. Ten horyzont geologiczny zawdzi\u0119cza swoj\u0105 nazw\u0119 miastu Ypres w Belgii, gdzie rozpoznano pierwsze charakterystyczne warstwy. To Andr\u00e9 Hubert Dumont, opisa\u0142 je pierwszy [[[ Pierwszy ] , w 1850 r.; Jednak pod\u0142oga Yp\u00e9sian, jak si\u0119 dzisiaj charakteryzowa\u0142a, ma tylko odleg\u0142y zwi\u0105zek z Dumontem, poniewa\u017c obejmuje znacznie ja\u015bniejszy okres historii geologicznej [[[ 2 ] . (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Definicja i referencyjny strona stratygraficzna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Podstawa tej pod\u0142ogi jest zdefiniowana przez anomali\u0119 izotop\u00f3w w\u0119glowych ( Wycieczka izotopowa w\u0119gla ); Ostateczna warstwa zbiega si\u0119 z pojawieniem si\u0119 foraminiferae tego gatunku Hantkenina . Referencyjnym miejscem stratygraficznym jest horyzont Dababiya [[[ 3 ] , w pobli\u017cu Louqsor, w Egipcie. Selon La Definicja Hottings s\u0142yszy (1960) [[[ 4 ] , potwierdzone obserwacjami wielu kolejnych autor\u00f3w [[[ n 1 ] , \u201eIlerdian wyznacza wszystkie paleoce\u0144skie warstwy nummulityczne we wschodnich pireneesach przypisywanych dolnym lutetianom i Ypresianowi\u201d; Zaczyna\u0142oby si\u0119 od obszaru o ACLEOLINA CUCUMIFORIS , a nast\u0119pnie to Corbaric Hive (niebieskie marki) i zako\u0144czy\u0142y si\u0119 w okolicy Alveolina (piaskowiec Oyster) [[[ 5 ] . W Europie glina Yp\u00e9sian jest depozytem osadowym w p\u00f3\u0142nocnej Francji i Belgii. Jest geologicznie identyczny z glin\u0105 w Londynie. W Ameryce Po\u0142udniowej trzy podokresy sk\u0142adaj\u0105 si\u0119 do ni\u017cszego eocenu: Notatki \u2191 Obserwacje Hottingera i Schauba (1960) s\u0105 potwierdzone przez obserwacj\u0119 kilku autor\u00f3w:[Gottis & Veillon 1965]Maurice Gottis i Mauricette Veillon \u201d R\u00e9flexions sur la stratigraphie de l’\u00c9oc\u00e8ne marin de l’extr\u00e9mit\u00e9 orientale du bassin d’Aquitaine\u00bb, Actes de la Soci\u00e9t\u00e9 linn\u00e9enne de BordeauxW t.102, no1, 1965(lire en ligne [sur biodiversitylibrary.org]). [Crusafont, de Renzi & Clavell 1969]Miquel Crusafont Pair\u00f3, Marco de Renzi i Eduard Clavell, \u00ab Les grands traits d’une coupure Cr\u00e9tac\u00e9\u2014Pal\u00e9oc\u00e8ne\u2014\u00c9oc\u00e8ne au Sud des Pyr\u00e9n\u00e9es (Isabena)(Colloquium na Eocene, Pary\u017c, 21-22 maja 1968), M\u00e9moire du BRGMW vol.1 (trzy tomy: vol. 1: 742 s.; Vol. 2: 187 p.; Vol. 3: 447 s.), no58 lub 69, 1969W p.591-596 (pr\u00e9sentation en ligne). [Kromm 1969]Fran\u00e7ois na \u017cywo \u201d R\u00e9partition des faci\u00e8s et position stratigraphique des formations ilerdiennes en Catalogne orientale(Colloquium na Eocene, Pary\u017c, 21-22 maja 1968), M\u00e9moire du BRGMW vol.(Trzy tomy: Vol. 1: 742 s.; Vol. 2: 187 P.; Vol. 3: 447 s.), no58 lub 69, 1969W p.209-217 (pr\u00e9sentation en ligne). Inni specjali\u015bci, Mich\u00e8le Massieux, Jean-Claude Plaziat, Fran\u00e7oise Vila-Bentot wydaj\u0105 si\u0119 przyj\u0105\u0107 nowe zadania skali stratygraficznej. Zobacz Bessi\u00e8re i in. 1978, P. 6. Bibliografia \u2191 [Dumont 1850] Andr\u00e9 Dumont \u201d Raport na temat mapy geologicznej kr\u00f3lestwa \u00bb, Biuletyny Royal Academy of Sciences, Letters and Fine Arts w Belgii , Bruksela, 2 To jest seria, N O 16, 1850 W P. 351-373 ( Prezentacja online W Czytaj online [PDF] NA Orbi.uliege.be , skonsultowa\u0142em si\u0119 Pa\u017adziernik 2021 ) . \u2191 [Steurbaut 2006] \u00c9tienne Steurbaut \u201d Ypresian \u00bb, Geologiczna Belgica , Bruksela, tom. 9, N Ty 1-2, 2006 W P. 73-93 ( Prezentacja online W Czytaj online [PDF] NA Popups.uliege.be , skonsultowa\u0142em si\u0119 Pa\u017adziernik 2021 ) . \u2191 [Dupuis i in. 2003] (W) Christian Duwiis, Marie Pierre, Kenjamur, Kenjamin, Kenjamin, Kpert, Robert Rill, Raper Hiegrish, Clausian ‘ Sekcja kamienio\u0142omu Dababiya: litostratygrafia, mineralogia gliny, geochemia i paleontologia \u00bb (rozdz. 3), Micropaleontology , Nowy Jork, tom. 49, N O 1, suplement, 2003 W P. 41-59 (ISSN 0026-2803 W Czytaj online [Pan Academia.edu ], skonsultowa\u0142em si\u0119 Pa\u017adziernik 2021 ) . \u2191 [Hottinger i Schaub (H.P.) 1960] (z) Lukas Hottinger et Hans Peter Schaub W ‘ Do oceniania Paleeoca i Eocaen. Wprowadzenie poziom\u00f3w Ilerdien i Biarritzien \u00bb W Szwajcaria geologiczna eklogae W tom. 53, N O 1, 1960 W P. 453-479 . \u2191 [Bessi\u00e8re i in. 1978] Gilbert Bessi\u00e8re (Lands of the Pal\u00e9ozoic), Michel Lenguin (tereny mezozoiczne dla obecnych, kultur), Jean-Pierre Marchal (Hydrogeology) i Jacques Barruol (inne nag\u0142\u00f3wki i koordynacja tekst\u00f3w), Obja\u015bniaj\u0105ce zawiadomienie o mapie geologicznej w 1\/50000 \u201eLimoux\u201d N O 1059 , Orlean, Brgm, 1978 , 17 P. ( Czytaj online [PDF] NA Ficheinfoterre.brgm.fr ) . Widzie\u0107 P. 6 . (W) ‘ Ypresian \u00bb , Dane witryny Geowhen , NA stratigraphy.org . Tabela stratygraficzna z Niemiec 2002 , Potsdam, niemiecka komisja stratygraficzna, 2002 (ISBN 3-00-01197-7-7 W Czytaj online [PDF] NA stratigraphie.de , 657 MB) . Tabela stratygraficzna Austrii (sekwencje warstwy osadowej) , Wiede\u0144, Austriacka Komisja Stratygrafii i Paleontologii, 2004 ( Czytaj online [PDF] NA Palstrat.uni-graz.at ) . ‘ Tabela ChronostratiGrafique Internationale, 2012 \u00bb [PDF] , NA stratigraphy.org (skonsultowa\u0142em si\u0119 Pa\u017adziernik 2021 ) . ‘ Stratotyp graniczny Ypresian\/Lunetia \u00bb , NA WZAR.Unizar.es , Eustoquio Molina . (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/ypesien-wikipedia\/#breadcrumbitem","name":"Yp\u00e9sien – Wikipedia"}}]}]