Zespół neuro-anemiczny-wikipedia

. Zespół neuro-anemiczny jest zbiorem zespołów neurologicznych spowodowanych niedoborem witaminy B12 i/lub folianu. Było to szczególnie obserwowane w nietraktowanej niedokrwistości (chorobie).

W swojej zaawansowanej i ciężkiej postaci, przy braku leczenia, najczęściej wykonuje zespół ostrogi przez połączone stwardnienie szpiku z długoterminowym uszkodzeniem włókien (tylne sznurki i sznurki boczne). Opisano również zaburzenia psychiczne i polaropatie.

W pełnej i zaawansowanej formie obserwuje się coraz rzadsze, dzięki lepszej wczesnej diagnozie i szybszym wdrożeniu leczenia, które należy ścigać na całe życie.

W 1884 r. Leichtenstein poinformował o obserwacji przypadków Tabèsa z poważną anemią, którą uważał za przypadkowe stowarzyszenie, nie miał okazji uczynić go autopsją.

W 1887 r. Niemiecki neurolog Ludwig Lichtheim (z) (1845–1928) pokazuje, że niedokrwistość zgubna może współistnieć z zaburzeniami neurologicznymi podobnymi do Tabès („Pseudo-Tabès”), ale niezwiązane z Neurosyphilis Tabès de la Neurosyphilis. Może to udowodnić poprzez badanie anatomo-patologiczne: opisuje ataki rdzeniowe, przypisując je niedokrwistości.

W 1925 r. Pierre Mathieu zebrał pod terminem „zespoły neuro-anemiczne”, wszystkie zespoły neurologiczne (rdzeniaste, encefalo-psychiczne i polarne), które objawiły się przed, podczas lub po niedokrwistości. Podejrzewa, że ​​niedokrwistość nie jest przyczyną zaburzeń neurologicznych, które mogą pojawić się przed niedokrwistością i trwać bez niej. Podejmuje, że dwie niepełnosprawności, krew i nerwowe, są pod wpływem wspólnej przyczyny, którą pozostaje do ustalenia ^{[[[ Pierwszy ]} .
W tym samym czasie autorzy tacy jak George Whipple lub William Castle pokazują, że ekstrakty z wątroby prawdopodobnie korygują niedokrwistość zgubną, w ten sposób ukierunkowane na ostrożne przyczyny.

W 1948 r. Witamina B _dwunasty jest odizolowany. W następnych latach terapia witaminowa przekształciła rokowanie zespołów neuro-enermii ^{[[[ 2 ]} , nazwa powszechnie używana we francuskiej literaturze medycznej podczas Xx ^{To jest} wiek. Jest mniej używany w Xxi ^{To jest} wiek, prawdopodobnie z powodu lepszego badań przesiewowych i większej prędkości leczenia blokującego pojawienie się powikłań neurologicznych ^{[[[ 3 ]} .

W latach 2000., w kontekście silnego wzrostu w niektórych krajach stosowania nieskrępowanego tlenku azotu jako leku rekreacyjnego, chaugny pokazujemy, że niedobór witaminy B12 wywołany toksycznością tlenku azotu jest nową lub nieznaną przyczyną połączonej stwardnienia szpiku ^{[[[ 4 ]}

Zespół rdzenia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Początek jest znużeniem, paraestezją kończyn, zwłaszcza stóp z niestabilnością podczas chodzenia. Po kilku tygodniach egzamin pokazuje:

Nie leczona, spontaniczna ewolucja doprowadziła do całkowitej impotencji paraplegią, olśniewającego bólu brzucha symulującego chirurgiczne awaryjne zaburzenia, zaburzenia zwieracza, śmierć zachodziła w mniej niż dwa lata ^{[[[ 2 ]} . Ta historyczna forma zdaje sobie sprawę z zespołu Lichtheima.

Zespół encefalo-psychiczny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Historycznie opisano zespół psychoanemiczny Weila. Znacznie rzadki niż zespół rdzenia kręgowego, przejawia się jako stan depresyjny (częstszy podczas deficytu kwasu foliowego) lub stan maniakalny, ewoluujący według stopnia (pogorszenie), który byłby charakterystyczny. Mogą wystąpić fazy naprzemienne, symulując stan dwubiegunowy.

U osób starszych zaburzenia te mogą przedstawić się jako demencja starsza.

Zespoły polarne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Objawiają się jako polineuropatie, najczęściej znajdują się w kończynach dolnych. Mogą być rozproszone również wpływające na nerwy czaszki (optyczne zapalenie nerwu, zaburzenia słuchu …). Zaburzenia te są wrażliwe na witaminę B12.

Jest to stosunkowo łatwe, gdy występuje znaczna niedokrwistość. Trudniejsze jest, gdy niedokrwistość jest nieobecna lub minimalna. Zasada, przed niedozwolonymi zaburzeniami neurologicznymi lub psychiatrycznymi, polega na poszukiwaniu niedoboru witaminy, nawet przy braku niedokrwistości, szczególnie u osób starszych ^{[[[ 5 ] W [[[ 3 ]} i ścisłych wegan ^{[[[ 3 ]} .

Dawkowanie witaminy B12 w surowicy jest najczęstszym testem pierwszej linii. Jest to prawdopodobnie uzupełnione innymi badaniami, takimi jak dawka homocysteiny, folianu lub badań tranzytowych witaminy B12, takich jak test Schilling (który nie był dostępny od co najmniej 2013 r. ^{[[[ 3 ]} ).

Oprócz anemii Biermera zaburzenia neurologiczne z niedoborem witaminy B _dwunasty Można zaobserwować w pellagre, nowotworach trawiennych lub ich działających obserwacjach, zapaleniu etylu, rzadkich chorobach genetycznych metabolizmu folianu lub witaminy B _dwunasty W itp.

Jest to niedobór witaminy B12, najczęściej podawany domięśniowo.
Zobacz leczenie niedokrwistości Biermera:

Zespół neuro-anemiczny może nie całkowicie cofać się w ramach witaminy B12, jeśli leczenie było zbyt późne lub przerwane. Może się wydawać lub pogorszyć, jeśli leczenie zaczyna się od samego podania folianów. Mały B12 dostępny dla organizmu jest następnie wychwytywany w przypadku tkanek szybkiej regeneracji, ale kosztem tkanek nerwowych.

• Bagé H (2008) Nowy przypadek połączonego stwardnienia szpiku ujawniającego deficyt witaminy B12 odkryty podczas rehabilitacji . Dziennik rehabilitacji medycznej: trening i szkolenie w zakresie medycyny fizycznej i rehabilitacji, 28 (1), 7-14 ( https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/s0242648x08000169 wznawiać).
• Chaugny, C., Simon, J., Collin-Masson, H., De Beauchêne, M., Cabral, D., Fagniez, O., i Veyssier-Belot, C. (2014) Niedobór witaminy B12 przez toksyczność tlenku azotu: nieznana przyczyna połączonej stwardnienia szpiku . Przegląd medycyny wewnętrznej, 35 (5), 328-332.
• Masson C (1999) Połączone stwardnienie „odwiedzonego” szpiku . The Medical Press, 28 (37), 2048-2049.
• Pierre Mathieu, Badanie kliniczne i anatomo-patologiczne zespołów neuro-anemicznych w szczególności podabiału połączonego zwyrodnienia szpiku z niedokrwistością. , Paryż, Doin Editions, 1925
• Rimbot, A., Juglard, R., Stéphant, E., Bernard, C., AcZel, F., Talarmin, B., … & Artéaga, C. (2004) Połączony stwardnienie rdzeniące: spożycie MRI . Radiology Journal, 85 (3), 326-328 ( wznawiać ).