Carel Kraayenhof – Wikipedia

Carel Kraayenhof (Aalst, 15 augustus 1958) is een bandoneonist uit Nederland.

Kraayenhof werd geboren in Aalst (gemeente Waalre). In 1980 werd hij door zijn twee jaar oudere broer Jaap aangespoord een melodeon (trekzak) te kopen. Toen hij het bespelen van dit instrument onder de knie begon te krijgen richtte hij in Amsterdam met broer Jaap het duo Korte Metten op, met Carel behalve op melodeon ook op harmonium en concertina en Jaap op viool, gitaar, citer en mandoline. Kraayenhof hoorde Piazzolla’s wereldberoemde Adios Nonino in 1984, tijdens een live-optreden van Astor Piazzolla y su Quinteto Tango Nuevo^[1] voor de VPRO-televisie in Vredenburg, Utrecht, en besloot toen bandoneon te gaan studeren. Later werd hij lid van de Eerste Utrechtse Trekzak Sociëteit en ontmoette hij een Argentijn die hem zijn eerste bandoneon verkocht.

Het was uiteindelijk ook de bandoneon die hem in één klap tot nationale faam verhief toen hij hierop tijdens de kerkelijke inzegening van het huwelijk van de Nederlandse kroonprins Willem-Alexander en de Argentijnse Máxima Zorreguieta, op 2 februari 2002 in de Nieuwe Kerk te Amsterdam, Adiós Nonino (1959) van de beroemde Argentijnse bandoneonist en tangovernieuwer Ástor Piazzolla speelde en zodoende de bruid tot tranen bewoog. Als direct gevolg hiervan mocht hij in 2003 voor zijn album Tango Royal de Edison Klassiek Publieksprijs in ontvangst nemen.^[2]

Hij is getrouwd met Thirza Lourens, die in 1998 het leven schonk aan een tweeling en die tevens zijn manager is.

Toen Kraayenhof in 1986 door zijn grote idool Ástor Piazzolla persoonlijk werd uitgenodigd voor hem op Broadway te komen meewerken aan de musical ‘Tango Apasionado’, bedacht hij zich geen moment en vertrok voor drie maanden naar New York. Twee jaar later, in 1988, richtte hij zijn instrumentale Sexteto Canyengue op, dat tot de beste tango-orkesten ter wereld zou gaan behoren, en in het Rotterdams Conservatorium vestigde hij samen met Leo Vervelde een tangoafdeling, waar de Argentijnse componist en pianist Gustavo Beytelmann inmiddels de artistieke scepter zwaait.

In 1993 ontving Sexteto Canyengue de Gouden Notenkraker van de Nederlandse Toonkunstenaarsbond als waardering voor hun vakmanschap. In 2002 werd Kraayenhof persoonlijk door de Nederlandse Vereniging van Dansleraren onderscheiden met een Gulden Vedel vanwege de geweldige manier waarop hij de studie van de tango in Nederland heeft gestimuleerd.

Op 9 juli 2012 werd hij na zijn concert in Amsterdam benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. In 2018 kreeg hij een Edison-oeuvreprijs toegekend.^[3]

Als bandoneon-solist werkte Kraayenhof onder meer met het Brabants Orkest (1997), het Rotterdams Philharmonisch Orkest (1998), het Metropole Orkest (2001), het Philips Symfonie Orkest, het Residentieorkest, het Concertgebouw Kamer Orkest (2002) en Het Gelders Orkest (2003).

Op 30 september 2008 trad Kraayenhof, samen met het Metropole Orkest, Paskal Jakobsen van BLØF, de Cubaanse zangers Estrella Acosta en Fabian Nodarse en de Cubaanse ritmesectie van Lucas van Merwijk (met onder andere het typische très instrument) op in het Amsterdamse Concertgebouw ter gelegenheid van het verschijnen van hun gezamenlijke album Memorias de Cuba, geïnspireerd op de beroemde Cubaanse klanken van de Buena Vista Social Club.

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]