TT Assen 1973 – Wikipedia

De TT van Assen 1973 was de zevende^[1] race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1973. De race werd verreden op 23 juni 1973 op het TT-Circuit Assen nabij Assen, Nederland.

De TT van Assen van 1973 volgde op een aantal wedstrijden waarbij de veiligheid van de coureurs een punt van discussie was gebleken. In de GP des Nations op Monza was een enorm ongeluk gebeurd waarbij Renzo Pasolini en Jarno Saarinen het leven verloren, de TT van Man werd algemeen geboycot vanwege de onveiligheid van het circuit en ook bij de Joegoslavische Grand Prix was een aantal rijders gewond geraakt. De TT van Assen verliep echter zonder noemenswaardige problemen. Kent Andersson brak een been, maar dat verhinderde niet dat hij uiteindelijk wereldkampioen 125 cc zou worden. Er werd zelfs al een wereldtitel beslist: met nog drie GP’s te gaan stelde het zijspanduo Klaus Enders/Ralf Engelhardt de wereldtitel veilig door de vijfde van acht GP’s te winnen.

Het fabrieksteam van Yamaha was na het overlijden van Jarno Saarinen teruggetrokken, waardoor MV Agusta geen concurrentie meer had van de Yamaha TZ 500. De coureurs die in de 500cc-klasse aan de start kwamen hadden allemaal licht opgeboorde Yamaha TZ 350’s of zelfs wat oudere opgeboorde Yamaha TR 3’s.

In de 500cc-race vertrok Giacomo Agostini (MV Agusta) als snelste en zijn teamgenoot Phil Read kon hem niet volgen. Net over de helft van de race viel Agostini echter opnieuw^[2] uit, dit keer door een kapotte versnellingsbak. Read kon zo toch de overwinning grijpen, voor Kim Newcombe met de König en Christian Bourgeois met zijn Sonauto-Yamaha. Wil Hartog (Riemersma-Yamaha) werd vierde. Door zijn tweede plaats behield Newcombe de leiding in het kampioenschap.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De 350cc-race in Assen leverde een geweldig gevecht op tussen Giacomo Agostini, Phil Read en Teuvo Länsivuori, tot die laatste problemen met zijn versnellingsbak kreeg en moest afhaken. Agostini won met 0,1 seconde voorsprong op Read en Länsivuori werd toch nog derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Doordat Teuvo Länsivuori in de 250cc-race al in de eerste ronde door een val werd uitgeschakeld, kon Dieter Braun onbedreigd naar de overwinning rijden. Ook tweede man Michel Rougerie met de Harley-Davidson hoefde geen strijd te leveren. John Dodds werd derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-klasse kwam na de eerste ronde Rolf Minhoff met een privé-Maico als eerste door. Kent Andersson (Yamaha) moest toen al de pit in om bougies te wisselen. Bij zijn inhaalrace viel hij waarbij hij een been brak en enkele weken uitgeschakeld was. Minhoff werd ingehaald door Otello Buscherini (Malanca) en Ángel Nieto (Morbidelli), maar Buscherini viel terwijl Nieto met een defecte motor de pit moest opzoeken. Eugenio Lazzarini (Piovaticci) wist Minhoff ook te passeren en won de race zelfs met 22 seconden voorsprong. De derde plaats was voor Chas Mortimer (Yamaha).

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 50cc-klasse trainde Bruno Kneubühler (Van Veen-Kreidler) als snelste, maar zijn teamgenoot Jan de Vries nam meteen de leiding om in de tweede ronde met pech de pit in te rijden. Kneubühler was toen niet meer in te halen en won de race. Toen Theo Timmer (Jamathi) merkte dat hij Kneubühler niet kon inhalen reed hij op heelhouden om de tweede plaats te pakken. Daarmee stond hij nu aan de leiding van het WK 50 cc.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de zijspanklasse nam Klaus Enders met zijn door Dieter Busch geprepareerde BMW na de eerste ronde de leiding van Werner Schwärzel (König) over om die niet meer af te staan. Hierdoor werd hij opnieuw wereldkampioen. Het was zijn vijfde wereldtitel, een aantal dat in de zijspanklasse nog niet eerder voorgekomen was. De gebroeders Gerry en Nick Boret (Renwick-König) werden in Assen tweede en Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis derde.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties Voetnoten ↑ Officieel was de TT van Assen de zevende Grand Prix, maar dat gold voor geen enkele topcoureur. In Monza was de 250cc-race al in de eerste ronde afgebroken door een ongeluk en niet herstart, waarna de 500cc-race en de zijspanrace werden afgelast. Behalve de zijspanrijders boycotte iedereen de TT van Man, de 50cc-klasse had maar zeven GP’s (Assen was de vierde) en voor de zijspannen was Assen de vijfde van acht wedstrijden. ↑ Agostini had al het hele seizoen problemen met zijn motorfietsen. Hij kon beschikken over de nieuwe 500 cc viercilinder, maar greep vaak terug op de langzamere maar meer betrouwbare 500 cc driecilinder. In Frankrijk wilde die niet aanslaan waardoor Agostini een inhaalrace moest rijden en viel, in Oostenrijk was de driecilinder zo traag dat hij maar gewoon gestopt was en in Duitsland viel hij met een kapotte motor uit. Hij sloeg de TT van Man over en de 500cc-race in Monza werd afgelast, waardoor hij ook Assen verliet zonder nog maar een punt te hebben gescoord.