Maria Probosz – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Imię i nazwisko |
Maria Zydorek |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 lutego 1961 |
| Data i miejsce śmierci |
14 września 2010 |
| Zawód |
aktorka |
| Lata aktywności |
1977–2000 |
Maria Probosz-Hasik, z domu Zydorek[1][2] (ur. 7 lutego 1961 w Łodzi, zm. 14 września 2010 tamże[2]) – polska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna, która zdobyła największą popularność w latach 80. XX wieku.
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w Łodzi jako córka włókniarki i jak sama mówiła po latach w jednym z wywiadów, pochodziła z rozbitej rodziny – jej rodzice wcześnie się rozwiedli[3]. Miała sześć lat, gdy uparła się, że zostanie aktorką. Uczyła się gry na fortepianie, ćwiczyła taniec, brała lekcje śpiewu, została przewodniczącą kółka teatralnego.
W 1976 roku, jako uczennica pierwszej klasy liceum ogólnokształcącego wzięła udział w konkursie filmowym tygodnika „Szpilki”, na który jej fotografię wysłał jej znajomy. W efekcie otrzymała zaproszenie na zdjęcia próbne do telewizyjnej komedii Janusza Kondratiuka Czy jest tu panna na wydaniu? (1977). Był to jej aktorski debiut – niewielka rola uczennicy w zakładzie fryzjerskim u boku Romana Kłosowskiego, Krzysztofa Kowalewskiego i Zbigniewa Buczkowskiego. Wkrótce wygrała telewizyjny konkurs „Kto nas zatrudni w filmie?”. To przesądziło o jej zawodowej drodze. Po ukończeniu XXX LO im. ks. bpa Ignacego Krasickiego w Łodzi (przy ul. Obornickiej 11/13) rozpoczęła studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi, gdzie została przyjęta z pierwszą lokatą na liście egzaminacyjnej[3]. Studia ukończyła w 1983 i obroniła dyplom aktorski dzięki roli mężczyzny homoseksualisty w spektaklu Jeana Geneta Ścisły nadzór w reżyserii Wiktora Grodeckiego.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Na pierwszym roku studiów zagrała Julkę w filmie Franciszka Trzeciaka Punkty za pochodzenie (1982), na drugim roku – dziewczynę Witka w obrazie Andrzeja Barańskiego Niech cię odleci mara (1982), pielęgniarkę w szpitalu więziennym w dramacie politycznym Janusza Zaorskiego Matka Królów (1982) i Urszulę w filmie psychologicznym Przeklęta ziemia (1982), na trzecim roku – Mariolę, kandydatkę na żonę Staszka w komedii telewizyjnej Janusza Kidawy Żeniac (1983).
W sezonie 1983/1984 związana była z Teatrem Powszechnym im. Zygmunta Hübnera w Warszawie za dyrekcji Kazimierza Dejmka. W 1984 zaangażowała się do Teatru Dramatycznego w Warszawie, w latach 1998–1999 występowała w roli Pięknisi w sztuce Johanna Wolfganga von Goethego Faust na scenie Teatru Nowego w Łodzi.
Stworzyła sugestywną i tragiczną postać narkomanki Gośki w dramacie Czas dojrzewania (1984), za którą otrzymała nagrodę publiczności „Jantar” na Koszalińskich Spotkaniach Filmowych „Młodzi i Film” i nagrodę ZW ZSMP we Włocławku. Podobną kreację zagrała w melodramacie Alabama (1984)[4] jako Bożena.
Pojawiła się w serialach: 07 zgłoś się (1984, 1987)[4], Tulipan (1986)[4], Mistrz i Małgorzata (1988) na podstawie powieści Michaiła Bułhakowa w reżyserii Macieja Wojtyszki jako bezlitosna Hella, członek świty Wolanda (Gustaw Holoubek) i Pogranicze w ogniu (1991).
Wystąpiła za granicą, m.in. w słowackim filmie Cena odwagi (Cena odvahy, 1986) jako dziennikarka Lenka Vanáková, NRD-owskim romansie Młodzi ludzie w mieście (Junge Leute in der Stadt, 1986) w roli Susi, berlińskiej tancerki rewiowej lat 20. i radzieckim filmie Czas pełni księżyca (Czas połnołunija, 1988) w roli poganki Pime, córki duchownego. Znalazła się w obsadzie obrazu Krzysztofa Gradowskiego Pan Kleks w kosmosie (1988). W melodramacie Trzy kroki od miłości (1988) u boku Jana Frycza zagrała postać sekretarki.
W latach 80. uznawana była za jedną z najpopularniejszych i najbardziej obiecujących aktorek polskich młodego pokolenia[5].
Chociaż jak sama kiedyś powiedziała na łamach tygodnika „Film”: „W filmie chciałabym kiedyś dostać zadanie, takie jak Mia Farrow w Dziecku Rosemary lub Catherine Deneuve we Wstręcie”[5], z wyjątkiem kilku udanych ról dramatycznych, najczęściej na ekranie prezentowała się w kreacjach seksownych, niezbyt rozgarniętych i ubranych dziewczyn, eksponujących swoje wdzięki[6].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jej pierwszym mężem był aktor Marek Probosz, kolega z filmówki[7]. Po rozstaniu z Proboszem, przez trzy lata związana była z operatorem i malarzem, Zbigniewem Kopanią. W 1989 na planie filmu Powrót wabiszczura poznała Czesława Nogackiego i przez sześć lat była z nim w związku[8]. W grudniu 1995 poślubiła Andrzeja Hasika[9][10].
Zmarła 14 września 2010 w wieku 49 lat. Przyczyną śmierci był nowotwór[9]. Pochowana została w części komunalnej cmentarza Zarzew w Łodzi (kwatera XXXVI-6-16)[11].
Recent Comments