Piotr Obrusiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1973 Puławy
Wzrost	184 cm
Pozycja	prawoskrzydłowy
Kariera juniorska
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1994–2006  Polska 100 (348[1])
Kariera trenerska

Piotr Obrusiewicz (ur. 2 lipca 1973 w Puławach)^[2] – polski piłkarz ręczny i trener, były reprezentant kraju (100 meczów i 348 bramek w kadrze seniorskiej)^[3], grający na pozycji prawoskrzydłowego. W najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce występował łącznie przez 16 sezonów, zdobywając w niej 2282 gole^[4][5]. Król strzelców rodzimej ekstraklasy w sezonie 1999/2000 (228 bramek w 31 spotkaniach)^[6]. Uczestnik Mistrzostw Europy 2002 i 2006. Jego żoną jest Joanna Obrusiewicz. Od 1 września 2012 pracuje, jako nauczyciel wychowania fizycznego w lubińskim Gimnazjum nr 1 oraz pełni funkcję szkoleniowca grup młodzieżowych i juniorskich Zagłębia Lubin^[7]. W sezonie 2013/2014 był asystentem I trenera ekipy rezerw Zagłębia Lubin^[8].

Przygodę z piłką ręczną zaczynał w szkole podstawowej i młodzieżowych grupach Wisły Puławy. W sezonie 1990/1991 – w wieku 17 lat – został włączony do kadry drużyny seniorskiej tego klubu i zadebiutował w II lidze. W 1991 i 1992 zdobył dwa złote medale Mistrzostw Polski Juniorów. W tym czasie był członkiem juniorskiej reprezentacji kraju, z którą wywalczył 12 miejsce na zorganizowanych w dniach 8–18 września 1993 w Egipcie Mistrzostwach Świata Juniorów^[9]. W sezonie 1993/1994 awansował do ówczesnej I ligi i w edycji 1994/1995 – mając 21 lat – zadebiutował w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce. Przygoda z tym szczeblem trwała jednak zaledwie rok, a do utrzymania zabrakło 1 punktu. Kolejne dwa sezony spędził, więc ponownie na drugoligowym froncie^[10]. W 1996 zaliczył krótki epizod w WKW (Gwardii) Opole, które miało ambicje awansu do I ligi, jednak wycofanie się głównego sponsora spowodowało rozpad zespołu^[11]. W 1997 przeniósł się do ekstraklasowej Warszawianki, w której grał przez 7 sezonów (od 1997/1998 do 2003/2004), wywalczając pierwsze trzy trofea w karierze: brązowy medal mistrzostw Polski (1998/1999), wicemistrzostwo kraju (2001/2002) i Puchar Polski (2001/2002). Następnie przez jeden sezon (2004/2005) występował w drużynie beniaminka ekstraklasy Miedzi Legnica (został królem strzelców po rundzie zasadniczej^[12])^[13], a w 2005 przeniósł się do ówczesnego wicemistrza kraju – Zagłębia Lubin, w którym grał do końca kariery (sezonu 2011/2012)^[14]. Przez trzy lata z rzędu z „Miedziowymi” zdobył po jednym medalu mistrzostw Polski w każdym z trzech kolorów: złotym – w sezonie 2006/2007 (dzięki czemu w edycji 2007/2008 zadebiutował w Lidze Mistrzów)^[15], srebrnym – rok później i brązowym – w sezonie 2005/2006^[16]. W sezonie 2006/2007 awansował do półfinału Pucharu Challange^[17]. Ponadto dwukrotnie – w sezonach 2008/2009 i 2009/2010 – wystąpił w finałowych meczach Pucharu Polski – obydwu przegranych z Vive Kielce (w spotkaniu rozegranym 8 maja 2010 w lubelskiej Hali Globus – zdobywając 8 goli – był najskuteczniejszym strzelcem swojej drużyny). 14 marca 2009, w – wygranym 32:25 – meczu ostatniej, 22 kolejki fazy zasadniczej sezonu 2008/2009 przeciwko Chrobremu Głogów zdobył swoją 2000 bramkę w ekstraklasie^[18].

W styczniu 2006 wziął udział w Mistrzostwach Europy w Szwajcarii – wystąpił w 3 meczach (wszystkie w pierwszej fazie grupowej), zdobywając w nich 11 goli^[19]. Najlepszy występ zaliczył w drugim spotkaniu turnieju, przeciwko reprezentacji gospodarzy, w którym strzelił 6 bramek, przyczyniając się tym samym do remisu 31:31 (co dało „biało-czerwonym” awans do drugiej rundy grupowej)^[20].

Bilans w rozgrywkach ekstraklasy[edytuj | edytuj kod]