Opel Combo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Opel Combo – samochód osobowo-dostawczy typu kombivan klasy aut miejskich, a następnie klasy kompaktowej produkowany pod niemiecką marką Opel od 1993 roku. Od 2018 roku wytwarzana jest czwarta generacja pojazdu.

chiński Shanghai Auto Saibao

Opel Combo I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1993 roku.

Oficjalna premiera modelu odbyła się w październiku 1993 roku. Bazuje on na płycie podłogowej Opla Corsy B, z którą dzieli też projekt przedniej części nadwozia (do słupka B). Pozostałą część karoserii stanowi podwyższona i poszerzona kabina ładunkowa o szerokości umożliwiającej zmieszczenie europalety. Combo B posiada symetryczne, podwójne drzwi z tyłu z możliwością blokady po otwarciu pod kątem 90°[1].

W 1995 roku przedstawiono 5 osobową odmianę Combo Tour, która była odpowiedzią na rosnącą popularność kombivanów. Nie miał on jednak dodatkowych drzwi z tyłu – różnił się jedynie obecnością okien oraz trzyosobowej kanapy w przestrzeni ładunkowej.

Mimo że docelowym rynkiem sprzedaży Combo była Europa, koncern General Motors sprzedawał go również w Chile (również jako Chevrolet Combo), Australii i Nowej Zelandii (pod marką Holden) i Chinach (jako Shanghai GH Sabre).

Produkcja auta odbywała się w fabryce Opla w mieście Azambuja w Portugalii.

Silniki[edytuj | edytuj kod]

Parametr Jednostki[2][3]
Nazwa 1.2 1.4i 1.4 1.4i 1.7D
Typ silnika SOHC
Pojemność silnika (cm³) 1195 1389 1686
Moc (KW(KM) przy obr. na min.) 33(45)/5000 44(60)/4600 60(82)/5800 66(90)/6000 44(60)/4400
Moment obrotowy (Nm przy obr. na min.) 88/2400 103/2800 113/3400 125/4000 165/1800
Paliwo Benzyna Olej napędowy
Prędkość maksymalna (km/h) b/d 143 b/d b/d 143
Przyspieszenie 0–100km/h (w sekundach) b/d 18,5 b/d b/d 19,5
Czas produkcji 1994–2000 1996–2000 1994–2000 1994–1996 1996–2001
Opel Combo C w wersji dostawczej

Opel Combo II – podobnie jak poprzednia generacja Combo oparty jest na Oplu Corsie III. W 2003 roku auto przeszło facelifting.

Silniki[edytuj | edytuj kod]

  • 1.3
  • 1.4 I4 16V DOHC TWINPORT ECOTEC
  • 1.6 I4 8V SOHC Ecotec
  • 1.6 I4 16V DOHC CNG Ecotec
  • 1.3 I4 16V DOHC CDTI
  • 1.7 I4 16V DOHC DI 65 KM (48 kW)
  • 1.7 I4 16V DOHC DTI 75 KM (55 kW)
  • 1.7 I4 16V DOHC CDTI o mocy 100 KM (75 kW)

Wersje[edytuj | edytuj kod]

  • Arizona
  • CNG
  • Tour
  • Sport
  • Tramp
Opel Combo D w wersji dostawczej

Opel Combo III – zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie w połowie 2011 roku jako bliźniacza odmiana Fiata Doblò II, od którego różni się atrapą chłodnicy i zderzakiem[4].

Wersje wyposażeniowe:

Wyposażenie podstawowej wersji Van obejmuje m.in. poduszkę powietrzną kierowcy, elektrycznie regulowane szyby przednie, ABS, wspomaganie układu kierowniczego, instalację przygotowującą do montażu radia, pełnowymiarowe koło zapasowe czy też 16-calowe felgi stalowe[5].

Wersja Tour Van została dodatkowo wyposażona w m.in. fotele kierowcy i pasażera z pełną regulacją oparcia, tylną kanapę składaną w proporcjach 40/60, prawe i lewe drzwi przesuwane z otwieranymi oknami dla drugiego rzędu siedzeń, kołpaki kół, a także dodatkowe gniazdo 12V w przestrzeni bagażowej[5].

Opel Combo E Life – tył
Opel Combo E w wersji dostawczej

Opel Combo IV został zaprezentowany po raz pierwszy w marcu 2018 roku.

Czwarta generacja Opla Combo zadebiutowała na Geneva Motor Show w 2018 roku. Samochód zyskał zupełnie nową koncepcję w stosunku do poprzedników, nie będąc już ani zmodyfikowaną Corsą, ani bliźniakiem modelu Fiata. Nowe Combo jest większe i obszerniejsze w środku. Po raz pierwszy dostępne jest aż w trzech wariantach długości, z czego najdłuższy wariant umożliwia przewiezienie aż 7 osób na pokładzie[7].

Combo czwartej generacji dostępne jest zarówno w wersji dostawczej, jak i osobowej. Wariant osobowy ma w nazwie dodatkowy człon Life i pozycjonowany jest w gamie jako rodzinny model w miejscu, który dotychczas zajmowała Zafira.

Combo E dostępne jest w sprzedaży od drugiej połowy 2018 roku. Ponieważ Opel od 2017 roku należy do koncernu PSA Peugeot Citroen, samochód opracowano po raz pierwszy jako bliźniaczą konstrukcję wobec Citroena Berlingo i Peugeota Partnera/Rifter. Co ciekawe, od 2019 roku wytwarzany jest jeszcze czwarty bliźniak – Toyota ProAce City. Od 2021 roku samochód jest dostępny w wersji elektrycznej[8].