Mariusz Jurasik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Data i miejsce urodzenia	4 maja 1976 Żagań
Wzrost	192 cm
Pozycja	prawoskrzydłowy, rozgrywający[1]
Kariera seniorska[a]
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1997–2012  Polska 207 (704[2])
Kariera trenerska
↑ Aktualne na: 27 maja 2018.
Dorobek medalowy
Odznaczenia

Mariusz Jurasik (ur. 4 maja 1976 w Żaganiu) – polski piłkarz ręczny, grający na pozycji prawoskrzydłowego lub rozgrywającego, trener.

W latach 1997–2012 reprezentant Polski (207 oficjalnych spotkań międzypaństwowych i 704 gole^[2]), uczestnik igrzysk olimpijskich (Pekin 2008), wicemistrz świata z 2007 (wybrany do „siódemki” turnieju i uznany najlepszym prawoskrzydłowym), brązowy medalista mistrzostw świata 2009.

Klubowa[edytuj | edytuj kod]

Mimo że na świat przyszedł w Żaganiu to swą przygodę z piłką ręczną rozpoczął w czasach szkolnych w Zrywie Zielona Góra. Następnie powrócił do swego rodzinnego miasta i rozpoczął grę w tamtejszym Sobieskim. W 1996 został zawodnikiem Iskry Kielce. Z zespołem tym dwukrotnie zdobywał mistrzostwo kraju (1998, 1999), raz Puchar Polski (2000), a w rozgrywkach 2000/2001 został królem strzelców ekstraklasy. Po sezonie odszedł do Wisły Płock (MP 2002), a w 2003 został graczem SG Kronau/Östringen. 6 stycznia 2009 podpisał trzyletni kontrakt z Vive Kielce^[3]. Oficjalnie zawodnikiem kieleckiego klubu stał się 1 lipca^[4]. W grudniu został wybrany do najlepszej siódemki świata w 2009 roku według magazynu „L’Équipe”^[5]. Przed sezonem 2012/2013, w związku z umożliwieniem jednoczesnej gry wszystkich obcokrajowców w kieleckim zespole, klub Vive Targi Kielce postanowił zakończyć współpracę z Mariuszem Jurasikiem w charakterze zawodnika. Po rozmowach z władzami klubu zdecydował się na rozpoczęcie pracy szkoleniowej z młodzieżowcami kieleckiej drużyny^[6], jednak na początku października podpisał roczny kontrakt z katarską drużyną El Jaish^[7]. Problemy natury organizacyjno-finansowej tego klubu (spowodowane niezadowalającymi właściciela wynikami), doprowadziły do zerwania kontraktu przez Jurasika, który powrócił do Polski i 1 grudnia 2012 został graczem Powenu Zabrze (obecnie Górnika Zabrze). Jednocześnie od stycznia 2013 objął funkcję asystenta trenera w klubie^[8].

Reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W seniorskiej kadrze narodowej zadebiutował mając 21 lat i 6 miesięcy – 25 października 1997 w wygranym 33:25 towarzyskim meczu przeciwko Litwie w Gdańsku^[1][9]. W 2002 wziął udział w swej pierwszej wielkiej imprezie międzynarodowej – Mistrzostwach Europy w Szwecji (był to zarazem premierowy występ Polski w turnieju finałowym ME), biało-czerwoni zajęli tam jednak dopiero 15 miejsce. Rok później wystąpił w swych pierwszych finałach mistrzostw świata (10 miejsce MŚ w Portugalii). W 2007 wywalczył srebrny medal Mistrzostw Świata w Niemczech, za co 5 lutego 2007 został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi^[10] oraz Superpuchar. W lutym 2008 zajął 7 miejsce Mistrzostw Europy w Norwegii, a w maju – podczas wrocławskiego turnieju kwalifikacyjnego – wywalczył przepustkę do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie (przegrana w ćwierćfinale z Islandią i ostatecznie 5 miejsce). W lutym 2009 zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata w Chorwacji. Po zakończeniu tego turnieju oficjalnie ogłosił decyzję o rezygnacji z gry w barwach narodowych, choć – jak przyznał – podjął ją już we wrześniu 2008, tuż po powrocie z pekińskich Igrzysk^[11]. Mimo wszystko, w grudniu 2009 został przez Bogdana Wentę powołany w roli rezerwowego do szerokiej kadry na Mistrzostwa Europy 2010 w Austrii^[12]. Następnie, w wyniku kontuzji barku Pawła Piwki oraz problemów zdrowotnych Marcina Lijewskiego Jurasik znalazł się w ogłoszonej przez selekcjonera ścisłej kadrze na ten turniej^[13], na którym Polacy zajęli 4 miejsce. Ogółem wystąpił w 27 meczach turniejów finałowych Mistrzostwa Świata (2003, 2007, 2009, 2011), co czyni go współrekordzistą z Marcinem Lijewskim), strzelając w nich łącznie 107 bramek (rekord kadry). W sumie w seniorskiej reprezentacji rozegrał 207 spotkań (9 miejsce w tabeli wszech czasów), zdobywając 704 bramki (8 miejsce w tabeli wszech czasów)^[2].

Bilans w reprezentacji seniorskiej[edytuj | edytuj kod]

Rok	Liczba meczów	Liczba bramek
1997	11	34
1998	16	52
1999	10	28
2000	12	42
2001	15	69
2002	19	77
2003	13	50
2004	7	19
2005	3	8
2006	3	5
2007	26	109
2008	27	104
2009	13	46
2010	16	35
2011	12	15
2012	4	11

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

• 1998, 1999, 2002, 2010, 2012: mistrzostwo Polski
• 2003, 2011: srebrny medal mistrzostw Polski
• 1997, 2001,2014: brązowy medal mistrzostw Polski
• 2000, 2010, 2011, 2012: Puchar Polski
• 2009: brązowy medal mistrzostw Niemiec
• 2019: brązowy medal Mistrzostwa Polski Masters 2019 kat. +35 z AZS UJK Kielce

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Nagrody indywidualne, wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• 2001/2002 – król strzelców polskiej ekstraklasy
• 2007 – został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi
• 2007 – najlepszy prawoskrzydłowy Mistrzostw Świata
• 2009 – najlepsza siódemka świata roku 2009 według magazynu „L’Équipe”