[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2018\/04\/02\/niccolo-orsini-wikipedia-wolna-encyklopedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2018\/04\/02\/niccolo-orsini-wikipedia-wolna-encyklopedia\/","headline":"Niccol\u00f2 Orsini \u2013 Wikipedia, wolna encyklopedia","name":"Niccol\u00f2 Orsini \u2013 Wikipedia, wolna encyklopedia","description":"Hrabia Niccol\u00f2 Orsini di Pitigliano[1] (1442 \u2013 1510), w\u0142oski kondotier z wielkiego rodu Orsinich, a konkretnie z jej linii zwanej","datePublished":"2018-04-02","dateModified":"2018-04-02","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/c9645c498c9701c88b89b8537773dd7c?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/c9645c498c9701c88b89b8537773dd7c?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":100,"height":100},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2018\/04\/02\/niccolo-orsini-wikipedia-wolna-encyklopedia\/","wordCount":1118,"articleBody":"Hrabia Niccol\u00f2 Orsini di Pitigliano[1] (1442 \u2013 1510), w\u0142oski kondotier z wielkiego rodu Orsinich, a konkretnie z jej linii zwanej Pitigliano. Szczeg\u00f3lnie znany ze swej s\u0142u\u017cby w armii weneckiej podczas wojen w\u0142oskich.Niccol\u00f2 di Pitigliano urodzi\u0142 si\u0119 w Pitigliano le\u017c\u0105cym w regionie Maremma, jako syn Aldobrandino II, hrabiego Pitigliano i jego \u017cony Bartolomei. By\u0142 potomkiem Romano \u201eRomanello\u201d Orsiniego, hrabiego Nola, kt\u00f3ry naby\u0142 w\u0142asno\u015b\u0107 nad ma\u0142ym toska\u0144skim miasteczkiem Pitigliano w roku 1293 przez po\u015blubienie Anastazji de Montfort, dziedziczki rodu Aldobrandeschi, kt\u00f3ry by\u0142 w\u0142a\u015bcicielem miasta. Jego rodzice pochodzili z dw\u00f3ch r\u00f3\u017cnych ga\u0142\u0119zi rodu Orsinich.Maj\u0105c s\u0142ynne nazwisko, dynastyczne koneksje, pokrewie\u0144stwo z wieloma panuj\u0105cymi rodzinami we W\u0142oszech oraz w\u0142asne posiad\u0142o\u015bci jako baz\u0119, zar\u00f3wno Niccol\u00f2, jak i jego ojciec Aldobrandino robili karier\u0119 jako kondotierzy, s\u0142u\u017c\u0105c w r\u00f3\u017cnych okresach w armiach Florencji, Sieny, Pa\u0144stwa Ko\u015bcielnego i Kr\u00f3lestwa Neapolu.Lista pa\u0144stw, w kt\u00f3rych armiach s\u0142u\u017cy\u0142 Niccol\u00f2 di Pitigliano podana chronologicznie:Od roku 1495 a\u017c do ostatnich dni swego \u017cycia Niccol\u00f2 di Pitigliano s\u0142u\u017cy\u0142 w armii weneckiej na stanowisku \u201eGovernatore Generale delle Milizie Veneziane\u201d, czyli naczelnego wodza si\u0142 weneckich. Szczytowym punktem w jego karierze okaza\u0142a si\u0119 rola, jak\u0105 odegra\u0142 podczas udzia\u0142u Wenecji w wojnach w\u0142oskich.W pierwszej dekadzie XVI wieku papie\u017c Juliusz II postanowi\u0142 zredukowa\u0107 wp\u0142ywy Wenecji w p\u00f3\u0142nocnych W\u0142oszech. By tego dokona\u0107 stworzy\u0142 tak zwan\u0105 \u201eLig\u0119 Cambrai\u201d (od miasta Cambrai, gdzie prowadzono negocjacje). Do ligi, obok samego Pa\u0144stwa Ko\u015bcielnego, przyst\u0105pi\u0142 kr\u00f3l Francji Ludwik XII, cesarz Maksymilian I oraz kr\u00f3l Hiszpanii Ferdynand Arago\u0144ski.15 kwietnia 1509 roku kr\u00f3l Francji Ludwik XII opu\u015bci\u0142 Mediolan na czele pot\u0119\u017cnej armii francuskiej i b\u0142yskawicznie wkroczy\u0142 na terytorium Republiki Weneckiej. By mu si\u0119 przeciwstawi\u0107 Wenecjanie wystawili armi\u0119 pod wodz\u0105 Niccol\u00f2 di Pitigliano i jego kuzyna Bartolomeo d\u2019Alviano.K\u0142\u00f3tnie pomi\u0119dzy Pitigliano a jego kuzynem Alviano przeszkodzi\u0142y w po\u0142\u0105czeniu ich si\u0142, co by\u0142o jedynym sposobem, by powstrzyma\u0107 marsz armii francuskiej. Skutkiem tego Ludwik XII na pocz\u0105tku maja bez przeszk\u00f3d przeprawi\u0142 sw\u0105 armi\u0119 przez Add\u0119. Alviano ruszy\u0142 Francuzom naprzeciw, natomiast Pitigliano uzna\u0142, \u017ce w tych warunkach lepiej unikn\u0105\u0107 decyduj\u0105cej bitwy i wycofa\u0142 si\u0119 na po\u0142udnie.Alviano 14 maja stawi\u0142 czola Francuzom pod Agnadello, \u017c\u0105daj\u0105c jednocze\u015bnie od swego kuzyna posi\u0142k\u00f3w. Zamiast wzmocnienia otrzyma\u0142 rozkaz unikania bitwy i marszu w kierunku, w kt\u00f3rym pod\u0105\u017cy\u0142y si\u0142y Niccol\u00f2 Pitigliano. Alviano zlekcewa\u017cy\u0142 te rozkazy i przyst\u0105pi\u0142 do walki z dwukrotnie silniejszym przeciwnikiem. Skutkiem tego jego armia zosta\u0142a otoczona i zniszczona.Pitigliano unikn\u0105\u0142 walki z armi\u0105 Ludwika XII, jednak w\u015br\u00f3d jego wojsk najemnych na wie\u015b\u0107 o kl\u0119sce armii dowodzonej przez Alviano od rana nast\u0119pnego dnia zacz\u0119\u0142y szerzy\u0107 si\u0119 dezercje. Zmusi\u0142o go to do wycofania si\u0119 z resztkami weneckiej armii do Treviso.Wenecki upadek by\u0142 ca\u0142kowity, a Ludwik XII bez wi\u0119kszego oporu poszerza\u0142 sw\u0105 stref\u0119 okupacyjn\u0105 si\u0119gaj\u0105c daleko na wsch\u00f3d, a\u017c do Brescii. G\u0142\u00f3wne miasta, kt\u00f3re wolne by\u0142y jeszcze od francuskiej okupacji, jak Padwa, Werona i Vicenza, na skutek odwrotu Pitigliano pozostawione zosta\u0142y bez obrony. Wraz z pojawieniem si\u0119 wys\u0142annik\u00f3w cesarskich na terytoriach weneckich natychmiast podda\u0142y si\u0119 Maksymilianowi I.Papie\u017c Juliusz II ob\u0142o\u017cywszy w mi\u0119dzyczasie Wenecj\u0119 interdyktem, kt\u00f3ry ekskomunikowa\u0142 wszystkich obywateli Republiki, dokona\u0142 inwazji na prowincj\u0119 Romania i z pomoc\u0105 nowego cz\u0142onka ligi, ksi\u0119cia Ferrary, obleg\u0142 Rawenn\u0119. Wojska Ferrary zagarn\u0119\u0142y prowincj\u0119 Polesine.Gubernatorzy Maksymiliana I swoj\u0105 dzia\u0142alno\u015bci\u0105 zdo\u0142ali szybko zrazi\u0107 mieszka\u0144c\u00f3w do w\u0142adzy cesarskiej. W po\u0142owie lipca obywatele Padwy zbuntowali si\u0119 i prowadzeni przez oddzia\u0142y kawalerii dowodzone przez Andrea Grittiego uderzyli na cesarski garnizon z\u0142o\u017cony z lancknecht\u00f3w. Liczba \u017co\u0142nierzy cesarskich w mie\u015bcie okaza\u0142a si\u0119 zbyt ma\u0142a by stawi\u0107 skuteczny op\u00f3r i Padwa wr\u00f3ci\u0142a pod w\u0142adz\u0119 Wenecji 17 lipca.Powodzenie rebelii sk\u0142oni\u0142o Maksymiliana do dzia\u0142ania. Na pocz\u0105tku sierpnia pot\u0119\u017cna armia cesarska wspomagana przez wojska francuskie i hiszpa\u0144skie wyruszy\u0142a z Trydentu i wkroczy\u0142a do prowincji Veneto. Z powodu braku koni jak i og\u00f3lnego rozgardiaszu si\u0142y Maksymiliana dotar\u0142y pod Padw\u0119 dopiero we wrze\u015bniu, daj\u0105c naczelnemu wodzowi weneckiemu Pitigliano czas na koncentracj\u0119 swych wojsk. Obl\u0119\u017cenie Padwy rozpocz\u0119\u0142o si\u0119 15 wrze\u015bnia. Francuska i cesarska artyleria szybko zrobi\u0142a wy\u0142om w murach twierdzy, jednak pomimo tego obro\u0144cy zdo\u0142ali utrzyma\u0107 miasto a\u017c do momentu, gdy zniecierpliwiony Maksymilian opu\u015bci\u0142 obl\u0119\u017cenie 30 wrze\u015bnia i wycofa\u0142 si\u0119 do Tyrolu z wi\u0119kszo\u015bci\u0105 swojej armii.W po\u0142owie listopada Pitigliano przeszed\u0142 do ofensywy. Weneckie wojska z \u0142atwo\u015bci\u0105 pokona\u0142y pozosta\u0142e cesarskie si\u0142y, zdoby\u0142y Vicenz\u0119, Este, Feltre i Belluno. Pomimo nieudanego ataku na Weron\u0119 Pitigliano zniszczy\u0142 papiesk\u0105 armi\u0119 dowodzon\u0105 przez ksi\u0119cia Mantui Franciszka II Gonzag\u0119.Wenecjanie po wodz\u0105 Angelo Trevisan, u\u017cywaj\u0105c galer, przeprowadzili rzek\u0105 atak na Ferrar\u0119, kt\u00f3ry zako\u0144czy\u0142 si\u0119 niepowodzeniem. Do tego, gdy weneckie okr\u0119ty sta\u0142y zakotwiczone na rzece Pad, zatopione zosta\u0142y przez artyleri\u0119 Ferrary. Wkr\u00f3tce nowa francuska ofensywa zmusi\u0142a Pitigliano do ponownego wycofania si\u0119 do Padwy.Wojna Wenecji z \u201eLig\u0105 Cambrai\u201d wci\u0105\u017c trwa\u0142a, gdy w pa\u017adzierniku 1510 roku w Lonigo zmar\u0142 naczelny w\u00f3dz armii weneckiej Niccol\u00f2 di Pitigliano.Niccol\u00f2 di Pitigliano by\u0142 \u017conaty dwukrotnie. Za pierwszym razem, w roku 1467, po\u015blubi\u0142 Elen\u0119 dei Conti Montalcino (zmar\u0142a w Nola w 1504 roku), za drugim razem po\u015blubi\u0142 niewiast\u0119 niskiego urodzenia o imieniu Gugliemina.Z pierwszego ma\u0142\u017ce\u0144stwa mia\u0142 dwoje dzieci \u2013 c\u00f3rk\u0119 Francesc\u0119 (urodzona w 1469, zmar\u0142a w 1562), kt\u00f3ra w roku 1500 po\u015blubi\u0142a Don Sigismondo Caraf\u0119, ksi\u0119cia Aliano, oraz syna Ludovico (zmar\u0142 w 1534), kt\u00f3ry odziedziczy\u0142 po nim tytu\u0142 hrabiego Pitigliano.\u2191 Pe\u0142na nazwa i tytulatura brzmia\u0142a nast\u0119puj\u0105co: Niccol\u00f2 di Aldobrandino de’ Orsini, hrabia Pitigliano i Soany, Pan na Fiano, Morlupo i Filacciano, hrabia Noli, Pan na Avelli, Boiano, Ottaviano, Cicali, Palma di Campagnia i Montefortino Irpino, Ghedi z Leno, Castelletto, Malpaga i Montirone"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2018\/04\/02\/niccolo-orsini-wikipedia-wolna-encyklopedia\/#breadcrumbitem","name":"Niccol\u00f2 Orsini \u2013 Wikipedia, wolna encyklopedia"}}]}]