[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2018\/11\/28\/piotr-lubart-wikipedia-wolna-encyklopedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2018\/11\/28\/piotr-lubart-wikipedia-wolna-encyklopedia\/","headline":"Piotr Lubart \u2013 Wikipedia, wolna encyklopedia","name":"Piotr Lubart \u2013 Wikipedia, wolna encyklopedia","description":"Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Sukcesja apostolska Data konsekracji nieznana Piotr Lubart zwany Aurifaber (ur. ok. 1470 w Krakowie, zm. 21","datePublished":"2018-11-28","dateModified":"2018-11-28","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/c9645c498c9701c88b89b8537773dd7c?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/c9645c498c9701c88b89b8537773dd7c?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/pl.wikipedia.org\/wiki\/Special:CentralAutoLogin\/start?type=1x1","url":"https:\/\/pl.wikipedia.org\/wiki\/Special:CentralAutoLogin\/start?type=1x1","height":"1","width":"1"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2018\/11\/28\/piotr-lubart-wikipedia-wolna-encyklopedia\/","wordCount":1145,"articleBody":"Z Wikipedii, wolnej encyklopedii  Sukcesja apostolskaData konsekracjinieznana  Piotr Lubart zwany Aurifaber (ur. ok. 1470 w Krakowie, zm. 21 grudnia 1530 tam\u017ce) \u2013 doktor teologii, profesor Akademii Krakowskiej, biskup sufragan p\u0142ocki, filozof, bibliofil.Pochodzi\u0142 z rodziny z\u0142otnik\u00f3w krakowskich notowanej w Krakowie ju\u017c w XIV wieku. By\u0142 synem Miko\u0142aja Lubarta Aurifabera, mia\u0142 m\u0142odszego przyrodniego brata Stanis\u0142awa (zm. 1541), profesora Uniwersytetu Krakowskiego[1].W 1488 studiowa\u0142 na wydziale nauk wyzwolonych Akademii Krakowskiej uzyskuj\u0105c w 1491 tytu\u0142 baka\u0142arza, a w 1495 magistra. Do 1507 pracowa\u0142 jako wyk\u0142adowca na Wydziale sztuk wyzwolonych. By\u0142 uczniem Jakuba z Gostynina i za nim by\u0142 zwolennikiem via antiqua w filozofii[2].  W 1507 roku uzyska\u0142 zgod\u0119 na wyjazd do Rzymu gdzie kontynuowa\u0142 studia teologiczne zako\u0144czone uzyskaniem tytu\u0142u doktora teologii[1]. Uzyska\u0142 te\u017c w Kurii Rzymskiej ekspektatyw\u0119 uzyskania profesury na najbli\u017cszym wolnym stanowisku w Kolegium Wi\u0119kszym Uniwersytetu Krakowskiego. Spotka\u0142o si\u0119 to jednak z oporem i oburzeniem kadry profesorskiej Uniwersytetu [2]. W 1512 wyst\u0119puje w dokumentach jako profesor teologii i prowadzi\u0142 wyk\u0142ady z teologii (zachowa\u0142y si\u0119 komentarze do Ewangelii \u0141ukasza i Ewangelii Jana. Brak jednak \u015bcis\u0142ych dowod\u00f3w na to, \u017ce zosta\u0142 inkorporowany do Wydzia\u0142u Teologicznego[2]. Zosta\u0142 te\u017c proboszczem uniwersyteckiego Ko\u015bcio\u0142a \u015bw. Anny[2].W czasie studi\u00f3w zawar\u0142 znajomo\u015b\u0107 z p\u00f3\u017aniejszym biskupem p\u0142ockim Erazmem Cio\u0142kiem. Jego przyja\u017ani i protekcji zawdzi\u0119cza\u0142 w latach 1513-1514 stanowisko opata w klasztorze Benedyktyn\u00f3w w P\u0142ocku. W 1514 zosta\u0142 wybrany na urz\u0105d biskupa sufragana p\u0142ockiego z tytularna siedzib\u0105 biskupia w Lacedemonie. Bardzo aktywnie uczestniczy\u0142 w \u017cyciu kapitu\u0142y, jak i diecezji p\u0142ockiej b\u0119d\u0105c delegatem na synody prowincjonalne, polubownym s\u0119dzi\u0105 i wizytatorem. Z polecenia biskupa Andrzeja Krzyckiego zajmowa\u0142 si\u0119 zbieraniem specjalnego podatku pro fabrica ecclesiae dla upi\u0119kszenia katedry p\u0142ockiej, kt\u00f3ry bardzo przyda\u0142 si\u0119 po po\u017carze z marca 1530 do odbudowy katedry, we wrze\u015bniu 1530 zobowi\u0105za\u0142 si\u0119 r\u00f3wnie\u017c do sfinansowania budowy kaplicy \u015bw. Anny przy katedrze[1].Ostatnia informacja o \u017cyciu biskupa Piotra pochodzi z 1 pa\u017adziernika 1530, kiedy to przyjecha\u0142 do Krakowa. Zmar\u0142 nad ranem 21 grudnia 1530, prawdopodobnie 23 grudnia odby\u0142 si\u0119 pogrzeb w ko\u015bciele Mariackim. Na jego p\u0142yt\u0119 nagrobn\u0105 i miejsce poch\u00f3wku trafili konserwatorzy w trakcie prac remontowo-konserwatorskich w 2009[1].Piotr Lubart by\u0142 autorem prac teologicznych i filozoficznych. By\u0142 r\u00f3wnie\u017c bibliofilem, kt\u00f3ry zgromadzi\u0142 liczny ksi\u0119gozbi\u00f3r r\u0119kopis\u00f3w i inkunabu\u0142\u00f3w. Du\u017ca cz\u0119\u015b\u0107 tego ksi\u0119gozbioru (40-50 ksi\u0105g) zosta\u0142a przekazana po jego \u015bmierci bibliotece katedralnej w P\u0142ocku, z zagwarantowanym prawem do\u017cywotniego korzystania przez brat biskupa Piotra, Stanis\u0142awa, b\u0119d\u0105cego r\u00f3wnie\u017c wykonawc\u0105 testamentu. W czasie II wojny \u015bwiatowej ksi\u0119gi te zosta\u0142y zagrabione przez Niemc\u00f3w i nie uda\u0142o jej si\u0119 odzyska\u0107. Pozosta\u0142a cz\u0119\u015b\u0107 ksi\u0119gozbioru trafi\u0142a do Biblioteki Jagiello\u0144skiej, gdzie znajduje si\u0119 do dzisiaj[1][2].W pierwszym okresu swoich pracy wyk\u0142adowczej (1495-1507) Piotr Lubart zajmowa\u0142 si\u0119 komentowaniem dzie\u0142 Arystotelesa: Analityk wt\u00f3rych (za Idzim Rzymianinem i Paw\u0142em z Wenecji), O duszy (za Tomaszem z Akwinu i Idzim Rzymianinem), O powstawaniu i gini\u0119ciu (za Albertem Wielkim, Idzim Rzymianinem, Aleksandrem z Aleksandrii i Marsyliuszem z Inghen), O niebie, O \u015bwiecie, Ekonomiki, Parva naturalia, Metafizyki, Fizyki i Topik) oraz Tomasza z Akwinu (Byt i istota). Wyk\u0142ada\u0142 r\u00f3wnie\u017c dzie\u0142a Owidiusza (Metamorfozy i Heroidy), Wergiliusza (Eneida i Bukoliki) oraz komedie Terencjusza[2]. W swoich wyk\u0142adach i komentarzach pod\u0105\u017ca\u0142 \u015bladami swojego nauczyciela, Jakuba z Gostynina. Reprezentowa\u0142 popularny w ko\u0144cu XV w. w Krakowie nurt arystotelizmu zwanego via antiqua. Cechowa\u0142 si\u0119 on eklektyzmem, w kt\u00f3rym pisma Arystotelesa czytane by\u0142y przez pryzmat pism Awerroesa, Alberta Wielkiego, Tomasza z Akwinu i Idziego Rzymianina[2].  W okresie p\u00f3\u017aniejszym, jako profesor teologii, zajmowa\u0142 si\u0119 komentowaniem ewangelii.Aurifaber (Lubart) Piotr, [w:] HenrykH.\u00a0Barycz\u00a0HenrykH., Polski S\u0142ownik Biograficzny, t. 1, Krak\u00f3w 1935, s. 704-708\u00a0.MarianM.\u00a0Zwiercan\u00a0MarianM., Piotr Aurifaber z Krakowa, [w:] AndrzejA.\u00a0Maryniarczyk (red.), Encyklopedia filozofii polskiej, t. 2, Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, 2011, s. 252-253\u00a0."},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2018\/11\/28\/piotr-lubart-wikipedia-wolna-encyklopedia\/#breadcrumbitem","name":"Piotr Lubart \u2013 Wikipedia, wolna encyklopedia"}}]}]