[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2019\/05\/01\/2k11-krug-wikipedia-wolna-encyklopedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2019\/05\/01\/2k11-krug-wikipedia-wolna-encyklopedia\/","headline":"2K11 Krug \u2013 Wikipedia, wolna encyklopedia","name":"2K11 Krug \u2013 Wikipedia, wolna encyklopedia","description":"Z Wikipedii, wolnej encyklopedii 2K11 Krugros. 2\u041a11 \u041a\u0440\u0443\u0433 Informacje podstawowe Rodzaj systemu samobie\u017cny system rakiet ziemia-powietrze Zwalczane cele statki powietrzne","datePublished":"2019-05-01","dateModified":"2019-05-01","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/c9645c498c9701c88b89b8537773dd7c?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/c9645c498c9701c88b89b8537773dd7c?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/e\/eb\/Sa-4.jpg\/240px-Sa-4.jpg","url":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/e\/eb\/Sa-4.jpg\/240px-Sa-4.jpg","height":"170","width":"240"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2019\/05\/01\/2k11-krug-wikipedia-wolna-encyklopedia\/","wordCount":2360,"articleBody":"Z Wikipedii, wolnej encyklopedii  2K11 Krugros. 2\u041a11 \u041a\u0440\u0443\u0433Informacje  podstawoweRodzaj systemusamobie\u017cny system rakiet ziemia-powietrze  Zwalczane celestatki powietrzneWarstwa obrony\u015bredniego zasi\u0119guPlatforma systemug\u0105sienicowaPa\u0144stwo\u00a0ZSRR  ProducentZak\u0142ady Mechaniczne imienia KalininaWej\u015bcie do s\u0142u\u017cby1964Status systemuaktywnyPociskiPociski3M8Zasi\u0119g40-50 kmPu\u0142ap plot.150 m – 27 kmSystemWyrzutnia2P24Liczba pocisk\u00f3w2RadaryNazwa \/ modelP-40 – radar wczesnego ostrzegania o zasi\u0119gu 175 kmRadar kierowania ogniem o zasi\u0119gu 128 kmRadar pomiaru wysoko\u015bci o zasi\u0119gu 240 kmU\u017cytkownicyniebieski – aktualni, czerwony – byli      Wyrzutnia 2P24 w s\u0142u\u017cbie Polskiej  2K11 Krug (ros.: 2\u041a11 \u041a\u0440\u0443\u0433 \u2013 “okr\u0105g”) \u2013 radziecki system rakiet ziemia-powietrze, do niszczenia cel\u00f3w na du\u017cym i \u015brednim pu\u0142apie. System zosta\u0142 zaprojektowany przez NPO Nowator i produkowany by\u0142 w Fabryce Maszyn im. Kalinina w Swierd\u0142owsku (dzi\u015b Jekaterynburg).Projekt systemu 2K11 zosta\u0142 zapocz\u0105tkowany w 1957 roku przez kieruj\u0105cego Nowatorem Lwa Lulewa. Zosta\u0142 po raz pierwszy zaprezentowany w czasie defilady w Moskwie w maju 1964. U\u017cyty natomiast zosta\u0142 po raz pierwszy w czasie \u0107wicze\u0144 wojskowych w 1967. Ostatecznie na wyposa\u017ceniu Armii Radzieckiej system znalaz\u0142 si\u0119 w 1969. Zestaw produkowano w latach 1964-1982.Pierwsze prototypy Kruga trafi\u0142y do jednostek w 1965 roku. Pierwsz\u0105 produkowan\u0105 wersj\u0105 by\u0142 Krug-A, kt\u00f3ry z ta\u015bmy produkcyjnej zszed\u0142 w 1967. Nast\u0119pnie zestaw by\u0142 wielokrotnie modyfikowany i unowocze\u015bniany. W 1971 pojawi\u0142a si\u0119 wersja rozwojowa Krug-M, za\u015b w 1974 Krug-M1, kt\u00f3re zosta\u0142y opracowane w celu usuni\u0119cia du\u017cej liczby wad technicznych odnotowanych w czasie eksploatacji. Krug-M zosta\u0142 przetestowany na \u0107wiczeniach poligonowych w 1971, za\u015b Krug-M1 w 1975. Wersj\u0105 rakiety jest powsta\u0142y w 1994 Wira\u017c, kt\u00f3ry s\u0142u\u017cy jako rakieta-cel[1][2].Ta bro\u0144 by\u0142a kr\u00f3tko u\u017cytkowana przez OKSWA w czasie wojny w Afganistanie w latach 1979-1980, nie znalaz\u0142 tam zastosowania bojowego i zosta\u0142 szybko wycofany. W 1997 roku og\u0142oszono, \u017ce mi\u0119dzy 1993 a 1996, 27 baterii Krug wraz z 349 rakietami zosta\u0142o sprzedanych Armenii.Table of ContentsBateria[edytuj | edytuj kod]Pociski[edytuj | edytuj kod]Dzia\u0142anie zestawu[edytuj | edytuj kod]Aktualni[edytuj | edytuj kod]Byli[edytuj | edytuj kod]Bateria[edytuj | edytuj kod]Bateria przeciwlotniczego zestawu rakietowego 2K11 Krug sk\u0142ada si\u0119 z podwozia g\u0105sienicowego GM-123 i 2 osadzonych na nim wyrzutni rakiet, o zakresie obrotu 360 stopni oraz maksymalnym wychyleniem 70 stopni.Dwie podstawowe wersje zestawu to 9M8M1 (2K11M “Krug-M”) i 9M8M2 (2K11M2 \/ 3 “Krug-M1”), kt\u00f3re ameryka\u0144ski Departament Obrony Narodowej okre\u015bla jako SA-4B. Pierwsza wersja – 9M8M (SA-4A) wesz\u0142a do u\u017cytku 1965 roku, a nast\u0119pnie zast\u0105pi\u0142y j\u0105 zmodernizowane 9M8M1 (2K11A “Krug-A”) w 1967 oraz 9M8M1 w 1971 i 9M8M2 w 1973[1][2].W baterii 9M8M2 obni\u017cona zosta\u0142a maksymalna wysoko\u015b\u0107 celu oraz maksymalny zasi\u0119g, w zamian za lepsz\u0105 skuteczno\u015b\u0107 w zestrzeliwaniu samolot\u00f3w w bezpo\u015brednim pobli\u017cu baterii. Ka\u017cda bateria ma na swym wyposa\u017ceniu dwie rakiety w przypadku 9M8M1 i cztery w 9M8M2, jak r\u00f3wnie\u017c nast\u0119puj\u0105ce radary[2][3]:P-40 – radar wczesnego ostrzegania o zasi\u0119gu 175 km \/ 108 mil (u\u017cyty r\u00f3wnie\u017c w zestawach SA-6 i SA-8)Radar kierowania ogniem o zasi\u0119gu 128 km \/ 80 milRadar pomiaru wysoko\u015bci o zasi\u0119gu 240 km \/ 148 milDwa pierwsze radary montowane s\u0105 na osobnych pojazdach g\u0105sienicowych, za\u015b trzeci najcz\u0119\u015bciej jest r\u0119cznie rozstawiany i wo\u017cony jest na ci\u0119\u017car\u00f3wce Ural-375D, kt\u00f3r\u0105 transportowane s\u0105 r\u00f3wnie\u017c akumulatory i zapasowe rakiety[1].Pociski[edytuj | edytuj kod]Zestaw u\u017cywa pocisk\u00f3w 3M8. Si\u0142\u0105 nap\u0119dow\u0105 pocisku s\u0105 4 osobne startowe silniki rakietowe na paliwo sta\u0142e przyczepione do rdzenia rakiety od zewn\u0105trz. Kiedy ich paliwo jest ju\u017c wypalone s\u0105 odrzucane, a rakieta osi\u0105gn\u0119\u0142a odpowiedni\u0105 pr\u0119dko\u015b\u0107, w\u0142\u0105cza si\u0119 nap\u0119d marszowy, kt\u00f3ry stanowi silnik strumieniowy na naft\u0119. Rakieta wyposa\u017cona jest w jedn\u0105 g\u0142owic\u0119 od\u0142amkowo-burz\u0105c\u0105 o masie 135 kg.Pocisk osi\u0105ga pr\u0119dko\u015b\u0107 ok. 1 km\/s, zasi\u0119g wynosi ok. 40-50 km w zale\u017cno\u015bci od wersji. Likwidowane z pomoc\u0105 zestawu cele stanowi\u0107 mog\u0105 samoloty lub rakiety na pu\u0142apie od 150 m do a\u017c 27 km (w najbardziej nowoczesnej wersji). S\u0105 one kierowane radiokomendowo[1][4].Dzia\u0142anie zestawu[edytuj | edytuj kod]Podstawowy zestaw posiada dwa pociski rakietowe 3M8, umieszczone na samobie\u017cnej wyrzutni g\u0105sienicowej 2P24. Wyrzutnia obraca si\u0119 na poje\u017adzie w zakresie 360 stopni i mo\u017ce by\u0107 podniesiona do k\u0105ta 70 stopni. Stacj\u0119 naprowadzania rakiet 1S32 umieszczono na podwoziu pojazdu GM-123 (takim samym jak podwozie wyrzutni rakietowej). Radar pracuje w zakresie centymetrowym. Stacja umo\u017cliwia\u0142a wykrycie samolotu my\u015bliwskiego z odleg\u0142o\u015bci do 180 km, przy pu\u0142apie 12 000 m[4][2].Samobie\u017cny transporter-wyrzutnia 2P24 \u2013 samobie\u017cna wyrzutnia pocisk\u00f3w rakietowych 3M8, przewozi i odpala dwa pociski. Pojazd GM-123 porusza si\u0119 na g\u0105sienicach. Nap\u0119dem jest silnik V-59, kt\u00f3ry jest w uk\u0142adzie V-12, diesel ch\u0142odzony ciecz\u0105, o mocy 520 KM i mocy jednostkowej 17.33 KM\/t. Zbiornik paliwa mie\u015bci 850 litr\u00f3w oleju nap\u0119dowego. Pr\u0119dko\u015b\u0107 maksymalna pojazdu wynosi 35 km\/h. Masa ca\u0142kowita zestawu wynosi 28 200 kg. Za\u0142oga sk\u0142ada si\u0119 z 3-5 \u017co\u0142nierzy. Pancerz mia\u0142 15 mm grubo\u015bci. Zestaw posiada\u0142 d\u0142ugo\u015b\u0107 wynosz\u0105c\u0105 7,5 m (9.46 m z rakietami), szeroko\u015b\u0107 3,2 m oraz wysoko\u015b\u0107 4,472 m (z rakietami)[4].Mobilna stacja dowodzenia 1S32 z systemem kierowania ogniem \u2013 koherentno-impulsowa stacja radiolokacyjna zakresu centymetrowego. System antenowy jest obrotow\u0105 konstrukcj\u0119 z kilkoma talerzowymi antenami, w kt\u00f3rej najwi\u0119kszym elementem by\u0142a antena kana\u0142u celowania. Z lewej strony od niej jest antena w\u0105skiej wi\u0105zki kana\u0142u rakiety, nad kt\u00f3r\u0105 rozmieszczone s\u0105 anteny szerokiej wi\u0105zki kana\u0142u rakiety i radionadajnika komend dla rakiety. W g\u00f3rnej cz\u0119\u015bci kolumny antenowej umieszczono kamer\u0119 telewizyjno-optycznego wizjera[4].Stacja radarowa 1S12 \u2013 stacja wykrycie my\u015bliwca na odleg\u0142o\u015bciach do 180 km przy wysoko\u015bci lotu 12000 m i 70 km przy wysoko\u015bci lotu 500 m. Prze\u0142\u0105czenie kierunku wi\u0105zki realizowano sposobem elektromechanicznym. Jako podwozie samojezdne RSWP 1S12 zastosowano podwozie \u201cobiekt 426\u201d, zaprojektowane w KB Charkowskiego Zak\u0142adu Budowy Maszyn Transportowych im. W. A. Ma\u0142yszewa na bazie stworzonego tam, ci\u0119\u017ckiego artyleryjskiego ci\u0105gnika AT\u2013T[2].Ci\u0119\u017car\u00f3wka 2T6 na bazie pojazdu Zi\u0141-151W 1976 roku, Wojsko Polskie przyj\u0119\u0142o na uzbrojenie przeciwlotniczy zestaw rakietowy 2K11M1 Krug, do 61. Brygady Artylerii Wojsk Obrony Przeciwlotniczej w Skwierzynie. By\u0142a to jedyna jednostka w Polsce u\u017cywaj\u0105ca PZR 2K11 Krug. Przeszkolenie na nowy sprz\u0119t odby\u0142o si\u0119 w Kijowie. W dniu 10 sierpnia 1978 roku, brygada wykona\u0142a pierwsze strzelanie bojowe na poligonie w Zwi\u0105zku Radzieckim. W 1995 roku, po raz pierwszy w kraju, odby\u0142y si\u0119 strzelania bojowe na poligonie w Ustce. W latach 1999-2000 WZU-2 z Grudzi\u0105dza, opracowa\u0142o projekt modernizacji stacji naprowadzania rakiet 1S32M1\/M2. W ramach remont\u00f3w g\u0142\u00f3wnych prowadzonych w latach 2000-2005 zmodernizowano sze\u015b\u0107 stacji naprowadzania rakiet. System Krug by\u0142 u\u017cywany do 2011 roku, kiedy to jednostk\u0119 wojskowa rozformowano[4][2]. W 1988 roku Polska mia\u0142a 24 wyrzutnie Krug[5].We wrze\u015bniu 2006 roku Polska dokona\u0142a testu u\u017cycia 4 rakiet systemu Krug przeciwko radzieckim pociskom rakietowym klasy woda-woda P-15.Aktualni[edytuj | edytuj kod]Byli[edytuj | edytuj kod]Zestawy 2K11 Krug s\u0105 eksponowane m.in. w nast\u0119puj\u0105cych muzeach:Pojazdy u\u017cywane przez Wojsko Polskie po II wojnie \u015bwiatowejBro\u0144 przeciwlotnicza u\u017cywana przez Wojsko Polskie po II wojnie \u015bwiatowej"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/pl\/wiki\/2019\/05\/01\/2k11-krug-wikipedia-wolna-encyklopedia\/#breadcrumbitem","name":"2K11 Krug \u2013 Wikipedia, wolna encyklopedia"}}]}]