Oceannik białobrewy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pelagodroma marina[1] | |||
(Latham, 1790) | |||
Oceannik białobrewy sfotografowany u wybrzeży Tasmanii |
|||
Systematyka | |||
Domena |
eukarionty |
||
---|---|---|---|
Królestwo |
zwierzęta |
||
Typ |
strunowce |
||
Podtyp |
kręgowce |
||
Gromada |
ptaki |
||
Podgromada |
Neornithes |
||
Infragromada |
ptaki neognatyczne |
||
Rząd |
rurkonose |
||
Rodzina |
oceanniki |
||
Rodzaj |
Pelagodroma |
||
Gatunek |
oceannik białobrewy |
||
Synonimy | |||
|
|||
Podgatunki | |||
|
|||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
Oceannik białobrewy (Pelagodroma marina)[4] – gatunek średniej wielkości ptaka oceanicznego z rodziny oceanników (Oceanitidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Występuje na rozległym obszarze oceanu na północ i południe od równika (w izolowanych populacjach)[5]. Gniazduje w koloniach m.in. na Maderze i Wyspach Selvagens[6]. Poza okresem lęgowym rzadko obserwowany w pobliżu lądu[5].
Jedyny przedstawiciel rodzaju Pelagodroma[4][7]. Wyróżnia się sześć podgatunków P. marina, które w sezonie lęgowym zamieszkują[2][7]:
Długość ciała 18–21 cm; rozpiętość skrzydeł 41–44 cm[6]. Upierzenie grzbietu szarobrązowe z szarym kuprem, spód biały[5]. Długie nogi[6]. Charakterystyczne białe plamy po bokach głowy, przedzielone ciemnym pasem[5]. Brak dymorfizmu płciowego[5].
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Ptak przystosowany do życia na otwartym oceanie – zazwyczaj gromadzi się w pobliżu miejsc przebywania stad waleni i delfinów, których obecność pomaga w zdobyciu pożywienia[5][6].
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Pokarm stanowi plankton i małe ryby[5].
Lęgi[edytuj | edytuj kod]
Samica składa 1 białe jajo w podziemnej jamie[5]. Nory lęgowe odwiedzane są przez ptaki w nocy[6]. Lęgi oceanników białobrewych są narażone ze strony gryzoni (myszy i szczurów) zawleczonych przez człowieka, które płoszą wysiadujące ptaki, rabują jaja lub nawet pisklęta[5]. W wyniku zagrożenia ze strony gryzoni ptaki przeniosły się na niewielkie pionowe skały wystające wprost z morza[5].
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje oceannika białobrewego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2004 roku szacowano liczebność światowej populacji na co najmniej 4 miliony osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy ze względu na drapieżnictwo introdukowanych gatunków ssaków[3].
- ↑ Pelagodroma marina, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ ab White-faced Storm-petrel (Pelagodroma marina). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
- ↑ ab Pelagodroma marina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ abcd Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Oceanitidae Forbes, 1882 – oceanniki – Austral Storm-Petrels (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-22].
- ↑ abcdefghij DavidD. Alderton DavidD., Encyklopedia ptaków świata, Warszawa: Wydawnictwo Dragon, 2020, s. 208, ISBN 978-83-8172-650-4 (pol.).
- ↑ abcde LarsL. Svensson LarsL., Przewodnik Collinsa. Ptaki, Bielsko-Biała: MULTICO, 2021, s. 74, ISBN 978-83-7763-530-8 (pol.).
- ↑ ab F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-22]. (ang.).
Recent Comments