Ole Gunnar Solskjær – Wikipedia, wolna encyklopedia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Data i miejsce urodzenia |
26 lutego 1973 |
||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
178 cm |
||||||||||||||||||||
Pozycja |
napastnik |
||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
Ole Gunnar Solskjær (wym. [ˈʉːlə ˈgʏnːɑr ˈsuːlˈʂɑr], ur. 26 lutego 1973 w Kristiansund) – norweski piłkarz grający na pozycji napastnika, po zakończeniu kariery zawodniczej trener piłkarski.
Solskjær rozpoczynał karierę w klubie Clausenengen. Później przeszedł do Molde FK. W wieku 23 lat został graczem Manchesteru United. Z drużyną „Czerwonych Diabłów” był sześciokrotnym mistrzem Anglii, dwukrotnym zdobywcą Pucharu Anglii oraz triumfatorem Ligi Mistrzów w 1999 roku.
Piłkarz nie odnosił wielkich sukcesów ze swoją reprezentacją. Największymi (jedynymi) osiągnięciami w historii gry Solskjæra w drużynie narodowej są:
W reprezentacji rozegrał 67 meczów i strzelił 23 gole.
Jest uznawany za jednego z najlepszych graczy w historii norweskiego futbolu.
W lutym 1999 roku Solskjær ustanowił rekord Premier League, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych i strzelając 4 bramki w ciągu 12 minut w meczu przeciwko Nottingham Forest (8:1).
26 maja 1999 roku napastnik wygrał Ligę Mistrzów wraz z Manchesterem United. Strzelił decydującą bramkę na 2:1 w ostatniej minucie doliczonego czasu gry.
W 2003 roku odniósł poważną kontuzję kolana, która wyeliminowała go z gry na ponad 3 lata.
U schyłku kariery otrzymał Nagrodę Kniksena – prestiżowy tytuł przyznawany piłkarzowi, który zasłużył się w norweskiej piłce nożnej.
27 sierpnia 2007 roku, ogłosił decyzję o zakończeniu kariery piłkarskiej z powodu problemów z kolanami. Było to związane z kontuzją z 2003 roku.
W 2008 roku został trenerem rezerw Manchesteru United.
9 listopada 2010 podpisał kontrakt na mocy którego objął posadę szkoleniowca w norweskim klubie Molde FK. Z zespołem tym zdobywał mistrzostwo Norwegii przez dwa kolejne sezony[1].
Solskjær bywał nazywany baby-face killer (ang. morderca o twarzy dziecka)[2].
19 grudnia 2018 roku został ogłoszony tymczasowym trenerem Manchesteru United[3]. W roli trenera Manchesteru United zadebiutował 22 grudnia 2018 roku w wygranym 1:5 meczu przeciwko Cardiff City. 13 stycznia 2019 roku w meczu przeciwko Tottenhamowi Hotspur odniósł szóste zwycięstwo w swoich sześciu pierwszych meczach w roli trenera Manchesteru United. Norweg pobił tym samym rekord Sir Matta Busby’ego, który zwyciężył w pięciu pierwszych meczach. Ogólnie Solskjær zwyciężył w ośmiu pierwszych meczach prowadząc Manchester United. 16 marca 2019 roku Manchester United odpadł w ćwierćfinale Pucharu Anglii, przegrywając 2:1 z Wolverhampton Wanderers. 28 marca 2019 roku podpisał trzyletni kontrakt z Manchesterem United. Ole Gunnar Solskjær obowiązki menadżera Manchesteru United początkowo miał pełnić do końca sezonu 2018/2019. Dobra gra Czerwonych Diabłów pod wodzą norweskiego szkoleniowca sprawiła, że zarząd klubu zdecydował o pozostawieniu go w klubie na kolejne lata. 16 kwietnia 2019 roku Manchester United odpadł w ćwierćfinale Ligi Mistrzów, przegrywając w dwumeczu 4:0 z FC Barceloną (pierwszy mecz 1:0). W Premier League Manchester United zajął 6. miejsce, tracąc do zwycięskiego Manchesteru City 32 punkty.
Pierwszym transferem nowego trenera był pozyskany ze Swansea City, Daniel James[4]. Następnie zakontraktowani zostali Aaron Wan-Bissaka i Harry Maguire. 29 stycznia 2020 roku Manchester United odpadł w półfinale Pucharu Ligi, przegrywając w dwumeczu 3:2 z Manchesterem City (pierwszy mecz 3:1). W zimowym okienku transferowym do klubu dołączyli Bruno Fernandes, Nathan Bishop oraz do końca sezonu wypożyczony został Odion Ighalo. 19 lipca 2020 roku Manchester United odpadł w półfinale Pucharu Anglii, przegrywając 3:1 z Chelsea. W Premier League Manchester United zajął 3. miejsce, tracąc do zwycięskiego Liverpoolu 33 punkty. 16 sierpnia 2020 roku Manchester United odpadł w półfinale Ligi Europy, przegrywając 2:1 z Sevillą.
W kolejnym sezonie pierwszym transferem został Donny van de Beek pozyskany z AFC Ajax. Następnie do klubu dołączyli Alex Telles, Edinson Cavani i Facundo Pellistri. Udział w Lidze Mistrzów Manchester United zakończył na fazie grupowej zajmując w grupie 3. miejsce. 6 stycznia 2021 roku Manchester United odpadł w półfinale Pucharu Ligi, przegrywając 0:2 z Manchesterem City. W zimowym okienku transferowym do klubu dołączył Amad Diallo. 21 marca 2021 roku Manchester United odpadł w ćwierćfinale Pucharu Anglii, przegrywając 3:1 z Leicester City. W Premier League Manchester United zajął 2. miejsce, tracąc do zwycięskiego Manchesteru City 12 punktów. 26 maja 2021 roku Manchester United przegrał w finale Ligi Europy po rzutach karnych 11:10 (spotkanie zakończyło się wynikiem 1:1) z Villarrealem.
Na początku sezonu 2021/2022 Manchester United ponownie zakontraktował Juana Matę, Lee Granta oraz Toma Heatona. Następnie wykupiony z Borussii Dortmund został Jadon Sancho oraz z Realu Madryt Raphaël Varane. 24 lipca 2021 Solskjaer podpisał nowy kontrakt z Manchesterem United. Będzie on obowiązywał do 2024 roku, z opcją przedłużenia o kolejny rok. 27 sierpnia poinformowano, że Manchester United doszedł do porozumienia z Juventusem w sprawie ponownych przenosin do angielskiego klubu Cristiano Ronaldo[5]. 31 sierpnia 2021 oficjalnie ogłoszono jego powrót do klubu[6]. 22 września 2021 roku Manchester United odpadł w 3. rundzie Puchar Ligi, przegrywając 0:1 z West Hamem United[7].
21 listopada 2021 roku zwolniony z funkcji menadżera Manchesteru United. Na stanowisku zastąpił go Michael Carrick[8].
Piłkarskie[edytuj | edytuj kod]
Trenerskie[edytuj | edytuj kod]
Stan na 21 listopada 2021
Zespół | Od | Do | Statystyka | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Mecze | Wygrane | Remisy | Przegrane | % wygranych | |||
Molde | 9 listopada 2010 | 2 stycznia 2014 | 126 | 69 | 26 | 31 | 54.8 |
Cardiff City | 2 stycznia 2014 | 18 września 2014 | 30 | 9 | 5 | 16 | 30 |
Molde | 21 października 2015 | 19 grudnia 2018 | 118 | 66 | 19 | 33 | 55.9 |
Manchester United | 19 grudnia 2018 | 21 listopada 2021 | 168 | 91 | 37 | 40 | 54.2 |
Łącznie | 442 | 235 | 87 | 120 | 53.2 |
Nie są brane pod uwagę mecze towarzyskie.
Zawodnik[edytuj | edytuj kod]
- Manchester United
Trener[edytuj | edytuj kod]
- Molde FK
Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]
- Najlepszy zawodnik Norwegii: 2006
- Honorowa Nagroda Kniksena: 2007
- Order św. Olava: 2008
- Trener miesiąca w Premier League:Styczeń 2019
Recent Comments